Release Athens 2023: Amon Amarth, Kreator, Heaven Shall Burn, Bleed From Within, 28/06/2023 | Live Report
Πέμπτη και τελευταία metal μέρα του Release Athens 2023. Amon Amarth και KREATOR στο line-up. Η ομάδα του DEPART σε πλήρη ανάπτυξη έτοιμη για κουπί και χαμό. Από την πρεμιέρα με Nightwish και επική Floor Jansen στους Helloween με τρεις φωνές. Disturbed και BFMV, Parkway Drive και Soulfly, και για επιδόρπιο δύο θρύλοι και δύο τρομερά supports. Η Πλατεία Νερού σείστηκε φέτος σε metal ρυθμούς και έδειξε να αντέχει, με το κοινό να γίνεται όλο και πιο παθιασμένο. Οι ιαχές καθώς φτάνεις κοντά στο κλειστό του Tae Kwon Do στη διάρκεια του set των Heaven Shall Burn μαρτυρούν ότι θα είναι ένα βράδυ γεμάτο ηλεκτρισμό. Τα γεγονότα το επιβεβαιώνουν περίτρανα.
Το Release Athens 2023 ξέρει αν μη τι άλλο να ικανοποιεί διαθέσεις μιας μεγάλης γκάμας του metal κοινού. Αυτό που συνέβη την Τετάρτη 28 Ιουνίου ήταν το ιδανικό κλείσιμο για τις πέντε metal μέρες του φεστιβάλ. Με Χρήστο Καραγιάννη επιτέλους μαζί μου φέτος και πρώτη φορά μετά τα περσινά μας ταξίδια στο Φάληρο, και την Άννα, την Εβελίνα και την Ελευθερία εκεί από νωρίς. Τι κλείσιμο ήταν αυτό;! (Κώστας Παπανικολάου)
Bleed From Within
Παρά το αναλυτικό πρόγραμμα που είχε αναρτήσει το Release για την 9η μέρα του φεστιβάλ, οι πόρτες άργησαν να ανοίξουν. Οι Bleed From Within ξεκίνησαν το σετ τους 10 λεπτά μετά τις 6 ενώ εμείς ακόμα βρισκόμασταν στην είσοδο και μας έλεγχαν τα εισιτήρια. Αν και η ουρά ήταν μεγάλη ευτυχώς έφευγε γρήγορα και χάσαμε ελάχιστο από το live τους.
Με το καλημέρα το κοινό έδωσε παλμό στην 9η μέρα του Release Athens 2023, προκαλώντας πάταγο στην Πλατεία Νερού μαζί με τους Bleed From Within
Ήμουν ήδη φουλ κουρασμένη και πόναγα παντού από την προηγούμενη μέρα που ξεβιδώθηκα στους PWD και στους Soulfly, αλλά με το που μπήκα μέσα και άκουσα λίγο καλύτερα τα beatdowns των Βleed, τα ξέχασα όλα. Ποια ζέστη, ποια κούραση; Εδώ λέμε ότι υπήρχε κόσμος που έτρεχε να τους προλάβει για να μη χάσει νότα. Δεν υπολόγισε κάνεις τίποτα, το pit είχε σχηματιστεί ήδη, τα αίματα είχαν ανάψει, ο κόσμος είχε ήδη αρχίσει να μαζεύεται από πολύ νωρίς. Από τη μια απορούσα πως τα κατάφεραν με τέτοια ζέστη, από την άλλη ζήλεψα αφόρητα που δεν άντεχα να μπω και εγώ μέσα στο μπούγιο.
Παρά το γεγονός ότι οι Σκοτσέζοι έρχονταν για πρώτη φορά στην Ελλάδα, εγκλιματίστηκαν πλήρως με το κοινό να τους αποθεώνει από την πρώτη στιγμή. Ο Scott δε σταμάτησε να μας ευχαριστεί που ήρθαμε τόσο νωρίς για να τους δούμε και έγινε τέτοιος χαμός παρά το κατακαλόκαιρο. Επίσης, δεν παρέλειψε να επισημάνει ότι πρέπει να πίνουμε νερό για να μην πάθει κανείς αφυδάτωση και να προσέχουμε ο ένας τον άλλον. Μην ξεχνάμε τα σοφά λόγια των Exodus: Good friendly violent fun!
