Μια δεκαετία και… κάτι από την ίδρυσή τους, οι Dvne επιστρέφουν φέτος με το τρίτο full-length τους, Voidkind. Η Metal Blade Records έρχεται να μας προσφέρει ακόμη ένα κεφάλαιο στη σύντομη αλλά υποσχόμενη ιστορία της μπάντας. Με θεματική την επιστημονική φαντασία, βαρύ progressive sludge και στοιχεία post metal, οι Dvne εξερευνούν δίχως σταματημό. Μπορεί το πέπλο του μυστηρίου να μην τους προϊδεάζει για το τι ακολουθεί, αλλά αυτοί προχωρούν. Βήμα-βήμα. Album-album, με στόχο τη συνεχή πρόοδο.
Πιστοί στη θεματική τους, οι Dvne «μπαίνουν» στο Voidkind με το θεσπέσιο “Summa Blasphemia”. Αναφορές σε καμένους πάπυρους και στέρηση της ιστορικής γνώσης, παραπέμπουν στην καταστροφή «ιερών» κειμένων και προσταγών. Οι παραδοσιακές αξίες και τα θρησκευτικά δόγματα, εκτοξεύονται στην πυρά των Dvne. Τα θρησκευτικά γραπτά χαρακτηρίζονται ως όπλα καταστροφής και η μπάντα από το Εδιμβούργο τα καίει και αυτά.
Μουσικά, έχουμε μια εξαιρετική εισαγωγή για ένα album που προμηνύεται συνταρακτικό. Με το «καλημέρα», σκληρές κιθάρες, βαριά τύμπανα και growls που δεν σε αφήνουν να κάτσεις σε ένα σημείο. Η απόλυτη άρνηση μπροστά στις θρησκείες και όσα κακά φέρουν και προκαλούν. Σύνθημα αμφισβήτησης θρησκευτικών θέσφατων και σάπιων «ηθικών» οικοδομημάτων. *chef’s kiss*
Το Eleonora των Dvne αποτελεί ένα ταξίδι με στόχο την κατανόηση του κόσμου και τη συλλογική, πνευματική ανύψωση του είδους
Ακολουθεί μια εκ διαμέτρου αντίθετη μουσική και στιχουργική εμπειρία. Η αίσθηση μπαλάντας του “Eleonora” εντείνεται με κάθε στίχο. Οι Dvne εδώ «στήνουν» ένα σκηνικό γεμάτο με εικόνες και συναισθήματα που σε βυθίζουν σε νιρβάνα. Διπλά φεγγάρια στον ουρανό, περιγραφές μυρωδιών και υφών, έρχονται να συγκρουστούν και εν τέλει να χορέψουν με τα σκληρά φωνητικά και τις κιθάρες. Ένα ταξίδι με στόχο την κατανόηση του κόσμου και την πνευματική ανύψωση.
Οι Dvne μας καλούν σε ένα ταξίδι στην αγκαλιά κάποιας ανώτερης ύπαρξης. Μας ζητούν να αγκαλιάσουμε την πολιτιστική μας κληρονομιά και το πεπρωμένο μας. Το κάλεσμα για παράδοση σε κάποια ανώτερη δύναμη δεν έρχεται σε αντίθεση με τις προσταγές του “Summa Blasphemia”. Γιατί; Διότι οι Dvne αποτινάσουν κάθε θρησκευτικό ζυγό και αναζητούν την πνευματική ανύψωση μέσα από αυτό-στοχασμό.
Ο Αριστοτέλης όρισε το «Τέλος» ως «Ευδαιμονία». Την καλύτερη δυνατή κατάσταση του ανθρώπου. Ευτυχία μέσω μιας ενάρετης ζωής με βαθύ νόημα. Στο “Reaching for Telos”, οι Dvne αποζητούν την Ευδαιμονία. Το τραγούδι διαφέρει αρκετά από τα δύο πρώτα σε ότι αφορά το ηχόχρωμα αλλά και την ενορχήστρωση. Πιο post-metal ήχοι, που δανείζονται τόσο-όσο στοιχεία sludge για να υπερτονίσουν το ζητούμενο. Κάλεσμα για στρατευμένη, μαζική άρνηση των παλιών τρόπων ζωής. Σκοπιμότητα. Αποφασιστικότητα.
