Close Menu
    What's Hot

    Metallica: Γιατί κάποιοι νιώθουν την ανάγκη να μας πουν πόσο δεν τους αρέσουν;

    2025-05-28
    7.5

    Pelican: Flickering Resonance | Album Review

    2025-05-28

    Dimmu Borgir: Enthrone Darkness Triumphant | Όνομα & πράγμα

    2025-05-28
    Facebook X (Twitter) Instagram
    Trending
    • Metallica: Γιατί κάποιοι νιώθουν την ανάγκη να μας πουν πόσο δεν τους αρέσουν;
    • Pelican: Flickering Resonance | Album Review
    • Dimmu Borgir: Enthrone Darkness Triumphant | Όνομα & πράγμα
    • Obsidian Scapes: Death Chants Echo from Aphrotic Void | Album Review
    • Katatonia (Sebastian Svalland): Μουσική είναι να βρίσκεις έναν χώρο για να αναπνέεις
    • Katatonia (Sebastian Svalland): Music is a space to breathe amidst the chaos
    • Superman: Ρόλος ευχή ή κατάρα;
    • Voltron: O Henry Cavill πρωταγωνιστεί στην κινηματογραφική μεταφορά του λατρεμένου animation.
    Πέμπτη, 29 Μαΐου
    Facebook X (Twitter) Instagram YouTube
    Ό,τι αξίζει να ακούσεις και να δειςΌ,τι αξίζει να ακούσεις και να δεις
    • ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ
      1. Μουσικά Νέα
      2. Cine/TV
      3. Σε άλλα νέα
      4. Όλα

      Metallica: Ξεκίνησε η προπώληση – Δείτε τιμές και λεπτομέρειες

      2025-05-27

      Metallica: Αναλυτικός οδηγός για την αγορά των πρώτων εισιτηρίων

      2025-05-26

      Sepultura: Ανοιχτό το ενδεχόμενο για μια ιστορική επανένωση

      2025-05-26

      Pulp: Eπιστρέφουν με το “Got To Have Love” και επαναπροσδιορίζουν τη λέξη που δεν τολμούσαν να πουν

      2025-05-26

      Voltron: O Henry Cavill πρωταγωνιστεί στην κινηματογραφική μεταφορά του λατρεμένου animation.

      2025-05-27

      Καθυστερούν οι επερχόμενες ταινίες των Avengers

      2025-05-27

      Η ταινία Elden Ring βρήκε τον σκηνοθέτη της

      2025-05-27

      Η σειρά του Harry Potter βρήκε την βασική τριάδα της.

      2025-05-27

      TikTok for Artists: Η νέα εποχή της πλατφόρμας και ο εφιάλτης της spotifyοποίησης

      2025-04-11

      Βραδιάζει…Μια Ροκ Σταρ Εξομολογείται του Αντώνη Μποσκοϊτη στο Θέατρο Μικρό Χορν

      2025-02-18

      Πέντε μικρά έργα του Samuel Beckett στο LOXODOX

      2025-02-10

      Χειμωνιάτικο Παραμύθι της Τούλας Ζαχαριουδάκη στο Θέατρο Κάτια Δανδουλάκη

      2025-01-15

      Voltron: O Henry Cavill πρωταγωνιστεί στην κινηματογραφική μεταφορά του λατρεμένου animation.

      2025-05-27

      Καθυστερούν οι επερχόμενες ταινίες των Avengers

      2025-05-27

      Η ταινία Elden Ring βρήκε τον σκηνοθέτη της

      2025-05-27

      Η σειρά του Harry Potter βρήκε την βασική τριάδα της.

      2025-05-27
    • ΜΟΥΣΙΚΗ
      1. Δισκοκριτικές
      2. Συνεντεύξεις
      3. Αφιερώματα & Άρθρα
      4. Όλα

      Pelican: Flickering Resonance | Album Review

      7.5 2025-05-28

      Obsidian Scapes: Death Chants Echo from Aphrotic Void | Album Review

      8.5 2025-05-28

      Manos Six and The Muddy Devil: When skies are grey | EP Review

      8.5 2025-05-27

      Sigh: I Saw the World’s End – Hangman’s Hymn MMXXV | Album Review

      9.0 2025-05-26

      Katatonia (Sebastian Svalland): Μουσική είναι να βρίσκεις έναν χώρο για να αναπνέεις

