Στο DEPART γενικά έχουμε πολύ διαφορετικό τρόπο να ερμηνεύουμε αισθητικά θέματα. Αυτά που άλλοι τα βλέπουν ως «μόνο ξύλο» άλλοι τα βλέπουν σαν κάθαρση και αυτά που άλλοι ορίζουν ως τρομακτικά άλλοι τα ερμηνεύουν ως μια κριτική στον καπιταλισμό και την αλλοτρίωση της εργατικής τάξης. Ναι, είμαστε ένα απόλυτα ΛΟΓΙΚΟ crew, σας το ορκιζόμαστε. Ακόμα κι όταν πλησιάζει το Halloween.
Γιατί εκείνη την περίοδο που όλοι μας λατρεύουμε δείχνουμε πόσο διαφορετικές αφετηρίες έχουμε στην τέχνη και στο σκοτάδι. Συνεπώς, είναι μια καλή ευκαιρία να πούμε «κι αν φτιάχναμε ένα mix 10 κομματιών με θέμα το Halloween;» και να πάρουμε χαρτί και μολύβι. Όχι ότι ο Γιώργος Ξιφαράς με τον Φοίβο Κρομμύδα κάθε δύο μέρες δεν έχουν ανάλογες συζητήσεις στο τηλέφωνο ή σε καφέδες, αλλά γιατί να μην τις μοιραστούν και μαζί σας; Στο κάτω-κάτω να σας δούμε να περνάτε καλά με τα υπόλοιπα Πλάσματα της Νύχτας θέλουμε. Πατήστε play και release the bats.
Here There Be Witches
Το “Here There Be Witches” των Creature Feature είναι από εκείνα τα τραγούδια που μοιάζουν να έχουν γραφτεί αποκλειστικά για τo Halloween. Με το χαρακτηριστικό horror cabaret ύφος της μπάντας, το κομμάτι μετατρέπει το κυνήγι μαγισσών σε μια τελετουργική αφήγηση που μπλέκει τον τρόμο με το θέατρο. Οι στίχοι του, γεμάτοι εικόνες φωτιάς, αίματος και δεισιδαιμονίας, ακούγονται σαν αποτέλεσμα ενός πανικού που έχει ξεφύγει από κάθε λογική.
Το επαναλαμβανόμενο μοτίβο των φράσεων (“Here there be witches on the edge of town…”) λειτουργεί σαν τελετουργικό ξόρκι, δίνοντας στο κομμάτι ρυθμό σχεδόν υπνωτικό, σαν να πρόκειται για μια σκοτεινή προσευχή. Είναι η τέλεια συνύπαρξη θεατρικότητας, μαύρου χιούμορ και gothic ρυθμού, και ακριβώς γι’ αυτό, δεν γίνεται να λείπει από καμία Halloween playlist.
Her Ghost in the Fog
Εδώ έχουμε να κάνουμε με μια gothic ιστορία εκδίκησης, έρωτα και βλασφημίας, ντυμένη με τo συμφωνικό μεγαλείο των Cradle of Filth. Ο Dani Filth, στο Το “Her Ghost in the Fog“, χτίζει έναν κόσμο όπου ο ρομαντισμός αγγίζει το μακάβριο, καθώς ο αφηγητής χάνει τη μυστηριώδη αγαπημένη του και καταβυθίζεται στην τρέλα, παραδομένος σε μια εμμονική, σχεδόν μεταφυσική αγάπη. Η φωνή του Doug Bradley, γνωστού από το “Hellraiser” ως Pinhead, δανείζει στο κομμάτι έναν ψυχρό, επιβλητικό τόνο αφήγησης, σαν να απαγγέλλει μία αρχέγονη κατάρα.
Οι στίχοι ακροβατούν ανάμεσα στο ποίημα και την προσευχή, και η μουσική να ενισχύει τη δραματικότητα κάθε σκηνής. Το αποτέλεσμα είναι ένα κομμάτι που ισορροπεί ανάμεσα στο τραγικό και στο θεατρικό, χωρίς να χάνει την ουσία του μέσα στην υπερβολή του. Το “Her Ghost in the Fog” ακούγεται σαν μικρό φιλμ τρόμου, με κάθε στίχο να λειτουργεί σαν καρέ μιας ιστορίας για φανατισμό και για μια λύτρωση που δεν έρχεται ποτέ.
