Ο Ισλανδός σκηνοθέτης Thordur Palsson κάνει ένα εντυπωσιακό ντεμπούτο με το “The Damned”, μια ατμοσφαιρική ιστορία του 19ου αιώνα για την επιβίωση, την ηθική και το υπερφυσικό. Με φόντο το παγωμένο σκηνικό των Westfjords της Ισλανδίας, η ταινία αφηγείται μια ιστορία που εξερευνά τις σκοτεινές γωνίες της ανθρώπινης φύσης, ενώ παράλληλα αποτίει φόρο τιμής στη σκανδιναβική λαογραφία. Αν και με ατέλειες στον ρυθμό, το “The Damned” προσφέρει τελικά μια ικανοποιητική κινηματογραφική εμπειρία.
Η πλοκή εκτυλίσσεται σε ένα απομακρυσμένο ισλανδικό ψαροχώρι, όπου η ζωή είναι μια συνεχής μάχη ενάντια στη φύση. Η Εύα (Odessa Young), μια πρόσφατα χήρα, κληρονομεί την ηγεσία του εκλιπόντος συζύγου της σε μια ομάδα ψαράδων που παλεύουν μέσα σε έναν σκληρό χειμώνα. Με τις προμήθειες να λιγοστεύουν και την απελπισία να αυξάνεται, το εύθραυστο ηθικό του πληρώματος συντηρείται από τη συντροφικότητα. Όταν ένα ξένο ναυάγιο εμφανίζεται στα ανοιχτά της ακτής, η Εύα και το πλήρωμά της αντιμετωπίζουν ένα καταστροφικό ηθικό δίλημμα: να επιχειρήσουν μια επικίνδυνη διάσωση με περιορισμένους πόρους ή να αφήσουν τους ναυτικούς στην τύχη τους. Η απόφασή τους εξαπολύει μία αλληλουχία συνεπειών, αναμειγνύοντας ψυχολογικό τρόμο και υπερφυσικά στοιχεία, καθώς η ενοχή και η παράνοια κατατρώνε την ομάδα.
Το σκηνικό του “The Damned” είναι ένας χαρακτήρας από μόνο του, χάρη στην υποβλητική κινηματογράφηση του Eli Arenson. Τα παγωμένα τοπία και οι ερημικές ακτές της Ισλανδίας αποτυπώνονται με εκπληκτική λεπτομέρεια, δημιουργώντας μια καταπιεστική αλλά και όμορφη ατμόσφαιρα. Η αλληλεπίδραση φωτός και σκιάς, είτε στους εσωτερικούς χώρους με κεριά είτε στους εξωτερικούς χώρους καλυμμένους με χιόνι, ενισχύει τον απόκοσμο τόνο της ταινίας. Η πανταχού παρούσα θάλασσα -σύμβολο τόσο της διατροφής όσο και του κινδύνου- θεμελιώνει την ιστορία σε έναν ανησυχητικό ρεαλισμό.
Η απόκοσμη μουσική του Stephen McKeon ενισχύει την ένταση του “The Damned”
Η Odessa Young λάμπει ως Εύα, αποδίδοντας μια ερμηνεία γεμάτη θλίψη, αποφασιστικότητα και ηθική ασάφεια. Η ερμηνεία της αποτυπώνει το βάρος της ηγεσίας σε ένα περιβάλλον όπου η επιβίωση συχνά υπερτερεί της συμπόνιας. Ο Daniel του Joe Cole παρέχει ένα αντίβαρο ζεστασιάς και ανθρωπιάς, ενώ η Helga της Siobhan Finneran προσθέτει μια φολκλορική διάσταση με τις παγανιστικές πεποιθήσεις της. Ο Rory McCann και οι υπόλοιποι ηθοποιοί προσδίδουν αυθεντικότητα στους ρόλους τους, μεταφέροντας αποτελεσματικά την ένταση και την απόγνωση μιας ομάδας στα πρόθυρα της κατάρρευσης.
Αντλώντας στοιχεία από την ισλανδική λαογραφία, η ενσωμάτωση των Draugur – νεκρών πλασμάτων που τροφοδοτούνται από την ενοχή και το μίσος – στην ταινία αναβαθμίζει την αφήγησή της. Τα υπερφυσικά στοιχεία χρησιμεύουν ως μεταφορά για το ψυχολογικό μαρτύριο που βιώνει το πλήρωμα. Παράλληλα θολώνουν τα όρια μεταξύ μύθου και πραγματικότητας εντός του φιλμ. Η εξερεύνηση της ενοχής, της απομόνωσης και της ανθρώπινης αδυναμίας από τον Palsson, σε προσκαλούν να αναρωτηθείς για την ηθική των δικών σου επιλογών σε απελπιστικές συνθήκες.
Η απόκοσμη μουσική του Stephen McKeon ενισχύει την ένταση της ταινίας. Ο ηχητικός σχεδιασμός -από το ουρλιαχτό των ανέμων μέχρι τις ξύλινες βάρκες που τρίζουν- σε βυθίζουν στο σκληρό περιβάλλον. Αυτό το ακουστικό υπόβαθρο συμπληρώνει τα οπτικά στοιχεία, δημιουργώντας μια σχεδόν απτή αίσθηση τρόμου.
