Μου είναι κάτι παραπάνω από δύσκολο να γράψω κριτική για τους Dark Tranquillity. Το ομολογώ, δεν έχω σε καμία περίπτωση αντικειμενικά κριτήρια. Άλλωστε, σε βάθος χρόνου, τελικά, τους θεωρώ την καλύτερη μπάντα του σουηδικού death metal. Έτσι, το “Endtime Signals” δεν ήξερα πως να το αντιμετωπίσω. Βλέπετε, ενώ το “Moment” αρχικά με ενθουσίασε υπέρ του δέοντος, με το πέρασμα του χρόνου, ξεθώριασε από τη μνήμη μου γρηγορότερα από όσο υπολόγιζα.
Από την άλλη, όταν μιλάμε για Dark Tranquillity, το όνομα του Mikael Stanne είναι το πρώτο που μας έρχεται στο μυαλό. Η δουλειά του με τους Halo Effect μου φαίνεται το ίδιο εντυπωσιακή, όσο την πρώτη φορά που την άκουσα. Υπάρχει, όμως, μία βασική λεπτομέρεια: ο Stanne δεν είναι συνθέτης σε κανένα από τα δύο σχήματα. Ναι, είναι τεράστιος ερμηνευτής και η απόδοσή του μπορεί να αλλάξει θεμελιωδώς μία κυκλοφορία. Αλλά αυτό, δυστυχώς, από μόνο του δεν είναι αρκετό.
Αναφέρω όλα τα παραπάνω για να καταδείξω τη σύγχυση που υπήρξε στο νου μου ακούγοντας πριν έναν μήνα για πρώτη φορά το “Endtime Signals”. Ήθελα να πάρω τον χρόνο μου και να προσπαθήσω να «δω το δίσκο από μακριά». Ίσως να μη φτάνει τα επίπεδα του “Projector”, πιθανώς και να μην το ξανακάνουν ποτέ, ωστόσο το 13ο άλμπουμ τους είναι αντάξιο μίας μπάντας που φέρει τον τίτλο «μία εκ των κορυφαίων του είδους τους».
Μόνο τυχαίο δεν είναι το γεγονός ότι το πρώτο πράγμα που σε κερδίζει είναι η συναισθηματική διακύμανση του “Endtime Signals”
Είναι λίγο παράδοξο, αλλά η οπαδική αγάπη που τρέφω για τους Σουηδούς, μάλλον θα αδικήσει το “Endtime Signals”. Το ξεψείρισα, έψαξα πολύ να βρω την αδυναμία του, το σημείο από το οποίο θα πιαστώ και θα επιχειρηματολογήσω, γιατί δεν είναι και τόσο εξαιρετικό. Έτσι, μετά από πολλαπλές ακροάσεις και τα 50 λεπτά του “Endtime Signals”, κατέληξα ότι δεν υπάρχει. Σαφώς, δεν είναι όλα τα κομμάτια του σαν το “Not Nothing” ή το αριστουργηματικό “A Bleaker Sun”. Γούστα είναι αυτά, άλλωστε, αλλά δεν υπάρχει ούτε ένα filler. Όσο και να ψάξεις, δε θα βρεις τσαπατσουλοδουλειά ή κάποιο πρόχειρο συνθετικά κομμάτι. Το πόσο θα σου αρέσουν είναι «περί ορέξεως, κολοκυθόπιτα».
Σε γενικές γραμμές, όπως μας είπε και ο Martin Brändström, η σειρά των κομματιών επιλέχθηκε με μεγάλη προσοχή. Έτσι, μόνο τυχαίο δεν είναι το γεγονός ότι το πρώτο πράγμα που σε κερδίζει είναι η συναισθηματική διακύμανση του “Endtime Signals”. Ανέφερα πριν το “Not Nothing”, το πρώτο κομμάτι του δίσκου με καθαρά φωνητικά και ένα φινάλε τελείως ambient και λιτό. Το “Drowned Out Voices”, που έπεται, είναι ακριβώς το αντίθετο: επιθετικό και ογκώδες. Και ενώ το ρεφρέν του προκατόχου του ήταν μία ήπια ομορφιά, εδώ έχουμε ένα catchy sing-along, με την κιθάρα του Johan Reinholdz να κλέβει την παράσταση.
Το ακόμα εντυπωσιακότερο είναι ότι αυτό το roller coaster συναισθημάτων του “Endtime Signals” δεν αποτυπώνεται μόνο στη σειρά των κομματιών, αλλά και εντός τους. Δηλαδή, το “Drowned Out Voices” είναι ένα εξαιρετικό παράδειγμα αυτού, όχι όμως τόσο ιδανικό όσο το “One Of Us Is Gone”. Παρότι είναι κομμάτι λογικής “Auctioned”, χωρίς καθόλου brutal φωνητικά, η μουσική του είναι από αγωνιώδης μέχρι γλυκιά και μελαγχολική.