After Dark I Feel
Το “After Dark I Feel” των Rotting Christ είναι από εκείνα τα κομμάτια που θα ταίριαζαν απόλυτα στο “The Crow” με τον Brandon Lee. Η σκοτεινή του ατμόσφαιρα, ο μινιμαλισμός και ο ρυθμός του φέρνουν στο νου εκείνη την ίδια αποξένωση και τη μόνιμη πάλη ανάμεσα στο φως και το σκοτάδι που χαρακτήριζε την ταινία. Ο Σάκης παραδίδει μια ερμηνεία λιτή αλλά γεμάτη ένταση, σχεδόν εσωτερική, που κάνει τους στίχους να ακούγονται σαν κάποιος που τους τραγουδάει μέσα από τα δόντια του κοιτώντας τον καθρέφτη.
Το τραγούδι μιλά για επανασύνδεση, αναγέννηση και επιθυμία μέσα σε έναν κόσμο που μοιάζει να έχει χάσει κάθε χρώμα. Αυτή η θεματική, μαζί με τη λιτή δομή, το κάνουν να ακούγεται σαν φυσική συνέχεια του κινηματογραφικού σύμπαντος του “The Crow”. Ένα κομμάτι που δεν χρειάζεται υπερβολές για να μεταδώσει ένταση. αρκεί η απλότητά του.
Come to the Sabbath
Το “Come to the Sabbath” των Mercyful Fate είναι μια από εκείνες τις στιγμές όπου το heavy metal μετατρέπεται σε τελετουργία. Κυκλοφόρησε το 1984, στο “Don’t Break the Oath”, και παραμένει μέχρι σήμερα σημείο αναφοράς για κάθε μπάντα που φλερτάρει με το occult στοιχείο. Ο King Diamond αφηγείται, επιβάλλεται, μετατρέπει τον ακροατή σε μάρτυρα μιας σκοτεινής συγκέντρωσης κάτω από τη σελήνη.
Με τους στίχους να περιγράφουν λεπτό προς λεπτό ένα σαββατικό κάλεσμα, της μυστικής τελετής όπου, σύμφωνα με τη λαϊκή παράδοση, οι μάγισσες συγκεντρώνονταν τη νύχτα για να προσκυνήσουν τον Διάβολο και να γιορτάσουν τις δυνάμεις τους. Οι στίχοι περιγράφουν βήμα-βήμα την τελετή: το άναμμα της φωτιάς, την επίκληση, την προσευχή, και τελικά την εκδίκηση απέναντι στην Εκκλησία που καταδίκασε τη «Melissa».
Halloween
Αφού εξαντλήσαμε την μορφή του King Diamond με τους Mercyful Fate κρίμα είναι να υπάρξει δεύτερο κομμάτι του ίδιου σε μια λίστα 10 κομματιών. Αλλά ένα κομμάτι που να φέρει το ίδιο το όνομα της γιορτής για να ξέρουμε για τι πράγμα μιλάμε πρέπει να συμπεριληφθεί.
Οπότε ας είμαστε σοβαροί: γίνεται Spooktober χωρίς τους Misfits; Γίνεται να γίνουν κουλουβάχατα θνητοί και πνεύματα σε ένα πάρτυ χωρίς τα τσιτωμένα riffs; Ή μήπως όλες οι b-movies τρόμου που έχουν την τιμητική τους βλέπονται το ίδιο χωρίς το τσουλούφι μπροστά από τη μύτη; Έ όχι δα, να πέσει το “Halloween” να γίνουν όλα λίμπα. Μόνο μια παράκληση σε όσους ακολουθούν ευλαβικά τους στίχους: ΑΦΗΣΤΕ ΤΙΣ ΓΑΤΕΣ ΗΣΥΧΕΣ.
Dead Man’s Party
Και μια και μιλάμε για Halloween, γίνεται σωστό πάρτυ χωρίς τη φωνή του Βασιλιά της Κολοκύθας; Αδύνατο να απουσιάζει ο Danny Elfman. Όπως λέει και η ρήση, πάρτυ χωρίς Danny, προκοπή δεν κάνει.
