Οι Eagles είχαν ήδη καταφέρει καταφέρει να γίνουν «μεγάλοι» στις ΗΠΑ όταν κυκλοφόρησαν το “Hotel California” στα τέλη του 1976. Το άλμπουμ δημιουργήθηκε σε μια περίοδο όπου τα μέλη τους αναζητούσαν νέες μουσικές κατευθύνσεις και η ατμόσφαιρα στο Λος Άντζελες δεν τους φαινόταν πλέον τόσο ζωντανή όσο παλιά. Η δουλειά αυτή πήρε για τους ίδιους ιδιαίτερη σημασία, αφού άλλαξε την πορεία τους και προκάλεσε εμπορικές, πολιτιστικές, νομικές και προσωπικές συνέπειες που συνέχισαν να τους επηρεάζουν για πολύ καιρό μετά την κυκλοφορία του.
Αυτή η κατεύθυνση οδήγησε σε ένα αποτέλεσμα που άφηνε στην άκρη την εικόνα της λαμπερής Καλιφόρνιας και έδειχνε πιο σκοτεινές πλευρές της. Ήταν το πρώτο άλμπουμ στο οποίο συμμετείχε ο Joe Walsh και το τελευταίο με τον Randy Meisner, μια μεταβατική σύνθεση που επηρέασε τον ήχο της μπάντας. Τα hits κυριάρχησαν στο ραδιόφωνο, ενώ η ιστορία πίσω από τη δημιουργία του άλμπουμ δείχνει μια ομάδα που προσπαθεί να διαχειριστεί την επιτυχία, τον μύθο και τις σχέσεις μεταξύ των μελών της.
Μέχρι το 1975, οι Eagles ένιωθαν πως η ταμπέλα του country rock δεν τους χωρούσε πλέον. Η αποχώρηση του Bernie Leadon έκανε ακόμη πιο ξεκάθαρη αυτή τη στροφή και η άφιξη του Walsh τη σφράγισε. Το στυλ του έφερε στο συγκρότημα πιο δυνατές ενορχηστρώσεις, κάτι που επηρέασε τόσο τον ήχο όσο και τον τρόπο που λειτουργούσαν. Ο Don Henley ανέλαβε σταδιακά τον κύριο ρόλο στους στίχους, ενώ ο Glenn Frey επικεντρώθηκε στην κατεύθυνση του νέου αυτού υλικού.
Με αυτή τη νέα πορεία να έχει ήδη διαμορφωθεί, ο προηγούμενος δίσκος τους είχε ανοίξει περισσότερες εμπορικές πόρτες από το αναμενόμενο και η τεράστια επιτυχία της συλλογής με τα μεγαλύτερα τους hits πρόσθεσε ακόμη περισσότερη πίεση για κάτι που θα ξεχώριζε. Η κατάσταση αυτή δεν βοηθούσε την ηρεμία μέσα στη μπάντα. Οι Eagles δούλευαν με συνεχείς διαφωνίες για τον τόνο, το τέμπο, την ενορχήστρωση και σχεδόν καθετί γύρω από το νέο υλικό. Ωστόσο από αυτή τη διαδικασία προέκυψε μια σειρά από κομμάτια που ανέδειξαν τα κοινά τους ενδιαφέροντα, τις αντιφάσεις, την κούραση και την αστάθεια που κρυβόταν από πίσω.
Μία από τις πιο σημαντικές αποφάσεις για το άλμπουμ αφορούσε το εξώφυλλο. Αντί να επιλέξουν γνωστές φανταχτερές εικόνες του Λος Άντζελες, οι Eagles προσέλαβαν τον Βρετανό art director John Kosh, γνωστό για την ικανότητά του να μετατρέπει αφηρημένες ιδέες σε συγκεκριμένα σκηνικά. Ο Henley ζητούσε κάτι που να αποδίδει μια αίσθηση παρακμής χωρίς να είναι κυριολεκτικό. Η σκέψη αυτή έδωσε στον Kosh μεγάλο δημιουργικό χώρο και παράλληλα μια ιδιαίτερη πρόκληση, να βρει κάτι που θα μπορούσε να στηρίξει αυτή την ιδέα.