Παρόλο το σετλιστ-σφηνάκι, όλοι το ευχαριστήθηκαν και οι Bleed υποσχέθηκαν ότι θα ξαναέρθουν. Ευτυχώς, γιατί τέτοια live χρειάζονται μικρότερα venues, πιο ομοιογενές κοινό και, προφανώς, όχι τον ήλιο να σε βαράει. Ελπίζω να έρθουν σύντομα γιατί αν έγινε σήμερα τέτοιο νταβαντούρι, σε καλύτερες συνθήκες θα γίνει απλά το σώσε. (Άννα Φωτοπούλου)
Artist: Morrissey
Album: I Am Not a Dog on a Chain
Label: BMG
Release Date: 20/03/2020
Genre: Indie Rock
Artist: Bleed From Within
Genre: Metalcore, Melodic Death Metal
Bleed From Within: Scott Kennedy (Unclean φωνή), Davie Provan (Μπάσο), Craig “Goonzi” Gowans (Κιθάρα), Ali Richardson (Τύμπανα), Steven “Snev” Jones (Κιθάρα, clean φωνή)
Heaven Shall Burn
Όπως και με τους Bleed From Within, το κακό με το να σου αρέσουν αυτές οι μπάντες είναι ότι πρέπει να τις δεις βράδυ και όχι μέσα στον ήλιο. Δεν τις απολαμβάνεις στο έπακρο. Εκείνη τη στιγμή μου ήρθε και ένα PTSD από τους Morbid Angel που έπαιζαν στη Μαλακάσα (δε θυμάμαι ημερομηνία, σχωράτε με), που ήμασταν μεστό ντάλα ήλιο και τρώγαμε τη σκόνη απτό χωράφι στη μάπα. Εδώ μπορεί να μην είχε σκόνη, αλλά οκ, ίδια λογική. Από άποψη performance, δεν μπορώ να βρω αρνητικά γιατί είμαι ταγμένη στο μεταλκορ, οπότε η γνώμη μου είναι λίγο biased εξ ορισμού. Λίγο τα φωνητικά μου φάνηκαν θαμμένα, κατά τ’αλλά ο ήχος ήταν δυναμίτης.
Ήδη από τους ΗSΒ, η Πλατεία Νερού ήταν πολύ πιο γεμάτη από τη προηγούμενη μέρα και μιας που είχαν χρόνια να έρθουν το κοινό έδειξε ότι η προσμονή ήταν μεγάλη. Εγώ συγκεκριμένα δεν τους είχα ξαναδεί, αλλά πήρα μια πολύ δυνατή γεύση από τι μπορούν να προσφέρουν, και έχουν να δώσουν πολλά περισσότερα ακόμα! Οι παράδοξες συνθήκες δεν εμπόδισαν ούτε μπάντα ούτε κοινό και το σύνολο ήταν φανταστικό. Άλλα και πάλι, το ανοιχτό venue και η ώρα δε σε αφήνουν να τους εκτιμήσεις στον ύψιστο βαθμό.
Οι Heaven Shall Burn απέδειξαν στο Release Athens 2023 ότι είναι ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του melodic death metal
Όσοι είναι πιστοί στο είδους ήταν ήδη στο κέντρο της πλατείας, ενώ όσοι είχαν έρθει για τις άλλες μπάντες είχαν καβατζωθεί σε μέρη με σκιά, συζητώντας και πίνοντας. Highlights του σετλιστ ήταν τα The Weapon They Fear και Voice of The Voiceless, ενώ στο Behind A Wall of Silence το circle pit είχε πάρει ήδη μορφή πριν καν ξεκινήσει το κομμάτι. Κλείσανε με το έπος μεγατόνων, το Endzeit, και όπως ήταν λογικό, έγινε το αδιαχώρητο. We are, we are, we are the final ones, we are, we are, we are the final resistance και τα μυαλά μας μπήκαν στον αποχυμωτή! (Άννα Φωτοπούλου)
Όπως προανέφερα, οι Heaven Shall Burn τα είχαν κάνει γης μαδιάμ πριν καν προλάβω να μπω στην Πλατεία Νερού (ωραίο το τραμ από Σύνταγμα, με κλιματισμό και λίγο κόσμο). Έφτασα στο stage και αντίκρυσα μπροστά μου την πιο γεμάτη Πλατεία Νερού φέτος σε δεύτερο όνομα, μακράν! Το Release Athens 2023 δεν άργησε να βιώσει ακόμη ένα βράδυ κατά το οποίο η ατμόσφαιρα ήταν ηλεκτρισμένη χάρη στο κοινό από πολύ νωρίς. Παραδοσιακά, δεν ακούω προκαταβολικά μια μπάντα που δεν είναι στα κύρια ακούσματά μου πριν την δω live. Καμία σημασία δεν είχε αυτό.
Οι Heaven Shall Burn έδωσαν στο κοινό του Release Athens 2023 αμέτρητες αφορμές να ταρακουνήσει την Πλατεία Νερού
Οι Γερμανοί εκπρόσωποι του melodic death metal μας πάτησαν κάτω! Με τον Marcus Bischoff μπροστάρη στα φωνητικά έδιναν παλμό και το κοινό παρά τον ήλιο που ήταν ακόμη πάνω, σφυροκοπούσε το τσιμέντο της Πλατείας Νερού! Pits, metal horns στον αέρα, ιαχές, και οι Heaven Shall Burn να κάνουν πράξη το όνομά τους στο 100%. Φανταστικός ήχος, απόκοσμες κραυγές και ένα γιγάντιο setlist με πολλά κομμάτια.
