Notorious King. Unblessed & Isolated! Open his wings, Lord himself! Non Serviam! Αν είσαι λάτρης του ακραίου ήχου, τότε αυτοί οι στίχοι έχουν για σένα λίγο μεγαλύτερη αξία από ό,τι για τον υπόλοιπο κόσμο. Ο λόγος δεν είναι άλλος από το γεγονός ότι απότελούν μέρος του -ίσως χαρακτηριστικότερου- κομματιού μια σπουδαίας μπάντας του χώρου, και ίσως την πιο trademark φράση της σκηνής μας. Φυσικά, ο λόγος για το “Non Serviam“ των Rotting Christ που «πρωτοαρνήθηκε» μια μέρα σαν αυτή το 1994.
Το “Non Serviam” είναι ένα άλμπουμ-ορόσημο στην ιστορία του black metal και ένα μνημείο για το σύνολο της εγχώριας σκηνής. Είναι η κυκλοφορία που ανέδειξε την ικανότητά των Rotting Christ τους να συνδυάζουν την επιθετικότητα του ακραίου ήχου με πλούσια ατμοσφαιρικά στοιχεία. Και παρότι, σήμερα, πολλά πράγματα για αυτό να μας φαίνονται δεδομένα, το 1994 δεν ήταν ακριβώς έτσι τα πράγματα. Ο ίδιος ο τίτλος του δίσκου συμπυκνώνει αυτή τη στάση: “Δεν (θα) υπηρετήσω” ή “Ού υπηρετώ” μεταφράζεται το “Non Serviam”, μια φράση που δίνει τον τόνο για όλο το άλμπουμ και αποπνέει πνεύμα άρνησης και αυτονομίας. Αυτό το προκλητικό και επαναστατικό πνεύμα διαπερνά κάθε του στιγμή, τόσο μουσικά όσο και στιχουργικά.
Αυτό το «ιδεολογικό» και μουσικό στίγμα, που το καθιέρωσε ως σύμβολο ανεξαρτησίας, βρήκε την τέλεια στιγμή να εκφραστεί δισκογραφικά. Έναν χρόνο μετά το ντεμπούτο τους, οι Rotting Christ κυκλοφορούν το “Non Serviam”, τον δίσκο που πυροδότησε το «ξέσπασμά» τους στην ευρύτερη αναγνώριση και καθόρισε τη συνέχεια της πορείας τους. Αν και, όπως συνέβαινε με τους περισσότερους black metal δίσκους της εποχής, η παραγωγή του απέχει από το να χαρακτηριστεί άψογη, ίσως μάλιστα να είναι σε ορισμένα σημεία πιο αδύναμη ακόμη και από αυτή του “Thy Mighty Contract”. Εδώ όμως έχουμε το εξής παράδοξο, ο ακατέργαστος ήχος λειτουργεί τελικά υπέρ του άλμπουμ. Προσθέτει μια αίσθηση αυθεντικότητας και διατηρεί εκείνη τη σκοτεινή, πρωτόγονη ενέργεια που το καθιστά διαχρονικό.
Πέρα όμως από την παραγωγή του, αυτό που κάνει το “Non Serviam” να ξεχωρίζει βρίσκεται βαθύτερα, στον ίδιο του τον πυρήνα. Δύο είναι οι πτυχές που το αναδεικνύουν περισσότερο. Η πρώτη είναι η ανατριχιαστική του ατμόσφαιρα, μια πυκνή, σκοτεινή αύρα που σε βουτάει ολοκληρωτικά στον κόσμο του άλμπουμ. Η δεύτερη αφορά τη μουσική του ποικιλομορφία. Στην πορεία του δίσκου ξεδιπλώνονται διαφορετικά είδη ακραίου ήχου, από thrash και black έως doom, με το τελευταίο να διακρίνεται ιδιαίτερα στο ομώνυμο κομμάτι αλλά και στην εισαγωγή του “Mephesis of Black Crystal”. Αυτή η εναλλαγή ύφους και ενέργειας δεν σε αφήνουν ποτέ τον να «κρεμάσεις», κάθε κομμάτι διατηρεί τη δική του ταυτότητα χωρίς να χάνεται η συνοχή του δίσκου.
Αυτή η αίσθηση ισορροπίας και ποικιλομορφίας γίνεται φανερή ήδη από το πρώτο κομμάτι. Το “The Fifth Illusion” ανοίγει το άλμπουμ με ένα ανηλεές riff και τα επιθετικά φωνητικά του Σάκη, που εδώ ακούγονται πιο απόκοσμα από ποτέ, ίσως και λόγω της παραγωγής. Από τα πρώτα κιόλας δευτερόλεπτα γίνεται φανερό ότι οι Rotting Christ έχουν εξελιχθεί σημαντικά από το “Thy Mighty Contract”. Η πιο αισθητή διαφορά βρίσκεται στη χρήση των πλήκτρων, όμως, δεν μιλάμε για απλή προσθήκη ατμοσφαιρικών στρωμάτων, αλλά για τα πλήκτρα του Magus, τα οποία λειτουργούν σχεδόν σαν αφηγητής στο σκοτεινό σύμπαν του δίσκου. Οι Rotting Christ τα αξιοποιούν με τέτοια μαεστρία ώστε να μην επισκιάζουν τις κιθάρες ή τα τύμπανα, αλλά να ενισχύουν διακριτικά την ψυχρή ατμόσφαιρα του “Non Serviam”.