Ο Kosh και ο φωτογράφος David Alexander άρχισαν να γυρίζουν την περιοχή, φωτογραφίζοντας κτίρια που θα μπορούσαν να ταιριάξουν σε αυτό που ζητούσε η μπάντα. Τελικά, κατέγραψαν τη γνωστή πλέον εικόνα από μια ανυψωτική πλατφόρμα πάνω από το Sunset Boulevard, φωτογραφίζοντας τη στιγμή που το φως έπεφτε αρκετά χαμηλά ώστε να μεταμορφώσει ένα πολυτελές ξενοδοχείο σε κάτι τόσο ασαφές, ώστε οι περισσότεροι δεν αναγνώρισαν αμέσως το κτίριο. Επίσης, χάρη στην έμπνευσή τους δεν έμοιαζε πλέον με πραγματικό ξενοδοχείο αλλά περισσότερο με μια εικόνα ενός μέρους που σε υποδεχόταν θερμά και σε καλούσε κοντά του.
Οι ιδιοκτήτες του ξενοδοχείου, μόλις έμαθαν για τη χρήση της φωτογραφίας, απείλησαν με νομικές ενέργειες. Η διαμάχη έληξε όταν έγινε σαφές ότι η δημοτικότητα του άλμπουμ τούς έφερνε περισσότερους επισκέπτες παρά προβλήματα. Αυτή δεν θα ήταν η τελευταία φορά που οι Eagles βρέθηκαν σε συζήτηση για το τι αντιπροσώπευε το “Hotel California”.
Καθώς η δημοτικότητα του άλμπουμ αυξανόταν, άρχισε να σχηματίζεται μια πιο παράξενη ιστορία γύρω του. Στα τέλη της δεκαετίας του 1970 και στις αρχές του 1980, το “Hotel California” βρέθηκε στο κέντρο φημών ότι έκρυβε σατανικά ή μυστικιστικά μηνύματα. Ομάδες γονέων, χριστιανοί ραδιοφωνικοί παρουσιαστές και αυτοαποκαλούμενοι αντι-ροκ σταυροφόροι ισχυρίστηκαν ότι ο τίτλος του δίσκου ήταν μια αλληγορία για λατρεία του διαβόλου ή για μυστικές τελετές. Μια ιστορία που κυκλοφόρησε ευρέως υποστήριζε ότι το ξενοδοχείο στο εξώφυλλο ήταν στην πραγματικότητα μια σατανική εκκλησία στο Μπέβερλι Χιλς και ότι αποτελούσε την έδρα της Church of Satan του Anton LaVey. Η φήμη εξαπλώθηκε τόσο πολύ που το Beverly Hills Hotel άρχισε να δέχεται τηλεφωνήματα από ανήσυχους γονείς που ρωτούσαν αν γίνονταν τελετές στον χώρο. Τίποτα από αυτά δεν ήταν αληθινό, όμως η ιστορία παρέμεινε.
Σε όλη την Αμερική, ο πανικός γύρω από τη ροκ μουσική μεγάλωνε. Ο Ozzy Osbourne κατηγορήθηκε ότι ενθάρρυνε την αυτοκτονία και άλμπουμ των Led Zeppelin παίζονταν ανάποδα σε κασετόφωνα εκκλησιών για να «αποδειχθεί» η ύπαρξη κρυφών μηνυμάτων. Μέσα σε αυτό το κλίμα εμφανίστηκε το “Hotel California”, με τους αινιγματικούς στίχους και τις πιο σκοτεινές εικόνες του να δίνουν χώρο για κάθε είδους υποψίες. Ο Henley, που ήταν συχνά στόχος αυτών των υποθέσεων, απέρριπτε τους ισχυρισμούς σε συνεντεύξεις, χαρακτηρίζοντάς τους «γελοίους» και «απόδειξη ότι οι άνθρωποι ακούνε αυτό που θέλουν να ακούσουν». Η μπάντα όμως είχε καταλάβει ότι το μυστήριο βοηθούσε στις πωλήσεις. Έτσι, όσο περισσότερο το κοινό σχολίαζε το θέμα, τόσο πιο δυνατή γινόταν η φήμη του άλμπουμ.
Σε ορισμένες πόλεις οργανώθηκαν εκδηλώσεις καύσης δίσκων ως διαμαρτυρία για τις λεγόμενες δαιμονικές επιρροές. Τοπικές εφημερίδες στο Τέξας και στο Midwest δημοσίευσαν επιστολές από γονείς που προειδοποιούσαν τους άλλους να κρατήσουν το άλμπουμ μακριά από τα παιδιά τους. Ραδιοφωνικοί παρουσιαστές έπαιζαν ξανά και ξανά τη φράση «Μπορείς να φύγεις όποτε θέλεις, αλλά δεν μπορείς ποτέ να φύγεις» ως υποτιθέμενη απόδειξη παγίδευσης από σκοτεινές δυνάμεις.