Η δουλειά των συγκροτημάτων που βγαίνουν νωρίς σε festivals μπορεί να θεωρηθεί άβολη. Όχι όμως χθες και όχι για τους Heaven Shall Burn. Δεν ανέλαβαν να μας ζεστάνουν. Ανέλαβαν να περάσουν τα θεμέλια πάνω στα οποία θα περνούσαν σαν οδοστρωτήρες οι τιτάνες KREATOR και το κατάφεραν. Πρακτικά, από τη στιγμή που οι Bleed From Within βγήκαν στο stage μέχρι το τελευταίο “Ευχαριστώ” των Amon Amarth, οι αυχένες πήγαιναν πάνω κάτω. Και οι Heaven Shall Burn συνέβαλαν τα μέγιστα σε αυτό! Όσο για αυτό που ακολούθησε; Εγκυκλοπαίδειες πρέπει να γραφτούν για να καταλάβεις τη σημασία του… (Κώστας Παπανικολάου)
Ο ήλιος καίει στην Πλατεία Νερού, αλλά κανείς δεν κάνει πίσω! Οι Heaven Shall Burn ανεβαίνουν στην σκηνή και ξεκινούν το set τους μπροστά σε πολύ κόσμο, ειδικά για την ώρα και τις θερμές καιρικές συνθήκες – και πολύ περισσότερο από ότι έχουμε δει έως τώρα στο Release από τόσο νωρίς.
Δυνατοί από την αρχή, οι Γερμανοί δημιούργησαν ένα απόλυτο υπέροχο χάος, με τον Marcus Bischoff να καλεί το κοινό να τους ακολουθήσουν. Και φυσικά, και το κάνουν! Η ατμόσφαιρα είναι εκρηκτική, οι Heaven Shall Burn διαλύουν τα πάντα στο πέρασμά και το κοινό εκεί, κάτω από τον ήλιο, μανιασμένο, με το ένα pit να διαδέχεται το άλλο, παρασύροντας ακόμα και τους πολλούς, που ήταν στην σκιά, στο ρυθμό τους. Η βραδιά προμηνύεται μεγάλη και αξέχαστη, και όλοι/-ες είμαστε απόλυτα έτοιμοι/-ες για αυτό! (Ελευθερία Μαυροκεφάλου)
Artist: Morrissey
Album: I Am Not a Dog on a Chain
Label: BMG
Release Date: 20/03/2020
Genre: Indie Rock
Artist: Heaven Shall Burn
Genre: Melodic Death Metal
Heaven Shall Burn: Maik Weichert (Κιθάρα), Marcus Bischoff (Φωνή), Eric Bischoff (Μπάσο), Alexander Dietz (Κιθάρα). Christian Bass (Τύμπανα)
KREATOR
Έψαχνα ώρα από που να ξεκινήσω. Θα ξεκινήσω από κάτι που είπα πριν καν αρχίσουν soundcheck οι KREATOR. Δεν μου έκαναν ποτέ «κλικ». Για να με υπερασπιστώ βέβαια και να μη «βγω» χαζός, είπα και ότι τα lives είναι αλλιώς. Αν είναι λέει; Οι KREATOR ισοπέδωσαν την Πλατεία Νερού με ένα επικό set, παρασέρνοντας σαν οδοστρωτήρας κάθε τι που βρισκόταν στο διάβα τους. Θα το βγάλω από τη μέση από την αρχή, ότι ο Miland “Mille” Petrozza μίλησε από την καρδιά του πολλές φορές για το πόσο αγαπάει την Ελλάδα. Θυμήθηκε που ήθελαν να γυρίσουν video clip στην Ακρόπολη, αλλά δεν πήραν την άδεια, και παρόλα αυτά μπήκαν και γύρισαν το video. Και μετά βύθισαν το Ρόδον.
Προφανώς άλλη η ατμόσφαιρα σε κλειστό venue αλλά η Πλατεία Νερού έμοιαζε σαν ένα γιγάντιο κλειστό venue χθες. Το Release Athens 2023 στην τελευταία metal μέρα του δεν είχε δει καν τον headliner του, τους Amon Amarth, και είχε εκτοξευθεί. Δεν ξέρω τι θέλετε να γράψω για τη setlist και τα τεχνικά. Βασικά ξέρω και δεν θα το πράξω.
Το thrash των KREATOR συντάραξε την Αθήνα και το Release Athens 2023, προκαλώντας πάταγο στην Πλατεία Νερού
Είδα μπροστά μου τέσσερις από τους ζωντανούς θρύλους του metal να διδάσκουν live performance. Το thrash των KREATOR συντάραξε την Αθήνα και κάθε έναν που βρισκόταν μπροστά στο επιβλητικό stage. Με έναν γιγάντιο δαίμονα πίσω από τον drummer τους, περασμένους από… σούβλα τυπάδες δεξιά και αριστερά. Με μάσκες δαιμόνων και πυρσούς στα χέρια, πάνω κάτω, δεξιά αριστερά, όπου κοίταζες έβλεπες KREATOR.
