Σε ένα μπαλκόνι ενός διαμερίσματος στο Μπομπινί, κοντά στο Παρίσι, ένα απόγευμα του 1959, ο Ρενέ Γκοσινί και ο Αλμπέρ Ουντερζό αναζητούσαν απελπισμένα μια ιδέα για ένα κόμικ. Έπρεπε να είναι πρωτότυπο και εμπνευσμένο από τη γαλλική κουλτούρα. Επίσης, έπρεπε να έχει ολοκληρωθεί σε μόλις τρεις μήνες για να προλάβει να μπει στο πρώτο τεύχος του “Pilote”. Ψάχνοντας στα στενά και τα υπόγεια της ιστορίας της Γαλλίας, κατέληξαν σε μια ιδέα γεμάτη πολλές υποσχέσεις. Την ιστορία των Γαλατών.
Μεταφερόμαστε στο 2020. Εν μέσω μίας πανδημίας, η οποία ξεμπροστιάζει το ανθρώπινο σύστημα και ισοπεδώνει στο πέρασμά της χιλιάδες. Ο Αλμπέρ Ουντερζό φεύγει από τη ζωή στα 92 του χρόνια. Ανακοπή καρδιάς. Το σώμα δεν άντεξε άλλο. Πλήρης ημερών; Κανείς δεν ξέρει, για κανέναν, αν φεύγει «πλήρης από ζωή». Ελπίζουμε πως ναι. Όσο για εμάς, είμαστε σίγουροι πως ποτέ δεν θα είμαστε «πλήρεις Ουντερζό».
Θα τρέχουμε πάντα στο πατάρι, στην αποθήκη, στη βιβλιοθήκη, στο κομοδίνο, πάνω στο πλυντήριο, ίσως και κάτω από το πόδι ενός τραπεζιού που δεν ισορροπεί, για να ανασύρουμε τις παιδικές μας αναμνήσεις. Να ξεφυλλίσουμε τις σελίδες του “Αστερίξ ο Γαλάτης”. Να γελάσουμε με λυγμούς κάθε φορά που ο Κακοφωνίξ θα βρεθεί δεμένος, φιμωμένος, με ένα σφυρί στο κεφάλι, επειδή το ταλέντο του δεν εκτιμάται ως τέχνη, αλλά ως φάλτσα μελωδία.
Από τις ημέρες που πήγαιναν σχολείο ακόμη, ο Γκοσινί και ο Ουντερζό θυμόντουσαν πολύ ξεκάθαρα το όνομα του Βερσινζεντορίξ. Ενός θρυλικού Γαλάτη και εκείνο το απόγευμα, αποφασίζουν να ονομάσουν όλους τους χαρακτήρες τους έτσι ώστε τα ονόματά τους να τελειώνουν σε «-ιξ».
Ποιός θα τα έβαζε με μια τέτοια παρέα, που κουβαλούσε τόση τρέλα, ώστε να τσακώνεται πρώτα μεταξύ της
Αστερίξ, Οβελίξ, Μαζεστίξ, Πανοραμίξ (Γκεταφίξ στο πρωτότυπο), Κακοφωνίξ, Βερσινζεντορίξ, Ιντεφίξ, Μαθουσαλίξ (Γεριατρίξ στο πρωτότυπο), και μια γιγάντια σειρά χαρακτήρων, έδωσαν νόημα στις ζωές δισεκατομμυρίων ανθρώπων, κάθε ηλικίας, από την πρώτη στιγμή που μπόρεσαν να διαβάσουν, έως και την τελευταία.
Τα ρωμαϊκά ονόματα θα τελείωναν όλα σε «-ους» και τα ονόματα πόλεων σε «-ουμ». Ποιος δεν θυμάται το περίφημο οχηρό Μπαμπαορούμ; Ένα από τα αμέτρητα σημεία όπου ο Οβελίξ έφτιαξε πύργο από ρωμαϊκές περικεφαλαίες. Αφού πρώτα βέβαια αναφώνησε απελπισμένος «είναι τρελοί αυτοί οι Ρωμαίοι». Και πράγματι ήταν. Ποιός θα τα έβαζε με μια τέτοια παρέα; Με μια παρέα που κουβαλούσε τόση τρέλα, ώστε να τσακώνεται πρώτα μεταξύ της και μετά να «θερίζει» ρωμαϊκές λεγεώνες χωρίς απώλειες;
Όλα αυτά και όσα αμέτρητα μπορείτε να ανακαλέσετε διαβάζοντας αυτήν την προσπάθεια απότισης φόρου τιμής στον μεγάλο σκιτσογράφο. Δε θα μπορούσαμε να τα κάνουμε εικόνα αν δεν υπήρχε ο Αλμπέρ Ουντερζό. Από τους «τυφώνες» πανικού στο μικρό γαλατικό χωριό της Αρμορικής, μέχρι τα κύματα δύναμης χάρη στα οποία ο Αστερίξ και ο Οβελίξ διέλυαν Ρωμαίους και τα ειδυλλιακά σκηνικά αμέτρητων πολιτισμών και χωρών, όλα μεταφέρονταν από το κεφάλι του Ουντερζό στο χαρτί.