Στο Reaching for Telos, οι Dvne σκιαγραφούν μέσω του Αριστοτέλη και της Ευδαιμονίας, τη θεματική του Voidkind αλλά και την ανάγκη του ανθρώπου να αποκτήσει συλλογική συνείδηση
Τα σαφώς πιο ήπια φωνητικά κουβαλούν μια χαρμολύπη. Ισοδύναμη αυτής που βιώνεις όταν παλεύεις, πονάς και απογοητεύεσαι, στην πορεία προς κάτι που ξέρεις ότι στο… τέλος θα σε βοηθήσει να είσαι καλύτερα. Η αφοσίωση στον συλλογικό στόχο, φέρει μαζί της και καρπούς. Επιβράβευση ενώπιον των χρυσών πυλών μιας γης, μιας ζωής, γεμάτης μόνο από ανώτερα πνευματικά πλάσματα. Πλάσματα που ζουν με στόχο τη συνεχή Ευδαιμονία.
Οφείλουμε στους εαυτούς μας να αλλάξουμε μαζικά και ριζικά τον κόσμο μας. Σε τι; Σε κάτι που θα βοηθήσει άπαντες, χωρίς εξαιρέσεις, να απολαύσουν μια ζωή με νόημα και γαλήνη. Οι Dvne έρχονται με τη δυναμική τους να μας πάρουν από το χέρι, βοηθώντας μας να πετύχουμε τον απόλυτο στόχο. Το Τέλος όπως το όρισε ο Αριστοτέλης. Δηλαδή, την απόλυτη εκπλήρωση της ευτυχίας. Είθε…
Από τον Αριστοτέλη και την Ευδαιμονία, περνάμε στο “Reliquary” και τις τελετές, τις θυσίες και την καταγωγή. Οι εικόνες που συνθέτουν οι Dvne περιλαμβάνουν σκοτεινά μέρη, συμβολισμούς και τελετουργικά. Ο κορμός του τραγουδιών, σταθερός στη θεματική του Voidkind έως τώρα. Απρόσωπα και ανώνυμα όντα, όλα ενωμένα κάτω από τον ίδιο στόχο. Μια συλλογική ταυτότητα και ένας κοινός στόχος.
Δωμάτια λατρείας και τελετών, μια ιδιαίτερα περίπλοκη σχέση των ανθρώπων με την παράδοση και την πίστη. Αυτοχαρακτηρίζονται αποστάτες. Απομακρύνουν εαυτούς από τις σταθερές αξίες, από την παράδοση και τις περιοριστικές προσταγές της. Τελετουργικά γεμάτα ιερότητα αλλά και αποκρουστικά σκηνικά. Δηλαδή απλά, άνθρωποι.
Τα αποφθέγματα και οι διδαχές του Αριστοτέλη, κάνουν... πάρτυ στο Voidkind των Dvne
“Judged Guilty. Drawn and quartered. Left to rot”. Ευθεία βολή στον τιμωρητισμό της κοινωνίας και τις θρησκείας προς αυτούς που δεν «συμμορφώνονται» στις προσταγές τους. Μουσικά; Πανικός. Ταχύτητα, απόκοσμα growls, distorted ήχος που ανά διαστήματα γίνεται προκλητικά «αποκρουστικός». Όχι για εμάς.
Για την «τι θα πει ο κόσμος» κοινωνία και την «έτσι θα τα κάνεις τα πράγματα» θρησκοληψία. Φουλ γκάζι και το πόδι ακίνητο σαν πλίνθος στην ευθεία. Αν το Voidkind ξεχωρίζει περισσότερο για ένα πράγμα, είναι οι ευθείες βολές που ρίχνει στα «πρέπει» ενός κόσμου που χτίστηκε παλιά από λίγους, για τους περισσότερους που ζούσαν τότε αλλά και ζουν σήμερα. Με τα ίδια βάρη στις πλάτες τους.
