Ξεκίνησε με έναν πλαστικό κύβο. Έναν γκρι-μαύρο, φουσκωτό, για την ακρίβεια. Το λογότυπo των Machine Head απλωνόταν περήφανα σε δύο από τις πλευρές του. Τον άρπαξα κατά τη διάρκεια της εμφάνισής τους το περασμένο καλοκαίρι στο Hellfest, σε μια εμφάνιση που με εξέπληξε περισσότερο απ’ όσο περίμενα. Ήταν πιο ακριβείς απ’ ό,τι φανταζόμουν. Πιο δεμένοι. Πιο ηχηροί. Κάτι άλλαξε μέσα μου εκείνο το βράδυ. Μήνες αργότερα, αυτός ο κύβος συνεχίζει να στέκεται στη γωνία του σαλονιού μου, μισοξεφούσκωτος πλέον, μα σταθερά παρών. Mια καθημερινή υπενθύμιση μιας μπάντας που είχα αφήσει στο περιθώριο και πλέον παρατηρώ με διαφορετικό βλέμμα. Κάτι που το “Unatøned” δε θα έλεγα ότι πέτυχε.
Βέβαια, ακόμα και αν το πετύχει, δε θα είναι επειδή ξεχωρίζει, αλλά διότι επιλέγει να είναι ασταθές. Δεν πρόκειται ακριβώς για κομπλιμέντο. Ωστόσο, στο όλο και πιο αλγοριθμικό περιβάλλον του σύγχρονου metal, η αστάθεια λειτουργεί πλέον ως μορφή πρόκλησης. Έτσι, όταν οι Machine Head — άλλοτε τιτάνες, έπειτα παρίες, τώρα πιο «κλασικοί» — κυκλοφορούν έναν δίσκο ταυτόχρονα τολμηρό και ασαφές, αξίζει να του δώσεις μία παραπάνω σημασία.
Σε γενικές γραμμές το “Unatøned” μοιάζει με συνέχεια των “Øf KingdØm and CrØwn”, τόσο οπτικά όσο και ηχητικά. Η εμμονή στην αντικατάσταση κάθε “o” με “ø” παραμένει, όπως και το δραματικό εξώφυλλο και η σύντομη διάρκεια των κομματιών. Ωστόσο, η θεματική συνοχή που πρόσφερε στον προκάτοχό του μια αίσθηση αφήγησης έχει πλέον χαθεί. Αυτό που προκύπτει είναι ένας θρυμματισμένος καθρέφτης ιδεών — κάποιες ραγισμένες, κάποιες με απροσδόκητη διαύγεια.
Το “Unatøned” ακροβατεί ανάμεσα στην ορμή και την προχειρότητα, με στιγμές που μαρτυρούν έμπνευση και άλλες που μοιάζουν με ξεχασμένα προσχέδια
Το εναρκτήριο “Landscape of Thorns” ξοδεύει λίγο χρόνο προσπαθώντας να εντυπωσιάσει. Πρόκειται για έναν ήχο παρασκηνίου που προσποιείται την ατμόσφαιρα, λειτουργώντας ως ήπιο προοίμιο για την επερχόμενη καταιγίδα του “AtØmic RevelatiØns”. Το δεύτερο κομμάτι διακόπτει τη σιωπή με καταιγιστικά riffs και μια σχεδόν θεατρική αίσθηση έντασης. Για μια μπάντα που συχνά κατηγορείται για ανακύκλωση, η ενέργεια εδώ μοιάζει, αν μη τι άλλο, βίαια επανακτημένη. Μπορεί κανείς να νιώσει τον ιδρώτα του στούντιο να διαπερνά τον ήχο.
Εκεί όπου οι Machine Head παρουσιάζουν αδυναμία είναι στην αλληλουχία και τη συνοχή. Το πρώτο μισό του άλμπουμ στηρίζεται σε δοκιμασμένες συνταγές. Το “Øutsider” είναι πιασάρικο, μελωδικό, ρυθμικό, κατάλληλο για ραδιόφωνο. Το “Unbound” πατά σε ένα groove που σε τραβάει με δύναμη, δείχνοντας ότι ακόμα και μια φθαρμένη μηχανή μπορεί να δώσει σπίθες. Και τα δύο αυτά τα κομμάτια, προβάλλουν τα ρεφρέν τους με αυτοπεποίθηση, ακόμη κι αν σε σημεία ακούγονται κάπως μηχανικά.
Καθώς προχωράς βαθύτερα στον δίσκο, αρχίζεις να νιώθεις πως κάποιος μπήκε στο στούντιο με έναν σάκο γεμάτο παλιά riffs και μισοτελειωμένες ιδέες, τα άδειασα στο πάτωμ και πάτησε “record”. Τα “Addicted tØ Pain” και “Bleeding Me Dry” ξεχωρίζουν ιδιαίτερα για αυτό. Το πρώτο θυμίζει mashup από πρώιμους Slipknot και Trivium, με DJ scratches που έχουν πλέον δεν προκαλούν κάποια αίσθηση. Το δεύτερο προσπαθεί να κρατήσει κάποια ισορροπία μέσω καθαρών φωνητικών και άτμοσφαιρας, πάλι όμως, δεν μπορώ να πω ότι το κάνει με ιδιαίτερη επιτυχία.