Pits, νερά στον αέρα, μπύρες δεξιά κι αριστερά, ουρλιαχτά, κραυγές. Τι να πει κανείς στους KREATOR; Και 97 να φτάσουν, πάλι έτσι θα παίζουν λες και τελειώνει η ζωή τους και αυτό είναι το τελευταίο που θα απομείνει για να τους θυμάσαι. Αριστουργηματικές επιλογές κομματιών, με το “Extreme Aggression” να δίνει τη θέση του στο πρωτόλειο τραγούδι τους, “Flag of Hate” και τον Petrozza να επαναλαμβάνει «CIRCLE PIT! CIRCLE PIT! CIRCLE PIT!». «Athena, are you ready to KILL?». Το metal σε μια από τις καλύτερες μορφές του. Βαθιά στην ψυχή σου. Αγκωνιές, σπρωξίματα, κιθάρες από άλλον κόσμο. Μπάσο και τύμπανα που σε συνθλίβουν.
Ο κόσμος; Κολασμένες ιαχές, κοπάνημα, pits, τρεχάλα. Αγκαλιά, πάνω σε πλάτες, όρθιοι σε σκαμπό, ένας πανζουρλισμός. Για τους KREATOR, τίποτα δεν έχει όριο. Μπορούμε και καλύτερα. Μπορούμε και πιο δυνατά. Την επόμενη φορά. Λογικά θα είναι σύντομα. Πέντε χρόνια περίμεναν για να επιστρέψουν. Τώρα που θυμήθηκαν πως είναι να είσαι μπροστά στο ελληνικό metal κοινό τους, δεν θα πάρει πολύ. Έδωσαν και μια τελευταία ευκαιρία για το τελικό, γιγάντιο wall of death.
Κολασμένες ιαχές, κοπάνημα, pits, ένας πανζουρλισμός στο Release Athens 2023 κατά τη διάρκεια του set των KREATOR
Η Πλατεία Νερού σπάει στα δύο. KILL! KILL! FUCKING KIIIIIIIIIIIIIILL! ΜΠΟΥΜ!!! Μια πύλη για την κόλαση ανοίγει στο τσιμέντο του καυτού πατώματος. Όργιο μπροστά στο stage. Ακόμη και αυτοί που ήταν παραέξω, έχουν λυγίσει πόδια και το κεφάλι τους κινείται μόνο στον άξονα y. Φόρος τιμής στη μουσική για λίγα δευτερόλεπτα με την κιθάρα υψωμένη. Solos από άλλους κόσμους, σκοτεινούς και γεμάτος λάβα και θειάφι. Thank you very much Athena for a beautiful night. We are KREATOR-OR-OR-OR-KREATOOOOOR! (Κώστας Παπανικολάου)
20.30 on the dot βγήκαν οι γίγαντες του γερμανικού θρας Kreator και πάρα τα χρόνια τους βαράνε ακόμα δυνατά. Τα καπνογόνα στο pit και τα pyros στη σκηνή άρχισαν από νωρίς να ανάβουν αφού απτό τρίτο κιόλας κομμάτι ο Petrozza ξεκίνησε το πρώτο wall of death. Προς έκπληξη κανενός, ο κλασικός τύπος ντυμένος μπανάνα ήταν πάλι εκεί, δίνοντας δυνατό παρόν. Ποιος είσαι τέλος πάντων; Εμφανίσου επιτέλους, έχεις ξεσηκώσει ένα ολόκληρο φεστιβάλ!
Μπαίνει People Of The Lie και λίγο μετά το Enemy Of God. Κάπου εκεί η μνήμη μου αρχίζει να παίζει περίεργα παιχνίδια. Στην αρχή, στο μυαλό μου ήρθε η φράση “τούπα τούπα και χαρά”, ατάκα που τη λέγαμε συχνά με γνωστούς και φίλους εκείνες τις ένδοξες, πασοκικές μέρες. Ε, στη συνέχεια και όσο εξελισσόταν το live, απλά το χάος. Δεν περίμενα να συγκινηθώ τόσο που επιτέλους είδα αυτό το μεγαθήριο να παίζει κομμάτια που είχα λιώσει στην εφηβεία μου.
Πείτε με γραφική, πείτε μου ότι είναι cringe αυτό που γράφω, αλλά με το που παίζουν το Betrayer αρχίζω και μπαίνω πιο βαθιά στο χρονοντούλαπο
Συνεχίζοντας το σετ τους, ο Petrozza αφηγείται τη γνωστή ιστορία σχετικά με ένα βίντεο κλίπ που ήθελαν να γυρίσουν στην Ακρόπολη πριν κάποια χρόνια, συγκεκριμένα το 1989. Όπως ήταν αναμενόμενο, οι υπεύθυνοι φορείς δεν τους το επέτρεψαν. Τι έκαναν οι Γερμανοί; Μπήκαν μέσα κρυφά και το γύρισαν ούτως ή άλλως! Πείτε με γραφική, πείτε μου ότι είναι cringe αυτό που γράφω, αλλά με το που παίζουν το Betrayer αρχίζω και μπαίνω πιο βαθιά στο χρονοντούλαπο. Το συναίσθημα του να ακούς ένα απτά πιο παλιά κομμάτια τους και ένα προσωπικό σου ορόσημο δεν περιγράφεται. Δεν υπάρχουν αρκετές λέξεις για να το εκφράσουν, πραγματικά. Παίξανε αρκετά κομμάτια από τις πιο πρόσφατες κυκλοφορίες τους, τα οποία ήταν εκτελεστικά άρτια, δε λέω. Αλλά ρε φίλε, σαν τα παλιά δεν είναι.
