Οι διασκευές είναι για πολλούς ένα από τα ενδιαφέροντα θέματα στο ευρύτερο heavy metal τοπίο. Κάποιες φορές γίνονται για αποτίσουν φόρο τιμής και άλλες, απλά για να διασκεδάσουν. Όλο αυτό γίνεται ακόμα καλύτερο όταν στις διακσευές μπαίνουν οι death metal μπάντες.
Προφανώς, για να βγει η λίστα καλά, θα πρέπει να πάμε και σε υποείδη του death metal, όπως το melodeath. Με επικεφαλής τον αείμνηστο Alexi “Wildchild” Laiho, οι Children Of Bodom έδειξαν την ανάλαφρη πλευρά του ακραίου metal. Αυτό γίνεται εμφανές στη διασκευή τους στο κλασικό pop κομμάτι της Britney Spears. Το να ουρλιάζει ο Laiho στίχους όπως «It might seem like a crush» είναι εγγενώς (και μάλλον σκόπιμα) ξεκαρδιστικό. Η αντίθεση με τα φωνητικά της Jonna Kosonen στο ρεφρέν είναι απλά απίστευτη.
Η έκπληξή σας είναι τόσο μεγάλη όσο η δική μας. Το 1998, οι Brujeria αποφάσισαν να διασκευάσουν το “Macarena” και να το αφιερώσουν στη μαριχούανα. Το αποτέλεσμα, αν και φαινομενικά γελοίο, αποδεικνύεται διασκεδαστικό, με τη μπάντα να δίνει τον καλύτερό της εαυτό. Ο λάτιν ρυθμός συνδυάζεται με growls και έντονα riffs, προσφέροντας μια παρωδία που ξεφεύγει από την αναμενόμενη αμηχανία. Παρά την υπερβολή, η προσπάθεια είναι αδιαμφισβήτητα εντυπωσιακή.
Οι Fleshgod Apocalypse, γνωστοί για τις συμφωνικές death metal δημιουργίες τους, επέλεξαν να διασκευάσουν το “Blue (Da Ba Dee)” με έναν απροσδόκητο τρόπο. Η μελωδία ζωντανεύει μέσα από βαριές κιθάρες και επιθετικά blast beats, δημιουργώντας κάτι ιδιαίτερα… cool. Αν και απροσδόκητο, το αποτέλεσμα έχει φαντασία και τελικά είναι πολύ ενδιαφέρον.
Ο Jon Bon Jovi αποτελεί αιτία διχασμού για τη metal κοινότητα. Καλλιτέχνες όπως ο Alexi Laiho τον λάτρεψαν, ενώ άλλοι, όπως ο James Hetfield, τον απεχθάνονται. Οι Catamenia διασκεύασαν το “Born to Be My Baby” με τρόπο που είτε θα λατρέψετε είτε θα αποδοκιμάσετε. Η διασκευή περιλαμβάνεται στο άλμπουμ “The Rewritten Chapters” και δίνει νέα διάσταση στην αισθητική του origianl.
Η διασκευή του “Material Girl” από τους Exhumed είναι μια καλή επιλογή για όποιον δεν αντέχει το πρωτότυπο. Το death metal συγκρότημα το «σφάζει» με δεξιοτεχνία, προσφέροντας μια δόση σκοτεινού χιούμορ. Η διασκευή τους ακούγεται σαν soundtrack τρόμου και το 2020 επανεκτέλεσαν το τραγούδι για ένα βίντεο.
Στο φινάλε της πορείας των Death, “The Sound of Perseverance”, οι Judas Priest «είδαν» το “Painkiller” να γίνεται death metal. Τα φωνητικά του Chuck Schuldiner και η χαρακτηριστική τεχνική ακρίβεια της μπάντας μεταμορφώνουν το τραγούδι σε ένα death metal powerhouse, διατηρώντας την αγριότητα του πρωτότυπου, προσθέτοντας παράλληλα μια πιο σκοτεινή οπτική. Τα σόλο και η αδυσώπητη ενέργεια αποτίουν φόρο τιμής στη δουλειά των Judas Priest, αναδεικνύοντας την ικανότητα των Death να τιμούν τις επιρροές τους, κάνοντας παράλληλα το κομμάτι αναμφισβήτητα δικό τους.