New Long Fest 2023 Day 2

Φωτογραφίες: New Long Festival Facebook Page

Με τον καύσωνα να κρατάει ακόμα καλά, ξεκινάει η 2η και τελευταία μέρα του New Long Fest 2023. Από τις 17.00 που άνοιξαν οι πόρτες, υπήρχαν ήδη άτομα στο χώρο όπως και λουόμενοι μετά το μπάνιο τους. Η 2η extreme μέρα του New Long Fest υποσχόταν πολλά και παρέδωσε και με το παραπάνω. Ήταν από αυτές τις μέρες που ξεκινάνε με τα μπούνια, δεν καταλαβαίνεις πότε και πως περνάει ο χρόνος και όταν τελειώνει το βράδυ απλά θες άλλο τόσο.

Διάβασε το Live Report της 1ης μέρας του New Long Fest 2023

Όλοι οι καλλιτέχνες ήταν στα high τους, το κοινό πέρναγε τέλεια με όλες τις μπάντες και κάθε εμφάνιση ήταν καλύτερη από την προηγούμενη. Εν γένει, εδώ και 10 χρόνια το New Long Fest έχει γίνει σχεδόν συνώνυμο της φεστιβαλικής πραγματικότητάς μας και πολύ καλά κάνει. Πλέον είναι η συνήθεια που έγινε λατρεία. Καλοκαίρι χωρίς NLF δεν είναι καλοκαίρι, αφού!

The Vulcan Itch

Ξεκινάμε με το groove rock trio των The Vulcan Itch γύρω στις 17.30 και παρά την ελάχιστη προσέλευση, τα παιδιά έπαιξαν σαν να είχαν από κάτω ένα γεμάτο μαγαζί. Πρόκειται, δικαίως, για ένα από τα καλύτερα ανερχόμενα ονόματα της ντόπιας σκηνής με αρκετές εμφανίσεις και μεγάλη επιθυμία να παίξουν στο NLF. Επίσης, αξίζει να σημειωθεί ότι και τα τρία μέλη της μπάντας ήταν ήδη γνωστά στο χώρο αφού έχουν προϋπάρξει σε άλλες μπάντες.

Tο τελευταίο EP τους “Trapped In a Cage” φέρνει έναν φρέσκο και διαφορετικό ήχο στη μουσική φάση της Αθήνας και όσοι δεν τους ξέρετε, σπεύσατε! Είναι fun, είναι ξεσηκωτικοί, έχουν γκρούβα και γκάζι, είναι ό,τι πρέπει για live και μπύρες. Και αυτό ακριβώς έγινε στο θεατράκι της Νέας Μάκρης.

Θέσανε από νωρίς πολύ ψηλά τον πήχη με όρεξη και χαβαλέ, και το οικογενειακό κλίμα με τους φίλους της μπάντας ήταν ό,τι καλύτερο για να ξεκινήσει δυναμικά η μέρα. Ήταν σίγουρο πως το Πολιτιστικό Κέντρο της Νέας Μάκρης θα ζούσε μεγάλες στιγμές, αφού οι The Vulcan Itch δε μάσησαν ούτε λεπτό και απέδωσαν εξαιρετικά παρά τον καυτό ήλιο. Η σκηνική εμπειρία τους τη 2η μέρα του NLF φάνηκε από χιλιόμετρα.

Euphrosyne

Αλλαγή σκηνικού, αλλαγή ατμόσφαιρας και από την γκρούβα πηγαίνουμε στο ατμοσφαιρικό post-black/death/συμφωνικό metal. Δεν ξέρω αν κι άλλοι το βλέπουν έτσι, εγώ προσωπικά βρίσκω λίγο σουρεαλιστικό το να ακούς μελωδικό, post-black metal μέσα στο μεσημέρι και τον ήλιο. Η αντίθεση, ωστόσο, είναι καθόλα φανταστική.

