Είτε μιλάμε για σειρές, είτε για ταινίες, η παραγωγή πρωτότυπου υλικού δε θα λέγαμε ότι βρίσκεται σε άνθιση. Δείτε το πλήθος των remakes, των αχρείαστων sequels και εσχάτως, τη «μάστιγα» των spin-off(s). Ακόμα δηλαδή και στην περίπτωση που εμφανιστεί κάποια φρέσκια ιδέα, εκεί, να ξεζουμιστεί και αυτή. Το John Wick αποτελεί ένα από τα πιο πετυχημένα franchises των τελευταίων και ομολογώ ότι η ανακοίνωση για μία spin-off σειρά με επίκεντρο το Continental, εν αντιθέσει όσων προανέφερα, μου δημιούργησε έναν συγκρατημένο ενθουσιασμό.
Τις τρεις πρώτες ταινίες John Wick -δεν έχω δει την τέταρτη- μπορώ να πω ότι τις απήλαυσα. Παρόλα αυτά, μπορούμε να συμφωνήσουμε ότι το σενάριο δε διεκδικεί δάφνες καινοτομίας. Βασίζεται σε μία κλασική συνταγή, την οποία όμως αν εκτελέσεις σωστά, το αποτέλεσμα θα σε δικαιώσει. Υπάρχει όμως ένα στοιχείο στο σύμπαν του John Wick που ξεχώρισε αμέσως και δεν είναι άλλο από το Continental.
Τι ειναι το ξενοδοχειο Continental;
Φαινομενικά είναι μία αλυσίδα πολυτελών ξενοδοχείων για τους κανονικούς επισκέπτες. Πίσω από αυτό όμως, τα Continental αποτελούν ουδέτερο έδαφος και καταφύγιο για εκτελεστές, δολοφόνους και άλλα «τιμώμενα» μέλη. Για να λειτουργήσει όλο αυτό, χρειάζονται κάποιοι κανόνες και μάλιστα αυστηροί. Ο χώρος του ξενοδοχείου λοιπόν, αποτελεί άβατο όπου καμία «επιχείρηση» δεν μπορεί να διεξαχθεί στις εγκαταστάσεις του.
Όλοι όσοι βρίσκονται στις εγκαταστάσεις πρέπει να πληρώνουν για την παρουσία τους προκειμένου να τους παρασχεθεί άσυλο. Αυτό συνήθως γίνεται με την κράτηση δωματίου. Αν όμως ένα μέλος επιθυμεί απλώς να χρησιμοποιήσει τις εγκαταστάσεις για μια π.χ. ιδιωτική συνάντηση, πρέπει να αγοράσει ένα ποτό από το μπαρ, κερδίζοντας με αυτόν τον τρόπο άσυλο μέχρι το τέλος της ημέρας.
Οι συναλλαγές στο Continental γίνονται με δική του μορφή νομίσματος, κάποια συγκεκριμένα χρυσά κέρματα. Αυτά τα νομίσματα είναι διαθέσιμα μόνο για δολοφόνους, εκτελεστές, μαφιόζους και άλλους εμπλεκόμενους με τον υπόκοσμο. Το Continental είναι επίσης υπεύθυνο για τη διανομή νέων νομισμάτων στην κυκλοφορία, λειτουργώντας ως ένα είδος τράπεζας για τον υπόκοσμο.
Όλα τα Continentals διοικούνται από το High Table. Πρόκειται για ένα συμβούλιο crime-lords που διοικούν τις πιο ισχυρές εγκληματικές οργανώσεις του υποκόσμου. Θεωρείται η υπέρτατη εξουσία του υποκόσμου και όλοι το φοβούνται και το σέβονται. Ακόμη και ο John Wick!
The Continental: From the World of John Wick
Χρειάζονται μόνο μερικές σκηνές για διαπιστώσεις ότι η neon-noir αισθητική του Wick-verse είναι παρούσα και στη σειρά των Greg Coolidge, Shawn Simmons και Kirk Ward. Εδώ να πω ότι η παρουσία της Charlotte Brändström στη σκηνοθεσία μου είχε δημιουργήσει μία ανησυχία. Όχι γιατί δεν τη θεωρώ ικανή, τουναντίον, τα επεισόδια που μας έχει χαρίσει στο Witcher και το Rings of Power είναι από τα καλύτερα σε επίπεδο εικόνας. Η ανησυχία μου, όμως, βρισκόταν στην αισθητική της και κατά πόσον αυτή θα «χωρέσει» σε μία neon-noir σειρά. Η απάντηση θα δοθεί στο επόμενο επεισόδιο, αφού προς το παρόν έχουμε τον Albert Hughes (From Hell) στην καρέκλα του σκηνοθέτη ο οποίος κάνει εξαιρετική δουλειά.
Το The Continental είναι επί της ουσίας το origin story του Winston Scott, μελλοντικού διαχειριστή του Continental και πατρική φιγούρα για τον John Wick.
