Τι μπορεί να περιμένει κανείς από ένα δίσκο Blink-182 εν έτει 2023; Διόρθωση: Τι μπορεί να περιμένει κανείς από ένα δίσκο των πενηντάρηδων Blink-182 εν έτει 2023;
Το ασύλληπτο drumming του Travis Barker, όπως είναι αναμενόμενο άλλωστε; Ίσως κάποια ερμηνεία για τα ούφο που βλέπουμε (;) γύρω μας; Μιας και ο αγαπητός Tom DeLonge θεωρείται ειδήμων των θεωριών που έχουν να κάνουν με ATIA και γενικότερα εξωγήινες υπάρξεις και τέτοια. Ή μήπως για να ακούσουμε τον 51χρονο πλέον Mark Hoppus να ακούγεται ίδιος σα να μην έχει περάσει μία μέρα από πάνω του; Όπως και νά’ χει, προσωπικά δε θέλω και ιδιαίτερη παρότρυνση για να ακούσω καινούριο δίσκο Blink. Για να γράψω ωστόσο, θέλω ένα σπρώξιμο. Προχωράμε.
Το “One More Time…” κυκλοφόρησε στις 20 Οκτωβρίου 2023 από την Columbia. Είναι η πρώτη κυκλοφορία της μπάντας μετά την επιστροφή του Tom DeLonge. Καθώς και η πρώτη στην οποία ανέλαβε εξ’ολοκλήρου την παραγωγή ο Travis Barker. Ο τελευταίος δε, δίνει την εντύπωση ότι έχει πάρει πλέον τα ηνία της μπάντας. Πιθανώς και λογικό αν αναλογιστούμε ότι είναι λίγο πιο μέσα στη showbiz σε σχέση με τους άλλους δύο. Από άποψης γνωριμιών τουλάχιστον. Όχι ότι οι άλλοι υστερούν αλλά ε, είναι διαφορετικό ο ένας να ασχολείται με τα ούφο κι ο άλλος να κάνει δικό του reality (“Meet the Barkers” – θεέ μου τι ήταν κι αυτό). Για το τέλος, το artwork έχει επιμεληθεί ο Eric Haze. Διάσημος εικαστικός γραφίστας, καλλιτέχνης graffiti και χίλιες δυο ακόμα ιδιότητες. Στο προκείμενο λοιπόν.
Για πρώτη φορά σε δίσκο των Blink-182, ο Travis Barker αναλαμβάνει εξ ολοκλήρου την παραγωγή, ενώ κάνει ντεμπούτο στα φωνητικά
Στιχουργικά το “One More Time…” κινείται σε γνώριμα μονοπάτια για την μπάντα όπως ανθρώπινες σχέσεις και ωρίμανση (ηλικιακή φυσικά, το λεγόμενο και “growing up” για τους αγγλομαθείς). Περιττό δε να πούμε ότι έγινε το τρίτο #1 της μπάντας στο αμερικάνικο Billboard 200 και συνοδεύτηκε κι από παγκόσμια περιοδεία.
Ο δίσκος ξεκινάει με το “Anthem Part 3”, καθώς εφόσον υπάρχουν ήδη δύο Anthems γιατί να μην υπάρξει και ένα τρίτο; Οπότε, σε μελλοντική κυκλοφορία μπορεί να περιμένουμε και ένα τέταρτο.
Κομματάρα δυνατή θα πω ότι είναι, (βέβαια το “Anthem Part 1” για εμένα παραμένει αξεπέραστο). Αρκετά συγκινητικό επίσης καθώς, σε περίπτωση που δεν το γνωρίζει κάποιος, ο Mark Hoppus διαγνώσθηκε με καρκίνο το 2021 και από τότε είναι σε διαρκή ιατρική παρακολούθηση. Αυτό αποτέλεσε και έναν επιπλέον παράγοντα ώστε να έρθει και πάλι η μπάντα κοντά με τον Tom DeLonge και να δρομολογηθεί η επιστροφή του. Το συγκινητικό της υπόθεσης έρχεται στους εξής στίχους, τους οποίους τραγουδάει ο ίδιος ο Hoppus, ενώ όλο το υπόλοιπο κομμάτι τραγουδιέται από τον Tom:
“And after you had the time of your life
Flat-lined and led toward the light
You’ll despair the wreckage and find
No one gave a fuck that you died”
Μάλιστα σε συνέντευξή του είχε πει ότι κατά κάποιον τρόπο, ήταν προδιαγεγραμμένο να του σκάσει το μπουγιουρντί του καρκίνου. Κι αυτό γιατί όλα στη ζωή του είχαν πάει ιδανικά. Κάτι έπρεπε να στραβώσει. Ντάξει ρε Μαρκ κι εσύ, υπερβολικό σε βρίσκω. Χίλια-δυό μπορούσαν να σε βρουν. Να σου καεί ο σκληρός, να χάσεις τα κλειδιά σου, έστω να σου τρυπήσει ο θερμοσίφωνας ξέρω γω. Αυτό έπρεπε να σου κάτσει; Τέλος πάντων.