Αυτά τα επεισόδια έδειξαν πόσο σημαντικό είχε γίνει το άλμπουμ. Το “Hotel California” δεν σχετιζόταν με θρησκευτικές ιδέες ή τελετουργικά, αλλά με την αποπλάνηση, την εξουσία και την υπερβολή. Μόλις όμως πέρασε στην ποπ κουλτούρα, το έργο απέκτησε τη δική του μυθολογία, την οποία οι Eagles δεν μπόρεσαν ούτε να ελέγξουν ούτε να αποφύγουν. Έτσι, ο μυστικιστικός μύθος κατέληξε να λειτουργεί σαν καθρέφτης του ίδιου του δίσκου, μια φαντασίωση που ο κόσμος έχτισε γύρω του. Ο Henley συχνά εξηγούσε ότι το έργο δεν είχε σκοπό να περιγράψει την Καλιφόρνια ως γεωγραφικό τόπο, αλλά ως σύμβολο φιλοδοξίας και αντίφασης. Για να το δείξουν αυτό, οι Henley και Frey χρησιμοποίησαν την πολιτεία ως υποκατάστατο της ίδιας της χώρας, έναν χώρο όπου προσωπική ελευθερία, εμπόριο, ανανέωση και εξάντληση συνυπάρχουν. Καθ’ όλη τη διάρκεια των ηχογραφήσεων, τους ενδιέφερε λιγότερο η νοσταλγία και περισσότερο το κόστος της αναζήτησης που διαρκώς αλλάζει.
Αντί να ρομαντικοποιεί το περιβάλλον στο οποίο ζούσαν, το άλμπουμ το κοιτούσε με πιο κριτική διάθεση. Τα κομμάτια κατέγραφαν μικρές πτυχές συμπεριφοράς, όπως αποπλάνηση και εγωισμό, και τις παρουσίαζαν σαν στοιχεία προς εξέταση. Η παρουσία του Walsh ενίσχυσε αρκετές από αυτές τις ιστορίες. Η κιθάρα του πρόσθεσε την απαραίτητη ένταση για να στηριχθούν αυτά τα θέματα, ενώ την ίδια στιγμή, ο Meisner συνέβαλε με ένα από τα λίγα τραγούδια που δεν συνυπογράφηκαν από τον Henley ή τον Frey, μια ένδειξη της ολοένα μεγαλύτερης δημιουργικής απόστασης μέσα στη μπάντα.
Μόλις το άλμπουμ κυκλοφόρησε, άρχισε να αποκτά τη δική του ξεχωριστή ζωή. Οι οπαδοί στάθηκαν στη φωτογραφία που έδειχνε ένα γεμάτο λόμπι με γνωστά πρόσωπα από τον κύκλο της μπάντας. Η μυστηριώδης φιγούρα στο μπαλκόνι άναψε φήμες και υποθέσεις, τις οποίες οι Eagles δεν μπήκαν στη διαδικασία να διαψεύσουν. Το εξώφυλλο έγινε κομμάτι της μυθολογίας του άλμπουμ και έμεινε στη μνήμη όσο και τα ίδια τα τραγούδια.
H επιτύχια, όμως, του “Hotel California” δεν ήταν αρκετή για να γεφυρωθούν οι αποστάσεις στο εσωτερικό της μπάντας. Ο Henley περιέγραψε αργότερα το έργο ως ένα δημιουργικό σημείο κορύφωσης που ήταν δύσκολο, ίσως και αδύνατο, να ακολουθηθεί. Ο δίσκος έγινε ταυτόχρονα θρίαμβος και πηγή πίεσης. Κάθε επόμενη απόφαση κρινόταν σε σχέση με αυτόν, συχνά άδικα. Η μπάντα συνέχισε τις περιοδείες και τις ηχογραφήσεις, όμως η πίεση μεγάλωνε μέχρι που τους διέλευσε.
Ουσιαστικά, το “Hotel California” δείχνει μια μπάντα που προσπαθεί να βρει ισορροπία ανάμεσα στην επιτυχία, την κούραση και όσα άφηνε πίσω της. Τα τραγούδια κινούνται ανάμεσα σε εικόνες που μοιάζουν οικείες και σε καταστάσεις που φθείρουν αργά, σαν να περιγράφουν μια διαδρομή που σε τραβάει χωρίς να το καταλάβεις. Κάπου εκεί, μέσα σε αυτό το τοπίο, ακούγεται η πιο ήσυχη αλλά και πιο ειλικρινής παραδοχή, «We are all just prisoners here, of our own device».
Artist: Sober On Tuxedos
Album: Good Intentions
Label: Heaven Music
Release Date: 11/12/2020
Genre: Nu Metal, Metalcore
Artist: Eagles