Μαζί με τα πλήκτρα του Magus, αυτή η εναλλαγή ταχύτητας και ύφους ολοκληρώνει την ιδιαίτερη χροιά του δίσκου. Το “Non Serviam” διατηρεί τον επιθετικό χαρακτήρα των Rotting Christ, σε ορισμένα μάλιστα σημεία γίνεται ακόμη πιο γρήγορο από το “Thy Mighty Contract”. Κομμάτια όπως τα “The Fifth Illusion”, “Ice Shaped God” και “Where Mortals Have No Pride” ξεσπούν με ένταση και θυμίζουν τις πιο ωμές στιγμές της πρώιμης σκηνής. Την ίδια στιγμή, όμως, ο δίσκος ισορροπεί ανάμεσα σε αυτή την επιθετικότητα και πιο αργά, σχεδόν τελετουργικά περάσματα, όπως αυτά των “Wolfera the Jackal” και “Morality of a Dark Age”.
Παρά τις έντονες διαφορές ανάμεσα στα κομμάτια, το “Non Serviam” παραμένει ένα απολύτως συνεκτικό έργο, όπου κάθε τραγούδι υπηρετεί τον συνολικό του σκοπό. Το πραγματικό πλεονέκτημα του άλμπουμ κρύβεται στις ίδιες τις συνθέσεις και στις ευφυείς ενορχηστρώσεις των έγχορδων. Αν και ο Σάκης ήταν ο μοναδικός κιθαρίστας των Rotting Christ εκείνη την περίοδο, κατάφερε να δημιουργήσει πολυεπίπεδες αρμονίες που δίνουν βάθος και χαρακτήρα στον ήχο. Δεν υπάρχει ούτε μια περιττή νότα, κάθε γραμμή κιθάρας φαίνεται προσεκτικά τοποθετημένη ώστε να υπηρετεί την ατμόσφαιρα και τη ροή. Αυτές οι μικρές ρυθμικές πινελιές προσδίδουν στον δίσκο έναν σχεδόν πνευματικό χαρακτήρα, που τον διαφοροποιεί από κάθε άλλο black metal άλμπουμ της εποχής του.
Με το “Non Serviam”, οι Rotting Christ κάνουν το πρώτο μεγάλο βήμα προς τη διαμόρφωση της δικής τους, αναγνωρίσιμης ταυτότητας. Μέσα από αυτή τη δεύτερη κυκλοφορία, ο ήχος τους αποκτά δομή, προσωπικότητα και μια θεματολογία που θα τους ακολουθήσει σε όλη την πορεία τους. Δεκαετίες μετά, το “Non Serviam” παραμένει ένα ζωντανό σύμβολο για ολόκληρο το black metal και μια πηγή έμπνευσης για αμέτρητα συγκροτήματα που συνεχίζουν να αντλούν στοιχεία από τον ήχο και την ιδεολογία του.
Αυτή η διαρκής επιρροή εξηγεί γιατί, για πολλούς, το άλμπουμ έχει πλέον περάσει στη σφαίρα του μύθου. Για πολλούς, το “Non Serviam” αποτελεί το magnum opus των Rotting Christ, το έργο που συμπυκνώνει όσα πρεσβεύει η μπάντα. Για άλλους, είναι το διαβατήριο που τους άνοιξε τον δρόμο προς την παγκόσμια σκηνή, καθώς με αυτό στις αποσκευές τους ξεκίνησαν τα πρώτα μεγάλα ταξίδια και οι διεθνείς περιοδείες. Κάποιοι μπορεί να το θεωρούν σήμερα παρωχημένο ή γραφικό, όμως όσα κι αν έχουν αλλάξει στο black metal από τότε, η ουσία του παραμένει αναλλοίωτη. Αν η ελληνική σκηνή μπορούσε να περιγραφεί με έναν μόνο στίχο, αυτός θα ήταν αναμφίβολα το “Non Serviam”.
Εγώ δεν ανήκω σε καμία από τις παραπάνω κατηγορίες, αγαπημένος μου δίσκος τους είναι το “Triarchy of the Lost Lovers”, και ως καλύτερο τους θεωρώ το “Theogonia”. Ωστόσο, παρότι εικασία, το “Non Serviam” είναι εκείνος ο δίσκος που σχεδόν με βεβαιότητα μπορεί κανείς να πει ότι αν οι Rotting Christ δεν τον είχαν κυκλοφορήσει ποτέ, τίποτα δεν θα ήταν ίδιο, ούτε για τους ίδιους, ούτε για το σύνολο της σκηνής μας.
Artist: Sober On Tuxedos
Album: Good Intentions
Label: Heaven Music
Release Date: 11/12/2020
Genre: Nu Metal, Metalcore
Artist: Rotting Christ
Album: Non Serviam
Label: Unisound
Release Date: 10/10/1994
Genre: Black Metal
1. The Fifth Illusion
2. Wolfera the Chacal
3. Non Serviam
4. Morallity of a Dark Age
5. Where Mortals Have No Pride
6. Fethroesforia
7. Mephesis of Black Crystal
8. Ice Shaped God
9. Saturn Unlock Avey’s Son
Producer: Rotting Christ
Rotting Christ: Σάκης Τόλης (Φωνή, κιθάρα, μπάσο), Θέμης Τόλης (Τύμπανα), Μίμης “Mutilator” Πατσούρης (Μπάσο), Γιώργος “The Magus” Ζαχαρόπουλος (Πλήκτρα, φωνή)
Rotting Christ (OW) | Facebook | Instagram | X/Twitter | Spotify | Tidal | YouTube | ReverbNation | SoundCloud | Bandcamp | Deezer |