      2025-05-28

      DVNE on the road: Λιγότερο rock & roll, περισσότερος ρεαλισμός (και podcasts)

      2025-05-20

      Stygian Path: «Ο ένας στηρίζει τον άλλον, και αυτό αξίζει όσο τίποτα»

      2025-05-19

      Part of the Theory: «Ό,τι γράφουμε, μας οδηγεί — εμείς απλώς ακολουθούμε»

      2025-05-13

      Metallica: Γιατί κάποιοι νιώθουν την ανάγκη να μας πουν πόσο δεν τους αρέσουν;

      2025-05-28

      Dimmu Borgir: Enthrone Darkness Triumphant | Όνομα & πράγμα

      2025-05-28

      Όταν το νέο τραγούδι σου μοιάζει με κάτι παλιό

      2025-05-26

      Τι είναι τελικά η DIY μουσική σκηνή;

      2025-05-26

      Metallica: Γιατί κάποιοι νιώθουν την ανάγκη να μας πουν πόσο δεν τους αρέσουν;

      2025-05-28

      Pelican: Flickering Resonance | Album Review

      7.5 2025-05-28

      Dimmu Borgir: Enthrone Darkness Triumphant | Όνομα & πράγμα

      2025-05-28

      Obsidian Scapes: Death Chants Echo from Aphrotic Void | Album Review

      8.5 2025-05-28
    • CINEMA
      1. Κριτικές ταινιών
      2. Αφιερώματα & Άρθρα
      3. Midnight Express
      4. Όλα

      Fountain of Youth | Film Review | Αδιάφορο blockbuster

      5.5 2025-05-25

      Mission: Impossible – The Final Reckoning | Film Review

      7.0 2025-05-25

      A Working Man | Film Review | Ο Jason Statham σε γνώριμα λημέρια

      6.5 2025-05-10

      Warfare | Film Review | Μια ωμή εμπειρία πολέμου

      9.0 2025-05-10

      Tαινίες για D&D campaigns

      2025-05-26

      Τα πιο εμβληματικά κινηματογραφικά action δίδυμα

      2025-05-25

      Τρόμος εκτός mainstream

      2025-05-25

      The Day After Tomorrow: Η πιο εύστοχη πρόβλεψη της δεν ήταν για τον καιρό

      2025-05-25

      The Film Pit x Midnight Express παρουσιάζουν: Ninja Terminator

      2025-03-19

      The Film Pit x Μιdnight Express @ Cinobo Πατησίων present: Miami Connection

      2025-02-20

      Profondo Rosso: Βίαιοι φόνοι στη Ρώμη | Midnight Express

      2025-02-07

      ALIEN | Ένα Ταξίδι Τρόμου, Δράσης και Επανάστασης | Midnight Express

      2025-01-18

      Tαινίες για D&D campaigns

      2025-05-26

      Τα πιο εμβληματικά κινηματογραφικά action δίδυμα

      2025-05-25

      Τρόμος εκτός mainstream

      2025-05-25

      The Day After Tomorrow: Η πιο εύστοχη πρόβλεψη της δεν ήταν για τον καιρό

      2025-05-25
    • POP CULTURE
      1. Σειρές
      2. Netflix
      3. Prime Video
      4. Όλα

      The Last of Us | Season 2 Review | Σχεδόν τέλεια, αλλά ανολοκλήρωτη

      9.0 2025-05-26

      Devil May Cry | Season 1 | Δαιμονική δράση, emo αισθητική και nu metal

      7.5 2025-04-19

      Daredevil: Born Again | Season 1 Review | Η στροφή του MCU προς την ωριμότητα

      9.0 2025-04-16

      The Last of Us | Season 2 Premiere Review | Ηρεμία πριν τη θύελλα

      8.5 2025-04-14

      Adolescence | Series Review | Μια ωμή παρουσίαση της πραγματικότητας

      9.0 2025-03-31

      Squid Game | Season 2 Review | Επιστροφή στην αρένα ή στασιμότητα;

