Η DIY μουσική σκηνή υπάρχει εδώ και δεκαετίες, αλλά η ουσία της συχνά παρερμηνεύεται. Δεν πρόκειται για ένα απλό είδος μουσικής. Είναι ένα σύνολο αξιών, μια στάση απέναντι στη δημιουργία και στη συλλογική εμπειρία. Το “Do It Yourself” στη μουσική ξεκίνησε από τον χώρο του punk, αλλά σύντομα επεκτάθηκε και σε άλλες σκηνές. Η βάση παραμένει ίδια: η μουσική παράγεται, διαδίδεται και παρουσιάζεται εκτός εμπορικών δομών. Δεν χρειάζονται δισκογραφικές, ακριβά στούντιο ή τεράστια budgets. Αρκεί ένα υπόγειο, μια αποθήκη ή ένα δωμάτιο που γίνεται venue για μία βραδιά.
Η DIY μουσική σκηνή προσφέρει χώρο σε πρόσωπα που δεν χωρούν στα στερεότυπα. Γυναίκες, queer άτομα και κοινότητες που βιώνουν αποκλεισμό βρίσκουν εδώ χώρο έκφρασης. Η σκηνή λειτουργεί με βάση την αλληλοϋποστήριξη. Οι μπάντες βοηθούν η μία την άλλη, οι θεατές συχνά συμμετέχουν ενεργά και το κοινό μετατρέπεται σε κοινότητα. Μέσα από fanzines, μικρά labels ή συναυλίες σε καταλήψεις, οι DIY καλλιτέχνες διαμορφώνουν τον δικό τους κόσμο. Οργανώνουν συναυλίες, ηχογραφούν δίσκους και διακινούν ιδέες, χωρίς να περιμένουν έγκριση από κάποιον “ειδικό”. Το ζητούμενο δεν είναι το τέλειο αποτέλεσμα αλλά η αλήθεια και η ειλικρίνεια της έκφρασης.
Παρότι οι DIY σκηνές διαφέρουν από πόλη σε πόλη, αντιμετωπίζουν παρόμοια εμπόδια. Η έλλειψη πόρων, οι δυσκολίες στην εύρεση χώρων και η συνεχής εμπορική πίεση δοκιμάζουν τις αντοχές των συμμετεχόντων. Πολλά venues κλείνουν ή μετατρέπονται σε εμπορικούς χώρους. Κι όμως, σε γειτονιές, υπόγεια και αποθήκες συνεχίζει να παράγεται τέχνη. Εκδηλώσεις όπως τα Punx of Color, που πραγματοπείται στη Νέα Υόρκη, ενισχύουν ενεργά τη διαφορετικότητα στη DIY μουσική σκηνή. Η σειρά αυτή διοργανώνεται από την Gayla Escoda Brooks, ντράμερ των Fat Heaven και Scarboro, με στόχο να αναδείξει συγκροτήματα που αποτελούνται από άτομα διαφορετικού χρώματος, φύλου και ταυτότητας. Εκτός από τη συναυλιακή εμπειρία, η δράση έχει κοινωνικό προσανατολισμό: έσοδα προηγούμενων διοργανώσεων διατέθηκαν σε οργανισμούς που υπερασπίζονται τα δικαιώματα νεαρών μεταναστών. Το Punx of Color αποδεικνύει πώς η DIY μουσική σκηνή μπορεί να γίνει χώρος συνείδησης και ένταξης, όχι μόνο διασκέδασης.
Παρά τις καλές προθέσεις, τα προβλήματα εκπροσώπησης παραμένουν. Οι mainstream χώροι λένε συχνά ότι δεν βρίσκουν diverse μπάντες, όμως πολλές από αυτές δεν προβάλλονται ποτέ. Το DIY αποδεικνύει ότι οι φωνές υπάρχουν, αρκεί να τους δοθεί χώρος. Η DIY μουσική σκηνή δεν βασίζεται στο τέλειο ήχο. Στηρίζεται στην αυθεντικότητα, την ένωση και την αντίσταση. Και όσο υπάρχει αυτή η ανάγκη, θα συνεχίσει να ζει.