Τον Οκτώβριο του 1984, ο κόσμος της μουσικής έζησε ένα κομβικό γεγονός. Την επανένωση της κλασικής σύνθεσης Mk II των Deep Purple – Ian Gillan, Ritchie Blackmore, Roger Glover, Jon Lord και Ian Paice. Αυτή η επιστροφή σηματοδότησε την αναβίωση ενός θρυλικού συγκροτήματος και αναζωπύρωσε μια φλόγα που είχε σβήσει για πάνω από μια δεκαετία. Ο τότε κόσμος αντιμετώπισε την επανένωση με σκεπτικισμό, αλλά οι Deep Purple απέδειξαν με το “Perfect Strangers” ότι είχαν ακόμα τη μαγεία που τους έκανε μύθους.
Η σύνθεση Mk II διαλύθηκε το 1973 μετά από εσωτερικές συγκρούσεις κατά τη διάρκεια της ηχογράφησης του άλμπουμ “Who Do We Think We Are”. Οι Gillan και Glover αποχώρησαν και το συγκρότημα συνέχισε με τους David Coverdale και Glenn Hughes. Μέχρι το 1976, οι Deep Purple είχαν διαλυθεί εντελώς. Κάθε μέλος ακολούθησε διαφορετική πορεία, O Gillan ηγήθηκε του συγκροτήματός του και εντάχθηκε προσωρινά στους Black Sabbath, ο Blackmore γνώρισε επιτυχία με τους Rainbow, και οι Lord και Paice συνέβαλαν στους Whitesnake.
Μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 1980, η ιδέα μιας επανένωσης άρχισε να παίρνει μορφή. Οικονομικά κίνητρα και η επιθυμία να επανακτήσουν την κληρονομιά τους τροφοδότησαν αυτή την κίνηση. Οι Rainbow του Blackmore, παρά τις επιτυχίες όπως το “Since You Been Gone”, δεν έφτασαν το εμβληματικό status των Deep Purple. Η εμπειρία του Gillan στους Black Sabbath και η δυσαρέσκειά του με το “Born Again” τον έσπρωξαν περισσότερο προς την επανένωση.
Το ενδιαφέρον του κοινού υπογράμμιζε τη σημασία των Deep Purple
Το συγκρότημα άρχισε να ηχογραφεί στο Βερμόντ, μακριά από τις μεγάλες πόλεις και την πίεση. Η νοσταλγία πλημμύρισε τις ηχογραφήσεις και αποτυπώθηκαν στη μουσική τους. Το αποτέλεσμα ήταν το “Perfect Strangers”, το οποίο επανέφερε τους Deep Purple ως ένα συγκρότημα που μπορούσε ακόμα να παράγει ποιοτικό hard rock. Κομμάτια όπως το “Knocking at Your Back Door”, το “Under the Gun” και το ομώνυμο κομμάτι παρουσίασαν τα χαρακτηριστικά βαριά riffs, τα περίπλοκα πλήκτρα και την επιβλητική φωνή του Gillan.
Το “Knocking at Your Back Door” ανέδειξε την ικανότητά τους να δημιουργούν πολυεπίπεδα ροκ έπη. Τα σόλο κιθάρας και τα πλήκτρα έκαναν το τραγούδι βασικό κομμάτι του ροκ ραδιοφώνου και του MTV. Το “Under the Gun” ανέδειξε τον πιο σκοτεινό, έντονο ήχο τους, αναμειγνύοντας την παλιά τους τέχνη με σύγχρονες metal επιρροές. Το ομώνυμο κομμάτι, εμπνευσμένο από τον Elric του Michael Moorcock, συνδύασε την ατμοσφαιρική διάσταση με το hard rock.
Το “Nobody’s Home” έφερε στο προσκήνιο τα bluesy grooves τους, θυμίζοντας προηγούμενες δουλειές όπως το “Lazy” και το “Rat Bat Blue”. Το κομμάτι αυτό πρόσθεσε μια παιχνιδιάρικη ενέργεια, δείχνοντας ότι η δημιουργική σπίθα των Deep Purple παρέμενε ζωντανή. Το “Mean Streak” επανέφερε την μπλουζίστικη διάθεσή τους, ενώ τα ουρλιαχτά του Gillan θύμισαν σε όλους ότι παρέμενε θρύλος.
