Όταν οι Dream Theater κυκλοφόρησαν το “Six Degrees of Inner Turbulence” στις 29 Ιανουαρίου 2002, βρίσκονταν σε μια κρίσιμη φάση της καριέρας τους. Η τεράστια επιτυχία του “Scenes from a Memory” το 1999 είχε ανεβάσει τον πήχη για το συγκρότημα. Το “Scenes” είχε εδραιώσει τους Dream Theater ως ηγέτες του progressive metal, δημιουργώντας παράλληλα και υψηλές προσδοκίες. Η πρόκληση ήταν πώς θα κατάφερναν να μείνουν τόσο ψηλά μετά από τέτοιο αριστουργηματικό άλμπουμ. Η απάντησή τους ήρθε μέσα από πειραματισμό και την προθυμία να δοκιμάσουν κάτι διαφορετικό.
Οι Dream Theater πέρασαν μεγάλο μέρος της δεκαετίας του ’90 προσπαθώντας να καθιερωθούν σε μια μεταβαλλόμενη μουσική σκηνή. Το 1992, το single “Pull Me Under” τους έφερε στο προσκήνιο, αλλά η τότε άνοδος της grunge και του alternative rock είχε περιορίσει σημαντικά τη θέση του progressive metal. Παρόλο που η φήμη τους αυξανόταν σταθερά σε Ευρώπη και Ιαπωνία, η αμερικανική αγορά παρέμεινε πιο απαιτητική. Άλμπουμ όπως το “Awake” (1994) και το “Falling Into Infinity” (1997) ανέδειξαν τις ικανότητές τους, χωρίς όμως να τους εδραιώσουν.
Η κυκλοφορία του “Scenes from a Memory” το 1999 ήρθε να αλλάξει τα πάντα για τους Dream Theater. Το concept άλμπουμ, που διηγείται μια ιστορία σε 77 λεπτά, αποτέλεσε την κορυφαία μέχρι τότε δημιουργική στιγμή του συγκροτήματος. Κέρδισε του κοινού και έβαλε τα θεμέλια για το «οικοδόμημα» Dream Theater. Ωστόσο, με την έναρξη της νέας χιλιετίας, η μπάντα έπρεπε να αποφασίσει αν θα επαναλάμβανε τη δοκιμασμένη συνταγή ή θα δοκίμαζε κάτι νέο.
Το “Six Degrees of Inner Turbulence” ήταν το πρώτο διπλό άλμπουμ των Dream Theater, με δύο δίσκους και συνολικά 96 λεπτά μουσικής. Ακόμα και η επιλογή αυτής της μορφής έδειχνε ξεκάθαρα τις προθέσεις τους. Η διάθεσή τους να αγκαλιάσουν την υπερβολή και να ξεπεράσουν τις παραδοσιακές δομές των άλμπουμ ήταν δείγμα της εμπιστοσύνης τους στις δυανότητές τους.
Οι Dream Theater με το “Six Degrees of Inner Turbulence” αψήφησαν τις μουσικές συμβάσεις, δημιουργώντας ένα άλμπουμ γεμάτο πειραματισμό
Αρχικά, οι Dream Theater δεν είχαν σκοπό να δημιουργήσουν διπλό άλμπουμ. Ο Mike Portnoy εξήγησε ότι είχαν γράψει πέντε κομμάτια και δούλευαν πάνω σε ένα έκτο. Αυτό εξελίχθηκε σε μία σύνθεση 42 λεπτών, η οποία χωρίστηκε σε οκτώ μέρη και αποτέλεσε τον δεύτερο δίσκο. Καθώς κατάλαβαν ότι όλο το υλικό δεν χωρούσε σε ένα CD, πρότειναν στην Elektra Records να κυκλοφορήσουν διπλό άλμπουμ. Προς μεγάλη τους έκπληξη, η εταιρεία συμφώνησε.
