Το γεγονός ότι εν έτει 2023 μπορεί κάποιος να πει «έρχονται οι Possessed» είναι ταυτόχρονα παράδοξο και συγκινητικό. Από τη μια, ούτε ο ίδιος ο Beccera ή τα υπόλοιπα μέλη του συγκροτήματος όταν ξεκινούσαν τη διαδρομή τους δε νομίζω πως θα πίστευαν πως θα άντεχαν τόσο πολύ στο χρόνο. Από την άλλη, δεδομένης της τραγικής τους ιστορίας η οποία από μόνη της θα ήταν αιτία να τα παρατήσει ο οποιοσδήποτε άλλος και να αποσυρθεί, όσο να ‘ναι τους μετατρέπει σε ηρωικές φιγούρες που διδάσκουν τον κόσμο την επιμονή και τον θρίαμβο. Και με την εμφάνισή τους στο Gagarin 205 απέδειξαν πως κάθε άλλο παρά φουσκωμένα λόγια είναι αυτά.
Matt Miller
Αντιθέτως, το εικοσάλεπτο το οποίο άνοιξε την βραδιά με τον Matt Miller συνοδεία ενός drummer σε ένα κατά βάση instrumental technical death metal άνοιγμα, ήταν το ακριβώς αντίθετο. Σίγουρα, ο κιθαρίστας έχει ικανότητες και το αποδεικνύει. Ωστόσο δεν επέδειξε τίποτα το αξιομνημόνευτο που να δικαιολογεί τη solo παρουσία του στη σκηνή του Gagarin. Ο εντυπωσιασμός της αρχής ξεθώριασε γρήγορα και αν έμεινε κάτι ήταν ένα μεγάλο «ναι μεν αλλά».
Stoic Suffering
Ο Matt Miller συνέχισε την επί σκηνής παρουσία του και στη δεύτερη μπάντα του line up, τους Stoic Suffering οι οποίοι ακούγονταν σαφώς πιο συμπαθητικοί. Δεν πρωτοτυπούν απόλυτα με αυτήν την μίξη deathcore και ηλεκτρονικών στοιχείων αλλά τουλάχιστον μοιάζουν πιο συγκεντρωμένοι σε αυτό που κάνουν. Σίγουρα τα ηλεκτρονικά στοιχεία δεν ακούστηκαν τόσο πολύ ενώ ο frontman του συγκροτήματος δεν είχε και την καλύτερη φωνή, αλλά τουλάχιστον ο (λιγοστός) κόσμος που παρευρέθηκε στην εμφάνισή τους, έμοιαζε να εκτιμά περισσότερο αυτό που άκουγε, ακόμα κι αν καμία σχέση δεν έχει με τον ήχο των headliners.
Vapor
Και για να «έρθουμε» πιο κοντά σε αυτόν τον ήχο, δεν υπήρχε καλύτερη μετάβαση από αυτή των Vapor οι οποίοι κάθε άλλο παρά κρύβουν την αγάπη τους για το αγνό, βίαιο και χουλιγκανίστικο deathrash. Ακόμα και το logo τους το οποίο συνειρμικά παραπέμπει στους θεούς Razor αρκεί για να τους πάρεις με καλό μάτι. Και όντως, η εμφάνισή τους ήταν το κατάλληλο ζέσταμα με τα κοφτερά riffs τη λύσσα στα drums και τα κολασμένα φωνητικά να τιμούν με πάθος το συγκεκριμένο ιδίωμα. Προσωπικό highlight το Executioner.
Possessed
Και ενώ όλα πήγαιναν βάσει προγράμματος, μια καθυστέρηση σχεδόν μιας ώρας για την εμφάνιση των Possessed αρχίζει και προκαλεί ανυπομονησία. Το κοινό το οποίο έχει πλέον γεμίσει το Gagarin στην αρχή επευφημεί αλλά στη συνέχεια δείχνει τον εκνευρισμό του, μετατρέποντας τα χειροκροτήματα σε γιουχαϊσματα. Και οκ, καταλαβαίνω πως το να ακούς τέτοιες μουσικές συνήθως σε κάνει να νιώθεις πιο αλάνι και κάφρος αλλά αυτό σε καμία περίπτωση δε δικαιολογεί το να πετάς παγάκια στη σκηνή όπως έπραξε ένας απαράδεκτος από το κοινό. Ειδικά όταν δεν ξέρεις τι πρόβλημα μπορεί να αντιμετωπίζει ένας άνθρωπος με κινητικά προβλήματα ο οποίος έχει ταξιδέψει για να τραγουδήσει για εσένα.