Phobia, λοιπόν, και όλη η πλατεία τσιρίζει, μαζί και εγώ. Στο mosh όλη αυτή την ώρα να υπάρχει ένας ανεμοστρόβιλος. Ο Mille έχει έρθει άπειρες φόρες στη χώρα μας και ξέρει καλά σε τι κοινό μιλάει. Αποκαλεί την Ελλάδα δεύτερο σπίτι τους και η μπάντα αποδεικνύει σε κάθε ευκαιρία ότι οι παππούδες του θρας το έχουν ακόμα. Η φωνή του απαράλλαχτη, η δύναμη τους τεράστια, η μεταδοτικότητα και η ενεργεία τους στο Θεό. Λύσσα. Όχι μόνο μπορούν να παίξουν, αλλά μπορούν να κάνουν μια πλατεία όλη ώπα!
Το συναίσθημα του να ακούς ένα απτά πιο παλιά κομμάτια τους και ένα προσωπικό σου ορόσημο δεν περιγράφεται
Ο σβέρκοι έσπασαν ανάλογα στα Extreme Aggression, Violent Revolution, Flag of Hate, και Endless Pain. Συγκίνηση, δέος, νοσταλγία, αναμνήσεις. Στο Pleasure To Kill μόνο μένος. Μόνο ατέρμονη αγάπη για αυτή την μπάντα και μόνο απύθμενη λατρεία για αυτό το είδος που με διαμόρφωσε όσο κανένα άλλο. ΜΟΝΟ ΘΡΑΣ ΡΕ ΑΠΙΣΤΟΙ. (Άννα Φωτοπούλου)
Κανονικά θα προλάβαινα μόνο τους Amon Amarth, αλλά έχω την τύχη να έχω τους καλύτερους εργοδότες στην Γη και έτσι η Μαρία (ΣΕ ΑΓΑΠΏ) ήρθε να με αλλάξει από τις 20:00… Αν δεν μου έπαιρνε ένα τεταρτάκι να βρω parking θα τους είχα προλάβει από την αρχή και ενώ γενικά ήταν να μην γράψω δεν μπορώ να μην πω τα εξής. Δεν τους είχα δει ποτέ στην ζωή μου. Λάθος μου. Μέγα λάθος μου. Θα μου πείτε σας νοιάζει; Θα σας πω, θα έπρεπε.
Είναι ρε παιδάκι μου μερικές μπάντες που είναι συνώνυμα του είδους τους. Kreator = Thrash. Ενέργεια, διπέταλα, γρήγορες μελωδίες, παραμόρφωση, γρέζι, μπύρες, Headbanging και ξύλο. Χρειαζόμαστε κάτι άλλο; (Χρήστος Καραγιάννης)
Με ένα μαύρο πανί, που γράφει Kreator, στήνονται τα σκηνικά από νωρίς. Και όπως συνήθως, καθώς το Release Athens Festival μας έχει συνηθίσει σε συνέπεια ως προς τις εμφανίσεις των καλλιτεχνών, έτσι και οι Kreator ρίχνουν το πανί, ανάβουν τα φώτα και ανεβαίνουν στην σκηνή στις 20:30 ακριβώς.
Όσα χρόνια και αν περάσουν, οι Kreator συνεχίζουν ακάθεκτοι και αυτή η εμφάνισή τους είναι μία ακόμα ευκαιρία μας για να το ζήσουμε από κοντά. Με την εισαγωγή του ”Sergio Corbucci is Dead”, η Πλατεία Νερού ξεσηκώθηκε, και στα πρώτα δευτερόλεπτα του ”Hate Über Alles”, πήρε φωτιά.
Τι ακριβώς να πεις για τη συνέχεια; Εξαιρετικός ήχος, οι Kreator αγέραστοι από όποια οπτική και να τους δεις – ακούσεις – απολαύσεις, το setlist διαλεγμένο και το σκηνικό ένα έργο τέχνης, με το δαίμονα στο κέντρο της σκηνής, τους πυρσούς και τα ομοιώματα. Αλλά όλα αυτά λειτουργούν μόνο με την καθηλωτική ενέργεια των Kreator και του Petrozza, που με ένα ”Athena, are you ready? ARE YOU FUCKING READY?” καταστρέφουν το σύμπαν.