      6.0 2024-12-27

      Kaos | Season 1 Review | Μαύρη κωμωδία & Μυθολογία

      7.5 2024-09-09

      Terminator Zero | Season 1 Review | Νέα πνοή στο franchise

      7.0 2024-09-08

      Fallout | Season 1 | Review

      9.0 2024-04-14

      Monarch: Legacy of Monsters | Season 1 – Episodes 1 & 2 | Review

      6.0 2023-11-18

      Lupin | Season 3 | Review

      6.0 2023-11-13

      Onimusha | Season 1 | Review

      7.5 2023-11-12

      Superman: Ρόλος ευχή ή κατάρα;

      2025-05-27

      The Last of Us | Season 2 Review | Σχεδόν τέλεια, αλλά ανολοκλήρωτη

      9.0 2025-05-26

      Todd McFarlane’s Spawn: Όταν η καταδίκη έγινε τηλεοπτική αφήγηση

      2025-05-10

      Devil May Cry | Season 1 | Δαιμονική δράση, emo αισθητική και nu metal

      7.5 2025-04-19
    • EVENTS
      1. Ατζέντα
      2. Ανταποκρίσεις
      3. Όλα

      Wisdom in Chains: Η επιστροφή μιας hardcore punk δύναμης στην Αθήνα

      2025-05-26

      Covenant, NNHMN και The Man & His Failures ζωντανά στο Θέατρο Πέτρας

      2025-05-22

      Μια υπέροχη βραδιά metalcore έρχεται 31 Μαΐου στο An Club!

      2025-05-13

      Death Disco Open Air Festival 2025: Δύο ημέρες γεμάτες σκοτεινή μουσική στην καρδιά της Αθήνας

      2025-05-12

      Grave Digger, Triumpher, 18/05/2025 @Κύτταρο

      2025-05-22

      Metallica, 29/06/2024 @Clisson, France | Hellfest

      2025-05-22

      Rock ‘n’ Roll Children (Dio greek tribute band), 17/05/2025 @Κύτταρο

      2025-05-21

      Venom INC, Krisiun, Hate, Αter, 16/05/2025 @ Gagarin 205

      2025-05-20

      Wisdom in Chains: Η επιστροφή μιας hardcore punk δύναμης στην Αθήνα

      2025-05-26

      Grave Digger, Triumpher, 18/05/2025 @Κύτταρο

      2025-05-22

      Metallica, 29/06/2024 @Clisson, France | Hellfest

      2025-05-22

      Covenant, NNHMN και The Man & His Failures ζωντανά στο Θέατρο Πέτρας

      2025-05-22
    • ΘΕΑΤΡΟ
      1. Ανταποκρίσεις παραστάσεων
      2. Επερχόμενες παραστάσεις
      3. Όλα

      Καπούτ του Άλντο Νικολάι @ Θέατρο Αλκμήνη

      2025-01-20

      Άγουρα Κεράσια του Μανούσου Μανουσάκη @ Θεάτρο Αλκμήνη

      2024-11-05

      Απολυμένη των Αλέξανδρου Λιακόπουλου και Γιωργή Κοντοπόδη, 13/04/2024 @Θεάτρο Αλκμήνη

      2024-05-09

      Θέλω να σου Κρατάω το Χέρι, του Τάσου Ιορδανίδη, 02/10/2022 @Θέατρο Άλφα

      2023-04-21

      Βραδιάζει…Μια Ροκ Σταρ Εξομολογείται του Αντώνη Μποσκοϊτη στο Θέατρο Μικρό Χορν

      2025-02-18

      Χειμωνιάτικο Παραμύθι της Τούλας Ζαχαριουδάκη στο Θέατρο Κάτια Δανδουλάκη

      2025-01-15

      To Aνθρώπινο Δυναμικό της Νίκης Δουλγεράκη στο ΠΛΥΦΑ

      2023-04-28

      O Γλάρος του Άντον Τσέχωφ στο Θέατρο Άττις

      2023-04-28

      Βραδιάζει…Μια Ροκ Σταρ Εξομολογείται του Αντώνη Μποσκοϊτη στο Θέατρο Μικρό Χορν

      2025-02-18

      Πέντε μικρά έργα του Samuel Beckett στο LOXODOX

      2025-02-10

      Καπούτ του Άλντο Νικολάι @ Θέατρο Αλκμήνη

      2025-01-20

      Χειμωνιάτικο Παραμύθι της Τούλας Ζαχαριουδάκη στο Θέατρο Κάτια Δανδουλάκη

      2025-01-15
    • DEPARTISTS
      1. Απόψεις
      2. Εκ της διευθύνσεως
      3. Όλα

