Όταν οι Melvins αποφασίζουν να μιλήσουν, δεν είναι απλώς μία συνέντευξη – ξεδιπλώνουν έναν εναλλακτικό τρόπο καλλιτεχνικής ύπαρξης που παραμένει αλώβητος από τον καιρό, τις μόδες και τις προσδοκίες. Μιλώντας στο Treble, ο Buzz Osborne έδειξε για ακόμη μία φορά γιατί αποτελεί μια από τις πλέον επιδραστικές μορφές της ροκ σκηνής των τελευταίων πέντε δεκαετιών – όχι απλώς για τις συνθέσεις του, αλλά για τη φιλοσοφία του πάνω στη δημιουργικότητα, τη δουλειά και την εμμονή στην αυτονομία.
Μιλώντας για το νέο άλμπουμ “Thunderball” των Melvins 1983, o Osborne το περιγράφει ως «straight-ahead, no let up». Δεν υπάρχει ούτε χιούμορ, ούτε πειραματισμός όπως σε παλαιότερους δίσκους του ίδιου project – μόνο ωμότητα και πρόθεση να “χτυπήσει”. Μετά από 40+ δίσκους, ο Osborne δεν αναρωτιέται πώς να εκτελέσει αλλά τι αξίζει να κάνει στη συνέχεια.
Οι δύο avant-electronic συνεργάτες έστειλαν ηχογραφήσεις που ο Buzz Osborne “έκοψε” και ενσωμάτωσε στο άλμπουμ. Παρότι δεν πρόκειται για παραδοσιακό sampling, το αποτέλεσμα ήταν μία μίξη από αποσπάσματα και περάσματα που “έδεσαν” στο όραμά του. Ο ίδιος δηλώνει πως δεν θυμάται πια ποιος έκανε τι – κάτι που φανερώνει το πόσο οργανικά ενσωματώθηκαν οι ήχοι στο τελικό αποτέλεσμα.
Αφού το άλμπουμ ολοκληρώθηκε το φθινόπωρο του 2024, ο Osborne το άκουγε συνεχώς μέχρι και λίγο πριν την κυκλοφορία του. Όταν πλέον το κοινό έρχεται σε επαφή μαζί του, εκείνος έχει ήδη απομακρυνθεί. Παραδέχεται πως δεν μπορεί να είναι αντικειμενικός, πως υπάρχουν τραγούδια που δεν του άρεσαν και τελικά του άρεσαν 20 χρόνια μετά. «Ο χρόνος επουλώνει όλες τις πληγές», σημειώνει.
Οι Melvins επιστρέφουν με νέα άλμπουμ και ο Buzz Osborne εξηγεί γιατί η αφοσίωση, όχι η έμπνευση, κρατά τη μηχανή τους ασταμάτητη
Ο Buzz Osborne δεν θυμάται κάθε τραγούδι που έχει γράψει. Όχι επειδή δεν τον νοιάζει, αλλά επειδή δεν αναλώνεται σε αναμνήσεις. «Δεν έχω χιτ, δεν χρειάζεται να παίζω κάτι από το ’91 για πάντα». Αντίθετα, προτιμά να κινείται μπροστά, να ξαναμαθαίνει υλικό όταν χρειάζεται, και να επενδύει στο επόμενο βήμα.
Ο δίσκος “Pigs of the Roman Empire” με τον Lustmord υπήρξε, πιθανώς, η πρώτη τους συνεργασία, με ανταλλαγή ηχογραφήσεων σε διαφορετικά στάδια. Η συνεργασία με τους Napalm Death όμως ήταν “πραγματική”, με κοινή παρουσία στο στούντιο, ηχογραφήσεις με τον Barney Greenway, τον Shane Embury και τους υπόλοιπους. Ο Osborne μάλιστα τονίζει ότι το βινύλιο της συνεργασίας θα διατίθεται στην επερχόμενη περιοδεία τους.
Ο ίδιος αναλαμβάνει τον σχεδιασμό των περιοδειών: «Ορίζω τις πόλεις, τις μέρες ξεκούρασης, τα πάντα. Δεν το κάνουν όλοι, γιατί είναι τεμπέληδες». Πιστεύει ακράδαντα πως η καλή περιοδεία χρειάζεται σωστό πλάνο και μπορεί εύκολα να γίνει 100ήμερη αν το θελήσει κανείς.
Δεν δηλώνει πως λατρεύει κάθε μέρα στη σκηνή, αλλά αναγνωρίζει το προνόμιο του να ζει από αυτό. Η συνέπεια, όχι η διάθεση, είναι το κλειδί: «Δεν καταλαβαίνω τους επιτυχημένους μουσικούς που δεν θέλουν να συνεχίσουν. Αν έχεις αυτή την ευκαιρία, γιατί να μη γράφεις συνέχεια και να παίζεις live;»
Το πορτρέτο που αναδύεται από τις δηλώσεις του Buzz Osborne δεν είναι αυτό του “πεφωτισμένου καλλιτέχνη” αλλά ενός ανθρώπου που βλέπει τη μουσική ως δουλειά που απαιτεί συνέπεια, οργάνωση και αφοσίωση. Οι Melvins δεν σταματούν να παράγουν, όχι από έμπνευση, αλλά από σταθερή επιμονή. Και αυτή η πεισματική στάση απέναντι στο χρόνο είναι ίσως ό,τι πιο επαναστατικό διαθέτουν. Ακόμη και σήμερα, το 2025, δεν είναι ποτέ οι ίδιοι. Και παραμένουν πάντα οι ίδιοι.