Αν σκοπεύεις να κάνεις ένα prequel του John Wick, τότε η ιδέα του να γυρίσεις 45 χρόνια πίσω και να δείξεις πώς ο Winston Scott έχτισε την αυτοκρατορία του, είναι σίγουρα μία ενδιαφέρουσα προσέγγιση. Το καλό για μας είναι ότι αυτό επιβεβαιώνεται στην οθόνη μας, όχι όμως τόσο ιδανικά όσο ακούγεται.
Αν έχω ένα παράπονο από τη σειρά είναι ότι Wick-ίζει τόσο πολύ που δεν μπορείς να ξεχωρίσεις ότι διαδραματίζεται τρίαντα χρόνια πριν τα γεγονότα των ταινιών. Θα ήταν ωραίο να βλέπαμε κάποια διαφοροποίηση στο στυλ, εναρμονισμένο στο γενικότερο ύφος, ούτως ώστε η χρονική απόσταση να απεικονιστεί και στην οθόνη.
Επίσης, άλλη μία αστοχία είναι ο Frankie. Μην παρεξηγηθώ, δεν είναι κακός χαρακτήρας αλλά θυμίζει πάρα πολύ τον John Wick. Αυτό οδηγεί στο να μη διαθέτει κάτι που να τον ξεχωρίζει. Κάτι που δεν ικανοποίησε ιδιαίτερα, ήταν ο Cormac του Mel Gibson. Δεν έχει να κάνει με τον ηθοποιό αλλά με τον χαρακτήρα που εμφανίζεται εδώ υπερβολικά επιθετικός και λίγο ανισόρροπος. Όμως, ο Cormac δεν είναι μαφιοζάκος της σειράς, είναι ο διευθυντής του Continental, κέντρου ενός κόσμου που έχει να κάνει τόσο πολύ με τους κανόνες και τον σεβασμό στην τάξη των πραγμάτων.
Η απεικόνιση του Cormac στο Continental κανεί δύσκολο το να τον φανταστείς να ανεβαίνει σε κάποια σημαντική θέση. Το επεισόδιο προσπαθεί μάλιστα να το αντιμετωπίσει αυτό σε μια σκηνή όπου αλληλεπιδρά με κάποιους από τους παρατρεχάμενους του. Ωστόσο, δεν καταφέρνει κάτι παραπάνω από το να διασκεδάσει τις εντυπώσεις.
Το ερώτημα όμως που μας απασχολούσε ήταν αν η σειρά θα ανταποκριθεί στα πρότυπα δράσης που έχουν θέσει οι ταινίες. Η απάντηση είναι όχι, άλλα γίνεται μία αξιοπρεπέστατη προσπάθεια, της οποίας η εκτέλεση είναι τέλεια, ωστόσο δεν είναι αρκετή. Έχουμε δύο σεκάνς δράσης, μία στην αρχή και μία στο τέλος, οι οποίες είναι τέλεια εναρμονισμένες με το Wick-verse. Στην πρώτη, ο Frankie του Ben Robson ανοίγει το επεισόδιο δείχνοντας μας πόσο John-Wick-level-badass είναι ο χαρακτήρας του. Είναι αρκετά συναρπαστικός για να τον παρακολουθήσεις, αλλά είναι αδύνατο να μην σκεφτείς πόσο πιο πειστικός είναι ο Keanu Reeves σε αντίστοιχες σκηνές. Η δεύτερη, μικρότερης εντάσεως, εισάγει τον Winston στον βίαιο κόσμο του υποκόσμου.
Ξεχωριστά από τη βασική αφήγηση, το πρώτο επεισόδιο του Continental δημιουργεί επίσης μια δευτερεύουσα πλοκή που ακολουθεί μία ντετέκτιβ της Νέας Υόρκης, γνωστή ως KD (Mishel Prada). Προσδίδει στο επεισόδιο μία πιο διασκεδαστική πλευρά, όμως, το γεγονός ότι δεν έχει ακόμη σαφή σύνδεση με την κεντρική αφήγηση, σε κάνει να θες να κάνεις skip. Είναι δεδομένο ότι στα επόμενα επεισόδια θα δεθούν οι δύο πλοκές μεταξύ τους. Ωστόσο, θα έπρεπε ήδη να έχουμε περισσότερα στοιχεία αφού προς το παρόν μοιάζει με spin-off του spin-off.
Το πρώτο επεισόδιο του Continental κάνει αρκετά πράγματα σωστά και αρκετά λάθος. Παρουσιάζει καλά κάποιους από τους χαρακτήρες του, τη δράση και την πλοκή του. Όμως, είναι λίγο ακατάστατο όταν το βλέπουμε ως σύνολο. Πολλές προσπάθειες μεταφοράς ενός δημοφιλούς κινηματογραφικού franchise στην τηλεόραση κύρους έχει οδηγήσει σε επικές αποτυχίες. Το Continental απέχει από αυτήν την κατηγορία, αλλά δεν απέχει από το να είναι το πιο αδύναμο κομμάτι του Wick-verse.