Φωτογραφίες: Release Athens Festival
Release Athens 2023 x SNF Nostos: Royksopp, M83, OMD, Μίκρο, 21/06/2023 @Πλατεία Νερού | Live Report
Πρώτο βήμα. Πας σε ένα φεστιβάλ που τα είδη μουσικής που «εκπροσωπούνται» δεν τα λες και τα πιο κοντινά σου. Δεύτερο βήμα. Το φεστιβάλ (Release Athens 2023), που αν μη τι άλλο, έχει δώσει τα διαπιστευτήρια του, ξεκινάει το collab με το ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος και θα παίξει σε διπλό ταμπλό, Πλατεία Νερού και Ξέφωτο, κάτι που δεν ξέρεις ακριβώς πως θα λειτουργήσει, κυρίως στις ώρες εμφανίσεων και στα logistics των μετακινήσεων. Τρίτο βήμα. Tash Sultana. Η παρουσία της μπροστά μου έχει σβήσει τα δυο πρώτα βήματα. No offence στα πολύ μεγάλα ονόματα που θα βλέπαμε, αλλά οι αδυναμίες είναι καλό να μην κρύβονται και να εκφράζονται. Αλλά ας το πιάσουμε από την αρχή (πάντα ήθελα να το γράψω αυτό σε ανταπόκριση φεστιβάλ).
Θέλω να είμαι ειλικρινής. Χίλια καλά έχει το Release αλήθεια. Εξαιρετική και η πρωτοβουλία για άνοιγμα σε δεύτερους χώρους. Αλλά αυτό το 15λεπτο τρέξιμο πέρα δόθε μέσα στο λιοπύρι, με πίεση χρόνου για να καταφέρεις να προλάβεις να δεις το σετ της κάθε μπάντας είναι σκληρό και δημιουργεί ένα frustration.
Δεν είμαστε και εμείς συνηθισμένοι σε αυτό αλλά εδώ γράφουμε αυτό που ζούμε. Είναι σαν να σου λέει το ίδιο το φεστιβάλ διάλεξε μια σκηνή και πήγαινε μετά να δεις τον headliner. Αλλά επειδή κάνω σαν γερογκρινιάρης, πάμε σε αυτά που έχουν πραγματική σημασία. (Αργύρης Δρόκαλος)
ΜΙΚΡΟ
Τρέχοντας γιατί παρκάραμε από την μεριά του Ξέφωτου και οριακά σε χρόνο, φτάσαμε για να δούμε τους Μίκρο που σαν κύριοι είχαν βγει ακριβώς στην ώρα τους με τον κόσμο να μαζεύετε και μπροστά στην σκηνή αλλά και στα σημεία που είχε σκιά.
Στα 35 λεπτά που είχαν διαθέσιμα, οι Μίκρο έβγαλαν όλη την… ψυχή τους στην Πλατεία Νερού
Στα 35 λεπτά που είχαν στην διάθεση τους, έβγαλαν όλη τους την ενέργεια και χάρισαν ένα electropop σετ με τα ιστορικά πλέον τραγούδια τους που αν μην τι άλλο, χτυπάνε στην νοσταλγία όλων όσων από εμάς τα ζούσαν τότε που πρωτοέβγαιναν (ναι είμαι 39 και δεν ντρέπομαι για αυτό).
Γιατί οι Μίκρο δεν εμφανίστηκαν χθες, αλλά πρωτοστάτησαν σε αυτόν τον ήχο στην χώρα για πολλά χρόνια κάτι που φάνηκε από την ανταπόκριση του κόσμου στην Πλατεία Νερού που σε κάθε γωνιά που βρισκόταν έβλεπες να χορεύει και να τραγουδάει στίχο στίχο τα τραγούδια τους.
Ο ήχος για πρώτη μπάντα ήταν μια χαρά, το performance της μπάντας ήταν πολύ δυνατό με τα “Γέφυρα”, “Η σειρά σου” και αποκορύφωμα το “Αυτή η πόλη” να ξεχωρίζουν και να δείχνουν και στους νεότερους πως γίνεται μετά από τόσα χρόνια.
