Υπάρχει πάντα κάτι το ξεχωριστό στην ατμόσφαιρα όταν μια μπάντα όπως οι Coroner επιστρέφει έπειτα από τόσα χρόνια σιωπής. Μαζί έρχεται και η περιέργεια, η σκέψη για το πώς όλοι τους θυμούνται και φυσικά, οι προσδοκίες που δημιουργούνται για μουσικούς που έχουν διαμορφώσει ένα μουσικό είδος. Με το “Dissonance Theory”, το πρώτο στούντιο άλμπουμ των Coroner μετά από πάνω από τριάντα χρόνια, το ελβετικό τρίο επιλέγει να κινηθεί σε διαδρομές που λίγοι βετεράνοι του χώρου θα τολμούσαν: μια επιστροφή χωρίς νοσταλγία, που προτιμά το ρίσκο από τα συνηθισμένα και εύκολα.
Στην ουσία, το “Dissonance Theory” δείχνει μια μπάντα που αρνείται να επαναπαυθεί στις δάφνες της. Η παραγωγή του άλμπουμ, με τον Tommy Vetterli να έχει τον βασικό ρόλο και τον Jens Bogren να προσθέτει την τελική πινελιά, φανερώνει ένα συγκρότημα που γνωρίζει πολύ καλά την κληρονομιά του, αλλά αυτό δεν την περιορίζει. Έτσι προκύπτει ένα άλμπουμ τεχνικά αψεγάδιαστο με καθαρό ήχο, που τολμά να πειραματιστεί με τη δομή, τον ρυθμό και την ατμόσφαιρα με τρόπους που ίσως ξαφνιάσουν όσους περιμένουν κάτι που μπορεί να θυμίζει τον ήχο των’80s ή την προσέγγιση του “Grin”.
Το πρώτο κομμάτι, “Oxymoron“, λειτουργεί σαν μια γρήγορη εισαγωγή που δημιουργεί μια ανήσυχη ατμόσφαιρα, πριν δώσει τη θέση του στο “Consequence“. Εκεί, η γνώριμη τεχνική των Coroner συναντά μια πιο ελεγχόμενη ένταση. Οι Ελβετοί προτιμούν να χτίζουν τις συνθέσεις τους πάνω στη δυναμική και στη σταδιακή εξέλιξη, κάτι που μερικές φορές αφήνει λίγο πίσω την αμεσότητα, το «πιάσιμο από τα μούτρα» ρε παιδί μου. Η πολυπλοκότητα που τους χαρακτηρίζει είναι ξεκάθαρη, με πολλά επίπεδα στα riffs, ξαφνικές αλλαγές ρυθμού και απαιτητικά patterns στα τύμπανα, όμως όλα αυτά ακούγονται μέσα από μια παραγωγή που δίνει έμφαση στη διαύγεια και στον διαχωρισμό των οργάνων, παρά στη σκληράδα όπως μπορεί να περιμέναμε.
Ένα στοιχείο που διατηρείται σε όλο το άλμπουμ είναι η διάθεση τους να σε αιφνιδιάσουν. Για κάθε στιγμή που θυμίζει το ένδοξο παρελθόν τους, όπως οι γκρούβες του “Sacrificial Lamb” ή οι μελωδικές πινελιές στις κιθάρες του “Symmetry“, υπάρχουν και αυτές όπου οι Coroner αποφεύγουν συνειδητά την επανάληψη. Το “Crisium Bound” φέρνει έναν industrial ρυθμό, διευρύνοντας τον ήχο τους με τρόπους που ίσως ξενίσουν όσους προτιμούν τα κλασικά, αλλά δείχνουν ότι δεν επαναπαύονται. Κομμάτια όπως το “The Law” και το “Trinity” αλλάζουν συχνά ρυθμό και πειραματίζονται με τον ήχο, κάποιες φορές δοκιμάζοντας τη συνοχή, αλλά δείχνοντας ξεκάθαρα ότι η μπάντα θέλει να προχωρήσει μπροστά και όχι να μείνει στάσιμη.
Η ερμηνεία του Ron Broder είναι μεστή και στηρίζει τα κομμάτια χωρίς να τραβάει όλη την προσοχή πάνω του. Οι στίχοι ασχολούνται με θέματα που απασχολούν τον κόσμο σήμερα, όπως η τεχνολογία, η ταυτότητα και η σύγκρουση ανάμεσα σε όσα πιστεύουμε και σε όσα κάνουμε, αποτυπώνοντας τη δυσφορία που εκφράζει και ο τίτλος του δίσκου. Σε αντίθεση με άλλες μπάντες που συχνά μιλούν για το παρελθόν τους, οι Coroner μένουν σταθερά προσηλωμένοι σε όσα συμβαίνουν γύρω τους και εμπνέονται από τη σύγχρονη πραγματικότητα αντί να μιλάνε για τα «περασμένα μεγαλεία».