Στην περίπτωση των Euphrosyne πάντως η ώρα δε φάνηκε να στέκεται εμπόδιο στην ικανότητα της μπάντας να δείξει τη δουλεία της με επιτυχία. Ίσα-ίσα, ενίσχυσε και τον σκοπό της και την εμπειρία.

H τετραμελής μπάντα με τα γυναικεία μελωδικά, αλλά και brutal, φωνητικά παρουσίασε κομμάτια από τον τελευταίο τους δίσκο Keres όσο ο κόσμος σίγα σιγά μαζευόταν στο NLF. Η απόδοση και η διάθεση της μπάντας βρισκόταν σε υψηλά επίπεδα, αν και σε μερικές φάσεις η δίκαση μπούκωνε λίγο με τα blast beats.

Σημαντική λεπτομέρεια στη σύσταση της μπάντας, είναι πως στο μπάσο βρίσκεται ο δικός μας Γιώργος Γαζής, συντάκτης του DEPART, γιατί όποιος δεν παινεύει το σπίτι του πέφτει και τον πλακώνει! Τέλος, η προσθήκη των Euphrosyne στο line-up της 2ης μέρας του New Long Fest αποδείχτηκε εξίσου εύστοχη όσο και οι υπόλοιπες μπάντες.

Mammock

Το ρολόι δείχνει πλέον 19.00 και στη σκηνή ανεβαίνουν οι Mammock. Όσοι τους γνώριζαν, ήξεραν τι να περιμένουν, οι ανυποψίαστοι όμως βρέθηκαν προ εκπλήξεως. Τόσο στουντιακά, όσο και live, οι Mammock κάνουν την παράταιρη, αλλά και αρμονική ταυτόχρονα, experimental/mathcore/noise παράνοιά τους να είναι λίγο πιο εύπεπτη. Πράγμα αρκετά δύσκολο, αλλά σίγουρα εντυπωσιακό. Και σίγουρα ένας από τους κυριότερους λόγους όχι μόνο για να ακούσει κανείς τους δίσκους τους, αλλά για να τους δει και live.

Το κέντρο, οι κερκίδες αλλά και ο περιβάλλον χώρος του Πολιτιστικού Κέντρου της Νέας Μάκρης άρχισαν επιτέλους να γεμίζουν με ολοένα και περισσότερο κόσμο. O αέρας που φυσούσε έκανε τη ζέστη να είναι σχεδόν ανεπαίσθητη με το hype να κερδίζει έδαφος και το χώρο επιτέλους να μετατρέπεται σε μουσική, συναυλιακή συνάντηση.

Η ενέργεια της μπάντας, όπως πάντα, κόλλησε γάντι με το στυλ τους και η σκηνική τους παρουσία πλαισίωνε τη δυναμική εμφάνιση των Mammock. Η μπάντα τα έσπασε στην κυριολεξία, αφού ο απολογισμός έδειξε και μια βάση μικροφώνου μείον στο τέλος. Τα αλλοπρόσαλλα ριφφ, οι πενάτες μπασογραμμές και τα ιδιαίτερα φωνητικά-σήμα κατατεθέν γέμισαν το NLF και μας ζέσταναν για τη συνέχεια.

Info ⓘ

Artist: Morrissey

Album: I Am Not a Dog on a Chain

Label: BMG

Release Date: 20/03/2020

Genre: Indie Rock

Setlist 🎼

Caterpillar
Last Days of the Second Elephant Man
Bats
Shark Attack
Boiling Frog
Away From Them
This Letter

Blame Kandinsky

Μετά τη μακροσκελή περιοδεία τους για την προώθηση του τελευταίου τους δίσκου “Electric Ruiner”, οι συναυλιακές υποχρεώσεις των ΒΚ έκλεισαν με την επιστροφή τους στο NLF. Αν δεν έπαιζαν οι Blame Kandinsky μετά τους Mammock, δεν ξέρω ποια άλλη μπάντα θα μπορούσε να πάρει τη σκυτάλη στη σκηνή. Στα δικά μου αυτιά πάντως, ταιριάζουν τόσο πολύ μεταξύ τους όσο το φυστικοβούτυρο με τη μαρμελάδα.

