Οι Labyrinth κυκλοφορούν στις 24 Ιανουαρίου το δίσκο “In The Vanishing Echoes Of Goodbye” από τη Frontiers Records. Η δισκογραφική τον περιγράφει ως «τον πιο άγριο δίσκο της μπάντας», αλλά εδώ διαφωνούμε. Ας αξιολογήσουμε όμως δίκαια.
Υπάρχουν δύο σημεία διαφωνίας, με το πρώτο να είναι το υποκειμενικό στοιχείο της υπόθεσης, και γι’ αυτό το αναφέρω πρώτο. Όντας φίλος συγκροτημάτων όπως οι Domine, δυσκολεύομαι να ακούσω κάτι τόσο “πλαστικό” και σχεδόν μη ρεαλιστικό. Η ουσία της μουσικής δεν είναι να ξεπεράσουμε την ταχύτητα του συναδέλφου ντράμερ ή να φτάσουμε μια κορώνα λίγο ψηλότερα.
Αντίθετα, η μουσική πρέπει να προσφέρει κάτι, ακόμα κι αν αυτό είναι μικρό και αξιοπρεπές. Από την αρχή, και κυρίως λόγω της παραγωγής, μου ήταν δύσκολο να δω με θετικό μάτι το δίσκο. Η υπερβολική έμφαση σε τεχνικά χαρακτηριστικά αφαιρεί το συναίσθημα και την αυθεντικότητα. Η μουσική χρειάζεται ψυχή, και αυτό είναι που λείπει εδώ.
Σε ένα πιο, ας το πούμε, αντικειμενικό επίπεδο, δεν μπορούμε να συγκρίνουμε αυτή τη δουλειά με το “Return to Heaven Denied“, την πιο αξιομνημόνευτη σύνθεση της μπάντας. Ο δίσκος παρουσιάζει αρκετά παράξενα σημεία.
Οι Labyrinth παραμένουν ένα ιστορικό συγκρότημα για το ευρωπαϊκό power metal, αλλά το “In The Vanishing Echoes Of Goodbye” δεν τιμά αυτή την κληρονομιά
Αν εξαιρέσουμε το “Accept The Changes”, που διαθέτει καθαρά power στοιχεία και δείχνει μια πιο εμφανή προσπάθεια σύνθεσης και μελωδίας, το υπόλοιπο άλμπουμ μοιάζει μονότονο. Ειδικά σε σημεία όπου τα synths υπερβαίνουν τις κιθάρες, η ακρόαση γίνεται δύσκολη. Και για να προλάβω παρερμηνείες, μιλάμε για κάτι διαφορετικό από τη δουλειά των Rhapsody. Σε εκείνους υπήρχε μια διακριτικότητα και, ειλικρινά, καλύτερη επιλογή samples. Εδώ οι “πλάτες” των synth στρώσεων φαίνεται να υπάρχουν μόνο για να γεμίσουν το κενό.
Σε άλλα σημεία, δυσκολεύομαι να εντοπίσω το “power metal” στοιχείο που χαρακτηρίζει την μπάντα. Ο πειραματισμός είναι αποδεκτός, αλλά η χρήση του όρου πρέπει να έχει συνέπεια. Είναι σαν η ιστορικότητα της μπάντας στο power metal να πιέζεται να αναδειχθεί, παρότι οι συνθήκες πλέον δεν το ευνοούν.
Σχετικά με το “Accept The Changes”, το μπάσιμο με τις δισολίες και τα chorus φωνητικά προσφέρει κάτι υποσχόμενο. Το κομμάτι ξεχωρίζει και ταιριάζει με τα φωνητικά περισσότερο από τα υπόλοιπα τραγούδια του δίσκου. Η αλήθεια είναι πως διαφέρει αρκετά από τα υπόλοιπα εννέα τραγούδια, δημιουργώντας την αίσθηση ότι γράφτηκε σε διαφορετική εποχή.
Οι Labyrinth παραμένουν ένα ιστορικό συγκρότημα για το ευρωπαϊκό power metal, αλλά ο δίσκος αυτός δεν φαίνεται να τιμά αυτή την κληρονομιά. Ελπίζουμε η επόμενη δουλειά τους να επαναφέρει την ισορροπία μεταξύ πειραματισμού και ουσίας, δημιουργώντας ξανά εκείνη τη μαγεία που μας κέρδισε στο παρελθόν. Η εξέλιξη είναι σημαντική, αλλά όχι σε βάρος της ταυτότητας.
Artist: Sober On Tuxedos
Album: Good Intentions
Label: Heaven Music
Release Date: 11/12/2020
Genre: Nu Metal, Metalcore
Artist: Labyrinth
Album: In The Vanishing Echoes Of Goodbye
Release Date: 24/01/2025
Label: Frontiers Records
Genre: Power Metal, Progressive Power Metal
1. Welcome Twilight
2. Accept the Changes
3. Out of Place
4. At the Rainbow’s End
5. The Right Side of This World
6. The Healing
7. Heading for Nowhere
8. Mass Distraction
9. To the Son I Never Had
10. Inhuman Race
Producer: Michael Baskette
Tremonti: Roberto Tiranti (Φωνή), Olaf Thörsen (Κιθάρα), Andrea Cantarelli (Κιθάρα), Nik Mazzucconi (Μπάσο), Oleg Smirnoff (Πλήκτρα), Matt Peruzzi (Τύμπανα)
Labyrinth: In The Vanishing Echoes Of Goodbye
Το "In The Vanishing Echoes Of Goodbye" προσπαθεί να ισορροπήσει μεταξύ πειραματισμού και της power metal κληρονομιάς των Labyrinth, αλλά αποτυγχάνει να αναδείξει τη δυναμική τους. Με εξαίρεση το "Accept The Changes", ο δίσκος κυριαρχείται από μονοτονία και έλλειψη έμπνευσης, αφήνοντας ανάμεικτες εντυπώσεις.