ΜΕΜΦΙΣ
Οι ΜΕΜΦΙΣ στο "Το σκοτάδι εντός μου" σε κερδίζουν από την πρώτη νότα και μέχρι να καταλάβεις τι έχει γίνει, ο δίσκος έχει μπει στο repeat.
-‘Αξιοι!
– Τι; Πρέπει να το αναλύσω κιόλας;
-‘Αντε καλά, αυτό είναι οι ΜΕΜΦΙΣ και το “Σκοτάδι εντός μου”!
Πατάω “play” και σκέφτομαι “καλή φάση”. Μια δυναμική και ένα ηχόχρωμα που δύσκολα πετυχαίνεις στο ελληνικό πεντάγραμμο. Προσωπικά εκτιμώ δεόντως τους μουσικούς που τολμούν να παντρέψουν μουσικές ατμόσφαιρες που μας έρχονται από εκτός συνόρων, με ελληνικό στίχο που να στέκεται. Πόσο μάλλον αυτούς που το πετυχαίνουν, όπως οι ΜΕΜΦΙΣ.
Σκεφτείτε πόσες φορές μεταφράσατε μια ξενόγλωσση κομματάρα στη μητρική μας γλώσσα και φάνηκε «κάπως». Ομολογώ ότι η αισθητική, μουσικά μου έφερνε διαρκώς στ’ αυτιά τραγούδια και μπάντες, που με στιγμάτισαν στην εφηβεία και όχι μόνο. Ιδιαίτερα Paradise Lost και Amorphis. Ναι, μπορώ να πω ότι ένιωθα να κρυφοκοιτάζουν από μια χαραμάδα!
Αλλά σε καμία περίπτωση δεν υπάρχει κάτι που να θυμίζει απομίμηση ή αντιγραφή, αφού οι συνθέσεις μαρτυρούν φουλ έμπνευση, δημιουργικότητα και μεράκι. Η παραγωγή δείχνει μια μπάντα που ξέρει ακριβώς τι θέλει να κάνει και το κάνει καλά.
Δεν είχα την ευκαιρία μέχρι στιγμής να τους δω από κοντά τους λεγεωνάριους του Βορρά, αλλά φαίνεται να αγαπάνε ειλικρινά αυτό που κάνουν. Πώς αλλιώς άλλωστε μια μπάντα θα επέλεγε να τραβήξει πορεία με ελληνικό στίχο σε κάτι που θα μπορούσε ίσως να ανοίξει τα σύνορα πολύ ευκολότερα με αγγλικό στίχο και να ξεφύγει από το εγχώριο ταβάνι του πολιτισμικού μας ISO; Αυτό το θέμα παίρνει ανάλυση που δε θα κάνω εδώ από σεβασμό στη δισκοκριτική και την εν λόγω μπάντα.
Επανήλθα! Από το κομμάτι “Καμία γη” και μετά, με κέρδισαν και δε με έχασαν στιγμή ως το τέλος. Οφείλω να αναφέρω ότι στο κομμάτι “Πομπηία” θεωρώ ο δίσκος αγγίζει το ζενίθ του. Ενώ το ομώνυμο κομμάτι του δίσκου, “Το σκοτάδι εντός μου“, με έπεισε ότι ξέρουν να χειρίζονται την αισθητική τους φτιάχνοντας σκοτεινή ατμόσφαιρα, με ή χωρίς εντάσεις.
Σίγουρα μια ελληνόφωνη μπάντα που πετυχαίνει να δώσει την ανάλογη αξία στα “σκληρά” φωνητικά χωρίς να μοιάζει γραφική στους “δύσκολους” ακροατές.
Κλείνω λέγοντας ευχαριστώ στον Γιώργο, αφού αυτός με “ανάγκασε” να γνωρίσω καλύτερα τους ΜΕΜΦΙΣ. Με κέρδισαν, ο δίσκος παίζει ήδη στο repeat κι αφού έγραψα ότι είχα να γράψω, ώρα να ανάψω τσιγάρο και να τον απολαύσω. Ξανά!
Οι ΜΕΜΦΙΣ στο "Το σκοτάδι εντός μου" σε κερδίζουν από την πρώτη νότα και μέχρι να καταλάβεις τι έχει γίνει, ο δίσκος έχει μπει στο repeat.