      Metallica: Γιατί κάποιοι νιώθουν την ανάγκη να μας πουν πόσο δεν τους αρέσουν;

      2025-05-28

      Η μουσική της ανεκπλήρωτης επιθυμίας

      2025-02-23

      Από τη φιλολογία στη μυθολογία: Πώς ο Tolkien επανακαθόρισε την έννοια της δημιουργίας

      2024-12-10

      Έχει αξία σήμερα ο βωβός κινηματογράφος;

      2024-11-17

      Άλλο ένα κείμενο για το κοινό του Poor Things του Λάνθιμου

      2024-01-19

      Λεξ όρμα τους, ξεχαρβάλωσε τη νόρμα τους

      2022-07-04

      Metallica: Γιατί κάποιοι νιώθουν την ανάγκη να μας πουν πόσο δεν τους αρέσουν;

      2025-05-28

      Tαινίες για D&D campaigns

      2025-05-26

      Τα πιο εμβληματικά κινηματογραφικά action δίδυμα

      2025-05-25

      Τρόμος εκτός mainstream

      2025-05-25
    Ό,τι αξίζει να ακούσεις και να δειςΌ,τι αξίζει να ακούσεις και να δεις
    Αρχική » Friday the 13th | Ο τρόμος δεν κρυβόταν στη μάσκα, αλλά πίσω από την κάμερα
    Αφιερώματα & Άρθρα

    Friday the 13th | Ο τρόμος δεν κρυβόταν στη μάσκα, αλλά πίσω από την κάμερα

    Μια διαφορετική ματιά στο "Friday the 13th", όπου ο τρόμος δεν κρύβεται στη μάσκα του Jason, αλλά στην οπτική γωνία της κάμερας
    Ξιφαράς ΓιώργοςΑπό Ξιφαράς Γιώργος2025-05-05
    Facebook Twitter Copy Link
    Friday the 13th | Ο τρόμος δεν κρυβόταν στη μάσκα, αλλά πίσω από την κάμερα
    Share
    Facebook Twitter Copy Link

    Friday the 13th | Ο τρόμος δεν κρυβόταν στη μάσκα, αλλά πίσω από την κάμερα

    Την άνοιξη του 1980, η ταινία “Friday the 13th” του Sean S. Cunningham προβλήθηκε στις αίθουσες με την αυτοπεποίθηση ενός έργου που είχε ήδη παρουσιαστεί ως η πιο τρομακτική ταινία μετά το “The Exorcist”. Δεν είχε σημασία ότι το καστ αποτελούνταν κυρίως από άγνωστους ηθοποιούς. Ούτε ότι ο προϋπολογισμός μόλις που ξεπερνούσε τις 500.000 δολάρια. Η ταινία ήξερε τι ήθελε να πετύχει: μια ωμή και προκλητική εκδοχή του ανερχόμενου είδους των slasher. Είχε το θάρρος να το δηλώσει δημόσια, πριν καν ξεκινήσουν τα γυρίσματα. Εκείνο που δεν περίμενε κανείς ήταν πως αυτή η μικρή παραγωγή θα έθετε τα θεμέλια για ένα από τα πιο ανθεκτικά franchise τρόμου και θα επανασχεδίαζε τον τρόπο χρήσης της οπτικής του δολοφόνου στον κινηματογράφο.

    Ένα slasher χωρίς τον Jason

    Ας ξεκαθαρίσουμε κάτι: αυτή η ταινία δεν αφορά τον Jason Voorhees. Ο εμβληματικός χαρακτήρας με τη μάσκα του χόκεϊ εμφανίζεται αργότερα, πρώτα ως ενήλικος δολοφόνος και έπειτα ως φιγούρα της ποπ κουλτούρας που συγκρούεται με τον Freddy Krueger και φτάνει μέχρι το διάστημα. Όμως, το αρχικό “Friday the 13th“ του 1980 εστιάζει σε κάτι άλλο — πιο περιορισμένο, πιο αλλόκοτο και, με έναν τρόπο, πιο σκοτεινό.