”Enemy of God”, ”Satan Is Real” και ”Strongest of the Strong” ήταν μόνο μερικά από τα κομμάτια στο setlist, που υπό την παρότρυνση και την καθοδήγηση του frontman των Kreator, έσπειραν το χάος και δημιούργησαν ένα pit, που στην πραγματικότητα δεν έκλεισε ποτέ παρά μόνο στο τέλος. Και τότε, λίγο μετά τα μισά, ήρθε η στιγμή για το ”Extreme Aggression”. Όλοι και όλες ήμασταν εκεί, πραγματικά εκεί. Η μουσική ήταν εκεί και οι Kreator έδωσαν στην Ελλάδα, το ”δεύτερο σπίτι” τους, όπως τη χαρακτηρίζουν, στιγμές παράνοιας. Που, βεβαίως, δε σταμάτησαν εκεί.
Καθαρός ήχος και αδιανόητοι Kreator, που δεν έκοψαν πουθενά. Στο ηλιοβασίλεμα της τελευταίας metal ημέρας του Release, οι χιλιάδες κόσμου έγιναν ένα κάτω από την σκηνή, για το Violent Revolution. Αλλά εκεί, που τελείωσαν όλα, ήταν στο ”Flag of Hate”. Φωνές που κραυγάζουν, χέρια στον αέρα, σπρωξίματα, ένα τεράστιο pit στη μέση της Πλατείας Νερού και
”Time to raise your flag of hate
Destroy the world is our only aim
To strike them down is the only way
To make ’em dead and make ’em pay”
Και για το τέλος, που ήταν γεμάτο συγκίνηση, ιδρώτα, φωνές και εκστασιασμό για τους μύθους της metal, ”Pleasure to Kill”. Το τελικό ξέσπασμα ήταν ηχηρό και ξεκάθαρο για το γιατί οι Kreator θέλουν να παίζουν μπροστά στο ελληνικό κοινό και επιστρέφουν συχνά πυκνά.
Μπορεί να μην ήταν η πιο δυνατή συναυλία για τους Kreator από άποψη κοινού, αλλά οι ίδιοι δε μας στέρησαν τίποτα. Καμπάνα φωνή του Petrozza, αμείλικτος ήχος, ενέργεια που σε βάζει κάτω και σε πατάει και αναμνήσεις, που θα μείνουν για πάντα. (Ελευθερία Μαυροκεφάλου)
Artist: Morrissey
Album: I Am Not a Dog on a Chain
Label: BMG
Release Date: 20/03/2020
Genre: Indie Rock
Artist: KREATOR
Genre: Thrash Metal
Hate Über Alles
People of the Lie
Awakening of the Gods (Intro Only)
Enemy of God
Betrayer
Phobia
Satan Is Real
Hordes of Chaos (A Necrologue for the Elite)
666 – World Divided
Mars Mantra
Phantom Antichrist
Strongest of the Strong
Extreme Aggression
Terrible Certainty
Endless Pain
The Patriarch
Violent Revolution
Flag of Hate
Pleasure to Kill
Kreator: Miland “Mille” Petrozza (Φωνή, κιθάρα), Jürgen “Ventor” Reil (Τύμπανα, φωνή), Sami Yli-Sirniö (Κιθάρα, φωνή), Frédéric Leclercq (Μπάσο, φωνή)
Amon Amarth
Επιτέλους έπεσε το μαύρο πανί και οι Amon Amarth εμφανίστηκαν υπό τους ήχους του “Guardians of Asgard” σε όλη τους τη μεγαλοπρέπεια! Ε, πήγαμε εκστρατεία! Χαλαρά κιόλας… Και “Ready to Battle” ήμασταν και ό,τι θέλουν, μια ζωή την έχουμε, ας τη χάσουμε. Κάπου εκεί βγήκαν και οι συμπολεμιστές τους στη σκηνή. Ωραία δουλειά, ζήλεψα. Εγώ αν μου λέγαν “έλα ρε μάγκα περιοδεία να κουνάς σπαθιά” πήγαινα εύκολα. Θα γκρίνιαζα 2-3 συναυλίες αργότερα, αλλά θα το έβγαζα το κάματο.
Επιτέλους και μια συναυλία που τα trigger της μπότας ήταν σε σωστή ένταση. Έπρεπε να έρθουν οι βάρβαροι για να ακούσουμε τέτοιο ήχο από μπάντα φέτος! Τα σκηνικά δικαιολογούσαν απόλυτα τη μια ώρα παύση ανάμεσα σε Amon Amarth και Kreator. Περικεφαλαία, σκάλες, δύο τεράστιοι φουσκωτ.. πέτρινοι Βίκινγκ δεξιά και αριστερά. Ατίνα και Ατίνα, πείτε το σωστά ένα “Θήτα” είναι.
