Το death metal που κοιτάει προς το βούρκο του doom χωρίς απαραίτητα να «ρομαντζάρει» είναι απολύτως εκτιμητέο. Και οι Act Of Impalement τη συγκεκριμένη σχολή την τιμούν και με το παραπάνω. Ο νέος τους δίσκος με τίτλο “Profane Altar” εκφράζει μια ξεροκεφαλιά πάνω στη μουσική αποτύπωση της αποσύνθεσης που εντυπωσιάζει.
Όταν λέμε πάντρεμα doom και death εν προκειμένω σε καμία περίπτωση δεν εννοούμε την πρώιμη βρετανική σχολή της Peaceville. Εδώ καμία συγγένεια με τους My Dying Bride ή τους Paradise Lost δεν μπορεί να βρεθεί. Κι αυτό επειδή η μουσική των Act Of Impalement δείχνει να πατά πολύ περισσότερο στη φινλανδική death metal σχολή και στα αργά μέρη των Autopsy, όταν αυτοί κυλιούνται στα λασπόνερα. Μέσα σε μόλις 8 συνθέσεις διάρκειας 30 λεπτών επιδεικνύουν μάλιστα αξιοζήλευτη άποψη πάνω στο πως το συγκεκριμένο ιδίωμα οφείλει να παίζεται.
Από τη μια όταν αποφασίζουν να ανεβάσουν ταχύτητες καταλήγουν να ακούγονται σα hardcoreάδες που παίζουν μέσα σε σπηλιές ή που κατά λάθος έπαιξαν το βινύλιό τους στις 33 αντί για τις 45 στροφές. Περιστασιακά μπορεί να παίξουν και κάποιο σόλο μικρής διάρκειας για να εντείνουν την όλη ατμόσφαιρα μούχλας που τους περιβάλλει και όχι για να επιδείξουν το πόσο καλοί «τεχνίτες» είναι. Πιο κοντά στην Earache λογική παρά στη Metal Blade ας πούμε.
Οι Act of Impalement βυθίζονται σε mid tempo τέλματα και παραδίδουν ένα τελετουργικό, κοφτερό και απολαυστικά βασανιστικό “Profane Altar”
Όταν όμως επιλέγουν να ρίξουν το τέμπο και να κινηθούν στα πιο mid tempo μονοπάτια είναι που πραγματικά κερδίζουν. Γιατί εκεί ο δίσκος μετατρέπεται σε φεστιβάλ αυτοτιμωρίας και η κληρονομιά των Celtic Frost τιμάται στον υπερθετικό βαθμό. Ταυτόχρονα το όλο βλάσφημο concept εντείνει τον τελετουργικό τους χαρακτήρα και τους κάνει να ξεχωρίζουν, χωρίς όμως να πρωτοτυπούν. Και αυτό μόνο ως καλό μπορεί να ειπωθεί για μια σκηνή που το groove και η τεχνική έχουν εδώ και πολλά χρόνια ενταχθεί στις τάξεις της.
Όταν ακούει κάποιος για doom death metal επιπλέον θα φαντάζεται μακροσκελείς μονολιθικές συνθέσεις. Σε αυτήν την περίπτωση κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Τα 8 κομμάτια κυμαίνονται από τα 2 μέχρι τα 5 λεπτά και διαρκούν ακριβώς όση ώρα χρειάζεται για να διαδώσουν την ασθένειά τους. Και αυτό έχει δύο καλά ως άμεσο αποτέλεσμα: το να μη γίνονται κουραστικοί και το να σηκώνει πολλές απανωτές ακροάσεις.
Φανταστείτε πως θα ήταν οι Archgoat αν έπαιζαν death metal. Κάποια πιο «σεμνή» μουσικά εκδοχή των Dead Congregation. Ή ακόμα και την απόκοσμη βλέννα των (αγαπημένων) Triumvir Foul σε μια πιο αργή εξάπλωση με πιο καθαρή παραγωγή. Αυτό ακριβώς είναι το Profane Altar. Αν είχε βγει το 2007-2008 θα μιλάγαμε για τεράστια μπάντα που θα σάρωνε τα πάντα στο πέρασμά της. Τώρα είναι απλά αυτοί που χρειάζονται για να γεμίσουν ένα σημαντικό κενό ενός μουσικού ιδιώματος. Βουτήχτε άφοβα στην πισίνα με οξύ τους. Θα πονέσει αλλά αξίζει.
Artist: Sober On Tuxedos
Album: Good Intentions
Label: Heaven Music
Release Date: 11/12/2020
Genre: Nu Metal, Metalcore
Artist: Act of Impalement
Album: Profane Altar
Release Date: 28/02/2025
Label: Caligari Records
Genre: Doom Death Metal
1. Apparition
2. Piercing the Heavens
3. Sanguine Rites
4. Deities of the Weak
5. Final Sacrifice
6. Gnashing of Teeth
7. Zenith of Barbarism
8. Profane Altar
Producer: Shibby Poole
Act of Impalement: Ethan Rock (Φωνή, κιθάρα), Jerry Garner (Μπάσο, κιθάρα), Aaron Hortman (Τύμπανα)
Act of Impalement: Profane Altar
Οι Act of Impalement προσφέρουν ένα σπάνιο μείγμα οργής, βραδύτητας και σκότους, χωρίς να υποκύπτουν σε ευκολίες ή περιττούς εντυπωσιασμούς. Το "Profane Altar" λειτουργεί σαν τελετουργικό βάθους για όσους αναζητούν το θόρυβο με ουσία και το βάρος με ταυτότητα.