Ingolstadt. Πόλη της κεντρικής Βαυαρίας, χτισμένη στις όχθες του Δούναβη. Έδρα της AUDI, των Media Markt, της Airbus, του Frankenstein, των Illuminati και των Bonfire. Οι οποίοι Bonfire, σε αντίθεση με την ποδοσφαιρική ομάδα της πόλης (που μετράει μόλις 16 χρόνια ζωής), σχηματίστηκαν το 1972, αρχικά ως “Cacumen“. Όπως φάνηκε πήρε αρκετό χρόνο για να γίνουν Bonfire καθώς ο πρώτος επίσημος δίσκος με αυτό το όνομα βγήκε το 1986! Από τότε μετρούν πάρα πολλές κυκλοφορίες, μέχρι να φτάσουμε στο 2020 και το “Fistful of Fire“.
Όπως επίσης και πάρα πολλές διαφορετικές συνθέσεις στα άτομα που απαρτίζουν την μπάντα. Το μόνο ιδρυτικό μέλος που υφίσταται αυτή τη στιγμή, στην παρούσα σύνθεση, είναι ο κιθαρίστας Hans Ziller.
Με τούτα και μ΄εκείνα φτάσαμε στο 2020 και o Hans Ziller πλαισιώνεται από τους Alexx Stahl στη φωνή, Frank Pané στην κιθάρα, Ronnie Parkes στο μπάσο και André Hilgers στα τύμπανα. Για κάποιο λόγο όλοι γράφουν τον ντράμερ τελευταίο και έχω πέσει κι εγώ σ’ αυτή τη λούμπα. Αλλά ‘ντάξει, έχει και ένα κύρος, ίσως. Όπως στις παλιές ελληνικές ταινίες, “… και ο ΛΑΜΠΡΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΡΑΣ”.
Τέλος πάντων, στο προκείμενο. Οι Bonfire κυκλοφόρησαν φέτος το “Fistful Of Fire” από την AFM Records, που αντίθετα από την ελληνική πάλαι ποτέ FM Records, έχει μεγάλη ειδίκευση σε αγνό, παραδοσιακό heavy metal. Κάτι που ακούμε γενικά και στο δίσκο ο οποίος ξεκινάει με ένα εισαγωγικό track “The Joker” με ακουστικές κιθάρες, τσέλο και φλάουτο συν όλα τα ήδη υπάρχοντα όργανα βεβαίως βεβαίως. Συμπαθητικό intro θα έλεγα.
Το “Fistful of Fire” των Bonfire δεν είναι δα και δίσκος φωτιά, αλλά είναι μία τίμια κυκλοφορία
Το πρώτο single και βίντεο του δίσκου είναι το “Rock ‘n’ Roll Survivors“. Πείτε το όπως θέλετε, εγώ πάντως θα το χαρακτήριζα αδιάφορο σαν κομμάτι. Τόσο μουσικά όσο και σα θεματολογία. Ίσως είναι και κάποιου είδους ιεροτελεστία, κάθε μπάντα με x χρόνια στην πλάτη της (όπου x>30) πρέπει να διατρανώνει ότι είναι ροκ. Ότι μέσα στη λαίλαπα της ποπ κλπ το ροκ επιβιώνει και είναι εδώ, ενωμένο δυνατό. Αλλά να σου πω εσένα στους Bonfire, Κι αν είσαι ροκ, δε σε φοβάμαι. Πάμε παρακάτω.
Το ομώνυμο τραγούδι του δίσκου δε μου έκανε καμία εντύπωση δυστυχώς. Περίμενα ίσως το τραγούδι που φέρει τον ίδιο τίτλο να είναι ένα rock’n’roll anthem. Καλά όχι τόσο τραβηγμένο αλλά κάτι πιο χάι τέλος πάντων.
Καβάλα πάν’ στην εκκλησιά, καβάλα προσκυνάνε λένε κάποιοι αλλά οι Bonfire λένε “Ride The Blade” και δεν κάνουν κι άσχημα καθώς το εν λόγω κομμάτι είναι αρκετά αξιόλογο, με ωραίο guitarwork. Αρκετά δυναμικό το “Fire And Ice” με ωραίο συναυλιακό ρεφρέν. Και ήρθε η ώρα να περάσουμε στις τοπ στιγμές του “Fistful of Fire“.