Μπορεί ο Αστερίξ και η παρέα του να είναι οι μόνοι «αθάνατοι» Γαλάτες που γνωρίζουμε, όμως όλοι οι χαρακτήρες που αποτύπωσε στο χαρτί ο Αλμπέρ Ουντερζό είναι πολίτες του κόσμου. Οι περιπέτειες του Αστερίξ μεταφράστηκαν σε 111 διαφορετικές γλώσσες και έως σήμερα πάνω από 370 εκατομμύρια αντίτυπα έχουν πουληθεί ανά τον πλανήτη. Συνολικά, 14 ταινίες δημιουργήθηκαν με πρωταγωνιστές τους χαρακτήρες που εμπνεύστηκε ο Αλμπέρ Ουντερζό και τους έδωσε λόγο ο Ρενέ Γκοσινί.
Όποια σελίδα περιείχε μέσα τους Γαλάτες, θεωρείται μέρος της παρακαταθήκης των Γκοσινί και Ουντερζό
Μέχρι σήμερα, 41 τεύχη έχουν εκδοθεί και το κόμικ των δυο θρυλικών Γάλλων. Αριθμός που το καθιστά δεύτερο κορυφαίο σε πωλήσεις πίσω από το ογκώδες -μεγέθους 95 τευχών προς το παρόν- One Piece του Εΐτσιρο Όντα.
Στις περιπέτειές τους, ο Αστερίξ, ο Οβελίξ και ο Ιντεφίξ, ταξίδεψαν στην Ελλάδα, την Αίγυπτο, την Ινδία, το Βέλγιο, την Ελβετία, την Κορσική, τη Μεγάλη Βρετανία, την Ιταλία, τη Γερμανία, την Ισπανία και στη Σκανδιναβία.
Αντιμετώπισαν τους Νορμανδούς, ανακάλυψαν την Αμερική και κράτησαν ως επτασφράγιστο μυστικό την επίσκεψή τους στη θρυλική Ατλαντίδα. Τότε που ο Οβελίξ λιμπίστηκε το μαγικό ζωμό, με αποτέλεσμα να χάσει τη σφριγηλότητά του και να γίνει πάλι παιδί!
Κανείς δεν μπορεί να ξεχάσει τις θαλάσσιες περιπέτειες με τους άτυχους πειρατές να βρίσκονται πάντα χωρίς πλοίο. Ουδέποτε θα καταλάβουμε πως γίνεται τα αγριογούρουνα να πολλαπλασιάζονται με απίστευτο ρυθμό, παρότι σε κάθε ευκαιρία, κάποιο κατέληγε ως ο πρωταγωνιστής του καθημερινού επικού γλεντιού φαγοποσίας των Γαλατών.
Ήταν μάλιστα τόσο εναρμονισμένη η συνύπαρξη των ηρώων μας με τα αγριογούρουνα, ώστε κάποτε κι αυτά προσαρμόστηκαν στο πολεμικό περιβάλλον τους, και οδήγησαν τον Αστερίξ και τον Οβελίξ σε μια ρωμαϊκή περίπολο, ώστε να τους αποσπάσουν την προσοχή και να μη γίνουν γεύμα.
O Αλμπέρ Ουντερζό προσπαθήσε να κρατήσει ψηλά τη σημαία μετά το θάνατο του Ρενέ Γκοσινί
Σε μια εποχή όπου η ανθρωπότητα δεν είχε καν ξεκινήσει να κάνει καν βήματα προς την επίτευξη της ισότητας (ακόμη την αναζητούμε), οι Γκοσινί και Ουντερζό, προσπάθησαν να μείνουν ουδέτεροι. Παρουσίασαν όμως γυναικείους χαρακτήρες δυναμικούς. Σαν τη Μπονεμίνα, τη σύζυγος του Μαζεστίξ. Τη Μπονεμίνα, πού την έχανες πού την έβρισκες, ξυλοφόρτωνε κόσμο με πλάστη και έβαζε στη θέση του τον αρχηγό του χωριού.