Οι νεότεροι οφείλουν να τους μελετούν και αν κρίνω από της αντίστοιχες ελληνικές παραγωγές στο είδος, το κάνουν. Είχα να τους δω πολλά χρόνια, δεν θα ξανακάνω τόσο χρόνο και εύχομαι η εμφάνιση αυτή να τους μπούσταρε ώστε να δούμε σύντομα πολλά από αυτούς γιατί το αξίζουν. (Αργύρης Δρόκαλος)
OMD
Φτάνοντας στην πλατεία Νερού για πρώτη φορά απόψε, ο κόσμος ήταν εδώ και ξεκουραζόταν μακριά από τον ήλιο, που ευτυχώς είχε αρχίσει ήδη να φεύγει. Υπήρξε μια καθυστέρηση 15 λεπτών, αλλά μπήκαν με τα μπούνια, με γιγάντιο ήχο και πολύ ωραίες προβολές στις οθόνες. Μας χαιρέτησαν και μας είπαν “let’s go back 45 fucking years!” μπαίνοντας με το αρκετά πιο αργό και λίγο awkward αν με ρωτάει κανείς, Electricity.
Παρά την καθυστέρηση, οι OMD βγήκαν στη σκηνή με τρομερό ήχο και πολύ ωραίες προβολές στις οθόνες της Πλατείας Νερού
Η ενέργεια των βετεράνων πλέον Andy McCluskey και Paul Humphreys ήταν αρκετά μεταδοτική, αν και άργησε λιγο το κοινό να την πιάσει. Η αλήθεια είναι οτι το electronic στοιχείο με τις πολυ ταιριαστές ψυχεδελικες 80s προβολές θα ήταν πολύ πιο εντυπωσιακό σε βραδινή ωρα, αλλα δεν τους πτόησε καθόλου, καθώς δεν σταμάτησαν να χορεύουν ούτε λεπτό.
Συνέχισαν, βάζοντας μας σε ενα χοροπηδητό και μας είπε οτι ελπίζει να είμαστε οσο κουρασμένοι θα ειναι κ αυτός μετά από αυτό. Παλαμάκια, χορός sing along και πολύ όμορφη ατμόσφαιρα με πάρα πολύ ωραία μοιρασμένο ήχο ακριβώς στην ένταση που έπρεπε για να πάρουμε την ενέργεια τους. Ο Paul με τον Andy άλλαξαν θέσεις κ μας πήγαν πίσω στο 1986 με το πολυ groovy Live And Die.
Το χιούμορ τους ήταν ασταμάτητο και είπαν οτι κάποτε ήταν pioneers στον συγκεκριμένο ηχο αλλά πούλησαν την ψυχή τους, βγάζοντας πολλά λεφτα βέβαια. Έτσι έπαιξαν το If You Leave από το Pretty In Pink, δείχνοντας εικόνες από την ταινία. 1981 τώρα και περνώντας από το Architecture, έπαιξαν το Souvenir με τον Paul να αναλαμβάνει τα φωνητικά και τον Andy το μπάσο.
Με χιούμορ και τα κλασικά τους κομμάτια ανά χείρας, οι OMD ξεσήκωσαν το Release Athens 2023 x SNF Nostos
Οι Martin Cooper και Stuart Kershaw σε πλήκτρα/σαξόφωνο και τύμπανα αντίστοιχα ήταν στην πιο cool μέρα τους, δίνοντας τα παλαμάκια στον κόσμο, συνεχίζοντας με το Joan Of Arc με τα φώτα να δίνουν την ένταση που πρέπει. Καταχειροκροτήθηκαν, λέγοντας μας οτι δεν ξέρει πως κατάφερε να φτάσει 64 χρονών και μπαίνουν οι πρώτες νότες του Talking Loud And Clear, κουνώντας τα χέρια μας δεξιά αριστερά.
Μας ενημέρωσαν ότι είναι το τελευταίο αργό τους τραγούδι και μπήκαν με το τεράστιο Punishment Of Luxury, συνεχίζοντας με το χορευτικό Locomotion. Το τέλος προφανώς ήταν το Enola Gay, κάτι που έκανε ακόμα και τον καθιστό κόσμο να χορέψει χαμογελώντας. Μία εμφάνιση με ξεκάθαρο 80s’ vibe, μία εποχή που μεσουρανούσαν κ όλοι μας νιώσαμε πολύ όμορφα που είναι ακόμα εδώ κ το κρατάνε ζωντανό. (Γιώργος Γαζής)
M83
Όταν η shoegaze αισθητική συναντά το Release Festival, όλα είναι λίγο καλύτερα. Οι M83, το project του Anthony Gonzalez, “γύρισαν» το κλίμα της ημέρας στα πλαίσια της ηλεκτρονικής μουσικής.