Με το πέρας της μιας ώρας, όμως, ήρθε η ώρα. Στην προηγούμενή τους συναυλία στην Αθήνα δεν μπόρεσα να παρευρεθώ, τώρα όμως είχα το προνόμιο και την τιμή να βλέπω και να φωτογραφίζω έναν θρύλο του ακραίου ήχου. Και ο χαμογελαστός Jeff Becerra ανέβηκε σαν κατακτητής στην σκηνή με το ψαρωτικό του eyepatch για να δείξει τι σημαίνει πρωτόγονο, βίαιο death metal.
Η αρχή με το No More Room In Hell έδειξε πως ναι μεν έχουν γράψει ιστορία με το παρελθόν τους αλλά κυρίως έχουν λόγο ύπαρξης στο παρόν και οι νέες συνθέσεις το επιβεβαιώνουν. Ωστόσο μια σειρά από τεχνικά προβλήματα δεν επέτρεψαν να ακουστεί όπως ήθελε, κάνοντας νοήματα προς τους ηχολήπτες να διορθώσουν την κατάσταση. Και η αλήθεια είναι πως ο ήχος στις μπροστινές σειρές δεν ήταν κι ο καλύτερος. Κάποιοι είπαν πως από το Damned κι έπειτα η κατάσταση διορθώθηκε, ωστόσο εγώ δεν αντιλήφθηκα κάποια ακραία διαφορά.
Ωστόσο όταν ακούς κομμάτια όπως το Beyond The Gates και το Pentagram δε γίνεται να μη νιώσεις ρίγη. Υπό όποιες συνθήκες, ο Becerra δείχνει το πόσο σημαντική είναι η ιστορία που έγραψε με το συγκρότημά του και, ακόμα κι αν τα μέλη έχουν αλλάξει, εξακολουθεί να την τιμά όπως της αρμόζει. Το Shadowcult αφιερώνεται στο κοινό, το The Exorcist δημιουργεί κολασμένη κατάνυξη και στο Fallen Angel νομίζαμε ότι δε θα φύγουμε ζωντανοί. Και πάνω που νομίζεις ότι τη γλίτωσες, το Death Metal έρχεται να συνεχίσει τη βία, ηχητική και σωματική.
Το encore με το Burning In Hell αποτέλεσε απλά το επιστέγασμα μιας συγκινητικής εμφάνισης. Έχουν περάσει σχεδόν 40 χρόνια από τότε που οι Possessed άλλαξαν τα άκρα στη μουσική, αλλά όσα παίχτηκαν εκείνο το βράδυ δείχνουν πως ουσιαστικά τίποτα δεν έχει αλλάξει σε αξία. Και τα νέα μέλη κατανοούν απόλυτα τι κομμάτια παίζουν, δείχνοντας τους το σεβασμό που τους αρμόζει. Πάντα τέτοια και την επόμενη φορά να μη μείνει τίποτα όρθιο.
Artist: Morrissey
Album: I Am Not a Dog on a Chain
Label: BMG
Release Date: 20/03/2020
Genre: Indie Rock
Artist: Possessed
Genre: Death Metal
Possessed: Jeff Becerra (Φώνη), Daniel Gonzalez (Κιθάρα), Robert Cardenas (Μπάσο), Claudeous Creamer (Κιθάρα)
No More Room in Hell
Damned
Beyond the Gates
Pentagram
Tribulation
The Word
Storm in My Mind
Shadowcult
My Belief
Graven
The Exorcist
Demon
Fallen Angel
Death Metal
Burning in Hell
Possessed: Deezer | Facebook | Instagram | ReverbNation | SoundCloud | Spotify | TikTok | YouTube