Το ”Path of Dust” που ακολουθεί είναι μικρότερο από δύο λεπτά. Στην ουσία, πρόκειται για μια σύντομη και περιεκτική περιγραφή της «Γης της Επαγγελίας». Όπως τη φαντάζονται οι Dvne στο Voidkind. Η γη κινείται κάτω από τα πόδια μας, παραπέμποντας σε μια ζωή ενωμένη με τη φύση. Το κομμάτι, αν και μικρό, έρχεται να σε γειώσει. Να σε φέρει στην πραγματικότητα. Εν τέλει, να σε οδηγήσει στη συνειδητοποίηση πως κάθε τι που βρίσκεται γύρω μας, αναπνέει αλλά και αποπνέει πράγματα. Αποπνέει γαλήνη και ηρεμία.
Και έρχεται το “Sarmatae”, με έντονα στοιχεία Tool και εξαιρετικά, πανίσχυρα φωνητικά να μας τινάξει ξανά στον αέρα. Το σκηνικό που θέτουν οι Dvne εδώ περιγράφει ένα επικό ταξίδι εξερεύνησης. Εικόνες μαγευτικών τοπίων, πανίσχυρων πλασμάτων και στίχοι για την ανθεκτικότητα της ανθρώπινης ψυχής. Μια πρόσκληση στο καθένα από εμάς ξεχωριστά να κάνουμε το άλμα στο «κενό» του αγνώστου.
Αν και μικρό σε διάρκεια, το instrumental "Path of Ether" σετάρει το σκηνικό μιας γης της επαγγελίας, ενός κόσμου αρμονικού, όπως είναι στο μυαλό των Dvne
Να ταξιδέψουμε, να βιώσουμε και εν τέλει, να φτάσουμε στο δικό μας «Τέλος». Το “Path of Ether” που ακολουθεί, αφήνει άπλετο περιθώριο στη μουσική των Dvne να αναδειχθεί. Δίχως στίχους, είναι ένα instrumental κομμάτι μικρής διάρκειας. Θα μπορούσε κάλλιστα να είναι οι ήχοι που ακούς στο περιβάλλον όταν βρίσκει στο Ether. Ένα μέρος όπου όλα ρέουν ασταμάτητα, χορεύουν αρμονικά, και επιτυγχάνουν την απόλυτη Ευδαιμονία.
Σαν έκρηξη από το πουθενά, το “Adobe of the Perfect Soul” μπαίνει με κραυγή και τσίτα τα γκάζια. Εξερεύνηση άγνωστων κόσμων. Το ταξίδι προς το βαθύτερο νόημα, περνάει από φοβερά growls και screams, σκληρές κιθάρες και βαρύγδουπα τύμπανα. Ιλιγγιωδώς, μας αρπάζει και μας βομβαρδίζει με εικόνες όπως μονοπάτια και πύλες που οδηγούν σε άγνωστους προορισμούς.
Έτοιμους να εξερευνηθούν. Γεμάτους με ομορφιά και ικανούς να προκαλέσουν δέος από την πρώτη ανάσα. Όλες οι αισθήσεις γίνονται ένα. Μια εμπειρία που σε αλλάζει ολοσχερώς. Τα όρια του γνωστού, του comforting, σπάνε μια για πάντα. Επέκταση. Πρόοδος. Εσωτερική αλλαγή σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο.
Οι Dvne επικοινωνούν την αλήθεια που λέει πως η βαθύτερη αναζήτηση και η ανάλυση του πνεύματος, δεν απαιτούν θρησκευτικούς κανόνες και δεσμά
Με το “Plērōma”, οι Dvne κάνουν ακόμη μια μνεία σε αρχαίες έννοιες. Μπορείς κάλλιστα να ερμηνεύσεις το όνομα του τραγουδιού ως το πλήρωμα του χρόνου. Ένα πανέμορφο post-metal ταξίδι προς την ολική εκπλήρωση της ζωής σου. Έπειτα από μια περίοδο κακουχίας, το νερό ως ον έρχεται να ξεπλύνει κάθε κακό. Σε καλεί να βυθιστείς, να εξαγνιστείς.
Η βαθύτερη αναζήτηση και ανάλυση του πνεύματός μας, δεν προϋποθέτει εκκλησία, δόγμα και θρησκεία. Μονάχα τη διάθεση για εσωτερική αναζήτηση. Την εξερεύνηση των σκοτεινών ενδότερων του υποσυνείδητου. Παράδοση στον ανώτερο σκοπό. Θυσία των προσωπικών μας επιθυμιών με στόχο την πνευματική ανάπτυξη.
