Emperor: Towards Their Pantheon
‘Οσοι δεν ήμασταν εκεί στη συναυλία με Venom το ’97 και δεν είχαμε και τη δυνατότητα να τους παρακολουθήσουμε στο εξωτερικό σε κάποιο από τα reunion τους, μετά από χρόνια που ό, τι κοντινότερο είχε το ελληνικό κοινό σε μια ζωντανή τους εμφάνιση ήταν μια εμφάνιση του Ihsahn και δύο του Mortiis, πλέον έχουμε λόγο να ενθουσιαζόμαστε. Γιατί οι Emperor στις 06 Απριλίου του 2024 έρχονται στην Ελλάδα.
Και προκειμένου να το πιστέψουμε και να θυμηθούμε όσα μαθαίναμε γι’ αυτούς ανά τα χρόνια, δεν υπάρχει καμία καλύτερη αφορμή από την αναδρομή στην ιστορία και τους ήχους ενός συγκροτήματος που υπήρξε καθοριστικό στον ήχο ενός ιδιώματος όπως το black metal.
Οι Emperor θα γίνουν η μπάντα που θα ορίσει το επικό, ατμοσφαιρικό, μεγαλοπρεπές black metal
Από την αρχή της γνωριμίας τους ο Ihsahn και ο Samoth αποφάσισαν πως πρέπει να συνεργαστούν μουσικά. Κάτι τα κοινά ακούσματα, κάτι η σταδιακή άνοδος του ακραίου metal εκείνη την περίοδο στις αρχές του ’90, οι δύο έφηβοι ήταν δεδομένο πως έπρεπε να παράγουν έργο μαζί. Και μετά από ορισμένες απόπειρες στον death metal ήχο με ονόματα όπως αυτά των Xerasia και των Embryonic, η πρώτη «επίσημη» απόπειρα γίνεται υπό το όνομα Thou Shalt Suffer.
Με τον Ihsahn (τότε με το ψευδώνυμο Ygg) να αναλαμβάνει χρέη πολυοργανίστα με τα φωνητικά, την κιθάρα και τα πλήκτρα. O Samoth αρχικά ως μπασίστας και αργότερα ως κιθαρίστας (και τον Ildjarn να παίζει μπάσο για ένα διάστημα το 1991), πειραματίζονται σε έναν ήχο που αργότερα θα παγιωθεί ως χαρακτηριστικός μιας άλλης μπάντας. Μιας μπάντας που θα ορίσει το επικό, ατμοσφαιρικό, μεγαλοπρεπές black metal.
Οι Emperor προκύπτουν από τις στάχτες των Thou Shalt Suffer. Οι death metal αναζητήσεις αρχίζουν σταδιακά να εγκαταλείπονται για να δώσουν τη θέση τους στον ήχο που έμελλε να χαρακτηρίσει τη Νορβηγία εκείνη την περίοδο. Με μπασίστα τον Mortiis ξεκινούν να ηχογραφούν το πρώτο τους demo. Το οποίο αποτελεί και την πιο πρωτόλεια μορφή της μουσικής τους. Το “Wrath Of The Tyrant“, περί ου ο λόγος, κυκλοφορεί τον Ιούλιο του 1992.
Η παραγωγή ακόμα και για τα δεδομένα της εποχής (πολλώ δε μάλλω για τη μετέπειτα πορεία του συγκροτήματος) δε βοηθά. Επίσης, εμφανής είναι και η έλλειψη τεχνικής κατάρτισης. Υπάρχει όμως και κάτι ακόμα που διακρίνεται. Οι Emperor, παρά το νεαρό της ηλικίας τους, έχουν μια συνθετική έμπνευση η οποία βρίσκεται ακόμα σε πρωτόλεια μορφή αλλά στο μέλλον θα εξελιχθεί σε κάτι μεγαλύτερο. Και η δισκογραφική εταιρεία Candlelight το διαισθάνεται, προσφέροντάς τους ένα συμβόλαιο.
Οι συνθέσεις του EP, Emperor, δείχνουν ότι τα πλήκτρα θα έχουν ακόμη μεγαλύτερο ρόλο στη μουσική τους
Μετά την προσχώρηση ενός νέου ντράμμερ υπό το ψευδώνυμο Faust, το lineup οριστικοποιείται, έστω και προσωρινά. Ο Ihsahn ως μαέστρος του σχήματος σε ρόλο lead κιθαρίστα, τραγουδιστή και πληκτρά. O Samoth ρυθμική κιθάρα και ο Mortiis στο μπάσο.