Το “Dance With Me” ξεκινάει με μία φράση που είναι 100% Blink 182. Δε θα τη γράψω, για να ιντριγκάρω το Βασίλη που με διαβάζει να την αναζητήσει. Και αν τυχόν διαβάσει και κάποιος άλλος αυτό το review, ας πράξει το ίδιο. Να πάρουν και οι Blink λίγο hype παραπάνω. Πιασάρικο ρεφραίν ασχέτως αν με τα “ολέ ολέ” που έχει εκεί μέσα μου θυμίζει soundtrack FIFA 98. Αλλά τη World Cup Edition, η οποία στη Γαλλική αγορά είχε εξώφυλλο τον Νταβίντ Ζινολά. Τι όνειρο είδαν ήθελα να ‘ξερα. Ο Ζιντάν δηλαδή που μεγαλουργούσε ήδη στη Γιουβέντους τους χάλαγε. Ντάξει, ο άλλος βέβαια έκανε διαφήμιση σαμπουάν όμως. Ο Ζιζού απ’ την άλλη ίσως δεν ήταν το κατάλληλο πρόσωπο για αυτό το κόνσεπτ. Ξέρετε για ποιό ήταν; Για το FIFA 98.
Το Dance With Me από το One More Time είναι... 100% Blink-182
Όταν μπήκε το “Fell In Love” νόμισα ότι ξεκίνησε διαφήμιση σε γνωστή πλατφόρμα μουσικής με πράσινο λογότυπο. Σχολίασα με συγκεκριμένο τρόπο ότι μάλλον ξέχασα να πληρώσω την premium έκδοσή της αλλά κι όμως, ήταν το κανονικό κομμάτι. Αφενός ανακουφίστηκα γιατί εν τέλει είχα πληρώσει κανονικά, αφετέρου όμως προβληματίστηκα για αυτό που άκουγα. Ας πούμε ότι το συγκεκριμένο track είναι ένα filler μέσα στο δίσκο. Δεκαεπτά τραγούδια υπάρχουν εκεί μέσα, δεν μπορεί να είναι όλα ένα κι ένα. Α, να πω εδώ ότι δε θα ασχοληθώ με κάθε ένα κομμάτι ξεχωριστά. Θα γράψω τι με κράτησε περισσότερο. Ή τι όχι.
Το ομώνυμο “One More Time” στην ουσία περιγράφει όλη τη φάση των Blink. Ειδικά με τις δύο φορές που αποχώρησε και επέστρεψε ο Tom DeLonge από την μπάντα. Τη μία φορά χρειάστηκε να επιβιώσει ο Travis Barker από αεροπορικό δυστύχημα για να επιστρέψει. Τη δεύτερη, να εμφανίσει καρκίνο ο Mark Hoppus. Κάτσε κι εσύ στα αυγά σου ρε Tom αγόρι μου. Αφού βλέπεις τι γίνεται. Από σπόντα την έχουν γλιτώσει και οι δύο. Ωραία μπαλαντούλα, συναισθηματική ενώ έχουμε και την πρώτη, στα χρονικά, εμφάνιση του Travis στα φωνητικά.
Όταν μπήκε το “Fell In Love” νόμισα ότι ξεκίνησε διαφήμιση σε γνωστή πλατφόρμα μουσικής με πράσινο λογότυπο
Το “More Than You Know” θα το αναφέρω περισσότερο γιατί εδώ μέσα ακούγονται αγνά, παραδοσιακά δικασίδια. Μπας και πιάσουμε και το μέταλ ακροατήριο.
Για τη συνέχεια, “When We Were Young”, μεγάλη, κρυμμένη κομματάρα μέσα σε τούτο το δίσκο. Αναφέρεται στην περίοδο που η μπάντα ήταν νέοι (obviously) και πώς άλλαξαν στην πορεία και όλα αυτά. Ο τίτλος είναι εμφανής αναφορά στο “When I Was Young” απ’ το EP του 2012 με τίτλο “Dogs Eating Dogs”.
