Αν και το death metal έχει εξελιχθεί ραγδαία ως μουσικό ιδίωμα, πάντα το old-school θα μένει ζωντανό. Και για να είμαστε απόλυτα ειλικρινείς, δεν υπάρχει πιο σωστή μορφή για να κρατάει τα μπόσικα στη δυσωδία από τον Chris Reifert και τους Autopsy. Είναι ο άνθρωπος ο οποίος, άλλωστε, συνέβαλλε στο να ακούγονται τα τύμπανα του “Scream Bloody Gore” σαν χτυπήματα σε κλειστό φέρετρο. Όσο και να έχει μεγαλουργήσει με τους Abscess (και κάποια ακόμα σχήματα), ξέρει πως αυτός κι ο Eric Cutler έχουν μια αδυναμία στο logo τους ως Autopsy. Από το 2011, όταν και επέστρεψαν με το “Macabre Eternal” είναι σταθερά παρόντες και ξεροκέφαλοι. Και έτσι μένουν και στην τελευταία τους κυκλοφορία, το “Ashes, Organs, Blood And Crypts”.
Ενώ άλλοι κοιτούν να εξερευνήσουν τα όρια της μουσικότητας στη death metal φόρμα, οι Autopsy κοιτούν αδιάφορα. Γιατί αν οι συνθέσεις δε μυρίζουν αποσύνθεση και λάσπη νεκροταφείου δεν τους κάνουν. Αν δεν ακούς φρικιαστικές ιστορίες που κυριαρχεί το αίμα, η πτωμαΐνη και ο όλεθρος, δεν «έχει πλάκα». Και οι Autopsy επιθυμούν να περάσουν καλά με αυτό που κάνουν, χωρίς να προσθέσουν κάτι παραπάνω.
Με αυτό το σκεπτικό και έχοντας ως θέσφατο πως αν μείνουν πιστοί στη συνταγή τους δεν υπάρχει περίπτωση να χάσουν, για μια ακόμα φορά παραδίδουν μαθήματα. Στη σήψη, στο βούρκο, στο πως να διαμελίσεις ένα σώμα όχι με χειρουργικό τρόπο αλλά με ατσούμπαλη δίψα για αίμα.
Όσοι με το "Ashes, Organs, Blood And Crypts" περίμεναν έναν 100% Autopsy δίσκο, δικαιώνονται απόλυτα
Μοιράζοντας ισόποσα τόσο τις doom όσο και τις punk στιγμές τους, δημιουργούν 40 λεπτά λύσσας με χαρακτηριστική άνεση. Brutal αλλά μακρινό από όποια σύγχρονη σημειολογία ταυτίζει τον όρο με το death metal. Χύμα αλλά όχι χαοτικό. Σαν μια σιδεροδοκός που πέφτει στο ανυποψίαστο πλήθος και προκαλεί πολύνεκρη τραγωδία, σκορπώντας όργανα και ουρλιαχτά στους δρόμους.
Όλα τα παραπάνω συνοδεύονται από μια αποπνικτική αίσθηση παγίδευσης σε κατακόμβες από ταινίες του Lucio Fulci. Και επιβεβαιώνεται πως δε στερεύει το πηγάδι με τα σπλάχνα-κομματάρα το doomy “Well of Entrails”.
Όλα τα παραπάνω συνοδεύονται από το βασικό προσόν που επιθυμεί κανείς από τους Autopsy: την αμεσότητα. Καμία σύνθεση δε θα ξεπεράσει τα 5 λεπτά. Οι αφηγήσεις θα γίνουν από τα μάτια του θύτη ο οποίος διψά για σφαγή και δε σκέφτεται τίποτα άλλο. Χωρίς ρομαντισμό και φιοριτούρες, λιτά αλλά όχι κενά.
Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια λέει η κλισέ ρήση και οι Autopsy για μια ακόμα φορά την αποδεικνύουν
Άλλοτε θα εξιστορούν μανιακές σφαγές σε punk ρυθμούς “Throatsaw” και άλλοτε τον ολικό αφανισμό με απόλυτη χαιρεκακία “No Mortal Left Alive”. Θα βλασφημήσουν “Lοbotomizing Gods”, θα προβοκάρουν “Toxic Death Fucκ” και θα πουν τα πράγματα με την απόλυτη ουσία τους-το “Death Is The Answer” είναι το μικρό, πολυλογάδικο αδερφάκι του “Dead” από το “Mental Funeral”.
Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια λέει η κλισέ ρήση και οι Autopsy για μια ακόμα φορά την αποδεικνύουν. Σέβονται εαυτούς και κοινό. Και όσοι περίμεναν έναν 100% Autopsy δίσκο δικαιώνονται απόλυτα. Μια από τα ίδια ποιοτικά. Αναμενόμενο και επιθυμητό. Δισκάρα που στο τέλος της χρονιάς θα την τραγουδάω πολύ τακτικότερα από άλλους «ανώτερούς της». Και θα με κοιτάνε περίεργα όταν ουρλιάζω EVERYONE’S DEΑD, EVERYTHING’S FUCΚING DEΑD ενώ απλώνω μπουγάδα. Δε θα ‘ναι και η πρώτη φορά που θα συμβαίνει κάτι τέτοιο.
Artist: Sober On Tuxedos
Album: Good Intentions
Label: Heaven Music
Release Date: 11/12/2020
Genre: Nu Metal, Metalcore
Artist: Autopsy
Album: Ashes, Organs, Blood And Crypts
Label: Peaceville Records
Release Date: 27/10/2023
Genre: Death Metal
1. Rabid Funeral
2. Throatsaw
3. No Mortal Left Alive
4. Well of Entrails
5. Ashes, Organs, Blood and Crypts
6. Bones to the Wolves
7. Marrow Fiend
8. Toxic Death Fuk
9. Lobotomizing Gods
10. Death Is the Answer
11. Coagulation
Producer: Frederick Jude
Autopsy: Chris Reifert (Τύμπανα, φωνή), Eric Cutler (Κιθάρα, φωνή), Danny Corales (Κιθάρα), Greg Wilkinson (Μπάσο)
Deezer | Facebook | Instagram | ReverbNation | SoundCloud | Spotify | Tidal
Autopsy
Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια λέει η κλισέ ρήση και οι Autopsy για μια ακόμα φορά την αποδεικνύουν. Σέβονται εαυτούς και κοινό. Και όσοι περίμεναν έναν 100% Autopsy δίσκο δικαιώνονται απόλυτα.