Ευχαριστώ το ευχαριστώ, φτάσαμε στο “Heidrun”, δεν το βρήκα όσο συναυλιακό περίμενα όσο και αν γούσταρα τέρμα στο σημείο που η κιθάρα έμεινε μόνη της να παίζει το Riff! “Death in Fire” και ο σβέρκος στο μπλέντερ. Παιδάκια μου όμορφα η φάση δεν έχει μυστικά, οι Amon Amarth ξέρουν να κάνουν ένα πράγμα και το κάνουν καλά. “Μα μοιάζουν όλα…”, Μην τους ακούς ρε φίλε, άσε με να σκοτώνω μια κατσαρίδα στο σαλόνι και να νομίζω πως θα καταλήξω στη Βαλχάλα.
Παιδάκια μου όμορφα η φάση δεν έχει μυστικά, οι Amon Amarth ξέρουν να κάνουν ένα πράγμα και το κάνουν καλά
Έφτασε και το “The Pursuit of Vikings” με αυτό το σαδιστικό κολπάκι που παίζουν μια φορά το Riff και το κόβουν, μόνο και μόνο για να μας φτιάξουν. Να πούμε και στον Loki δυο φωνήεντα, “Deceiver of the gods” λοιπόν. Τραγούδι που άκουσα όσο πήγαινα τουαλέτα. Μακάκες μεγάλωσα, με μια μπύρα αντέχω σαράντα λεπτά max, κρίμα, χάνω στιγμές. Παρόλα αυτά, επειδή η αλήθεια είναι πως δεν είχε τον κόσμο που περίμενα, βρέθηκα πίσω στη θέση μου την ώρα που ο κόσμος τους αποθέωνε. Άλλωστε you have “To find your way or make one”! Τον βρήκα παιδιά και γύρισα κιόλας! Ακούσαμε και το πρώτο λαθάκι, μικρό βέβαια, αλλά να μην το πω; Να το καταπιώ; Odin συγχώρα με!
Ώπα! Ήρθε η ώρα να μπούμε στη βάρκα και να τραβήξουμε κουπί και κάποιοι το κάναμε σε ολόκληρο το “Put your back into the Oar”. Πολλοί λιποτάκτες ήσασταν όρθιοι, θα κριθείτε μετά θάνατον! “Destroyer of the Worlds” και ξαναγυρίσαμε στο αγνό πατροπαράδοτο ξύλο ή τουλάχιστον έτσι νόμιζα γιατί στο “The Way of Vikings” είχαμε κανονικότατη χορογραφία μάχης! Διάλειμμα με μια μπαλάντα, αν μπορεί κανείς να χαρακτηρίσει μπαλάντα το “The Berserk at Stamford Bridge” που μας έβαλε στο κατάλληλο κλίμα ώστε να θυμηθούμε την πρώτη μας φορά. Όχι αυτή που νομίζετε ακριβώς, αυτή που σχολιάσαμε και πριν με την κατσαρίδα. Είπαμε, έχουμε κάνει “First Kill” αλλά όχι και τίποτα σοβαρό. Ωραίο το Pit που φτιάξατε γυμνασμένα παλικάρια μου, τουλάχιστον έτσι φαινόταν από μακριά. Είπαμε, γέρασα.
“Destroyer of the Worlds” και ξαναγυρίσαμε στο αγνό πατροπαράδοτο ξύλο ή τουλάχιστον έτσι νόμιζα γιατί στο “The Way of Vikings” είχαμε κανονικότατη χορογραφία μάχης
Brothers! Sisters! Vikings! “Shield Wall”! Κάτι οι ασπίδες ψηλά, κάτι η ζέστη, δίψασαν τα παιδιά και είπαν να πιουν ένα κέρας μονορούφι! “Raise your Horns” λέμε! Το να τραγουδάς έναν metal ύμνο ζωντανά είναι μοναδικό συναίσθημα, σας το συνιστώ ανεπιφύλακτα! Γειά μας!
Να μη σκοτώσουμε και ένα δράκο πριν φύγουμε; Ή ό,τι είναι αυτό τέλος πάντων που κυνηγούσε ο Thor στο Ragnarok. Δεν το έχω βρε μανίτσα μου με τη μυθολογία. Το “Twilight of the Thunder God” ήταν μια απόλυτα ταιριαστή μπουνιά-καληνύχτα ενός show που δε σου άφηνε να πάρεις ανάσα. Amon Amarth, τα διαλύσατε όλα! Και δε λέγατε να φύγετε κιόλας! (Χρήστος Καραγιάννης)
Ο Χρήστος ο Καραγιάννης θα με πει “Ξιφαρά” αν δεν γράψω 6-7 παραγράφους για τους Amon Amarth. Πρώτη φορά στη ζωή μου βλέπω άνθρωπο να συμμετέχει σε τραγούδια, να βαστάει ψηλά τα metal horns και παρόλα αυτά να γράφει αυτό που διαβάσατε. Τη στιγμή που οι KREATOR έφυγαν από το stage αποφάσισα ότι η βραδιά είχε τελειώσει σε ότι αφορά το γράψιμο. Είχαμε δουλειά προσωπική. Είχαμε να τραβήξουμε μεγάλο κουπί. Χωρίς εισαγωγικά! Το να επιτρέψεις στον εαυτό σου να αφεθεί σε αυτό που κάνουν οι Amon Amarth θα έπρεπε σχεδόν να επιβάλλεται. Να φτιάξουμε μια ειδικότητα γιατρού που να ονομάζεται “metal physician” για να δίνει συμβουλές στους απανταχού μεταλλάδες. Μεταξύ των πολλών που θα έχει να πει θα είναι και το “Ζήσε συναυλία Amon Amarth, θα με θυμάσαι για πάντα”.