Το EP με τον λιτό τίτλο Emperor θα κυκλοφορήσει το 1993 και θα συστήσει στον κόσμο μια νέα μορφή των Emperor. Οι τέσσερις συνθέσεις τους δείχνουν ότι πλέον τα πλήκτρα θα έχουν ακόμα μεγαλύτερο ρόλο στη μουσική τους. Τα οποία συμβάλλουν σε μία μεγαλειώδη ατμόσφαιρα.
Με κομμάτια όπως τα I Am The Black Wizards (το οποίο ανταγωνίζεται το Mother North των Satyricon και το De Mysteriis Dom Sathanas των Mayhem ως προς την πρωτοτυπία της μελωδίας του), το επανηχογραφημένο Wrath of The Tyrant, το τρίλεπτο Night of the Graveless Souls και το ανατριχιαστικό Cosmic Keys to My Creations and Times προμηνύουν ένα μέλλον λαμπρό σαν το βόρειο σέλας.
Ωστόσο μια σειρά από γεγονότα που προηγούνται της κυκλοφορίας του EP δείχνουν πως η πορεία τους δε θα είναι τόσο ομαλή. Το 1992 ο Faust δολοφονεί τον Magne Andreassen στο Ολυμπιακό Πάρκο του Lillehammer. Την επόμενη κιόλας μέρα, μαζί με τον Varg Vikernes και τον Euronymous βάζουν φωτιά σε μία εκκλησία. Ο δε Samoth έχει ήδη διαπράξει εμπρησμούς σε εκκλησίες πριν τον Faust. Ωστόσο νομίζουν πως οι πράξεις τους θα μείνουν ατιμώρητες και όλη η μπάντα ξεκινά να ηχογραφεί το πρώτο της πλήρες album.
Η επική κληρονομιά των Bathory μεταφράζεται σε μια νέα μουσική γλώσσα
Ωστόσο η δολοφονία του Euronymous από τον Vikernes στέκεται ως καταλύτης για μια σειρά από έρευνες της αστυνομίας οι οποίες φέρνουν στο φως τα εγκλήματα του Samoth και του Faust. Ο Mortiis σύμφωνα με τις φήμες λέει στην αστυνομία πως ο Faust κρύβεται πίσω από τη δολοφονία του Andreassen. Μάλιστα, φοβούμενος τις συνέπειες της πράξης του εγκαταλείπει τη Νορβηγία. Με δύο από τα μέλη της μπάντας στη φυλακή και ένα εκτός χώρας το In The Nightside Eclipse το 1994 κυκλοφορεί και αλλάζει το black metal μια για πάντα.
Οι τρεις από τις συνθέσεις που υπήρχαν και στο ομώνυμο EP βρίσκονται κι εδώ. Πιο δουλεμένες, πιο ατμοσφαιρικές, πιο νυκτόβια αφηγηματικές. Από το δυσοίωνο intro και το εναρκτήριο «As the darkness creeps over the Northern mountains of Norway and the silence reach the woods, I awake and rise» του Into The Infinity of Thoughts το σκότος ξεδιπλώνεται με πρωτόγνωρο τρόπο.
Η επική κληρονομιά των Bathory μεταφράζεται σε μια νέα μουσική γλώσσα που φλερτάρει με τον μουσικό ρομαντισμό. Τα αποτελέσματα θα αφήσουν μία σφραγίδα που θα τη μιμηθούν πολλοί στη συνέχεια. Και αυτό επειδή στις εννιά συνθέσεις του δίσκου το majestic black metal όπως θα ονομαζόταν αργότερα συναντά το Τέλειο.
Το Anthems… είναι αριστουργηματικό με τον δικό του, συγκινητικό τρόπο
Η αποφυλάκιση του Samoth φέρνει και τη συνέχεια των Emperor. Με τον Alver στο μπάσο και τον Trym στα τύμπανα, ο διάδοχος του In The Nightside Eclipse ξεκινά να ηχογραφείται. Ένας φόρος τιμής στον Euronymous και μια «φυσική συνέχεια» των όσων επιτεύχθηκαν με το ντεμπούτο της μπάντας. Και η αλήθεια είναι ότι, χωρίς απαραίτητα να το αγγίζει, το Anthems To The Welkin At Dusk βρίσκει τους Emperor ανανεωμένους.