Οι Machine Head επιμένουν με πείσμα και αστοχίες, διατηρώντας ζωντανή τη φλόγα της μπάντας
Παρόλα αυτά, ακόμα και οι αστοχίες του “Unatøned” δεν δείχνουν τεμπέλικες. Και ναι, δεν το λες και έπαινο αυτό, όμως στην περίπτωση των Machine Head, η προσπάθεια δεν οδηγούσε πάντα σε καθαρό αποτέλεσμα. Το “Dustmaker”, ένα ιντερλούδιο με στοιχεία trip-hop, μοιάζει εκτός πλαισίου, αλλά προκαλεί ενδιαφέρον. Το “Scørn”, το κομμάτι που κλείνει τον δίσκο, κινείται προς το μελόδραμα με ορχηστρικές λεπτομέρειες και αργό ρυθμό. Μπορεί να μην είναι διακριτικό, όμως, παραδόξως, λειτουργεί.
Αυτό που συγκρατεί τον δίσκο — περισσότερο από τη θεματολογία ή τη δομή — είναι η αίσθηση μιας μεταβατικής κατάστασης. Τα φωνητικά του Robb Flynn λειτουργούν ταυτόχρονα ως συνδετικός κρίκος και σημείο θραύσης. Υπάρχουν στιγμές, όπως στο “Nøt Løng Før This Wørld”, όπου η ερμηνεία του αποκτά μια απρόσμενη ένταση. Σε άλλες πάλια, θυμίζει κάποιον που αναζητά γνώριμα μοτίβα και ξεθωριασμένες εκδοχές του εαυτού του.
Και ίσως εκεί να βρίσκεται η δύναμη του “Unatøned”. Όχι στην ανακάλυψη νέων δρόμων, αλλά στην επίμονη παρουσία μιας μπάντας που αρνείται να χαθεί. Υπάρχει ένα πείσμα εδώ που προκαλεί, με τρόπο παράξενο, θαυμασμό. Τραγούδια όπως το “These Scars Wøn’t Define Us” βασίζονται σε στιχουργικές φόρμες που οι Machine Head έχουν χρησιμοποιήσει ξανά, όμως η πίστη στο υλικό παραμένει σταθερή. Το ίδιο συμβαίνει και με το “Bønəscraper”, ένα κομμάτι που ισορροπεί ανάμεσα στην υπερβολή και την ένταση. Και παρά τις ενστάσεις που μπορεί να προκαλεί, τελικά σου μένει.
Οι Machine Head παραδίδουν κάτι άνισο αλλά ζωντανό, με ήχο εντυπωσιακό και παραγωγή που αναδεικνύει κάθε λεπτομέρεια
Πολλά έχουν ειπωθεί για την παραγωγή, την οποία ανέλαβαν ξανά ο Flynn και ο επί σειρά ετών συνεργάτης του, Zack Ohren. Όπως αναμενόταν, ο ήχος είναι εντυπωσιακά μεγάλος. Η μίξη παραμένει προσεγμένη και κάθε στοιχείο να αποδίδεται με ακρίβεια. Στα ακουστικά, το άλμπουμ αποκαλύπτει διαφορετικές πτυχές. Οι αρμονικές αναδεικνύονται, οι ηλεκτρονικές λεπτομέρειες βρίσκονται ακριβώς κάτω από την επιφάνεια και ακόμα και τα πιο αδύναμα φωνητικά αποκτούν μια αίσθηση έντασης. Υπάρχει μια τεχνική λάμψη, παρόλο που το ίδιο το υλικό δείχνει συχνά να στερείται ξεκάθαρης κατεύθυνσης.
Πού μας οδηγεί, λοιπόν, το “Unatøned”; Δεν πρόκειται για έναν σπουδαίο δίσκο. Ούτε όμως για μια πατάτα. Κινείται σε έναν γκρίζο χώρο, όπου γνώριμες ιδέες συγκρούονται με μια σχεδόν ασυγκράτητη παρόρμηση. Το άλμπουμ θα το χαρακτήριζα «άνισο». Έχει στιγμές που είναι καθηλωτικό, αλλού υπερβολικά φορτωμένο — όμως παραμένει ζωντανό. Και μόνο αυτό αποτελεί έναν μικρό θρίαμβο. Πολύ μικρό μεν, θρίαμβο δε.
Artist: Sober On Tuxedos
Album: Good Intentions
Label: Heaven Music
Release Date: 11/12/2020
Genre: Nu Metal, Metalcore
Artist: Machine Head
Album: Unatøned
Label: Nuclear Blast Records
Release Date: 25/04/2025
Genre: Groove Metal
1. Landscape øf Thørns
2. Atømic Revelatiøns
3. Unbøund
4. Øutsider
5. Nøt Løng før This Wørld
6. These Scars Wøn’t Define Us
7. Dustmaker
8. Bønescraper
9. Addicted tø Pain
10. Bleeding Me Dry
11. Shards øf Shattered Dreams
12. Scørn
Producer: Robb Flynn, Zack Ohren
Machine Head: Robb Flynn (Φωνή, κιθάρα), Reece Scruggs (Κιθάρα), Jared MacEachern (Mπάσο), Matt Alston (Τύμπανα)
Machine Head (OW) | Deezer | Facebook | Instagram | SoundCloud | Spotify | Tidal | TikTok | Twitter | YouTube
Machine Head: Unatøned
Το άλμπουμ δεν προσφέρει εύκολες νίκες, αλλά διαθέτει ένταση, πάθος και έναν χαρακτήρα που δεν φοβάται να εκτεθεί. Δεν θα ικανοποιήσει τους πάντες, όμως δείχνει ότι υπάρχει ακόμη χώρος για εξέλιξη, έστω και μέσα από δοκιμές και αβεβαιότητα.