Το “Warrior” είναι ένα κομμάτι που αν το είχε αναλάβει ο Desmond Child και το είχαν πει οι Bon Jovi θα ήταν εύκολα ένα από τα χιτ τους και θα γκρινιάζαμε γιατί δεν το έπαιξαν όταν τους είδαμε. Ωραία εισαγωγή με AOR-άδικα πλήκτρα και τελείως μποντζοβικό ρεφρέν. Γενικά όλο το κομμάτι είναι βγαλμένο από το Slippery when wet.
Παρά τις κάποιες αδύναμες στιγμές του, το “Fistful of Fire” είναι ένας δίσκος που θα σε κάνει να ασχοληθείς με τους Bonfire
Ακόμα μια μποντζοβική αναφορά έχουμε και στην μπαλάντα του δίσκου, το “When an Old Man Cries“. Δεν ξέρω, πάντως τα τραγούδια των Bonfire με αναφορές στους Bon Jovi είναι καλύτερα απ’ ό,τι έβγαλαν οι τελευταίοι από το “Have a nice day” και μετά, δηλαδή εδώ και δεκαπέντε χρόνια.
‘Aφησα τελευταίο το δεύτερο single και καλύτερο κομμάτι τού δίσκου, την ΤΡΑΓΟΥΔΑΡΑ με τίτλο “The Devil Made Me Do It“. Τι να πω γι’ αυτό το κομμάτι; Mου κόλλησε απευθείας. Ρεφρενάρα για ανελέητο sing-along στα live, φοβερά κουπλέ και γενικά πολύ-πολύ ωραίο κομμάτι. Να το rock & roll anthem που λέγαμε παραπάνω. Μπήκε στην προσωπική μου playlist από την πρώτη ακρόαση.
Εν κατακλείδι, ο δίσκος στο σύνολό του είναι ωραίος. Όπως σε πολλούς δίσκους υπάρχουν καλές και πιο αδύναμες στιγμές. Να ξεκαθαρίσω ότι δεν είχα ποτέ την παραμικρή επαφή με τους Bonfire. Αυτός ο δίσκος όμως τράβηξε την προσοχή μου στο να τους δώσω λίγη σημασία παραπάνω και με έπεισε να καταλάβω ότι μάλλον κάτι κάνουν καλά όλα αυτά τα χρόνια που βρίσκονται ενεργοί. Μην ξεχνάμε άλλωστε ότι υπάρχει και η τραγουδάρα “The Devil Made Me Do It” μέσα.
Artist: Sober On Tuxedos
Album: Good Intentions
Label: Heaven Music
Release Date: 11/12/2020
Genre: Nu Metal, Metalcore
Artist: Bonfire
Album: Fistful of Fire
Label: AFM Records
Release Date: 03/04/2020
Genre: Melodic Heavy Metal, Hard Rock
1. The Joker
2. Gotta Get Away
3. The Devil Made Me Do It
4. Ride the Blade
5. When an Old Man Cries
6. Rock’n’Roll Survivors
7. Fire and Ice
8. Warrior
9. Fire Etude
10. Breaking Out
11. Fistful of Fire
12. The Surge
13. Gloryland
14. When an Old Man Cries (Acoustic Version)
Producer: Hans Ziller
Bonfire: Hans Ziller (Κιθάρα, Φωνή), Ronnie Parkes (Μπάσο, Φωνή), Frank Pané (Κιθάρα, Φωνή), Alexx Stahl (Φωνή), André Hilgers (Τύμπανα, Κρουστά)
Additional Personnel: Fredrik Bergh (Πλήκτρα), Alessandro Del Vecchio (Φωνητικά), Oliver Philipps (Πλήκτα), Sakis Elloco (Φωνητικά), Rainer “Ray” Roos (Φωνητικά), Tom Müller (Ηχογράφηση, Μίξη, Mastering), Kai Swillus (Cover art, Φωτογραφία), Hiko (Layout)
Bonfire: Fistful of Fire
Το "Fistful of Fire" των Bonfire είναι ένας δίσκος που, αν και δεν αποφεύγει κάποιες αδύναμες στιγμές, περιλαμβάνει κομμάτια που ξεχωρίζουν, όπως το "The Devil Made Me Do It". Η μίξη δυναμικών riffs και AOR στοιχείων τον καθιστά ενδιαφέρουσα προσθήκη στη δισκογραφία τους