Αν και με μια μικρή καθυστέρηση, έδωσαν μία εξαιρετική performance, μέσα σε παραπάνω από μία ώρα, λίγο μετά τις 9μιση. Οι Γάλλοι εντυπωσίασαν τους πάντες και ο κόσμος τους κοιτούσε με προσήλωση. Η ακουστική ήταν για ακόμη μία φορά άρτια και τα κομμάτια που ερμήνευσαν ήταν από όλη τη δισκογραφία τους.
Φυσικά δεν θα μπορούσε να λείπει το Midnight Sky από το setlist τους, που είναι κι αυτό που τους ανέδειξε. Ωστόσο, συμπεριέλαβαν και κομμάτια από την νέα τους δισκογραφική δουλειά με τίτλο Fantasy, όπως τα Laura, Sunny Boy part 1 & 2, καθώς επίσης και το Earth To Sea. (Άννα Μαρία Γιαννάκη)
Royksopp
Φτάσαμε οριακά στην αρχή τους, με την ένταση προφανώς ανεβασμένη, αλλά μαζί με τα φώτα και τις προβολές, μπήκαμε αμέσως στην ηλεκτρονική ατμόσφαιρα τους. Ντυμένοι με κόκκινους μανδύες στην αρχή, μας έβαλαν για τα καλά στο dark χορό τους, μαζί με τους χορευτές που ανέβηκαν στη σκηνή στη συνέχεια.
Το δίδυμο από τη Νορβηγία έκανε κανονικό perform στα decks και τα synths σε όλη τη διάρκεια κ με πολύ ενέργεια, κάτι ανέβαινε σε ένταση παράλληλα με τα strobo lights. Here She Comes Again και Monuments για την συνέχεια, με την πλατεία Νερού να έχει χορεύει ασταμάτητα, παρόλο την μεγάλη ημέρα.
Ένα μέρος των beats παιζόταν live σε ηλεκτρονικά τύμπανα από τον Svein Berger, ο οποίος μας ευχαριστούσε ανάμεσα από κάθε τραγούδι. Ο σχεδιασμός των φώτων τους είναι επίσης κάτι που πρέπει να σημειωθεί, καθώς είχαν πολύ σημαντικό ρόλο σε οποιαδήποτε αλλαγή ταχύτητας, έντασης κ συναισθημάτων. Προσωπικό highlight η διαφορετική εκτέλεση του What Else Is There, που έφερε όλο τον κόσμο σχεδόν σε έκσταση. (Γιώργος Γαζής)
Ο σχεδιασμός στα φώτα των Royksopp έδωσε μια ξεχωριστή πινελιά στην εμφάνισή τους στην Πλατεία Νερού
H συναυλιακή νύχτα έκλεισε με κάπως αντίθετη πορεία από αυτήν που ξεκίνησε. Από reggae σε indie και από αυτήν σε ηλεκτρονική μουσική. Royksopp λοιπόν. Το ντουέτο από την Νορβηγία, ξεσήκωσε τους πάντες, κυριολεκτικά δεν υπήρχε κανένας που να κάθεται κάτω.
Ξεκίνησαν με μια μίνι performance, η οποία θα μπορούσε να είναι βγαλμένη από το Eyes Wide Shut του Stanley Kubrick. Μπορώ να πω πως ή θα του άρεσε πολύ αυτή η ματιά ή θα την μισούσε. Οι θεατές σίγουρα προτίμησαν την πρώτη εναλλακτική.
Οι χορογραφίες στα κομμάτια των Royksopp ανέβασαν το επίπεδο της εμφάνισής τους στο Release Athens 2023 x SNF Nostos
Ερμήνευσαν πολύ γνωστά κομμάτια, όπως το Here She Comes Again και το Monument, τα οποία κατάφεραν να μην περάσουν απαρατήρητα λόγω των χορευτών που κάλυψαν όλη την μιάμιση ώρα πάνω στην σκηνή. Από τα πιο αγαπημένα performances των χορευτών ήταν στο κομμάτι Running To The Sea, όταν η χορογραφία έγινε σαφώς πιο αργόσυρτη.
