Nalyssa Green
Το "Ταξίδι Αστρικό" είναι ακριβώς αυτό που λέει ο τίτλος του. Μελωδικό, αλλά και αιχμηρό, ένα προϊόν της καραντίνας που σε βοηθάει να ξεφύγεις από αυτήν.
Δεν ήμουν φαν. Δεν αντιλήφθηκα τον δίσκο όταν βγήκε, χωρίς ωστόσο να μη συγκράτησαν τα μάτια μου τις δημοσιεύσεις διάφορων φίλων, των οποίων τη γνώμη εκτιμώ. Πάμε να λοιπόν να τα πούμε για το Ταξίδι Αστρικό της Nalyssa Green.
Μπήκε τυχαία η «Μπλε Τροχιά». Ένα μικρό θαύμα του autoplay –σε ευχαριστώ YouTube. Αναγνώρισα τη φωνή και λίγο το ύφος. Με συνεπήρε η αίσθηση ότι βρέθηκα κάπως στη δεκαετία του ’50-’60, στην αρχοντική Αθήνα που έχω δει σε ελληνικές ταινίες της εποχής. Ενδιαφέρον ένα τραγούδι να σε πηγαίνει κάπου που δεν έχεις ζήσει. Στο μυαλό μου έρχεται η Λένα Πλάτωνος και για κάποιο περίεργο λόγο η Φλέρυ Νταντωνάκη.
Αποφασίζω να ακούσω όλο το album. Με χτυπάει η μελαγχολία και η νοσταλγία. Σκέφτομαι ότι δεν έχω κανένα λόγο να ακούσω κι άλλη θλιμμένη μουσική. Ναι μεν, αλλά. (unintendedpun). Είναι τόσο απαλή η μελωδία του ομώνυμου πρώτου τραγουδιού, που δεν μπόρεσα να βάλω κάτι άλλο. Αν τέθηκε ποτέ το στοίχημα του να κερδηθεί ο δύσπιστος ακροατής, well, να ‘μαι να γράφω ένα review.
Dreampop είναι ο όρος που θα χρησιμοποιήσω για να το περιγράψω. Θλιμμένο dreampop. Με σοβαρή ενορχήστρωση. Και κάμποσο electro. Με μπουζούκι που έχει χώρο και προσωπικότητα στα τραγούδια και δεν έχει μπει γιατί θα ήταν «εναλλακτική χρήση “παραδοσιακών” οργάνων». Αντιλαμβανόμαστε πάντα το αυθεντικό από το δήθεν.
Υπάρχει μια πολύ όμορφη ισορροπία παλιού και μοντέρνου σε αυτό το album. Με στίχους που σε «αναγκάζουν» να δεις τον εαυτό σου σε αυτούς. Τη ρομαντική πλευρά σου τουλάχιστον. Ναι, είναι οκ να είσαι ευάλωτος, είναι οκ να είσαι θλιμμένος. Δεν είναι θέμα μόδας, είναι θέμα ειλικρίνειας. Και ζήτημα βαθειά κοινωνικό. Αλλά αυτό δεν είναι της παρούσης.
Η Nalyssa Green μου φαινόταν try hard: try hard ρομαντική, try hard «αλλοπαρμένη», try hard ποιήτρια της αστικής αλήθειας. Δεν ξέρω αν παραείναι αυστηρό αυτό που λέω, όμως αυτή ήταν η αίσθηση που είχα, και αυτή που μου καταρρίπτει τελείως και πανηγυρικά με το τελευταίο της album. Για πρώτη φορά το try μου ακούγεται true. Διαβάζω πως προσπάθησε να αποτυπώσει την αίσθηση που είχαν τα τραγούδια στη demo μορφή τους. Εξαιρετική επιλογή η διατήρηση αυτού του ύφους.
Νομίζω πως για πρώτη φορά ακούμε πραγματικά την ποιότητα της, την τρυφερότητα της οπτικής της (αυτή την τρυφερότητα που ολοένα και περισσότερο αποδεικνύεται ότι έχει στερηθεί ο κόσμος και τη στερεί και ο ίδιος με τη σειρά τους από τους γύρω του), τη λεπτότητα της αντίληψής της και το ψυχολογικό βάθος, το οποίο αγγίζει με στίχους αυθόρμητους και απλούς, την ευγένεια με την οποία προσεγγίζει τα συναισθήματα.
Το “Ταξίδι Αστρικό” είναι ακριβώς αυτό που λέει ο τίτλος του. Μελωδικό, αλλά και αιχμηρό, ένα προϊόν της καραντίνας που σε βοηθάει να ξεφύγεις από αυτήν.
Το "Ταξίδι Αστρικό" είναι ακριβώς αυτό που λέει ο τίτλος του. Μελωδικό, αλλά και αιχμηρό, ένα προϊόν της καραντίνας που σε βοηθάει να ξεφύγεις από αυτήν.