    Αν το δεις επιφανειακά, είναι μια ακόμη ταινία με εφήβους που πληρώνουν το τίμημα για τις πράξεις τους, μέσα σε ένα λουτρό αίματος. Μια ομάδα συμβούλων κατασκήνωσης δολοφονείται ένας-ένας από έναν αόρατο δράστη. Οι χαρακτήρες παραμένουν αδιάφοροι, οι διάλογοι θυμίζουν σενάριο σαπουνόπερας που έχει ξεμείνει στη βροχή, και η ανατροπή στο φινάλε παραπέμπει σε πιο έξυπνες ταινίες. Παρ’ όλα αυτά, το “Friday the 13th” εξακολουθεί να απασχολεί. Πού οφείλεται αυτή η αντοχή;

    Η οπτική του δολοφόνου ως παγίδα

    Η απάντηση δεν κρύβεται στην ίδια την ιστορία, αλλά στον τρόπο με τον οποίο αυτή παρουσιάζεται. Ο Cunningham δεν επινόησε τη χρήση της οπτικής γωνίας του δολοφόνου — το “Psycho”, το “Peeping Tom” και το “Black Christmas είχαν προηγηθεί” — όμως κατάφερε να την αξιοποιήσει με τρόπο που ως τότε δεν είχε επιχειρηθεί. Εισήγαγε την αμφισημία ως αφηγηματικό εργαλείο. Σε παλαιότερες ταινίες, η οπτική του δράστη ήταν ξεκάθαρη. Ο θεατής καταλάβαινε πότε έβλεπε μέσα από τα μάτια του δολοφόνου, είτε λόγω ήχων (όπως βαριά αναπνοή), είτε μέσω περιορισμένης όρασης (μάσκες με σχισμές), είτε με κάποια αλλαγή στον τόνο. Στο “Friday the 13th”, τα όρια θολώνουν.

    Friday the 13th | Ο τρόμος δεν κρυβόταν στη μάσκα, αλλά πίσω από την κάμερα

    Ας δούμε, για παράδειγμα, τη σκηνή στο μπάνιο με τη Marcie. Η κάμερα κρύβεται πίσω από την πόρτα και πλησιάζει αργά προς το μέρος της, ενώ εκείνη πλένεται. Όλα δείχνουν πως παρακολουθούμε από την οπτική του δολοφόνου — μέχρι που η Marcie γυρίζει και δεν συμβαίνει τίποτα. Δεν υπάρχει φόνος. Δεν εμφανίζεται κανένας. Μόνο ένα άδειο δωμάτιο και μια σκόπιμη παραπλάνηση. Λίγα δευτερόλεπτα μετά, η επίθεση έρχεται από άλλη κατεύθυνση. Το ίδιο τέχνασμα εμφανίζεται ξανά όταν ο Bill ελέγχει τη γεννήτρια. Η μουσική ανεβαίνει, η κάμερα πλησιάζει — και πάλι, δεν γίνεται τίποτα. Ο Cunningham χειρίζεται τις προσδοκίες του θεατή, τον αφήνει να χαλαρώσει και ύστερα τον αιφνιδιάζει.

    Με αυτόν τον τρόπο, το “Friday the 13th” δεν περιορίζεται στη χρήση της οπτικής γωνίας του δολοφόνου· την υπονομεύει σκόπιμα. Η κάμερα μετατρέπεται σε ασταθή αφηγητή. Η ένταση προκύπτει όχι από αυτό που φαίνεται, αλλά από τη σταδιακή συνειδητοποίηση ότι η οπτική που μας προσφέρεται δεν είναι αξιόπιστη.

    Η ανατροπή της Pamela Voorhees

    Φυσικά, το πιο γνωστό τέχνασμα της ταινίας είναι η αποκάλυψη της ταυτότητας του δολοφόνου. Παρότι παρουσιάζεται ως κλασική ταινία τρόμου, το “Friday the 13th” επιφυλάσσει μία από τις πιο απρόβλεπτες αποκαλύψεις του είδους. Ο δράστης δεν είναι μασκοφόρος μανιακός ή περιπλανώμενος ψυχικά διαταραγμένος. Είναι η Pamela Voorhees, μια μεσήλικη που αναζητά εκδίκηση. Όπως λέει η ίδια, ο γιος της, Jason, πνίγηκε επειδή δύο σύμβουλοι έκαναν σεξ αντί να τον προσέχουν. Από τότε, κάνει τα πάντα για να παραμείνει κλειστή η κατασκήνωση Crystal Lake.