Ως Κέλτες, οι Γαλάτες είχαν ανέκαθεν στην κουλτούρα τoυς μια διαφορετική ματιά από τους άλλους πολιτισμούς για τις γυναίκες και τους άνδρες. Οι γυναίκες στην κέλτικη κουλτούρα κουβαλούσαν ασπίδες, πολεμούσαν, γεγονός που αποτυπωνόταν και στις περιπέτειες των Γαλατών. Φυσικά, καμία γυναίκα δεν έχανε τη γοητεία της. Η Φαλμπαλά, η πιο όμορφη Γαλάτισσα, φρόντιζε σε κάθε ευκαιρία να υπενθυμίζει στους επίδοξους συζύγους της πως αυτή και μόνο αυτή αποφασίζει για τον εαυτό της.
Oι τιτάνιες προσπάθειες του Αλμπέρ Ουντερζό να κρατήσει ψηλά τη σημαία του Αστερίξ του Γαλάτη και των συγχωριανών του μετά το θάνατο του Ρενέ Γκοσινί, δεν καρποφόρησαν όσο θα ήθελε ο θρυλικός σκιτσογράφος. Η απώλεια του Γκοσινί κόστισε προσωπικά στον Ουντερζό. Ο σκιτσογράφος έμεινε μόνος για 43 χρόνια, μέχρι τις 24 Μαρτίου 2020, όταν έφυγε από τη ζωή.
Πολλοί λάτρεις του Αστερίξ θεωρούμε πως ο Ουντερζό κρατούσε μόνος του όρθια τη σημαία του χωριού μετά το θάνατο του Γκοσινί. Το σενάριο είχε ξεφύγει από τις παραδοσιακές ιστορίες. Η περιπέτεια «Και ο ουρανός έπεσε στο κεφάλι τους» το 2005 περιελάμβανε εξωγήινα πλάσματα, σε μια προσπάθεια προσέγγισης του μοντέρνου κοινού, ξενίζοντας τους κλασικούς αναγνώστες.
O Αλμπέρ Ουντερζό «βγήκε» από τη σύνταξη το 2005 μετά την τρομοκρατική επίθεση στο περιοδικό Charlie Hebdo
Σε κάθε περίπτωση, όποια σελίδα περιείχε μέσα κάποιον Γαλάτη, θεωρείται μέρος της παρακαταθήκης που άφησαν πίσω τους οι δημιουργοί. Με υπερβολικές δόσεις σάτιρας, πολιτικού, οικονομικού, και κοινωνικού σχολίου, αλλά και με καλλιτεχνική ματιά που έδινε μια διαφορετική πνοή στον χώρο των κόμικ, οι δυο Γάλλοι άφησαν το στίγμα τους ανεξίτηλο στην ανθρωπότητα και την ιστορία της.
Και δεν θα μας ήταν καθόλου παράξενο αν μια μέρα αρχαιολόγοι στο Stonehedge αποκάλυπταν πως οι θρυλικές πέτρες έχουν πάνω τους «αποτύπωμα» της γαλατικής ιστορίας. ‘Aλλωστε, ο Οβελίξ ταξίδεψε μέχρι και την Ατλαντίδα.
Ποιος ξέρει που μπορεί να άφησε το στίγμα του, παραλλάσσοντας την απαράμιλλη τεχνική του στο σκάλισμα μενίρ?
Υ.Γ.: Πέρα από δημιουργός του Αστερίξ, ο Ουντερζό έδωσε «ζωή» σε αμέτρητους χαρακτήρες στη διάρκεια της λαμπρής καριέρας του. Οι τίτλοι που φέρουν το όνομά του περιέχουν μεταξύ άλλων: Ούμπα-Πα, Πουσέν και Πουσίφ, Ζαν Πιστολέ.
Υ.Γ. 2: Πολιτικά ενεργός και υπερασπιστής της ελευθερίας του λόγου, ο Ουντερζό «βγήκε» από τη σύνταξη το 2005. Αφορμή αποτέλεσαι η επίθεση στο περιοδικό Charlie Hebdo. Μάλιστα σχεδίασε για λογαριασμό της Le Figaro και δυο εικόνες. Τον Αστερίξ να ρίχνει μπουνιά σε έναν τρομοκράτη και τον Αστερίξ με τον Οβελίξ με σκυφτά κεφάλια, εμφανώς θλιμμένους για την τραγωδία.