Έπειτα από έξι χρόνια απουσίας, οι Pelican επιστρέφουν με το “Flickering Resonance“, που κυκλοφορεί από τη Run For Cover Records. Ο νέος δίσκος διατηρεί το γνώριμο ύφος τους, ενώ ταυτόχρονα φέρνει έναν πιο ώριμο ήχο. Η επιστροφή του Laurent Schroeder-Lebec αποτελεί καθοριστική στιγμή για το συγκρότημα. Με την επανένταξή του, η μπάντα αποκτά ξανά την αρχική της σύνθεση. Αυτή η τετράδα δείχνει πιο δεμένη από ποτέ, με τη μουσική της να βγαίνει κατευθείαν από την ψυχή. Το “Flickering Resonance” δεν επιχειρεί θεαματικές αλλαγές. Αντίθετα, βασίζεται σε όσα έκαναν τους Pelican να ξεχωρίσουν. Χτίζει πάνω σε αυτά, με ειλικρίνεια και σταθερότητα.
Το “Flickering Resonance” ξεχωρίζει από την προηγούμενη δουλειά της μπάντας, με μια πιο συνειδητή κατεύθυνση. Δεν θυμίζει απλώς μια τυχαία συλλογή τραγουδιών. Από την αρχή μέχρι το τέλος, το άλμπουμ δίνει την αίσθηση ολοκληρωμένης ιστορίας. Κάθε κομμάτι είναι προσεκτικά δουλεμένο και τοποθετημένο στη σωστή του θέση. Η μουσική ρέει φυσικά, χωρίς απότομες μεταβάσεις ή αμήχανα κενά. Τα τραγούδια συνδέονται οργανικά μεταξύ τους και υπηρετούν την κοινή ατμόσφαιρα. Έτσι, ο δίσκος κρατά σταθερό τον ακροατή, δίνοντάς του λόγο να ακούσει μέχρι τέλους. Με ξεκάθαρη δομή και έμφαση στη συνοχή, οι Pelican δείχνουν ωριμότητα και προσοχή στη λεπτομέρεια.
Το πρώτο κομμάτι, “Gulch”, βάζει αμέσως τον ακροατή στον γνώριμο κόσμο των Pelican. Οι βαριές κιθάρες κυριαρχούν, χωρίς να πνίγουν τα υπόλοιπα στοιχεία. Το ρυθμικό υπόβαθρο είναι στιβαρό και απόλυτα ελεγχόμενο. Οι μελωδικές λεπτομέρειες προσθέτουν βάθος, χωρίς να κουράζουν ή να εκτρέπονται. Όλα μοιάζουν ζυγισμένα. Η μπάντα δείχνει αυτοπεποίθηση και ακολουθεί με σταθερότητα την κατεύθυνσή της. Το πιο σημαντικό είναι πως η προσοχή τους μένει στο συνολικό αποτέλεσμα. Δεν κυνηγούν εντυπωσιακές κορυφώσεις, αλλά επενδύουν στη συνοχή και την ουσία.
Η τετράδα προσθέτει μια πιο φωτεινή και ανάλαφρη χροιά στο πρώτο κομμάτι. Ωστόσο, ο ακροατής νιώθει πως πλησιάζει κάτι πιο βαρύ. Και αυτό δεν αργεί να έρθει. Με το “Evergreen”, οι Pelican στρέφονται σε μια ισορροπία ανάμεσα στο post-rock συναίσθημα και τη post-metal δομή. Το αποτέλεσμα έχει βάθος αλλά και εσωτερικό ρυθμό. Η μπάντα δίνει στο κομμάτι έναν πιο στοχαστικό τόνο, χωρίς να χάνει τη μουσική συνέπεια. Οι μελωδίες λειτουργούν σαν γλυκόπικρες αναμνήσεις, σαν ένα προσωπικό flashback που κλείνει το μάτι στο παρελθόν.
Τα επόμενα δύο κομμάτια, “Indelible” και “Specific Resonance”, βρίσκονται στην τρίτη και τέταρτη θέση του δίσκου. Αν και τεχνικά είναι προσεγμένα, δεν φέρνουν κάτι ουσιαστικά καινούργιο στο τραπέζι. Η αίσθηση επανάληψης εμφανίζεται σε αρκετά σημεία και μειώνει τη συνολική ένταση της ακρόασης. Οι ιδέες υπάρχουν, όμως κάποιες επιλογές ακούγονται πιο ασφαλείς απ’ όσο θα έπρεπε. Σε αυτά τα δύο κομμάτια λείπει το στοιχείο της έκπληξης. Αυτό θεωρώ πως αποτελεί το βασικό μειονέκτημα του άλμπουμ. Παρόλα αυτά, δεν λείπουν οι δυνατές στιγμές. Ο δίσκος περιλαμβάνει αρκετά σημεία που κρατούν το ενδιαφέρον ζωντανό.