Εν τω μεταξύ, δε μας φτάνει το “When We Were Young” στον τίτλο, πρέπει να το ακούμε και πεντακόσιες φορές στο ρεφραί. Για να μας θυμίζει και την ομώνυμη φεστιβαλάρα που δεν πρόκειται ποτέ να έρθει στην Ελλάδα. Η οποία φεστιβαλάρα, τώρα που το σκέφτομαι, μάλλον πήρε και το όνομά της από το προαναφερθέν παλιό κομμάτι.
Το “Edging” που ήταν και το πρώτο (ή δεύτερο δε θυμάμαι) single, δε με είχε τρελάνει όταν πρωτοβγήκε. Πόσο μάλλον τώρα που άκουσα ολόκληρο το δίσκο και έχει κάποια κομμάτια πολύ καλύτερά του μέσα.
Για τη συνέχεια, “When We Were Young”, μεγάλη, κρυμμένη κομματάρα μέσα σε τούτο το δίσκο
Τεράστιο τραγούδι είναι και το “Blink Wave” το οποίο μου ακούγεται τελείως από άλλη πίστα, ενώ είναι αυτό ακριβώς που λέει στον τίτλο, θυμίζοντας πολύ new wave και γενικά τη δεκαετία του ‘80 με synth και δε συμμαζεύεται με τις φωνές των Blink. Και ο απόηχος του synth στο τέλος του κομματιού μου φέρνει στο μυαλό και κλείσιμο “Adam’s Song” – έναρξη “All The Small Things”. Προσωπική εκτίμηση. Πάρα πολύ ωραίο κομμάτι, σίγουρα μέσα στα top 3 του δίσκου.
Ο δίσκος κλείνει με το “Childhood” το οποίο θα πω ότι μου άρεσε πολύ. Επίσης δεν είναι κλασικό Blink κομμάτι, επίσης είναι μπαλαντοειδές.
Γενικά, ο δίσκος είναι ωραίος, Τα πολλά κομμάτια βέβαια αυξάνουν την πιθανότητα να ακούσουμε πατάτες αλλά και αριστουργήματα. Εδώ είμαστε κάπου στη μέση θα πω. Δεν έχουμε μνημεία πολιτιστικής κληρονομιάς αλλά ούτε και κατακάθια. Αρκετά fillers θεωρώ. Αλλά το κυρίως πράγμα που λίγο με χάλασε είναι ότι ο ήχος είναι massive και τέρμα processed. Όπως σε κάθε σύγχρονη παραγωγή άλλωστε. Θα ήθελα λίγο να πήγαινε προς τα κλασικά Blink albums που έβγαζε μια πιο live-άδικη αίσθηση. Ειδικά στα τύμπανα ακούω τελείως metal αισθητική στον ήχο. Καλά, το παίξιμο του Travis Barker είναι άρρωστο, τι να λέμε τώρα. Απλώς θα ήθελα μια προσέγγιση πιο “Enema of the State”. Αυτά.
Artist: Sober On Tuxedos
Album: Good Intentions
Label: Heaven Music
Release Date: 11/12/2020
Genre: Nu Metal, Metalcore
Artist: Blink-182
Album: One More Time…
Label: Columbia
Release Date: 20/10/2023
Genre: Pop-punk, Alternative Rock, Punk Rock
1. Anthem Part 3
2. Dance with Me
3. Fell in Love
4. Terrified
5. One More Time
6. More Than You Know
7. Turn This Off!
8. When We Were Young
9. Edging
10. You Don’t Know What You’ve Got
11. Blink Wave
12. Bad News
13. Hurt (Interlude)
14. Turpentine
15. Fuck Face
16. Other Side
17. Childhood
Blink-182: Mark Hoopus (Φωνή, μπάσο), Tom DeLonge (Φωνή, κιθάρες), Travis Barker (Τύμπανα, φωνή)
Additional musicians: Kevin Bivona (Πιάνο, synths, πλήκτρα, φωνή), Tim Armstrong (Κιθάρες)
Blink-182
Γενικά, ο δίσκος είναι ωραίος, Τα πολλά κομμάτια βέβαια αυξάνουν την πιθανότητα να ακούσουμε πατάτες αλλά και αριστουργήματα. Εδώ είμαστε κάπου στη μέση θα πω. Δεν έχουμε μνημεία πολιτιστικής κληρονομιάς αλλά ούτε και κατακάθια. Αρκετά fillers θεωρώ.