Η δεύτερη μέρα του Chania Rock Festival με βρίσκει στο χώρο αυτή τη φορά, από νωρίς, πανέτοιμη για ένα line-up που περίμενα με ιδιαίτερη ανυπομονησία. Όταν στο ίδιο billing συναντιούνται οι Kreator και οι Rotting Christ, μια από τις πιο αγαπημένες μου μπάντες, ξέρεις ότι πρόκειται για μια μέρα που δε χωράει κανένα ρίσκο για να τη χάσεις. Η θερμοκρασία δυστυχώς δε μας έκανε τη χάρη να το απολαύσουμε λίγο περισσότερο, και παρέμεινε στο κόκκινο. Το ίδιο, όμως, ίσχυε και για τα vibes. Τουλάχιστον υπογράφω με σιγουριά για τα δικά μου!
Flamecore
Το ξεκίνημα έγινε και πάλι γύρω στις 17.30, με τους Flamecore. Ένα νεοσύστατο αλλά ήδη φιλόδοξο σχήμα από την ελληνική σκηνή. Με φρέσκο δίσκο (το self-titled “Flamecore”) και ήχο που πατάει πάνω σε death/thrash φόρμες, με μοντέρνα παραγωγή και ένταση, η μπάντα βγήκε με φόρα στη σκηνή. Κομμάτια, όπως το “Planes of Nameck” και το “Only Waste Remains” είναι φτιαγμένα για live. Με γκρουβάρισμα, τεχνική και ένταση που δένει τέλεια με τον ήλιο να έπεφτε σταδιακά πάνω από το stage.
Η μπάντα απέδειξε γιατί έχει ήδη κεντρίσει το ενδιαφέρον της σκηνής και όσοι κατάφεραν να την προλάβουν, δεν έχασαν! Περιμένουμε να δούμε πώς θα εξελιχθούν, λοιπόν.
Artist: Sober On Tuxedos
Album: Good Intentions
Label: Heaven Music
Release Date: 11/12/2020
Genre: Nu Metal, Metalcore
Madvice
Στη συνέχεια, οι Madvice συνέχισαν το χτίσιμο της ατμόσφαιρας με έναν πιο σκοτεινό και έντονο ήχο. Εκεί τους έμαθα, όπως και πολύς ο κόσμος που είχε μαζευτεί και φάνηκε να γούσταρε πολύ. Προερχόμενοι από την Ιταλία και με χαρακτηρισμό True Mediterranean Extreme Metal, η μπάντα έχει αυτόν τον ιδιότυπο συνδυασμό μελαγχολίας και ωμής δύναμης. Με κομμάτια, σαν το “The Ecstasy of Dying” και το “Extinction”. Οι lead φωνές εναλλάσσονται με εσωτερικές εκρήξεις και riffing που έχουν κατι να σου πουν. Ξέρουν πώς να κάνουν ένα όμορφο opening act, με το κοινό ανταποκρίνεται με headbanging.
Artist: Sober On Tuxedos
Album: Good Intentions
Label: Heaven Music
Release Date: 11/12/2020
Genre: Nu Metal, Metalcore
Lecks Inc
Σύντομο διάλειμμα πριν συνεχίσουμε. Η ζέστη συνεχίζει να μας ταλαιπωρεί αλύπητα, αλλά όλοι λίγο-πολύ περιμένουμε τη μεγάλη άφιξη που θα έρθει σε λίγο, πριν εμφανιστούν τα ηχηρά ονόματα της ημέρας.
Πίσω όμως στα δικά μας και την τρίτη μπάντα, τους Lecks Inc.. Ένα όνομα που, για πολλούς (και για εμένα) παραμένει σχετικά άγνωστο. Το σχήμα ήρθε από τη Σλοβενία και κινείται στον ευρύτερο χώρο του industrial metal, με έντονες visual επιρροές και μια ιδιαίτερα θεατρική σκηνική παρουσία. Η εμφάνισή τους ήταν σίγουρα από τις πιο εκκεντρικές που είδαμε στο φεστιβάλ. Με έντονο βάψιμο, που θύμιζε κάτι ανάμεσα σε Viking και post-apocalyptic αισθητική, και με τον κιθαρίστα τους, Nick Shadow, να κυκλοφορεί με μια μάσκα τύπου Mad Max, έδωσαν από την πρώτη στιγμή το στίγμα τους. Άλλωστε, έχουν ήδη χτίσει ένα μικρό cult following στην Ανατολική Ευρώπη, και οι ίδιοι δηλώνουν ότι στόχος τους είναι να “παντρέψουν τον τρόμο με τον ηλεκτρισμό”. Οκ, το ακούω.