Ο Jon Lord μίλησε για την επιστροφή τους, υποστηρίζοντας ότι η μουσική είχε χώρο για νέες ιδέες αλλά και για κλασικές rock δυνάμεις όπως οι Deep Purple. Πίστευε ότι ο ήχος τους είχε θέση στη δεκαετία του 1980. Ο Ian Paice θυμήθηκε ότι οι οπαδοί συχνά ρωτούσαν για μια επανένωση κατά τη διάρκεια των μαθημάτων ντραμς. Το ενδιαφέρον τους υπογράμμιζε τη διαρκή επιρροή της δουλειάς των Deep Purple.
Το “Perfect Strangers” αποτελεί κομβικό σημείο στην ιστορία των Deep Purple
Η σχολαστική προσέγγιση του Ritchie Blackmore καθόρισε την παραγωγή του άλμπουμ. Κάποιοι περίμεναν έναν υπερβολικό ήχο, αλλά ο Blackmore στόχευσε στο ύφος του “Machine Head”. Ο Roger Glover, που ανέλαβε την παραγωγή του “Perfect Strangers”, περιέγραψε τα jam sessions τους ως στιγμές αυθόρμητης συνέργειας. «Μέσα σε ένα λεπτό, τα χαμόγελα εμφανίστηκαν στα πρόσωπα όλων», θυμήθηκε ο Glover.
Το “Perfect Strangers”, όμως, παρά τον τίτλο του, αντιμετώπισε και αρνητικές κριτικές. Το Rolling Stone το αποκάλεσε «σύνολο βιαστικών τζαμς», αλλά η εμπορική επιτυχία το διέψευσε. Το άλμπουμ έφτασε στο Νο. 5 στο Ηνωμένο Βασίλειο και στο Νο. 17 στις ΗΠΑ, κάτι που έκανε πλατινένιο. Η περιοδεία που το συνόδευσε κορυφώθηκε με μια ιστορική εμφάνιση στο βροχερό Knebworth το 1985. Οι Deep Purple καθήλωσαν το κοινό, παίζοντας δίπλα στους Scorpions και τους UFO.
Η επανένωση δεν ήταν όμως ρόδινη. Οι εντάσεις μεταξύ του Gillan και του Blackmore επανήλθαν, φέρνοντας μνήμες των συγκρούσεων που οδήγησαν στη διάλυση. «Ο Ritchie είναι σαν πίτμπουλ», δήλωσε ο Jon Lord. «Έχει ένα όραμα και παλεύει γι’ αυτό». Αυτή η τριβή τροφοδότησε τη δημιουργικότητα τους αλλά προμήνυε μελλοντικά προβλήματα. Μέχρι το 1987 και το “The House of Blue Light”, οι ρωγμές είχαν γίνει εμφανείς.
Το “Perfect Strangers” αποτελεί κομβικό σημείο στην ιστορία των Deep Purple, σηματοδοτώντας την επανένωση της θρυλικής σύνθεσης Mk II. Παρά τις προκλήσεις και τις συγκρούσεις, η επιστροφή τους ανέδειξε τη μοναδική τους χημεία – τα φωνητικά του Gillan, η κιθάρα του Blackmore, τα πλήκτρα του Lord, το μπάσο του Glover και τα τύμπανα του Paice – και έδειξε ότι η μεγάλη τέχνη μπορεί να αναζωπυρωθεί και μετά από χρόνια σιωπής.
Artist: Sober On Tuxedos
Album: Good Intentions
Label: Heaven Music
Release Date: 11/12/2020
Genre: Nu Metal, Metalcore
Artist: Deep Purple
Album: Perfect Strangers
Release Date: 12/11/1984
Genre: Hard Rock
1. Knocking at Your Back Door
2. Under the Gun
3. Nobody’s Home
4. Mean Streak
5. Perfect Strangers
6. A Gypsy’s Kiss
7. Wasted Sunsets
8. Hungry Daze
Producer: Roger Glover
Deep Purple: Ian Gillan (Φωνή), Ritchie Blackmore (Κιθάρα), Roger Glover (Μπάσο), Jon Lord (Πλήκτρα), Ian Paice (Τύμπανα)
Deep Purple (OW) | Deep Purple TV | Deezer | Facebook | Instagram | SoundCloud | Spotify | Tidal | TikTok | X/Twitter | YouTube