Ο πρώτος δίσκος του “Six Degrees of Inner Turbulence” περιλαμβάνει πέντε κομμάτια, το καθένα με διαφορετικά θέματα και μουσικά στυλ. Το εναρκτήριο κομμάτι, “The Glass Prison”, έχει διάρκεια 13 λεπτά και είναι το πρώτο μέρος της “12-Step Suite” του Mike Portnoy. Η “12-Step Suite” είναι μια σειρά τραγουδιών που αφηγούνται το προσωπικό ταξίδι του Portnoy μέσα από τον αλκοολισμό και την ανάρρωση, εμπνευσμένα από τα δώδεκα βήματα των Ανώνυμων Αλκοολικών. Στο “The Glass Prison”, ο Portnoy εξερευνά τα πρώτα τρία βήματα του προγράμματος, που περιλαμβάνουν την παραδοχή του προβλήματος και την αναζήτηση βοήθειας. Η ένταση, η τεχνική πολυπλοκότητα και οι πολυεπίπεδες συνθέσεις του τραγουδιού θέτουν τον τόνο για ολόκληρο το άλμπουμ.
Τα ”Blind Faith” και “Misunderstood” αναδεικνύουν τη διαφορετικότητα και τη συνθετική τόλμη των Dream Theater. Στο “Blind Faith”, η εξερεύνηση της θρησκευτικής αφοσίωσης συνοδεύεται από δυναμική ενορχήστρωση, με τα εντυπωσιακά σόλο κιθάρας του John Petrucci και τα περίπλοκα πλήκτρα του Jordan Rudess να ξεχωρίζουν. Ο James LaBrie παραδίδει μία από τις καλύτερες ερμηνείες του, παντρεύοντας τεχνική και συναίσθημα. Από την άλλη, το “Misunderstood” παίρνει μια πιο πειραματική κατεύθυνση, ξεκινώντας ως μπαλάντα που εξελίσσεται σε ένα βαρύ ηχοτοπίο. Το αντίστροφα ηχογραφημένο σόλο του Petrucci αποτελεί μία ακόμα απόδειξη της επιθμίας του συγκροτήματος να αψηφά τις μουσικές συμβάσεις.
Η ψυχική υγεία και η μουσική αρτιότητα στο “Six Degrees of Inner Turbulence” των Dream Theater
Το “The Great Debate” εξετάζει τις ηθικές αντιπαραθέσεις γύρω από την έρευνα των βλαστοκυττάρων, με σχόλια ειδήσεων να ακούγονται πάνω από την μπασογραμμή του Myung, προσθέτοντας ένταση. Ενώ οι στίχοι εστιάζουν σε ένα συγκεκριμένο ζήτημα, η μουσική αναδεικνύει τον αγώνα ανάμεσα στην πρόοδο και την ηθική. Ο δίσκος κλείνει με το “Disappear”, μια μπαλάντα, όπου η λιτή δουλειά του Rudess στο πιάνο και η ήρεμη ερμηνεία του LaBrie δημιουργούν μια ατμόσφαιρα που έρχεται σε σε αντίθεση με τα πιο δυναμικά κομμάτια που προηγήθηκαν.
Αν ο πρώτος δίσκος παρουσιάζει μεμονωμένες ιδέες, ο δεύτερος -το ομώνυμο “Six Degrees of Inner Turbulence”- είναι ένα συνεκτικό έργο. Η 42λεπτη σύνθεση εξετάζει έξι διαφορετικές καταστάσεις ψυχικής υγείας, με κάθε μέρος να εστιάζει σε έναν χαρακτήρα και τις προκλήσεις του. Αυτή η προσέγγιση έδωσε στους Dream Theater την ευκαιρία να συνδυάσουν διαφορετικά μουσικά στυλ κάτω από μία ενιαία ομπρέλα. Το έργο ξεκινά με το “Overture”, ένα ορχηστρικό κομμάτι όπου κυριαρχούν τα πλήκτρα του Rudess, εισάγοντας μουσικά μοτίβα που επανέρχονται καθ’ όλη τη διάρκεια. Από τις έντονες γραμμές πιάνου του “About to Crash” έως τους μελαγχολικούς τόνους του “Goodnight Kiss”, κάθε μέρος αποτυπώνει με ακρίβεια το ταξίδι του αντίστοιχου χαρακτήρα.
Ένα από τα πιο αξιοσημείωτα μέρη της σύνθεσης είναι το “Solitary Shell”, εμπνευσμένο από τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν άτομα με αυτισμό. Οι «φωτεινές» μελωδίες του δημιουργούν έναν πιο ανάλαφρο τόνο, ενώ οι στίχοι προκαλούν κατανόηση. Αντίθετα, το “The Test That Stumped Them All” εστιάζει στο θέμα της λανθασμένης διάγνωσης και της ιδρυματοποίησης. Οι έντονοι ρυθμοί και τα δυναμικά riffs, με έναν τρόπο, «μουσικοποιούν» την ψυχική αναστάτωση του χαρακτήρα. Το κλείσμο έρχεται με “Losing Time/Grand Finale”, που ενώνει τις ξεχωριστές ιστορίες με έναν ευρύτερο προβληματισμό για την ανθρώπινη αντοχή.