    Θεωρητικά, αυτή η ανατροπή θα έπρεπε να λειτουργεί. Ας τη δούμε όμως πιο προσεκτικά. Η Pamela εμφανίζεται ως μια θλιμμένη μητέρα που καταφεύγει στην εκδίκηση. Ωστόσο, η παρουσία της ξεπερνά τα όρια της πειστικότητας. Είναι ρεαλιστικό να πετάξει ένα πτώμα από παράθυρο ή να καρφώσει έναν ενήλικο άνδρα με βέλη σε πόρτα; Οι περισσότεροι θεωρούν ότι πρόκειται για την κλασική αναστολή της δυσπιστίας που συνοδεύει τις slasher ταινίες. Υπάρχουν όμως και όσοι υποψιάζονται κάτι άλλο — ένα ίχνος ένδειξης.

    Friday the 13th | Ο τρόμος δεν κρυβόταν στη μάσκα, αλλά πίσω από την κάμερα

    Ορισμένοι πιστεύουν ότι ο Jason ήταν ζωντανός κατά τη διάρκεια της πρώτης ταινίας. Μάλιστα, ενδέχεται να βοηθούσε τη μητέρα του παρασκηνιακά. Πολλές από τις δολοφονίες — ο σφαγιασμός της Annie, το βέλος στον λαιμό του Jack, η εκτίναξη της Brenda από το παράθυρο — ξεπερνούν τις σωματικές δυνατότητες της Pamela. Επιπλέον, αρκετές σκηνές δείχνουν χέρια που κρατούν μαχαίρια και μοιάζουν καθαρά ανδρικά. Όλα αυτά ενισχύουν την άποψη πως ο Jason δεν είχε πεθάνει, απλώς κρυβόταν.

    Σύμφωνα με αυτή την ερμηνεία, η Pamela δεν θρηνεί απλώς τον χαμό του παιδιού της — διατηρεί μια ψευδαίσθηση. Βλέπει τον Jason ως νεκρό, ακόμη και όταν εκείνος ζει στο δάσος, καραδοκώντας. Ο Jason μετατρέπεται σε προέκταση της οργής της, σε εργαλείο χωρίς προσωπικότητα. Με τον θάνατό της, εκείνος αναλαμβάνει την αποστολή. Αν η Pamela ήταν μια μητέρα βυθισμένη στη θλίψη που έπαιζε τον ρόλο της δολοφόνου, ο Jason γίνεται ο δολοφόνος που φέρεται σαν η μητέρα του να είναι ακόμη παρούσα.

    Ο Jason ως φάντασμα της αφήγησης

    Σε αυτό το σημείο, τα πράγματα περιπλέκονται ακόμη περισσότερο. Το “Friday the 13th”, ως franchise, δεν ενδιαφέρεται ιδιαίτερα για τη χρονολογική συνέπεια. Η αρχική ταινία τοποθετείται στο 1979, όμως η ταφόπλακα της Pamela σε μεταγενέστερα φιλμ γράφει πως πέθανε το 1980. Τα γενέθλια του Jason, τα οποία συμπίπτουν με τη μέρα των φόνων, δεν αντιστοιχούν σε Παρασκευή 13 εκείνης της χρονιάς. Σύμφωνα με το σενάριο, η ημερομηνία γέννησής του πέφτει Πέμπτη. Αυτές οι ανακρίβειες μπορεί να οφείλονται σε αμέλεια του σεναρίου — και πιθανόν οφείλονται. Παράλληλα, δείχνουν πώς η ταινία και οι συνέχειές της αντιμετωπίζουν τον χρόνο περισσότερο ως ατμόσφαιρα: ασαφή, απειλητική και διαρκώς μεταβαλλόμενη.