Στο ηχητικό κομμάτι, οι επιρροές από Marilyn Manson είναι ξεκάθαρες, αλλά με πιο brutal, death προσανατολισμένα φωνητικά. Σιγουρα, όχι το είδος μου – το industrial metal γενικά δε με κερδίζει εύκολα – και η αλήθεια είναι παως ένιωσα ότι το σετ τους κινήθηκε σε μία μονότονη λούπα. Από ατμόσφαιρα, όμως, είχαν κάτι. Το βαρύ και σκοτεινό vibe τους σε συνδυασμό με το θόρυβο που έκαναν, λειτουργούσαν μαζί για να φτιάξουν ένα σκηνικό αλλιώτικο από τις υπόλοιπες μπάντες της ημέρας. Δεν θα πω πως ενθουσιάστηκα, σε καμία περίπτωση, αλλά αναγνωρίζω πως προσπάθησαν να φέρουν κάτι δικό τους. Ξεχώρισε μόνο ένα κομμάτι, με τον τραγουδιστή να ουρλιάζει “Fuck You Baby”, και μάλλον αυτό έμεινε στη μνήμη, αφού τα υπόλοιπα χάνονταν λίγο μέσα στο θόρυβο.
Ο κόσμος τους παρακολούθησε παθητικά. Λογικό, με τον ήλιο ακόμα ψηλά και την κούραση να έχει ήδη αρχίσει να μας βαραίνει. Εκτός βέβαια, από 2 3 πιο φανατικούς που κουνούσαν τα χέρια ρυθμικά, ίσως τους ήξεραν ή απλά γούσταραν πολύ, δε μπορώ να πω με βεβαιότητα. Συνολικά, μια εμφάνιση διαφορετική, που σίγουρα έσπασε το “μοντέλο” της ημέρας, αλλά προσωπικά δεν μπορώ να πω ότι με έπεισε. Παρόλα αυτά, τέτοιες παρουσίες έχουν τη θέση τους στα φεστιβάλ – για την αντίθεση, για τη συζήτηση, για το “κάτι άλλο” και κάτι να έχουμε να γράφουμε.
Rotting Christ
Πάμε τώρα για ένα από τα highlights της βραδιάς, που ξεκινάει σχετικά νωρίς, η εμφάνιση των πολύ δικών μας και αγαπημένων Rotting Christ. Νομίζω δε χρειάζονται ιδιαίτερες συστάσεις. Μιλάμε για μια μπάντα που έχει κατακτήσει επάξια μία από τις κορυφαίες θέσεις στην
παγκόσμια metal σκηνή. Αυτός είναι και ο λόγος που, ήδη από τις 8 παρά, ο περισσότερος κόσμος είχε καταφτάσει και ο χώρος είχε σχεδόν γεμίσει. Δικαιολογημένα. Γιατί ποιος θέλει να τους χάσει; Ακόμη κι αν τους έχει δει 10 φορές — και εγώ είμαι μια απ’ αυτούς!
Το ρολόι δείχνει 8:25. Ήδη βρίσκονται πάνω στη σκηνή, κάνουν τα τελευταία σεταρίσματα, και από κάτω το κοινό φωνάζει ρυθμικά: “Rotting Christ! Rotting Christ!”. Όλοι στις θέσεις τους, όλοι έτοιμοι. Ο Σάκης βγαίνει στη σκηνή, χαιρετάει την Κρήτη, και το πανηγύρι ξεκινά. “Και οι επτά άγγελοι εσάλπισαν” ακούγεται… και το set ανοίγει εκρηκτικά με το λατρεμένο “666 (ΧΞΣ)”. Κλασική επιλογή για αρχή. Το πλήθος ξεσπάει, έχει ήδη «δαιμονιστεί» απ’ τα πρώτα riffs.
Ακολουθεί το “P’unchaw Kachun”, με τον Σάκη να ουρλιάζει “Are you ready Κρήτη;” και τον κόσμο από κάτω να ανταποκρίνεται με φωνές, χοροπηδητά, σπρωξίματα. Το κέντρο του venue είχε ήδη μετατραπεί σε ένα μικρό χάος. Συνεχίζουμε με “Fire God and Fear” από το “The Heretics”, ένα κομμάτι που έχει αγαπηθεί πολύ. Μπαίνει το riff και δε γίνεται να μην πεταχτείς από τη θέση σου — χοροπηδάς σαν Κρητικό κατσίκι. Το ίδιο και η μπάντα πάνω στη σκηνή, που ξεσηκώνει τον κόσμο ασταμάτητα. Ο frontman συνεχίζει δυναμικά και μας προετοιμάζει για κάτι ακόμη πιο φρέσκο: το “Like Father, Like Son”, ίσως το πιο δυνατό κομμάτι από τη νέα δισκογραφική δουλειά. Το κοινό το αγκαλιάζει ζεστά, δείχνοντας πως η σχέση τους με τη μπάντα δεν περιορίζεται στα “κλασικά”. Ύστερα, περνάμε στο “Έλθε Κύριε”, και σιγά-σιγά αρχίζουμε να μπαίνουμε στα πιο παλιά, βαρύτερα και ιστορικά. Εγώ προσωπικά τρελαίνομαι κάθε φορά που ακούω αυτά τα κομμάτια!
