Αν κάποιος έχει βρεθεί ποτέ σε οποιοδήποτε live οποιασδήποτε μπάντας, πάντα στο τέλος θα υπάρχει ένας που θα λέει «ΝΑΙ, ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΕΠΑΙΞΑΝ ΤΟ ΤΑΔΕ», και θα αναφέρεται σε κάποιο demo που κυκλοφόρησε όταν το συγκρότημα πήγαινε στο λύκειο. Καλά, εδώ δε θα πούμε για τέτοιες ψαγμενιές, θα κινηθούμε σε πιο mainstream μονοπάτια. Αν και δεν θα μας χάλαγε να ακούσουμε ζωντάνα αυτά τα κομμάτια των Prodigy.
Κλαρίνα και ξερό ψωμί. Όπως έχουμε δει, η στροφή στην παράδοση είναι χαρακτηριστικό των τελευταίων ετών. Οπότε λίγο κλαρινάκι ποτέ δεν έβλαψε κανέναν, γιατί όσο εναλλακτικοί και ανώτεροι να θέλουμε να το παίξουμε, όταν σκάει το κλαρίνο βγαίνει το βαλκάνιο από μέσα μας. Επόμενο task για τον Liam Howlett, να sample-άρει κάναν Ικαριώτικο για να πιάσει και αυτή τη μεριά φασαίων λάτρεων της παράδοσης.
Sample από τους Beastie Boys “Oh my god, that’s the funky shit!”, τσιμέντο γύρω γύρω, φώτα και ρεπορτάζ δελτίων ειδήσεων της δεκαετίας του ’90 με τον Τέρενς Κουΐκ να αναρωτιέται τι δεν πάει καλά με τη νεολαία μας. Συν ότι μας βάζει εξαιρετικά στο “Serial Thrilla”. Πρόκειται για ένα breakbeat φτιαγμένο για αποθήκες. Έχουμε να το ακούσουμε live από τα 90s.
Από αυτή την τεράστια δισκάρα είναι ελάχιστα τα κομμάτια που έχουν παιχτεί ελάχιστα. Ένα απ’ αυτά είναι και το συγκεκριμένο και fun fact, τελευταία φορά που εμφανίζεται να παίχτηκε ζωντανά ήταν πάλι στην Ελλάδα το 2010. Λίγα μέτρα πιο πέρα από την Πλατεία Νερού, στο κλειστό γήπεδο του Tae Kwon Do.
Το κομμάτι με το κανονικό sample του Thriller – ναι, εκείνο του Michael Jackson. Λόγω δικαιωμάτων το τραγούδι έμεινε ζωντανό μόνο στο CD. Ένα funky, περίεργο, groovy glitch που ήθελε να γίνει anthem αλλά δεν του έδωσαν ποτέ μικρόφωνο live.
Δύο τραγούδια από τον φοβερό αυτό δίσκο που δε βρήκε την αναγνώριση που έπρεπε, ακόμα και από τους fans της μπάντας. Το “Girls” μυρίζει 70ίλα από χιλιόμετρα συν ένα μικρό δείγμα του τεράστιου ήχου που έφεραν οι Prodigy στο προσκήνιο με τα θεώρατα synth-όμπασα και τα distorted drums. Η Παπαρίζου κέρδιζε τη Eurovision όταν παίχτηκε αυτό το κομμάτι ζωντανά για τελευταία φορά.
Δεν έχει bonus. Απλώς μπορούμε να πούμε το εξής. Κάθε jam που κάνει ο Liam Howlett μόνος του στα μπλιμπλίκια του, είναι δύο πράγματα: ένα υποψήφιο anthem των Prodigy και η καριέρα πολλών.
