Οι αρχές των ‘00s έφεραν μαζί τους το PS2. Μαζί με αυτό ήρθε η ανακοίνωση ότι η Capcom έχει στα σκαριά ένα παιχνίδι τρόμου όμοιο του Resident Evil. Αντί όμως για μια σύγχρονη πόλη θα διαδραματιζόταν στη φεουδαρχική Ιαπωνία. Και το όνομα αυτού, Onimusha.
Η τριλογία παιχνιδιών που βγήκε τα επόμενα χρόνια κατέληξε μια αγαπημένη ανάμνηση πολλών gamers και δυστυχώς δεν έτυχε συνέχειας. Ακόμα κι αν πέρασαν τρεις γενιές κονσολών από το πρώτο παιχνίδι, δε φαίνεται φως στον ορίζοντα. Όμως η ανακοίνωση μιας anime σειράς εμπνευσμένης από το βιντεοπαιχνίδι, μας βάζει σε σκέψεις. Βρε λες; Μέχρι τότε μένει να δούμε τη σειρά ως υποκατάστατο. Και έχοντας ως όνομα σκηνοθέτη αυτό του Takashi Miike, είναι μονόδρομος το να πατηθεί χωρίς ενδοιασμούς το play.
Αντί για τους καθιερωμένους ως τότε πρωταγωνιστές των παιχνιδιών, η σειρά κάνει μια ρισκαδόρικη κίνηση. Βάζει ως πρωταγωνιστή τον θρυλικό Musashi Miyamoto. Αποστολή του είναι να συνοδεύσει μια επίλεκτη ομάδα και μαζί να κατατροπώσουν τον Iemon, έναν σαμουράι που ευθύνεται για τα δεινά της Ιαπωνίας.
Πέραν της προχωρημένης του ηλικίας, ο Musashi έχει να αντιμετωπίσει μια ακόμα δυσκολία. Τις ορδές των δαιμονικών δυνάμεων που ο Iemon έχει επιστρατεύσει για να φέρει εις πέρας τα σχέδιά του. Δυνάμεις τις οποίες ίσως χρειαστεί να επικαλεστεί και ο ίδιος προκειμένου να συνεχίσει την πορεία του.
Όσοι δε γνωρίζουν τον Musashi Miyamoto, αρκεί να ξέρουν πως είναι ίσως η σημαντικότερη φυσιογνωμία της ιαπωνικής λαογραφίας. Έχει διαπεράσει σε τέτοιο βαθμό παράδοση και τέχνες που έστω και υποσυνείδητα δε γίνεται να μην αναζητηθεί η μορφή του σε κάθε πιθανό αφήγημα. Από τα σύγχρονα μέσα μόνο το Vagabond έχει προσεγγίσει τη φιγούρα του κι αυτό ακόμα παραμένει ανολοκλήρωτο.
Οπότε το να συνδυαστεί η μυθολογία του Onimusha με τον θρύλο του Miyamoto, όσο υπερβολικό και αν ακούγεται, άλλο τόσο ενδιαφέρον καταλήγει. Εδώ τον σογκούν Nobunaga Oda είχαν τα παιχνίδια, γιατί όχι και τον Miyamoto;
Ξεκινώντας από τα αρνητικά, δε γίνεται να μην αναφερθεί η τεχνοτροπία της σκηνοθεσίας. Σε μια σχεδόν τρομακτική απόφαση, οι δημιουργοί της σειράς αποφασίζουν να στηρίξουν το σχέδιο σε μια περίεργη μίξη 2D και 3D. Αυτός ήταν ο λόγος που η σύγχρονη μεταφορά του Berserk απέτυχε ενώ συγκεκριμένα στιγμιότυπα του Baki προκαλούσαν αμηχανία. Σίγουρα σε περιπτώσεις όπως στο Beastars ήταν ενδιαφέρουσα επιλογή, αλλά εκεί ωφελούσε και το θέμα. Σε ένα gekiga ίσως να μη συμβάλλει θετικά.
Όσο κυλούν τα επεισόδια, ωστόσο, τόσο προσαρμόζεσαι και μένεις για την ιστορία. Φυσικά υπάρχουν και στιγμές που κάνει τα μάτια σου να πονούν και θυμάσαι ότι είναι πολύ παράξενο οπτικά. Όμως όταν έρχεται η ώρα να χυθεί (ΠΟΛΥ) αίμα, τότε φαίνεται ο λόγος αυτής της επιλογής. Στις σκηνές των μαχών είναι που αναδεικνύεται πλήρως όλη η κινητικότητα των χαρακτήρων, όλη η διάσταση της βίας. Και τελικά καταλήγει εντυπωσιακό. Και, μη γελιόμαστε, αποτελεί μια απόλυτα Miike κίνηση αυτή η επιλογή.