Ο απολογισμός της βραδιάς είναι ο εξής: Μέχρι και το τέλος της συναυλίας, χορεύαμε ασταμάτητα σε σημείο που δε νιώθαμε τα πόδια μας. Τα αυτιά μας είχαν βουλώσει, η φωνή είχε κλείσει (έστω και για λίγο) και η καρδιά από την αδρεναλίνη χτυπούσε δυνατά. Νομίζω πως δεν χρειαζόταν καλύτερο κλείσιμο, σωστά; (Άννα Μαρία Γιαννάκη)
Είμαι σχετικά αναρμόδιος για να κάνω κριτική σε ένα live αυτού του είδους. Μπορώ όμως να αναγνωρίσω αν κάτι έχει σοβαρό background και αν όχι. Οι Royksopp έχουν. Η έναρξη τους είχε ντυμένους σαν καλόγερους δεξιά και αριστερά από την σκηνή, με το Logo τους από πίσω να δεσπόζει στην σκηνή και τους δυο τους να βγαίνουν στα decks, ο ένας ντυμένος με μια στολή μελισσοκόμου θα μπορούσαμε να πούμε. Δεν κατάλαβα να είμαι ειλικρινής την θεατρικότητα, η οποία βέβαια δεν οδήγησε και πουθενά στην συνέχεια.
Η δεύτερη μέρα του Release Athens 2023 x SNF Nostos έκλεισε ιδανικά, με τους Royksopp να ηλεκτρίζουν την ατμόσφαιρα
Κάτι που μου έκανε εντύπωση, καθώς ερχόμενος από το Ξέφωτο είχα πολλές προσδοκίες από το show που θα παρακολουθούσα, είναι ότι πρέπει να ομολογήσω ότι δεν καλύφθηκα ούτε μουσικά, ούτε σε επίπεδο παραγωγής. Μουσικά ήταν ένα basic setup ενώ τα φώτα για παράδειγμα δεν ήταν κάτι που δεν έχουμε ξαναδεί άπειρες φορές. Τα lasers δε σε μεγάλο βαθμό χανόντουσαν από τα φώτα και ήταν σαν αυτά που ρίχνουν στα γήπεδα να τυφλώσουν τους παίκτες.
Οι τέσσερις χορευτές έκαναν το καλύτερο που μπορούσαν, τα έδωσαν πραγματικά όλα και μπράβο τους αλλά ειδικά προς το τέλος ήταν και αυτοί αποκαμωμένοι, δείχνοντας σαν να είναι κάποιοι πάνω στην σκηνή που χορεύουν μεταξύ τους χωρίς κάποιο ιδιαίτερο σκοπό.
Γενικά από τα μισά του set ανέβηκε η ένταση, ειδικότερα μετά την κομματάρα-hit “Running to the Sea” (όπου το 90% του κοινού το είδε από την οθόνη του κινητού του) φτάνοντας στα «What else is there”, “Sordid affair”, “Do it again” όπου επικράτησε χορευτικός χαμούλης για να κλείσουν το set τους με το “Like an old dog”.
Βρισκόμενοι πίσω από τα decks, χωρίς άλλη υποστήριξη και με προηχογραφημένα όλα τα μέρη και τα φωνητικά προφανώς, μόνο με τα ηλεκτρικά percussions, μου δόθηκε περισσότερο η αίσθηση ότι ήμασταν πολύς κόσμος σε ένα club, παρά σε ένα μουσικό φεστιβάλ ηλεκτρονικής μουσικής.
Το setlist παρόλα αυτά ήταν δυνατό και don’t get me wrong, η παρουσία τους συνολικά ήταν θετική. Ο κόσμος και χόρεψε και το χάρηκε και αυτό έχει σημασία.
Οι Royksopp παρέσυραν το κοινό σε ένα μεγάλο χορευτικό πάρτι στην Πλατεία Νερού
Όμως προσπαθώ να μην μπω σε σύγκριση αλλά η Tash Sultana δεν με αφήνει. Ναι. Άλλα είδη εντελώς, άλλη αισθητική και σκοπός. Κυρίως άλλη προσέγγιση για το τι είναι μουσική και πως αυτή εκφράζεται. Μάντεψε ποια με κερδίζει εμένα. (Αργύρης Δρόκαλος)