Το Voidkind των Dvne ολοκληρώνεται με το επικών διαστάσεων “Cobalt Sun Necropolis”. Το μούδιασμα που προκαλεί η εφιαλτική, αργόσυρτη εισαγωγή του δίνει τη θέση του σε εκρηκτικό ηλεκτρισμό που σε διαπερνά. Βουβός στην αρχή, πιο ξεκάθαρος στη συνέχεια. Η θεματική παραμένει απαράλλαχτη. Ένας συλλογικός στόχος. Η δημιουργία μιας τοποθεσίας -φυσικής και πνευματικής- στην οποία κάθε ύπαρξη έχει φτάσει στο απόλυτο.
Σώμα και ψυχή, γίνονται ένα. Μεταξύ τους αρχικά, και στη συνέχεια με το κράμα σώματος και ψυχής των υπολοίπων. Αμέτρητα ξεχωριστά ψηφιδωτά βιωμάτων, κακουχιών και ονείρων, που μαζί συνθέτουν μια γαλήνια κατάσταση. Μια αδιάκοπη συνθήκη ζωής που επιτρέπει το συλλογικό «Τέλος». Η Νεκρόπολη του Ήλιου από Κοβάλτιο. Ένα μέρος όπου πλάσματα ανώτερης δύναμης και διανόησης ζουν αρμονικά. Ως Ένα.
Με το Voidkind, οι Dvne μας προσφέρουν το progressive sludge στα καλύτερά του
Η αλήθεια είναι πως μέχρι το Voidkind δεν γνώριζα τους Dvne. Χάρηκα εξαιρετικά που τους ανακάλυψα. Ένιωσα πως η μουσική εξερεύνηση που μου επέτρεψαν να πετύχω με τον δίσκο, είναι αντίστοιχη αυτής που περιγράφουν σε όλη τη διάρκειά του. Ένα album το οποίο είναι επιτομή του progressive sludge. Τα post-metal στοιχεία του ακούγονται σε κάθε γωνιά, δίνοντας ξεκάθαρα την απάντηση στο ερώτημα «Τι παίζουν οι Dvne;». Ποια είναι η απάντηση; Παίζουν Dvne!
Γράφουν στίχους με βαθύ νόημα, που χρίζουν διαρκούς ανάλυσης. Ηχογραφούν με σεβασμό στον στίχο τους, και πάθος για τον ήχο τους. Έναν ήχο που εξελίσσεται συνεχώς και δεν αφήνει περιθώρια στον ακροατή. Θα τον αναλύσεις. Θα τον απολαύσεις. Αν σε ενοχλήσει, fair enough. Το νόημα κάθε νότας όμως, είναι ξεκάθαρο. Κάθε δευτερόλεπτο, έχει πολλά καντάρια αξίας.
Artist: Sober On Tuxedos
Album: Good Intentions
Label: Heaven Music
Release Date: 11/12/2020
Genre: Nu Metal, Metalcore
Artist: Dvne
Album: Voidkind
Release Date: 19/04/2024
Label: Metal Blade Records
Genre: Progressive Sludge, Post Metal
1. Summa Blaspehia
2. Eleonora
3. Reaching for Telos
4. Reliquary
5. Path of Dust
6. Sarmatae
7. Oath Of Ether (Instrumental)
8. Adobe of the Perfect Soul
9. Plērōma
10. Cobalt Sun Necropolis
Producer: John Tsiakopoulos, Jim Kotsis
DVNE: Allan Paterson (Κιθάρες, μπάσο), Daniel Barter (Φωνή), Dudley Tait (Τύμπανα), Maxime Keller (Πλήκτρα, φωνή), Victor Vicart (Κιθάρες, πλήκτρα, φωνή)
Dvne
Με το Voidkind, οι Dvne επιστρέφουν έπειτα από καιρό και προσφέρουν έναν δίσκο-ογκόλιθο. Αναφορές σε εσωτερική αναζήτηση, στο «Τέλος» όπως το περιέγραψε ο Αριστοτέλης. Πρόκληση και αποκαθήλωση των κοινωνικών και θρησκευτικών «πρέπει». Διάλυση των στεγανών και το progressive sludge στα καλύτερά του.