Rusty Bonez, Ninkasi, Chlorini, 12/05/2023 @Temple | Live Report
Την Παρασκευή που μας πέρασε είχαμε την τύχη να βρεθούμε στο γνωστό σε όλους μας και αγαπημένο Temple. Εκεί, οι Rusty Bonez μας παρουσίασαν τον δεύτερο δίσκο τους, Brainworm. Μαζί τους οι Ninkasi και η Chlorini, για να γιορτάσουν παρέα την επιστροφή των Rusty Bonez στη δισκογραφία.
Chlorini
Την έναρξη της βραδιάς έκαναν οι Chlorini. Ένα νεοσύστατο ελληνόφωνο τετραμελές group από την Αθήνα που κινείται στα μονοπάτια της pop punk κάνοντάς μας να θυμηθούμε τα νιάτα μας και να χτυπηθούμε στους πολύ γρήγορους ρυθμούς τους.
Με δικό τους υλικό ξεσήκωσαν όλο το Temple, σταθεροί και δυνατοί με πολύ ωραία δεύτερα φωνητικά, που προσωπικά μου άρεσαν πάρα πολύ, και με πολύ ωραία ενέργεια που πέρασε στον κόσμο από το πρώτο κιόλας κομμάτι.
Κάτι που έκανε στα αυτιά μου την μεγάλη διαφορά από παρόμοιες μπάντες του είδους ήταν τα πολύ ωραία διπέταλα σε σημεία τα οποία δεν βλέπουμε συχνά στην pop punk σκηνή, μιας και δώσανε έναν πολύ ωραίο όγκο όπου ακριβώς χρειαζότανε.
Ninkasi
Σειρά είχαν οι Ninkasi. Οι Ninkasi είναι ένα τετραμελές σχήμα και αυτό, αυτή τη φορά με ξένο στίχο, και φυσικά δικό τους υλικό. Με αέρα alternative/grunge ανέβηκαν και μας έδειξαν πόσο καλή και δουλεμένη μπάντα είναι.
Αρχή έκαναν με το Bad Trip, κομμάτι το οποίο θα συμπεριληφθεί στον καινούργιο δίσκο που ετοιμάζουν το οποίο αν και παλιό θα είναι πλέον με καινούργια ενορχήστρωση αλλά οι μεγάλες διαφορές θα είναι κυρίως στα φωνητικά.
Τρομερό γρέζι και δύναμη στα φωνητικά καθ’όλη την διάρκεια με τον κόσμο να ακολουθάει κυρίως στα παλιά κομμάτια τους. Αυτά ήταν το 30Something, The fix και Mellow. Κομμάτια τα οποία βρίσκονται στο EP τους με τίτλο 30Something. Ωραίες δυνατές κιθάρες και πολύ ωραία μετρημένα και δυνατά τύμπανα.
Μέσα σε αυτά μας έπαιξαν και δύο πολύ ωραίες διασκευές οι οποίες είναι στις επιρροές της μπάντας. Το Would από Alice In Chains και το Breed των Nirvana με λιγο παραπάνω γκάζι και στα δύο που τους έδωσε μια ωραία φρεσκάδα.
Serenade for the pain, No laughs, Tough times, Be mine και All my love με το οποίο και έκλεισαν ήταν αυτά που θα είναι στον καινούργιο δίσκο που ετοιμάζουν. Το All my love όπως μας είπαν παίχτηκε πρώτη φορά εκτός στούντιο. Αν και ήταν λίγο αγχωμένοι για αυτό μπορώ να πω ότι άκουσα κάτι πολύ ωραίο και χωρίς το παραμικρό δείγμα λάθους. Τρομερή ενέργεια, πολύ ωραίος ήχος και αναμένουμε για την καινούργια τους δουλειά.
Rusty Bonez
Μετά από δύο πολύ ωραίες μπάντες που έκαναν την αρχή για μας βάλουν για τα καλά στο mood της βραδιάς είχε έρθει η ώρα πλέον να υποδεχτούμε τους αγαπημένους heavy rockers από την Αθήνα, Rusty Bonez.
Μετά από ένα κενό 3,5 ετών μακριά από τα stage αποφάσισαν να επιστρέψουν πιο φρέσκοι και ανανεωμένοι από ποτέ και φυσικά όχι με άδεια χέρια. Ο λόγος για την νέα τους δουλειά για το 2023 που ακούει στον τίτλο Braiworm.
Αυτός είναι ο δεύτερος δίσκος των Rusty Bonez μετα τον επίσης επιτυχημένο με πολύ καλές κριτικές Wrath του 2017. Έξι χρόνια μετα έρχεται η παρουσίαση του Brainworm στο Temple με 11 δυνατά και σκληρά κομμάτια κάνοντας την αρχή με το Nowhere.
Γρήγορο με δυνατές κιθάρες που μάς έκανε να κοπανιόμαστε σαν να μην υπάρχει αύριο. Τα φωνητικά του Νώντα Εμμανουήλ καλύτερα από ποτέ με το γρέζι και την αγριάδα στα καλύτερά τους. Σειρά είχαν το Drive και το If με το Drive να καλπάζει σε shuffle ρυθμό με κάποια πολύ ωραία half-time στα ενδιάμεσα δίνοντας την πάσα στο πολύ καλό αργό και βαρύ If.
Συνέχεια με Hold your breath σε ίδιο αργό και βαρύ ρυθμό με το If, με το Miles Away στη συνέχεια να μας ηρεμεί για λίγο για να πάρουμε και εμείς μια ανάσα όπως και οι ίδιοι. Έκτο στη λίστα τους ήταν το τρομερό και ομώνυμο Brainworm το οποίο το βρίσκουμε στο YouTube με ένα πολύ ωραίο video clip να το συνοδεύει.
Pile of stones ήταν το επόμενο με βαριές κιθάρες και αργά τύμπανα ενώ ακολούθησε το ήρεμο και συναισθηματικό θα έλεγα Do you remember?. Πολύ καλή έμπνευση με πολύ ωραία μελωδία.
Ο ήχος μπορώ να πω ότι ήταν παραπάνω από καλός και η ενέργεια των Rusty Bonez έδινε όλο το vibe στο Temple που δεν σταματούσαν να χορεύουν μέχρι το τελευταίο κομμάτι. Δεν θα μπορούσαν προφανώς να λείψουν και κομμάτια από τον αγαπημένο μας πρώτο δίσκο τους, Wrath.
Με το τρομερό instrumental σε stoner ύφος Ball n Chain. Συνέχεια με το ομώνυμο Wrath ενώ σειρά είχαν μετά Rain, Broken Mold, Nameless Hero και Goldman Shagged όπου και έκλεισαν την βραδιά.
Συγκινητική ήταν και η φωτογραφία στο τέλος που τράβηξαν με όλους εμάς που βρεθήκαμε σε μια τόσο ωραία βραδιά. Τραγουδήσαμε, χορέψαμε και το ευχαριστηθήκαμε στον υπέρτατο βαθμό. Μας έλειψαν και τους λείψαμε και αυτό φάνηκε. Εν αναμονή λοιπόν για τα επόμενα τους που ελπίζουμε να είναι σύντομα πάλι.