Η έναρξη του δεύτερου μισού με το “Cascading Crescent” ανανεώνει άμεσα το ενδιαφέρον του ακροατή. Το κομμάτι φέρνει έναν πιο progressive και heavy χαρακτήρα, με έντονη ρυθμική ορμή και καθαρή παραγωγή. Οι κιθάρες ξεχωρίζουν με την ωμή τους ένταση και δίνουν ώθηση στη σύνθεση. Το μπάσο και τα ντραμς συνεχίζουν να στηρίζουν με συνέπεια το σύνολο, όπως και στα προηγούμενα κομμάτια. Μαζί, δημιουργούν ένα σταθερό υπόβαθρο που κρατά τις συνθέσεις δεμένες και τις οδηγεί ψηλότερα. Ο ήχος ακούγεται ενιαίος και ταυτόχρονα γεμάτος ένταση.
Στο ίδιο ύφος κινείται και το “Pining For Ever”, με σταδιακή ανάπτυξη που ρέει απόλυτα φυσικά. Το κομμάτι ίσως είναι το πιο πλήρες του δίσκου, καθώς συμπυκνώνει ολόκληρο το φάσμα του ήχου των Pelican. Συνδυάζει με άνεση την εσωστρέφεια με την ένταση, χωρίς τίποτα να μοιάζει βεβιασμένο. Το αποτέλεσμα δείχνει τον έλεγχο και τη συνοχή της μπάντας. Στη συνέχεια, το “Flickering Stillness” φέρνει μια πιο ήρεμη στιγμή, λειτουργώντας σαν συναισθηματική παύση. Παρότι υποτονικό, έχει καθοριστική σημασία για τη ροή του άλμπουμ. Ο αιθέριος χαρακτήρας του και τα καθαρά κιθαριστικά περάσματα προσφέρουν χώρο για αναπνοή. Σε έναν δίσκο που βασίζεται συχνά στον όγκο, αυτό το σημείο δίνει την απαραίτητη ισορροπία.
Το τελευταίο κομμάτι, “Wandering Mind”, ολοκληρώνει την αφήγηση και επιβεβαιώνει την ικανότητα των Pelican να δημιουργούν ατμόσφαιρα. Το ξεκίνημα είναι μινιμαλιστικό, με το μπάσο να καθορίζει τον ρυθμό. Σταδιακά, προστίθενται κιθάρες και ντραμς, σε έναν μελωδικό διάλογο που κρατά την ένταση. Η σύνθεση εξελίσσεται ήρεμα στην αρχή, όμως χτίζεται συνεχώς μέχρι να φτάσει σε ένα πολύπλοκο και έντονο κλείσιμο. Η διαδρομή προς το φινάλε δείχνει τη φιλοσοφία της μπάντας. Οι Pelican αποφεύγουν τις βιασύνες και τις πρόχειρες επιλογές. Κάθε στοιχείο υπάρχει για κάποιο λόγο και κάθε αλλαγή γίνεται με σκέψη. Όλα κινούνται μεθοδικά, με στόχο και συνέπεια.
Με την πρώτη ακρόαση, το “Flickering Resonance” δεν εντυπωσιάζει αμέσως. Δεν είναι ο τύπος δίσκου που τραβάει το ενδιαφέρον από τα πρώτα λεπτά. Ωστόσο, όσο τον ακούς, αποκαλύπτει τη βαθύτερη αξία του. Η μπάντα δείχνει πως παραμένει δημιουργική και ξέρει ποια είναι. Δεν επιδιώκει εντυπωσιασμούς. Αντίθετα, βασίζεται στην απλότητα και την καθαρή παρουσίαση όμορφων μελωδιών. Οι Pelican στρέφονται στον πυρήνα του ήχου τους και τον επεξεργάζονται με μεγαλύτερη προσοχή. Δίνουν έμφαση στη λεπτομέρεια, δείχνοντας ευαισθησία και σαφήνεια στις επιλογές τους. Το αποτέλεσμα είναι στιβαρό, προσεγμένο και απολύτως αντιπροσωπευτικό της σημερινής τους ταυτότητας.
Pelican (OW) | Facebook | Instagram | YouTube | BandcampArtist: Sober On Tuxedos
Album: Good Intentions
Label: Heaven Music
Release Date: 11/12/2020
Genre: Nu Metal, Metalcore
Artist: Pelican
Album: Flickering Resonance
Release Date: 16/05/2025
Label: Run For Cover Records
Genre: Post Rock, Post Metal
1. Gulch
2. Evergreen
3. Indelible
4. Specific Resonance
5. Cascading Crescent
6. Pining For Ever
7. Flickering Stillness
8. Wandering Mind
Producer: Sanford Parker
Pelican: Trevor Shelley de Brauw (Κιθάρα), Bryan Herweg (Μπάσο), Laurent Schroeder-Lebec (Κιθάρα), Larry Herweg (Τύμπανα)
Pelican: Flickering Resonance
Οι παλιότεροι fans των Pelican που περίμεναν ένα εντυπωσιακό comeback, είναι πολύ πιθανό να απογοητευτούν από την έλλειψη εκρηκτικότητας και πειραματισμού. Όσοι όμως απολαμβάνουν μεγάλα σε διάρκεια κομμάτια, με επαναλαμβανόμενες φράσεις και θεματικές που λένε μια δική τους μελωδική ιστορία θα τον δουν ως ένα καλοδουλεμένο και προσεγμένο δίσκο. Μπορεί να μην είναι ο καλύτερος της καριέρας τους, αλλά είναι απόδειξη ότι μπορεί να γίνει η σπίθα που θα αρχίσει την φωτιά.