    Από το φτηνό τρόμο στο blockbuster

    Η σειρά ταινιών δεν σχεδιάστηκε με βάση τη λογική. Σχεδιάστηκε για να γεμίσει αίθουσες. Ο στόχος του Cunningham ήταν να αξιοποιήσει τη φόρμουλα του “Halloween”, να την απλοποιήσει και να της προσθέσει εμπορικά στοιχεία. Και το κατάφερε. Η πρώτη ταινία συγκέντρωσε σχεδόν 60 εκατομμύρια δολάρια παγκοσμίως, ανοίγοντας τον δρόμο για μια ολόκληρη εποχή από μιμητές και sequel. Η μάσκα του Jason — που εμφανίζεται στο τρίτο μέρος — έγινε πιο αναγνωρίσιμη από τα πρόσωπα πολλών κινηματογραφικών χαρακτήρων. Το όνομά του πέρασε σε στίχους, πάλεψε στο Mortal Kombat, τυπώθηκε σε εμπορικά προϊόντα και απέσπασε ακόμη και το MTV Lifetime Achievement Award.

    Friday the 13th | Ο τρόμος δεν κρυβόταν στη μάσκα, αλλά πίσω από την κάμερα

    Κι όμως, ο Jason δεν είναι καν ο δολοφόνος στην ταινία που ξεκίνησε τα πάντα. Οι κριτικοί απέρριψαν το “Friday the 13th” με σφοδρότητα. Ο Gene Siskel αποκάλυψε το φινάλε σε άρθρο, από πρόθεση. Άλλοι το χαρακτήρισαν σκουπίδι, πρόχειρη εκμετάλλευση ή και χειρότερα. Ορισμένες από αυτές τις κριτικές έχουν κάποια βάση. Η υποκριτική είναι αδιάφορη, το σενάριο αδέξιο και ο ρυθμός ασταθής. Παρ’ όλα αυτά, υπάρχει μια αξιοσημείωτη αποτελεσματικότητα στον τρόπο που η ταινία αξιοποιεί την απλότητά της ως βασικό της πλεονέκτημα. Αφαιρώντας την ανάπτυξη χαρακτήρων και στηριζόμενη στην παραπλανητική οπτική της κάμερας, η ταινία προσφέρει μια πρωτόγονη εμπειρία θέασης. Δεν έχει σημασία ποιος πεθαίνει. Σημασία έχει να τρομάζεις όταν συμβαίνει.

    Ανατροπή προοπτικής: από τον δολοφόνο στον επιζώντα

    Μέσα σε αυτή τη φόρμουλα, συμβαίνει κάτι παράδοξο. Ξεκινά να σχηματίζεται μια νέα κινηματογραφική «γραμματική» — μια αφήγηση που παίζει με την προοπτική, υπονομεύει την εμπιστοσύνη και κάνει τον θεατή συνένοχο. Δεν παρακολουθείς απλώς τους φόνους. Βρίσκεσαι μέσα στον δολοφόνο. Και στην τελευταία πράξη, η ταύτιση αλλάζει. Περνάς στο πλευρό της Alice, καθώς εκείνη αντιστέκεται στην Pamela και καταφέρνει να επιβιώσει ως το πρωί. Αυτή η μετάβαση — από τον δολοφόνο στον επιζώντα — είναι ίσως η πιο αθόρυβα ριζοσπαστική κίνηση της ταινίας. Ωθεί το κοινό να αλλάξει πλευρά χωρίς καμία προειδοποίηση. Τη μία στιγμή παρακολουθούμε τον κυνηγό. Την επόμενη, βρισκόμαστε στη θέση του θηράματος.

    Ένα franchise γεννιέται στο σκοτάδι

    Το “Friday the 13th” δεν προσποιείται ότι ανήκει στην υψηλή τέχνη. Όμως, με χαμηλό προϋπολογισμό και πολλαπλές σκηνές φόνων, επηρέασε σημαντικά το είδος του τρόμου. Έδειξε στο Χόλιγουντ πως οι φτηνές, αιματηρές ταινίες μπορούν να αποφέρουν μεγάλα κέρδη. Δίδαξε στο κοινό ότι κανείς δεν είναι ασφαλής — ακόμη και ο φαινομενικός πρωταγωνιστής μπορεί να πεθάνει. Και καθιέρωσε μια σειρά ταινιών, όπου ο βασικός χαρακτήρας ξεκίνησε εκτός οθόνης και κατέληξε να γίνει σύμβολο.

    Ίσως γι’ αυτό το πρωτότυπο εξακολουθεί να στοιχειώνει. Όχι για όσα δείχνει στην οθόνη, αλλά για όσα υπαινίσσεται. Ότι ο θρήνος μπορεί να παραμορφώσει την πραγματικότητα. Ότι η βία λειτουργεί ως κάλυμμα για την αβεβαιότητα. Και ότι, με το κατάλληλο κάδρο, ακόμη και ένα απλό τρικ της κάμερας θυμίζει μαχαιριά στο σκοτάδι.

