Σάββατο, 9 Νοεμβρίου, και εμείς βρεθήκαμε στο Temple για να παρακολουθήσουμε τον κάπως ιδιόρρυθμο, αλλα προσωπικα αγαπημένο, John Maus. Το κοινό, γεμάτο ανυπομονησία, πλημμύρισε τον χώρο ήδη από νωρίς, έτοιμο να αφεθεί σε έναν σκοτεινό, ηλεκτρονικό κόσμο με στοιχεία από post-punk, synth-pop, και πειραματική μουσική.
Dramachine
Η βραδιά ξεκίνησε με το support act από τους Dramachine, οι οποίοι ανέβηκαν στη σκηνή και παρουσίασαν ένα 30λεπτο σετ. Το Eλληνικό synth-punk τρίο έδωσε το στίγμα του με σκοτεινές και ατμοσφαιρικές μελωδίες. Με τραγούδια, όπως το “Αστεροσκοπείο” και το “Νύχτα Θλίψη”, οι Dramachine κατόρθωσαν να τραβήξουν την προσοχή του κόσμου παρα τα αρχικά προβλήματα στον ήχο.
John Maus
Όταν ο John Maus εμφανίστηκε στη σκηνή, το κοινό υποδέχτηκε με ενθουσιασμό το εκρηκτικό του ξεκίνημα. Άνοιξε με το “Castles in the Grave”, και αμέσως η ατμόσφαιρα μεταμορφώθηκε σε μια καταιγίδα από ρυθμούς και συναισθήματα. Ακολουθώντας ένα καλά δομημένο σετ που περιελάμβανε τόσο αγαπημένα κομμάτια όσο και νέες συνθέσεις, ο Maus κράτησε αμείωτο το ενδιαφέρον με τραγούδια, όπως το “Quantum Leap,” το “The Combine” και το “Bennington”.
Ο ίδιος έδωσε τον καλύτερό του εαυτό σε μια πολύ εντατική και σχεδόν θεατρική εμφάνιση. Οι εκφράσεις του προσώπου του, η γεμάτη ένταση και μπάσα φωνή του, και η ιδιαίτερη σκηνική του παρουσία προσέδωσαν μια αίσθηση προσωπικής εξομολόγησης, δίνοντας στο κοινό μια αληθινή εικόνα της ψυχολογικής κατάστασης του καλλιτέχνη, με ό,τι συνεπάγεται αυτό.
Ο συνδυασμός του μυστικισμού και της ρομποτικής έντασης που χαρακτηρίζουν τη μουσική του John Maus έκανε την βραδιά μοναδική
Το αστείο, βέβαια, είναι πως γίναμε μάρτυρες του πιο σύντομου encore στην ιστορία. Έφυγε-βγήκε-είπε το “Believer” και έφυγε. Το συγκεκριμένο κομμάτι, αν και το τελευταίο της βραδιάς, συνοψίζει όλη την ένταση και το πάθος της μουσικής του John Maus και άφησε το κοινό με μια αίσθηση προσμονής για την επόμενη φορά που θα ερθει στην Αθήνα.
Η συναυλία αυτή δεν ήταν απλώς μια σειρά τραγουδιών, αλλά μια προσωπική, σκοτεινή περιήγηση στον εσωτερικό κόσμο του John Maus, και όλοι όσοι βρέθηκαν εκεί αποχώρησαν έχοντας βιώσει μια αληθινή εμπειρία τέχνης, ένα performance. Ο συνδυασμός του μυστικισμού και της ρομποτικής έντασης που χαρακτηρίζουν τη μουσική του John Maus έκανε την βραδιά μοναδική και τη συναυλία μια από τις πιο αξιομνημόνευτες.