Το “Six Degrees of Inner Turbulence” αποτέλεσε για τους Dream Theater ένα σημείο δημιουργικής ελευθερίας και καλλιτεχνικής εξέλιξης
Το “Six Degrees of Inner Turbulence” ξεχωρίζει για το μέγεθός του και την πρωτοποριακή του προσέγγιση. Το άλμπουμ αποτέλεσε σημείο καμπής για τους στίχους των Dream Theater, εξερευνώντας θέματα όπως η ψυχική υγεία, ο εθισμός και τα ηθικά διλήμματα. Με αυτή την προσέγγιση, το συγκρότημα διεύρυνε το θεματικό του εύρος και ενίσχυσε τη σύνδεση με το κοινό. Αυτή η αλλαγή εκτιμήθηκε τόσο από τους οπαδούς όσο και από τους κριτικούς, χαρίζοντάς τους μερικές από τις πιο θετικές κριτικές της καριέρας τους.
Το “Six Degrees of Inner Turbulence” σημείωσε και εμπορική επιτυχία, φτάνοντας στο Νο. 46 του Billboard 200 και εδραιώνοντας τους Dream Theater στο progressive metal. Στην περιοδεία που ακολούθησε, το συγκρότημα έπαιξε σε μεγαλύτερους χώρους και πειραματίστηκε με setlists. Περιλάμβαναν, μάλιστα, διασκευές ολόκληρων άλμπουμ, όπως το “Master of Puppets” των Metallica και το “The Number of the Beast” των Iron Maiden.
Το “Six Degrees of Inner Turbulence” αποτέλεσε για τους Dream Theater ένα σημείο δημιουργικής ελευθερίας και καλλιτεχνικής εξέλιξης. Οι εκτεταμένες συνθέσεις, τα δύσκολα θέματα και η καινοτόμα παραγωγή αναδεικνύουν το άλμπουμ ως ένα ξεχωριστό καλλιτεχνικό επίτευγμα. Μέσα από αυτό, το συγκρότημα επαναπροσδιόρισε τις δυνατότητές του και συνδυάζοντας τεχνική δεξιοτεχνία με συναίσθημα. Παρότι τα επόμενα άλμπουμ τους εξερεύνησαν νέες κατευθύνσεις, το “Six Degrees” παραμένει ακρογωνιαίος λίθος στη δισκογραφία τους, τιμώντας τις ρίζες τους και ανοίγοντας δρόμους για νέες μουσικές προοπτικές.
Artist: Sober On Tuxedos
Album: Good Intentions
Label: Heaven Music
Release Date: 11/12/2020
Genre: Nu Metal, Metalcore
Artist: Dream Theater
Album: Six Degrees of Inner Turbulence
Label: Elektra Records
Release Date: 29/01/2002
Genre: Progressive Metal
1. The Glass Prison
2. Blind Faith
3. Misunderstood
4. The Great Debate
5. Disappear
6. Six Degrees of Inner Turbulence (Part I: Overture)
7. Six Degrees of Inner Turbulence (Part II: About to Crash)
8. Six Degrees of Inner Turbulence (Part III: War Inside My Head)
9. Six Degrees of Inner Turbulence (Part IV: The Test That Stumped Them All)
10. Six Degrees of Inner Turbulence (Part V: Goodnight Kiss)
11. Six Degrees of Inner Turbulence (Part VI: Solitary Shell)
12. Six Degrees of Inner Turbulence (Part VII: About to Crash (Reprise))
13. Six Degrees of Inner Turbulence (Part VIII: Losing Time / Grand Finale)
Producer: John Petrucci, Mike Portnoy
Death: James LaBrie (Φωνή, κιθάρα), John Myung (Μπάσο), John Petrucci (Κιθάρα), Mike Portnoy (Τύμπανα), Jordan Rudess (Πλήκτρα)
Dream Theater (OW) | Bandcamp | Deezer | Facebook | Instagram | ReverbNation | SoundCloud | Spotify | Tidal | TikTok | X/Twitter | YouTube