    Info ⓘ

    Artist: Morrissey

    Album: I Am Not a Dog on a Chain

    Label: BMG

    Release Date: 20/03/2020

    Genre: Indie Rock

    Info

    Movie: Friday the 13th

    Duration: 95′

    Year: 1980

    Genre: Horror, Thriller

    Director: Sean S. Cunningham

    Starring

    Betsy Palmer, Adrienne King, Harry Crosby, Laurie Bartram, Mark Nelson, Jeannine Taylor, Robbi Morgan, Kevin Bacon

    Useful links

    IMDB | Rotten Tomatoes | Friday the 13th (Franchise) | Friday the 13th (Films) 

    Friday the 13th Horror Slasher
    Follow on Google News Follow on Facebook Follow on Instagram Follow on X (Twitter) Follow on Threads Follow on Spotify
    Share. Facebook Twitter Copy Link
    ΠροηγούμενοThe Beatles: Let It Be | O «θάνατός» τους σε live μετάδοση
    Επόμενο Testament: The New Order | Tο manual για ένα πειθαρχημένο χάος

    ΣΧΕΤΙΚΑ ME AYTO

    Popeye’s Revenge | Film Review | Η απόδειξη ότι δεν πρέπει να γυρίζονται ταινίες με generator τίτλων

    3.0 2025-04-11

    Friday the 13th | Το απόλυτο slasher που καθόρισε το είδος

    2024-12-12

    Οι μάσκες του τρόμου

    2024-11-17

    Terrifier 3 | Film Review | Christmas Bloody Christmas

    7.5 2024-10-14

    H κινηματογραφική Emily Rose & η πραγματική Anneliese Michel

    2024-06-24

    John Carpenter’s Halloween | Η πεμπτουσία του τρόμου

    2023-10-20
    Our Picks

    Graveyard 12/04/2025 @Floyd

    2025-04-15
    8.5

    The Cure: Songs of a Lost World | Album Review

    2024-11-18
    7.5

    Hate: Bellum Regiis | Album Review

    2025-04-22
    6.0

    Sly | Movie Review

    2023-11-19
    Stay In Touch
    • Facebook
    • Twitter
    • Instagram
    • Threads
    • Spotify
    ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ
    ΜΟΥΣΙΚΗ

    Katatonia (Sebastian Svalland): Music is a space to breathe amidst the chaos

    Από Φοίβος Κρομμύδας2025-05-28

    Katatonia’s Sebastian Svalland shares insights on music, atmosphere, creativity, and finding escape in chaotic times

    Voltron: O Henry Cavill πρωταγωνιστεί στην κινηματογραφική μεταφορά του λατρεμένου animation.

    2025-05-27

    Καθυστερούν οι επερχόμενες ταινίες των Avengers

    2025-05-27

    Η ταινία Elden Ring βρήκε τον σκηνοθέτη της

    2025-05-27
    About Us
    About Us

    Το απόλυτο spot για μουσική, κινηματογράφο και σειρές, με έμφαση στην εναλλακτική σκηνή. Εξερευνούμε κάθε γωνιά του underground, αναδεικνύοντας δημιουργίες που ξεφεύγουν από τα συνηθισμένα.

    Email Us: [email protected]

    Our Picks

    Οι Mel Gibson και Danny Glover ξανά μαζί στη σκηνή – Πλησιάζει το “Lethal Weapon 5”;

    2025-02-10

    DARKSIDE: Μια νέα εποχή ξεκινά με το “Nothing”

    2025-01-15

    Rockwave 2023: Έκθεση αφιερωμένη στο Rock In Athens στο Terra Vibe!

    2023-06-30
    Facebook X (Twitter) Instagram Spotify Threads
    • ΜΟΥΣΙΚΗ
    • CINEMA
    • POP CULTURE
    • DEPARTISTS
    ΟΡΟΙ ΧΡΗΣΗΣ | ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΟΡΡΗΤΟΥ

    © 2025 DEPART

    Πληκτρολόγησε παραπάνω και πάτα Enter για αναζήτηση. Πάτα Esc για ακύρωση.