Παρά τα εντυπωσιακά τοπία του, το “The Damned” δεν καταφέρνει ενίοτε να μεγιστοποιήσει την οπτική του αφήγηση
Ενώ το “The Damned” υπερέχει στην ατμόσφαιρα, ο ρυθμός του χωλαίνει, σημαντικά. Η βιαστική εισαγωγή αφήνει λίγο χώρο για την ανάπτυξη των χαρακτήρων, κάνοντας τις σχέσεις του πληρώματος να μοιάζουν ανεξερεύνητες. Αυτή η έλλειψη βάθους μειώνει τον συναισθηματικό αντίκτυπο του ηθικού τους διλήμματος. Αντίθετα, η μεσαία πράξη παραμένει στάσιμη, με επαναλαμβανόμενη ένταση που σέρνει την αφήγηση αντί να την κλιμακώνει.
Η ταινία χτίζει ένα αργό σασπένς που, δυστυχώς, ξεφουσκώνει στο φινάλε της. Το αναμενόμενο κρεσέντο μοιάζει υπερβολικά τακτοποιημένο για τον μπερδεμένο ιστό ενοχής και λαογραφίας που έχει υφανθεί. Βασικά αφηγηματικά νήματα παραμένουν άλυτα, αφήνοντας μας μια αίσθηση ανολοκλήρωσης. Παρόλο που το τέλος θέτει ερωτήματα που προκαλούν προβληματισμό, η έλλειψη αφηγηματικής πυγμής υπονομεύει τη συνολική εμπειρία.
Παρά τα εντυπωσιακά τοπία του, το “The Damned” δεν καταφέρνει ενίοτε να μεγιστοποιήσει την οπτική του αφήγηση. Η κινηματογράφηση, αν και όμορφη, δεν διαθέτει την ευκρίνεια και την αντίθεση που απαιτούνται για να αποδώσει πλήρως τη σκληρότητα του περιβάλλοντος. Μια ταινία που διαδραματίζεται σε μια τόσο σκληρή, δυναμική τοποθεσία θα μπορούσε να είχε ωθήσει περισσότερο τις εικόνες της για να προκαλέσει ισχυρότερα συναισθήματα.
Το “The Damned” είναι μια σκληρή εξερεύνηση της ηθικής, της επιβίωσης και του ανθρώπινου ψυχισμού
Η ανταπόκριση του πληρώματος στις αυξανόμενες απώλειες και στην αποδιάρθρωση της κοινωνικής τους δομής μοιάζει υποτονική. Σημαντικά γεγονότα, όπως ο θάνατος των επί μακρόν συντρόφων, αντιμετωπίζονται με εκπληκτικά υποτονικές αντιδράσεις, γεγονός που μειώνει το διακύβευμα και τη συναισθηματική βαρύτητα. Αυτή η παράλειψη μειώνει το ψυχολογικό βάθος που η ταινία στοχεύει να εξερευνήσει.
Το “The Damned” είναι μια σκληρή εξερεύνηση της ηθικής, της επιβίωσης και του ανθρώπινου ψυχισμού. Ενώ η ατμόσφαιρα και οι ερμηνείες του είναι αναμφισβήτητα σαγηνευτικές, ο ρυθμός και το φινάλε του δεν το αφήνουν να αξιοποιήσει πλήρως τις δυνατότητές του. Το ντεμπούτο του Palsson αναδεικνύει το ταλέντο του στη δημιουργία καθηλωτικών, προκλητικών αφηγήσεων, ακόμη και αν η εκτέλεση υπολείπεται σε ορισμένα σημεία. Για τους οπαδούς του ατμοσφαιρικού τρόμου με μια φολκλορική πινελιά, το “The Damned” προσφέρει μια εμπειρία που αξίζει να ζήσετε.
Τελικά, η μεγαλύτερη δύναμη της ταινίας έγκειται στην ικανότητά της να προκαλεί προβληματισμό. Προκαλεί τους θεατές να έρθουν αντιμέτωποι με άβολα ηθικά ερωτήματα και να αναλογιστούν τις δικές τους αποφάσεις σε αντίστοιχες συνθήκες. Παρά τα ελαττώματά της, το “The Damned” είναι μια πολλά υποσχόμενη αρχή για μια σημαντική κινηματογραφική καριέρα.
Artist: Morrissey
Album: I Am Not a Dog on a Chain
Label: BMG
Release Date: 20/03/2020
Genre: Indie Rock
Movie: The Damned
Year: 2024
Duration: 89′
Genre: Mystery, Horror, Drama
Director: Thordur Palsson
Odessa Young, Joe Cole, Siobhan Finneran, Rory McCann, Turlough Convery, Lewis Gribben, Francis Magee, Mícheál Óg Lane
The Damned
Το "The Damned" είναι μια ατμοσφαιρική ταινία που συνδυάζει τρόμο και φολκλορικά στοιχεία, με εντυπωσιακές ερμηνείες και υποβλητική κινηματογράφηση. Παρά τα προβλήματα στον ρυθμό και το φινάλε, αποτελεί ένα υποσχόμενο ντεμπούτο για τον Thordur Palsson, προσφέροντας μια καθηλωτική αλλά άνιση εμπειρία.