Και τότε, ξεκίνησε το αγαπημένο μου, “King of a Stellar War”. Για μένα, αυτό δεν μπορεί να λείπει από setlist. Ποτέ. Και, από ό,τι φάνηκε, ούτε οι νεότεροι που είχαν πιάσει τα κάγκελα, διαφωνούν. Το ήξεραν όλοι, το τραγουδούσαν όλοι, και αυτό μόνο chills μπορεί να σου φέρει. Σειρά είχε το “Non Serviam”, κομμάτι-ύμνος, κομμάτι-δήλωση. Κυκλοφόρησε το 1994 και από τότε είναι σημείο αναφοράς για τη μπάντα και για τους φανς τους. Δεν είναι απλώς ένα τραγούδι, είναι στάση και το γνωρίζουμε καλά. Τα pits έχουν ήδη ξεκινήσει, αλλά τώρα φτάνουμε στο peak. Ο Σάκης φωνάζει: “Να είστε πάντα ο εαυτός σας και Non Fucking Serviam!” Ο κόσμος χοροπηδά, πετάει μπουκάλια, νερά, φωνάζει, ιδρώνει, γίνεται το απόλυτο πανδαιμόνιο. Αυτό είναι Rotting Christ. Παρά την ένταση, συνεχίζουν ακάθεκτοι. Eπειδή τους έχω δει αρκετές φορές, έπιασα μια ελαφριά κούραση, αλλά δεν τους πτόησε τίποτα. Ζήτησε κύκλο απ’ το κοινό και όλοι ανταποκρίθηκαν. “1, 2, 3… Κρήτη… ΠΟΥΤΑΝΑ ΟΛΑ!” Και… ναι, όντως, πουτάνα όλα. Και μετά, “Κύκλο και ξύλο!” Ε, και έγινε το έλα να δεις.
Η βραδιά σιγά-σιγά πλησιάζει στο τέλος για τους RC. Ο Σάκης Τόλης και ο Κώστας Χελιώτης πλησιάζουν προς το κέντρο της σκηνής, έρχονται πιο κοντά στο κοινό, σηκώνουν χέρια, ο Κώστας κατεβάζει το μπάσο προς το πλήθος, και όλοι φωνάζουμε ρυθμικά: Hey! Hey! Hey! Κλείσιμο με το “Raven”, από τις τελευταίες κυκλοφορίες. Τι να πεις. Ριφάρες, ουρλιαχτά, χοροπηδήματα. Πω πω, τρέλα.
Μπορεί να έπαιξαν μόνο μία ώρα, αλλά αυτό που αγαπώ στη συγκεκριμένη μπάντα είναι ότι όσες φορές και να τους δεις, για όση ώρα και να παίζουν, ξέρεις με απόλυτη σιγουριά ότι η χημεία με το κοινό θα είναι εκεί. Και αυτή η χημεία είναι κάτι σπάνιο, που δε συναντάς εύκολα. Ναι, ίσως να μην είμαι τελείως αντικειμενική — είναι μια από τις πιο αγαπημένες μου μπάντες ever — αλλά δεν μπορώ να κάνω αλλιώς. Οπότε, ναι, μας παραζέσταναν, μας πήραν οριακά όλην την ενέργεια, αλλά ό,τι έχει μείνει, ήρθε η ώρα να το δώσουμε στους μεγάλους headliners της βραδιάς.
Artist: Sober On Tuxedos
Album: Good Intentions
Label: Heaven Music
Release Date: 11/12/2020
Genre: Nu Metal, Metalcore
Kreator
Συνεχίζουμε με τους Kreator, το κεφάλαιο που όλοι ξέραμε ότι περιμένουμε, και με μεγάλη ανυπομονησία. Οι Γερμανοί thrash θρύλοι έχουν ξαναπαίξει στην Αθήνα πριν περίπου δύο χρόνια, μαζί με τους Amon Amarth, αλλά στην Κρήτη αυτή ήταν σχεδόν η πρώτη φορά (αν δεν κάνω λάθος). Η αίσθηση ότι κάτι ιστορικό θα συμβεί ήταν έντονη εξαρχής.