Αν κάτι ωστόσο την ανεβάζει στα μάτια μου αυτή την απεικόνιση είναι μια λεπτομέρεια εντός του anime. Μπορεί να είναι βαθιά ανάγνωση αλλά σε μια σκηνή φαίνεται σαν να ασκεί μια κριτική στα τυπικά δισδιάστατα anime με τα κλισέ, τα fillers και τα στερεότυπα. Και με τον δικό του τρόπο μοιάζει σαν ο Takashi Miike μέσω του Onimusha να τα στέλνει στα τσακίδια με συνοπτικές διαδικασίες.
Και εκεί το ξανασκέφτεσαι: με ένα τυπικό σχέδιο πόσο θα διέφερε από όλα τα anime που πλέον φαίνονται πανομοιότυπα; Πόσο θα απέφευγε να φαίνεται καρτουνίστικο και δε θα κατέληγε να μοιάζει με shonen; Πόσο, τελικά, θα ήταν Onimusha και όχι απλά ένα anime με σαμουράι και δαίμονες; Φυσικά θα μπορούσαν να ακολουθήσουν μια τεχνοτροπία τύπου Monster στο σχεδιασμό αλλά και πάλι, είναι πλέον σεβαστό. Κι ας είναι μια προσωπική ερμηνεία.
Η πλοκή από την άλλη δεν αποφεύγει τα κλισέ του ιδιώματος και τις σεναριακές διευκολύνσεις. Anime ον, ξέρεις τι να περιμένεις πάνω-κάτω. Ζούμε στην εποχή που ξέρουμε τα πάντα και βλέπουμε τις ανατροπές να έρχονται από χιλιόμετρα. Από τις σχέσεις των χαρακτήρων μέχρι τις ανατροπές, όλα είναι προβλέψιμα. Κι από αυτόν τον κανόνα ούτε το Onimusha ξεφεύγει.
Ωστόσο θα είμαι ψεύτης αν πω ότι δεν ικανοποιήθηκα από αυτό που είδα. Έστω κι αν περίμενα κάθε επόμενη σκηνή, πέρασα υπέροχα και όχι με κακεντρεχή τρόπο. Και δεν περίμενα ότι σε μόλις οχτώ επεισόδια θα νιώσω ως και τρυφερότητα για συγκεκριμένους χαρακτήρες. Ούτε πως θα ανατριχιάσω με συγκεκριμένα καρέ. Οπότε το έργο του το φέρνει εις πέρας ακόμα κι αν δεν καταφέρνει να ξεχωρίσει.
Συνοψίζοντας, ναι, θα σας κουράσει λίγο ο σχεδιασμός. Και σίγουρα δεν είναι η πιο πρωτότυπη ιστορία που θα δείτε, όπως και σίγουρα όχι 100% Onimusha-για Musashi Miyamoto ούτε καν. Ωστόσο με ουδέτερες προσδοκίες, με λίγες απαιτήσεις και με θέληση να βυθιστείτε στον απλοϊκό κόσμο του, θα περάσετε ένα διασκεδαστικό βράδυ. Κι ας μην το θυμάστε σε 2-3 χρόνια, όπως μπορεί να συμβαίνει με αρκετές δημιουργίες του Takashi Miike όταν αυτός «ντύνεται» στα πιο pop του. Εκτός κι αν ακολουθήσει επόμενη σεζόν, κάτι για το οποίο δεν μπορώ να είμαι βέβαιος. Αλλά αν γίνει, θα την παρακολουθήσω με ενδιαφέρον. Και δίψα για άπλετο αίμα δαιμόνων.
Artist: Morrissey
Album: I Am Not a Dog on a Chain
Label: BMG
Release Date: 20/03/2020
Genre: Indie Rock
Series: Onimusha
Season: 1
Episodes: 8
Platfrom: Netflix
Year: 2023
Genre: Animation, Action, Fantasy, Horror
Creators: Takashi Miike, Shin’ya Sugai
Writer: Hideyuki Kurada
Starring: Akio Otsuka, Toshihiko Seki, Hochu Otsuka
Onimusha
Θα σας κουράσει λίγο ο σχεδιασμός και σίγουρα δεν είναι η πιο πρωτότυπη ιστορία που θα δείτε, όπως και σίγουρα όχι 100% Onimusha-για Musashi Miyamoto ούτε καν. Ωστόσο με ουδέτερες προσδοκίες, με λίγες απαιτήσεις και με θέληση να βυθιστείτε στον απλοϊκό κόσμο του, θα περάσετε ένα διασκεδαστικό βράδυ.