Ο περίεργος ήχος τους με τις Converge επιρροές έκλεψε την παράσταση και παρέσυρε ακόμα και όσους δεν έχουν σχέση με το είδος. Έστω απλά στο να κάτσουν να δουν και να ανακαλύψουν τι είναι αυτό που ακούγεται. Πηγαίνοντας τώρα στα καθέκαστα, οι Blame Kandinsky είχαν ήδη από κάτω αρκετό κόσμο να παρακολουθεί με τρομερό ενδιαφέρον το performance τους. Και πως γίνεται να μην άλλωστε, αφού η ενέργεια και η μουσική αρτιότητα τους παρέμειναν αμείωτες σε όλο το set.

Οι Blame Kandinsky είναι γνωστοί για τη mathcore/melodic hardcore πολυπλοκότητα τους, και αυτό είναι που τους κάνει ξεχωριστούς. Ναι, σίγουρα δεν είναι εύκολοι στο αυτί, αλλά το να μυηθεί κάποιος στον ήχο τους είναι must για κάθε μουσικόφιλο, είτε live, είτε μέσα από τα studio album τους.

Abyssus

Οι Abyssus ήταν η δόση από αγνό, ένδοξο death metal που δεν ξέραμε ότι χρειαζόμασταν στο New Long Fest. Καλή η πρόοδος πάντα, αλλά σαν την επιστροφή στις ρίζες του μανιασμένου death/thrash δεν έχει.

Όλοι από κάτω ήμασταν φουλ έτοιμοι για την άνοδο των Abyssus στη σκηνή και το NLF ήταν πάρα πολύ ψημένο για αυτό που θα ακολουθούσε. Γνήσια παιδιά των Slayer και των Death, είμαι σίγουρη πως o Chuck θα ήταν σίγουρα περήφανος με τη μανία των Αbyssus επί σκηνής.

Τα αίματα άναψαν για τα καλά αφού εμφανίστηκαν και τα πρώτα pit και τα πρώτα crowdsurfing της ημέρας. Κατά τη διάρκεια του σετ τους, όλα ήταν στα κόκκινα. Μπάσα, κιθάρες, φωνητικά, τύμπανα, όλα ταγμένα στον βωμό του παραδοσιακού death ήχου που ξέρουμε και αγαπάμε.

Το απόλυτο χάος ήρθε ωστόσο στη διασκευή του Evil Dead, όπου έγινε αυτό που έπρεπε. Με υπερβάλλοντα ζήλο και άφθονο κοπάνημα, κοινό και μουσικοί απέτισαν φόρο τιμής στη μεγαλύτερη death μπάντα του πλανήτη, τους Death. Ό,τι έπρεπε για κλείσιμο!

Allochiria

(Disclaimer: ίσως να μην είναι και πολύ αντικειμενικό το κείμενο για Allochiria, γιατί είμαι λίγο fan-girl.)

Το σκότος των Abyssus ήρθε και απογειώθηκε λίγα λεπτά αργότερα μέσα από το άψογο έρεβος των Allochiria. Τα live τους είναι εμπειρία ζωής, και πραγματικά το ολόφρεσκο Commotion είναι σκέτο δώρο. Δεν υπήρχε βαρετό λεπτό, το σετ δεν έκανε κοιλιά ούτε δευτερόλεπτο, όλα ήταν όπως έπρεπε να είναι. Η sludge/post-metal μπάντα ξέρει τι κάνει, και το κάνει και πολύ καλά μάλιστα, γι’ αυτό βρίσκονται δικαιωματικά ανάμεσα στα top εγχώρια σχήματα.