Όταν βγήκαν στην σκηνή, ο κόσμος ήταν ήδη σε mood “ready for war” — τα pits άνοιξαν, ο κόσμος ανακατεμένες, με δυνατή δόση old school θρας και ξύλο. Οι Kreator ξεκινούν με έναν τεράστιο κύκλο μπροστά από τη σκηνή. Στρατηγικά μαζεμένοι στη σκηνή, ο frontman, Mille Petrozza, μαζί με τον lead κιθαρίστα, Sami Yli‐Sirniö, και τον μπασίστα, Frédéric Leclercq, σήκωσαν τα χέρια και σήμαναν τον κακό χαμό. Ο Petrozza, μάλιστα, άνοιξε τη βραδιά με μια χαρακτηριστική ατάκα: “Hey, people of my life, are you mother fucking ready??”
Το κοινό ανταποκρίθηκε εκκωφαντικά, και τότε καταλάβαμε ότι το πρόγραμμα θα είναι φωτιά. “You know something big is about to happen here tonight, right? I want this place to erupt, ΟΚ?” Δεν χρειαζόταν καν να το ζητήσει, όλοι το περιμέναμε. Με το riff του “Violent Revolution” σηματοδοτείται μια βίαιη εκκίνηση. Ακολουθούν τα “Phobia”, με μπάντα και κοινό μαζί σε μια κίνηση ενότητας και σήματος. Τα “Enemy of God” και “Hail to the Hordes” κάνουν τα pits και τις φωνές να κατακλύζουν το χώρο.
Ο Mille Petrozza μας ευχαρίστησε ένθερμα και θέτει ένα ερώτημα: “Are you ready to rewind back to 1989? That video was shot at the Acropolis”. Μας προετοιμάζει για “Betrayer” και το κοινό αρχίζει να surfάρει από την κορυφή στο πίσω μέρος. Μια αναπόσπαστη συναυλιακή εμπειρία. Στη συνέχεια ακολουθούν τα “People of the Lie”, “Hate Über Alles” και “666 – World Divided”. Ο πανικός συνεχίζεται αδιάλειπτα. Ο Petrozza κάνει ένα διάλειμμα, ρωτάει πώς νιώθουμε και μιλάει για μια ελληνική μπάντα με την
οποία περιοδεύουν μαζί τις τελευταίες ημέρες, φυσικά αναφέρεται στους Rotting Christ. Ο κόσμος τους απωθεώνει, φωνάζοντας «Rotting Christ!» — αγαπημένη στιγμή. Ο Mille σχολιάζει: “The best band in Greece, but we are the fucking Kreator!”
Ακολουθεί το “Hordes of Chaos”, και όντως το χάος συνεχίζεται. Και μετά, τα “Satan Is Real” και “Phantom Antichrist”. Κάπου λίγο πριν το τέλος, ήταν και το highlight των ημερών, οι φήμες έγιναν πραγματικότητα. Ο Petrozza παίρνει πάλι το μικρόφωνο καθώς ξεκινάει το “Fallen Brother”, και εμφανίζεται μια φωτογραφία του Ozzy Osbourne ως φόρος τιμής. Είναι ξεκάθαρη αφιέρωση στο θρύλο που με μεγάλη θλίψη, μας άφησε προ λιγο ημερων. Και τότε, εμφανίζεται στη σκηνή ο Udo Dirkschneider. Η επική βραδιά πλησιάζει στο τέλος με το κλασικό “Pleasure to Kill”, που ξεσηκώνει τα πάντα, κόκκινα φώτα, σώματα στο ρυθμό, μπουκάλια στον αέρα. Ο κόσμος τραγουδάει, ουρλιάζει, το ζει.
Οι Kreator θέρισαν. Ήταν μια γερή δόση old‐school thrash που σε έκανε να ξεδώσεις χωρίς δεύτερη σκέψη. Τους είχα δει στην Αθήνα πριν δύο χρόνια και τους είχα λατρέψει τότε, αλλά αυτήν τη φορά στο Chania Rock Festival ήταν άλλο επίπεδο. Η αλληλεπίδραση με το κοινό, τα pits, η ενέργεια χωρίς παύση, ό,τι ζητάς από ένα show.
Artist: Sober On Tuxedos
Album: Good Intentions
Label: Heaven Music
Release Date: 11/12/2020
Genre: Nu Metal, Metalcore
Kreator (OW) | Facebook | Instagram | X/Twitter | SoundCloud | Spotify | YouTube | Deezer
Για πρώτη φορά στο Chania Rock Festival, λοιπόν, και ένιωσα ότι η οργάνωση έτρεξε με ακρίβεια, επαγγελματισμό και τήρηση χρόνων και ροής. Αυτό που χρειάζεται για να απολαύσεις πραγματικά τα live. Το μόνο σίγουρο ότι θα ήθελα να δώσω το παρόν ξανά εδώ, την επόμενη χρονιά, αλλά και για πολλές ακόμα.
Φωτογραφίες: Ντίνος Φράγκος