Παρόλα αυτά, το “Dissonance Theory” έχει και τα σημεία που με άφησαν λίγο να θέλω κάτι παραπάνω. Στο μεσαίο μέρος του άλμπουμ, κάποια κομμάτια μου φάνηκαν κάπως άχρωμα και δεν κατάφεραν να μου μείνουν. Τα κιθαριστικά σόλο, που κάποτε ήταν από τα πιο δυνατά στοιχεία της μπάντας, εδώ εμφανίζονται πιο αραιά, και προσωπικά θα ήθελα να τα ακούω πιο συχνά, γιατί θεωρώ ότι δίνουν μια έξτρα ενέργεια στα τραγούδια. Η προσεγμένη παραγωγή βγάζει κάθε λεπτομέρεια, όμως κάποιες στιγμές αισθάνομαι πως μαλακώνει τον ήχο περισσότερο απ’ όσο θα ήθελα, αφαιρώντας εκείνο το “αγκαθωτό” στοιχείο που με τραβούσε στους Coroner. Δεν είναι απαραίτητα αρνητικό, απλώς εμένα μου λείπει λίγο αυτή η ένταση.
Η τελική στροφή του άλμπουμ φέρνει ξανά μεγάλο μέρος από τη δυναμική που μπορεί να μου έλειψε στη μέση. Το “Renewal” δείχνει ξεκάθαρα τη διάθεση της μπάντας να φέρει κάτι καινούργιο, με την αμεσότητά του να ισορροπεί με τις διακριτικές αλλαγές στην ενορχήστρωση. Το ορχηστρικό φινάλε, “Prolonging” σου αφήνει μια αίσθηση “to be continued..”, δίνοντας την εντύπωση πως η ιστορία συνεχίζεται και πως οι Coroner θα επιστρέψουν, και όχι σε τριάντα χρόνια.
Και τώρα το μεγάλο ερώτημα, πού στέκεται το “Dissonance Theory” συγκριτικά με το υπόλοιπο έργο των Coroner; Δεν μπορείς να το συγκρίνεις εύκολα με τα προηγούμενα. Όσοι ψάχνουν τον τεχνικό thrash ήχο των τελών του ’80 θα βρουν κάποιες οικείες στιγμές, αλλά δεν θα ακούσουν ακριβώς τα ίδια. Από την άλλη, όσοι έχουν αγαπήσει την πιο πειραματική περίοδο του “Grin” θα εντοπίσουν μια συνέχεια στη διάθεση για εξερεύνηση, χωρίς όμως να πρόκειται για επιστροφή σε εκείνη την αισθητική. Εδώ έχουμε τους Coroner του σήμερα: πιο ώριμους, ίσως πιο μεθοδικούς, αλλά ακόμα με αρκετή διάθεση να δοκιμάζουν νέα πράγματα.
Η σημαντικότερη νίκη, όμως, του “Dissonance Theory” είναι ότι δεν βασίζεται στη νοσταλγία που δημιουργεί η επιστροφή των Coroner. Και ίσως σε κάποια σημεία να παρουσιάζει ανισορροπίες, όμως οι Coroner κάνουν ένα βήμα μπροστά. Και ακριβώς επειδή αυτό το βήμα μπροστά το κάνει μία μπάντα όπως οι Coroner που συνήθως βρισκόταν καμία δεκαετία μπροστά από την εποχή της, έχει ακόμα μεγαλύτερη σημασία. Γιατί στην τελική, για μια μπάντα που δεν έχει ανάγκη να αποδείξει κάτι, αυτή η επιλογή είναι και η πιο απρόβλεπτη.
Artist: Sober On Tuxedos
Album: Good Intentions
Label: Heaven Music
Release Date: 11/12/2020
Genre: Nu Metal, Metalcore
Artist: Coroner
Album: Dissonance Theory
Release Date: 17/10/2025
Label: Century Media Records
Genre: Thrash Metal
1. Oxymoron
2. Consequence
3. Sacrificial Lamb
4. Cirsium Bound
5. Symmetry
6. The Law
7. Transparent Eye
8. Trinity
9. Renewal
10. Prolonging
Producer: Tommy Vetterli, Jens Bogren
Coroner: Ron Royce (Φωνή, μπάσο), Tommy T. Baron (Κιθάρα), Diego Rapacchietti (Τύμπανα)
Coroner: Dissonance Theory
Το “Dissonance Theory” είναι μια ώριμη και γεμάτη αυτοπεποίθηση κυκλοφορία από τους Coroner, με προσεγμένη παραγωγή και φρέσκιες ιδέες. Οι συνθέσεις δείχνουν συνέπεια και ουσία, με το συγκρότημα να προχωρά μπροστά χωρίς να κοιτάζει πίσω.