To “Endtime Signals” έχει και κομμάτια που φέρνουν στο άλμπουμ την τάση των Dark Tranquillity να πειραματίζονται με ηλεκτρονικά στοιχεία
Πάμε τώρα σε ένα ακόμα στοιχείο, για το οποίο το “Endtime Signals” μπορεί να καυχιέται. Πάνω από τα μισά του κομμάτια έχουν solos, και προσπαθήστε να θυμηθείτε. Πριν το “Moment”, πόσες φορές είχατε ακούσει τους Dark Tranquillity να σολάρουν; Μάλιστα, είναι τόσα πολλά, που μπορείς να επιλέξεις τα αγαπημένα σου, με αυτά του “Unforgivable” και “A Bleaker Sun», κατ’ εμέ, να ξεχωρίζουν.
Χωρίς να είναι απόλυτα σωστό αυτό που θα πω, αλλά για να συνεννοηθούμε, είναι ότι παρότι στο “Endtime Signals” οι Dark Tranquillity έχουν βάλει δύο μπαλάντες, αυτό είναι από τα πιο βαριά τους άλμπουμ. Και διάβολε, είναι melodeath αγριάδα, αυτή που πρέπει να ακούμε σε κάθε κομμάτι του είδους. Οργή που ισορροπεί τέλεια με τη μελωδία. Το “Enforced Perspective” είναι ίσως το καλύτερο παράδειγμα αυτού, αφού ενώ είναι ένα από τα πιο aggressive κομμάτια των Dark Tranquillity. Και ο Brändström με τον Reinholdz δε σταματούν να βομβαρδίζουν με μελωδία.
Κάτι άλλο που μίλησε στη fanboy καρδούλα μου, είναι η επαναφορά του Niklas Sundin στα συνθετικά credits. Ο artworker πλέον της μπάντας, επανεμφανίζεται στο “False Reflection”, στο φινάλε δηλαδή του άλμπουμ. Όμως, το κυριότερο είναι ότι δεν πρόκειται για μία τιμής ένεκεν παρουσία. Όπως και το “Our Disconnect”, έτσι και το κλείσιμο του “Endtime Signals” είναι κομμάτια που φέρνουν στο άλμπουμ την τάση των Dark Tranquillity να πειραματίζονται με ηλεκτρονικά στοιχεία.
Το “Endtime Signals”, για να το απολάυσετε καλύτερα, ακούστε τα κομμάτια με τη σειρά που προτείνουν οι Dark Tranquillity
Συνολικά, το “Endtime Signals” είναι ένας δίσκος που σχεδόν όλοι θα βρουν κάτι να τους αρέσει. Το θετικό σε αυτό είναι ότι συμβαίνει αβίαστα και όχι επί σκοπού, αφού έχει συνοχή ο δίσκος. Αν έπρεπε να βρω κάποια στοιχεία του και να τα ξεχωρίσω ως highlights, αυτά θα ήταν τα ρεφρέν του και η εκπληκτική κιθαριστική δουλειά.
Επίσης, το συνθετικό δίδυμο Brändström & Reinholdz φαίνεται να έχει αναπτύξει καλύτερη χημεία. Και αυτό αποτυπώνεται στο πλήθος ιδεών που διέπουν το δίσκο, αλλά και στον τρόπο ανάπτυξής τους. Ως καταληκτική πρόταση θα βάλω μία προτροπή: ακούστε το δίσκο στο σύνολο και τη σειρά που σερβίρουν τα κομμάτια οι Dark Tranquillity. Δε θα χάσετε.
Artist: Sober On Tuxedos
Album: Good Intentions
Label: Heaven Music
Release Date: 11/12/2020
Genre: Nu Metal, Metalcore
Artist: Dark Tranquillity
Album: Endtime Signals
Label: Century Media Records
Release Date: 16/08/2024
Genre: Melodic Death Metal
1. Shivers and Voids
2. Unforgivable
3. Drowned Out Voices
4. Neuronal Fire
5. Not Nothing
6. One of Us Is Gone
7. The Last Imagination
8. Enforced Perspective
9. Our Disconnect
10. Wayward Eyes
11. A Bleaker Sun
12. False Reflection
Producer: Martin Brändström
Dark Tranquillity: Mikael Stanne (Φωνή), Christian Jansson (Κιθάρα), Johan Reinholdz (Κιθάρα), (Μπάσο), Joakim Strandberg-Nilsson (Τύμπανα), Martin Brändström (Πλήκτρα)
Dark Tranquillity
Το ζητούμενο για τους Dark Tranquillity δεν ήταν απλά να κυκλοφορήσουν έναν καλό δίσκο. Φάνηκε ότι ήθελαν να αποδείξουν πως παραμένουν μία από τις καλύτερες μπάντες του ακραίου ήχου, και το Endtime Signals το πέτυχε σε απόλυτο βαθμό.