Η συναυλιακή εμπειρία που ονομάζεται “Amon Amarth live” θα έπρεπε να θεωρείται must για όλους τους metal fans παγκοσμίως
Οι Σουηδοί είναι γνωστό ότι γράφουν death viking metal. Επίσης είναι γνωστό ότι οι Vikings δεν ήταν στην πραγματικότητα τα παιδιά του Thor, αλλά ομάδες βόρειων λαών που έψαχναν μια καλύτερη ζωή και την έβρισκαν μέσα από πολλά εγκλήματα και βαρβαρότητες που ξεπερούσαν τον πόλεμο για περιοχή και αγαθά. Όλα αυτά, όπως τα στίγματα που κουβαλάει κάθε λαός στην ιστορία (σχεδόν), έχουν περάσει στα βιβλία. Έκτοτε και στο διάστημα που μεσολάβησε μέχρι να φτάσουμε στο χθες, η κουλτούρα των Vikings έχει αλλάξει πορεία. Τα όμορφα στοιχεία των λαών αυτών κρατήθηκαν και μετατράπηκαν σε μεταφυσικές ιστορίες έμπνευσης. Και αυτό είναι κάτι εξαιρετικό.
Αδελφοσύνη. Να παλεύεις δίπλα στον άλλον. Να πολεμάς με τιμή και για δόξα, αλλά πάνω από όλα για την ελευθερία του να είσαι ελεύθερος. Όσο ελεύθερος νιώθεις όταν κάθεσαι στο πάτωμα με χιλιάδες ακόμη και κάνετε μπρος-πίσω κουπί λες και είστε σε longship (Karve) εν μέσω καταιγίδας. Να μοιράζεσαι με τον διπλανό σου μια χαρά τόσο παιδική ώστε η φράση “οι μεταλλάδες θα πεθάνουμε 15 χρονών” του Χρήστου να μην σε προσβάλλει (σ.σ. Και δεν το είπε έτσι άλλωστε). Να σε κάνει να θυμάσαι ότι ναι, μερικές φορές καλό είναι να σε φροντίζεις όπως ήθελες να σε φροντίζεις όταν ήσουν 15. Που δεν σε ένοιαζε κάτι άλλο από το να περνάς καλά.
Να σε κάνει να θυμάσαι ότι ναι, μερικές φορές καλό είναι να σε φροντίζεις όπως ήθελες να σε φροντίζεις όταν ήσουν 15
Αυτό ακριβώς συμβαίνει και με τους ίδιους τους Amon Amarth. Το show τους είναι εξωπραγματικό. Ξεκινήσαμε με αγάλματα Viking πολεμιστών δεξιά και αριστερά του stage. Ο drummer τους ήταν σε όλη τη διάρκεια πάνω σε ένα κράνος. Ηθοποιοί ντυμένοι πολεμιστές να πολεμούν στη σκηνή με ασπίδες και σπαθιά. Ο Johan Hegg ασταμάτητος. Η φωνή του να προκαλεί σεισμό στην Πλατεία Νερού και τα καλέσματά του να αυξάνουν την ένταση των ιαχών του κόσμου. Viking horns στον αέρα. Τα pits ασταμάτητα, το κουπί ιστορικό, η setlist από τα καλύτερα όνειρά μας. Οι Amon Amarth ξέρουν να δίνουν από τα καλύτερα shows που “παίζουν” εκεί έξω αυτή τη στιγμή. Το Jörmungandr ξεπροβάλλει στη σκηνή αντί των κεφαλών πλοίων που είχαν ήδη αντικαταστήσει τα γιγάντια αγάλματα. Twilight of the Thunder God!
Βαθιά υπόκλιση. (Κώστας Παπανικολάου)
Artist: Morrissey
Album: I Am Not a Dog on a Chain
Label: BMG
Release Date: 20/03/2020
Genre: Indie Rock
Artist: Amon Amarth
Genre: Melodic Death Metal, Viking Metal
Guardians of Asgaard
Raven’s Flight
The Great Heathen Army
War of the Gods
Heidrun
Death in Fire
The Pursuit of Vikings
Deceiver of the Gods
Find a Way or Make One
Put Your Back Into the Oar
Destroyer of the Universe
The Way of Vikings
The Berserker at Stamford Bridge
First Kill
Shield Wall
Raise Your Horns
Encore:
Twilight of the Thunder God