Πολλές φορές, όσο και να νομίζεις ότι είσαι «ενημερωμένος», αυτή η ρημάδα η ζωή σε τρώει και χάνεις πράγματα, που ήταν μπροστά στα μάτια και στα αυτιά σου. Επίσης, πολλές φορές έχεις τη αίσθηση ότι κάνεις κάτι, χωρίς τελικά να το κάνεις πραγματικά. Εδώ είναι το σημείο που παίζουν ρόλο οι φίλοι, που έρχονται να σου τα επαναλάβουν συνειδητά ή ασυνείδητα, λειτουργώντας σαν παρακίνηση για να εστιάσεις κάπου περισσότερο. Έτσι έγινε με εμένα και τους Mass Culture.
Ενώ τους «είχα» τριγύρω μου από την πρώτη κυκλοφορία τους, δεν είχα συγκεντρωθεί για να τους δώσω τον απαιτούμενο χρόνο. Και τελικά, το χρόνο, που δικαιωματικά αξίζουν. Δεύτερη ολοκληρωμένη δουλειά μετά το Primal│Ephemeral του 2018. Mπαρουτοκαπνισμένοι, όμως, όντας εν ενεργεία από το 2011, σε σκηνές και μέρη με ιδιαίτερη σημασία και σημειολογία αρκετές φορές.
Το Barren Point, λοιπόν, ξεκινάει με το Point of Liminality, (σίγουρα από τα καλύτερα του δίσκου) που πέρα από την απόκοσμη εισαγωγή, ο ήχος του μπάσου με κάνει να γουρλώσω τα μάτια. Mπαίνουν και τα φωνητικά, που δένουν αμέσως, και όλο αυτό με βεβαιώνει ότι θα έχουμε έναν συνολικά δουλεμένο στην προπόνηση ήχο, από τύπους που ξέρουν τι θέλουν και πως να το κάνουν.
Αλλά όσο το ακούω, τόσο μου κάνει θετική εντύπωση, ειδικά στο επίπεδο της μίξης. Εκεί, έχουμε μια επίδειξη ισορροπίας ανάμεσα σε βοθρίλα και καθαρότητα. Το λεγόμενο «τόσο όσο» σε όλα.
Είναι εξόφθαλμο το ότι στο Barren Point οι Mass Culture έχουν κάνει πολλά βήματα μπροστά
Όσο αδόκιμο και να είναι ή να ακούγεται στα αυτιά μου, το Mist & Tar είναι ένα classic post metal τραγούδι, που έχει σαν highlight την αλλαγή του riff στο τέλος. Το Bones of this World, που ακολουθεί, μπαίνει με μια παραπάνω ταχύτητα. Έχει ένα απαραίτητο half time (μείωση του μέτρου-ταχύτητας στο μισό ντε!) και μια εξαιρετική μελωδία, που βοηθάει να πάρεις μια ανάσα μετά το σφυροκόπημα που έχεις φάει μέχρι τώρα. Thumbs up!
Στο Grotoes, Revisited έχουμε την πιο metal στιγμή στο δίσκο. Ένα straight up κομμάτι, χωρίς πολλά πολλά, παρά μόνο αυτά που χρειάζονται.
Έρχεται το Margins, που αποτελεί εμβατήριο για παρέλαση αντικομφορμισμού και φτυσίματος στα μούτρα της ανθρώπινης ύπαρξης. Επαναλαμβάνω ότι έχουμε τρομερό ήχο, καθώς νιώθεις χορδές, τύμπανα και φωνές να πάλλονται. Από τα αγαπημένα μου στο δίσκο.
Φτάνουμε στο Materiliased, όπου έχουμε ακόμα ένα τυπικό δείγμα τους, για να πάμε στο κλείσιμο του δίσκου με το Grinding Light. Σε αυτό το σημείο, υπάρχει και ένα twist στα φωνητικά, με ένα και πάλι μανιασμένο μπάσο, που γίνεται πρωταγωνιστής. Κιθάρες και τύμπανα στο ύψος τους και ακόμα παραπάνω, κάνοντας το τραγούδι ένα closer που αρμόζει σε ένα ολοκληρωμένο και πολύ καλό album.
Οι Mass Culture εδραιώνονται πανηγυρικά σαν κύριοι εκφραστές του είδους στη χώρα
Είδος που γίνεται συνέχεια πιο δημοφιλές (προφανώς παραμένοντας underground όπως του «πρέπει»), όπου όλο και πιο πολλοί ακούν περισσότερο μπάντες του εξωτερικού αλλά και του εσωτερικού, που ειδικά στο συγκεκριμένο είδος, δεν έχουν να ζηλέψουν απολύτως τίποτα. Κλισέ; Βαρετό σχήμα λόγου; Καρφί δεν μου καίγεται, και θα ήθελα να το συζητήσω με οποιονδήποτε, βάζοντας δίπλα-δίπλα Allochiria, Mass Culture κ.ο.κ με οποιοδήποτε μεγαθήριο του είδους από το εξωτερικό.
Πολλές οι εκφάνσεις του album των Mass Culture, λοιπόν, πολλά τα συναισθήματα και μεγάλη η προσμονή που δημιουργεί για τα επόμενα βήματά τους. Τα οποία, αν συνεχίσουν έτσι, προβλέπονται πολύ ενδιαφέροντα.
1. Point of Liminality
2. Mist & Tar
3. Bones of this World
4. Grottoes, Revisited
5. Margins
6. Materialized
7. Grinding Light
Artist: Morrissey
Album: I Am Not a Dog on a Chain
Label: BMG
Release Date: 20/03/2020
Genre: Indie Rock
Artist: Mass Culture
Album: Barren Point
Release Date: 15/05/2023
Genre: Post metal, Post Hardcore
Mass Culture: Μιχάλης (Μπάσο), Στέφανος (Φωνή), Νίκος (Κιθάρα), Σωτήρης (Κιθάρα), Γιάννης (Τύμπανα)
Mass Culture
Πολλές οι εκφάνσεις του album των Mass Culture, λοιπόν, πολλά τα συναισθήματα και μεγάλη η προσμονή που δημιουργεί για τα επόμενα βήματά τους. Τα οποία, αν συνεχίσουν έτσι, προβλέπονται πολύ ενδιαφέροντα.