Η χαρισματική frontwoman απέδειξε την άρτια τεχνική της βγάζοντας κολασμένες κραυγές εντελώς αβίαστα χωρίς να πιεστεί ούτε λεπτό. Απλά εντυπωσιακό το πως τα δαιμονισμένα, χαρακτηριστικά brutal φωνητικά της, έβγαιναν με τόση ευκολία. Ομοίως, με την ίδια ευκολία απέδωσαν και τα υπόλοιπα μέλη της μπάντας, συνεπαίρνοντας και παρασύροντας όλους εμάς που βρισκόμασταν από κάτω.

Προσωπικά είχα απορροφηθεί τόσο πολύ που δεν κατάλαβα πότε τέλειωσε το set τους, ήταν σαν να έπαιξαν πέντε λεπτά και, ειλικρινά, ήθελα άλλο τόσο. Και έχω την αίσθηση ότι και οι δίπλα μου το ίδιο σκέφτηκαν μόλις μας ευχαρίστησαν και κατέβηκαν από τη σκηνή του NLF. Ότι έμοιαζε σαν να έχει σταματήσει ο χρόνος.

Σίγουρα ήθελα να ακούσω το Darklight, το κομμάτι με το οποίο έκλεισαν, τρεις φορές ακόμα τουλάχιστον, αφού μια δεν είναι ποτέ αρκετή. Σαν καλοκουρδισμένη μηχανή έδωσαν πάνω στη σκηνή ό,τι είχαν και δεν είχαν, με τρομερό δέσιμο σαν σύνολο, και ήχο βγαλμένο απευθείας από το δίσκο.

Sakis Tolis

Το διήμερο του New Long Fest έκλεισε με έναν θρύλο της ελληνικής σκηνής, τον Σάκη από τους Rotting Christ, ο οποίος παρουσίασε για πρώτη φόρα live την προσωπική του δουλειά Among The Fires of Hell. Ο προσωπικός δίσκος του Σάκη γράφτηκε μέσα στη σκοτεινή εποχή της πανδημίας και είναι εξίσου σκοτεινός όσο και η περίοδος αυτή. Οι λάτρεις των RC σίγουρα εντόπισαν στο Among The Fires of Hell τα gothic/doom/melodic death στοιχεία που κυριαρχούσαν στον ήχο τους από την τετραετία 1996-2000.

Επιστρέφοντας ωστόσο στα του NLF, η εμφάνιση του Σάκη ήταν ένα πολύ ταιριαστό κλείσιμο για τη μέρα αυτή. Το κοινό είχε εκστασιαστεί και ακόμα κι αν τα κομμάτια δεν προσφέρονται για τόσο κοπάνημα λόγω ύφους, αυτό δεν εμπόδισε κανέναν. Το hype και το vibe ήταν στα ύψη, οι καλλιτέχνες έβγαζαν τρομερή ενέργεια επί σκηνής και όλο αυτό το εκλαμβάναμε και με το παραπάνω.

Ο Σάκης απέδειξε για ακόμα μια φόρα το πόσο κάλος είναι στο ρόλο του frontman αλλά και του δημιουργού και κάθε εμφάνιση του είναι εγγυημένη επιτυχία. Η έκπληξη ήρθε στο τέλος, αφού το σετ του Σάκη έκλεισε με το εμβληματικό Non Serviam, στο οποίο προφανώς έπεσαν κορμιά. Κοπάνημα, σπρωξίδι, circle pit, mosh, και τα καρούλια μέσα!

Πραγματικά, δεν ξέρω τι άλλο μπορώ να πω για έναν καλλιτέχνη σαν τον Σάκη. Οργώνει τις διεθνείς και τις εγχώριες σκηνές εδώ και τρεις δεκαετίες σχεδόν, έχει συνεργαστεί με την Diamanda Galas, και έχει αφήσει ένα αδιαμφισβήτητο στίγμα. Μάλλον, κάτι θα κάνει καλά!

Info ⓘ