Με κάπως πιο «δουλεμένη» αλλά όχι τόσο ριζοσπαστική αντίληψη της μελοπρέπειας. Μία παραγωγή πιο καθαρή από τα δεδομένα τής μέχρι τότε black metal δισκογραφίας και με μία τεχνική αρτιότητα που σταδιακά αναπτύσσεται. Παρότι δεν αγγίζει την κορυφή του προκατόχου του, το Anthems… είναι αριστουργηματικό με τον δικό του, συγκινητικό τρόπο.
Η δισκογραφική συνέχεια του συγκροτήματος, εκτός από ένα «παράδοξο» split με τους σπουδαίους Thorns, βρίσκει τον Alver εκτός μπάντας. Ο τρίτος δίσκος των Emperor, το IX: Equilibrium είναι ίσως ό,τι πιο ηχητικά προσβάσιμο έχουν δημιουργήσει μέχρι τότε. Παραμένοντας επικοί αλλά όχι με την ίδια μοχθηρότητα που είχαν στο παρελθόν. Επανεφευρίσκουν τον εαυτό τους και εξερευνούν μία διαφορετική πτυχή τους. Ωστόσο διχάζει για αυτήν του τη νέα κατεύθυνση.
Ο Samoth με τον Trym αποφασίζουν ότι θέλουν να κινηθούν σε μια πιο death metal κατεύθυνση ενώ ο Ihsahn προτιμά να διευρύνει τον ήδη υπάρχοντα ήχο και να πειραματιστεί σε μια solo πορεία. Οπότε οι τίτλοι τέλους πρέπει να πέσουν. Όχι όμως πριν ηχογραφηθεί ένα κύκνειο άσμα.
Το Prometheus: The Discipline of Fire & Demise είναι ένα μεγαλεπίβολο concept album. Γεμάτο με δύσκολη, απαιτητική μουσική η οποία δουλεύτηκε εξ ολοκλήρου από τον Ihsahn. Φανερώνει το συνθετικό του εύρος, το οποίο, όπως θα φανεί στην πορεία, ακολούθησε ανοδική πορεία. Και μετά από αυτό, οι Emperor έσπειραν Αγκάθια στον Τάφο Τους.
Αν και αυτή η επιλογή έμοιαζε οριστική, η ιστορία απέδειξε ότι ήθελαν να εξακολουθήσουν να περιοδεύουν και να ευχαριστούν όσους δεν είχαν την ευκαιρία να τους δουν σε κάποια από τις περιοδείες του παρελθόντος σε Ευρώπη και Αμερική. Και ξεκινώντας με ένα live-έκπληξη στο Oslo το 2005 ανά τα χρόνια οι Emperor επανενώνονταν είτε για μεμονωμένες εμφανίσεις είτε για περιοδείες. Το 2014, μάλιστα, η από κοινού εμφάνισή τους επί σκηνής με τον Faust ξεσήκωσε αντιδράσεις δεδομένου του παρελθόντος του ντράμμερ.
Ένα εφηβικό μου όνειρο ανακοινώνεται πως θα πραγματοποιηθεί
Και έτσι φτάνουμε στο Τώρα. Που σε ένα χρόνο είναι προγραμματισμένη μια εμφάνιση της θρυλικής μπάντας στην Ελλάδα. Με το άκουσμα της ανακοίνωσης θυμήθηκα τα λυκειακά χρόνια. Τις βραδινές ακροάσεις το In The Nightside Eclipse. Την πρώτη black metal μπλούζα που αγόρασα ποτέ μου. Τα βίντεο στο youtube από τις πρόσφατες reunion συναυλίες τους. Τη διασκευή στο A Fine Day To Die των Bathory. Και πλέον στα (σχεδόν) 33 μου, ένα εφηβικό μου όνειρο ανακοινώνεται πως θα πραγματοποιηθεί. Από τις σπάνιες συγκινήσεις που, απ’ ότι φαίνεται, δε γνωρίζουν από χρόνια.