Οπότε η μόνη λογική λύση είναι να ανατρέξουμε σε αυτούς που έκαναν το Halloween να ακούγεται χαρούμενο περισσότερο από κάθε άλλον και ταυτόχρονα «μαύρισαν» το new wave που τότε είχε καταλήξει μουσική για πάνκηδες που «σοβαρεύτηκαν» λόγω της δουλειάς στο γραφείο. Και χωρίς το “Dead Man’s Party” να βεβηλώνει όλη τη γιάπικη μόστρα, κανένα Trick or treat δεν μπορεί να τελέσει το πρώτο του συνθετικό.
All I want is to poke your eyes out
Αφού το γυρίσαμε στις πανκιές, οφείλουμε να αναφερθούμε στους αριστουργηματικούς Spookshow. Θιασώτες του παλιού καλού horror punk/psychobilly, έχουν βγάλει δίσκους που ακούγονται μονορούφι. Κολλητικά τραγούδια με μέση διάρκεια τα 2 λεπτά, κουπλέ-ρεφρέν-ίδιο κουπλέ-ρεφρέν-τέλος. Και ένα take-no-prisoners attitude να ντύνει τους horror themed στίχους τους, μιλάμε για το καλύτερα κρυμμένο μυστικό του ιδιώματος.
Ειλικρινά θα μπορούσα να βάλω ολόκληρα τα δύο “Psychosexuals” και να μην αναλύσω τίποτα. Αλλά επειδή πρέπει να υπάρξει ένα δείγμα μπας και παρακινηθείτε να τους ακούσετε, αυτό το χιουμοριστικό (όπως όλα) κομμάτι που ο έρωτας καταλήγει τόσο τοξικός που κάνει πλήρη κύκλο και ξανακαταλήγει ρομαντικός, ε, μας κερδίζει.
Inside This Coffin
Με αφορμή τους Spookshow, η τέλεια πάσα για κάπως άγνωστα καψουροτράγουδα με φέρετρα, κολοκύθες, βαμπίρια και νεκροζώντανους δίνεται. Και σειρά έχουν οι σπουδαίοι Calabrese. Κάπως πιο «μεταλλάδες» σε σχέση με τους Spookshow, αλλά ξεκάθαρα βαπτισμένοι με παπά τον Jerry Only και νονό τον Glenn Danzig.
Μια ανεπιθύμητη σχέση οδηγεί ένα ζευγάρι να πει «οκ, ας πεθάνουμε να ηρεμήσουμε» και ο τρόμος ξεκινά. Το τέλειο τραγούδι για να ακούτε ενώ βαράτε γκάζια με την custom νεκροφόρα σας φεύγοντας από κάποιο ανάλογης αισθητικής πάρτυ.
I Was A Teenage Werewolf
Είπαμε, είμαστε υπέρ του μακάβριου και τουτρομακτικού. Αυτό δε σημαίνει, όμως, πως δεν υπάρχουν ιερά και όσια ακόμα και για εμάς. Και ένα mixtape για τις νυχτερίδες του Οκτώβρη δεν μπορεί να ολοκληρωθεί χωρίς τους Cramps παρόντες.
Εκτός του προφανώς συγγενικού στιχουργικού θέματος με το οποίο καταπιάνεται το κομμάτι, ακόμα και ο ήχος του ταιριάζει σε μια μάζωξη αντίστοιχης υφής. Τη στιγμή που το κόκκινο punch τελειώνει κι αρχίζουν τα bourbon με το αντίστοιχο μεράκλωμα να οδηγεί σε πιο cool καταστάσεις, το “I Was A Teenage Werewolf” λειτουργεί ως ο ιδανικός καταλύτης. Αυτός που θα μετατρέψει το «κολλεγιακό πάρτυ» σε σφαγή τύπου “From Dusk Til Dawn”. Εγγυημένα.
Ignite
Απευχόμαστε την όποια πιθανότητα στα τέλη του μήνα να έχουμε ξανά επισκέψεις από τη ζέστη. Να έχουμε αρχίσει τις δοξασίες του Πατέρα Χειμώνα. Να βάλουμε μια ζακέτα ρε αδερφέ. Αλλά το μεσογειακό κλίμα μας έχει μάθει να τα φοβόμαστε αυτά.
Έστω λοιπόν ότι έξω το θερμόμετρο δείχνει άνω των 20 βαθμών όταν πλησιάζει το Halloween αλλά πρέπει να το πιστέψουμε και λίγο. Fret not. Οι μπαμπάδες Damned μας έδειξαν ότι το Halloween μπορει να γιορταστεί και μέσα στο κατακαλόκαιρο με το “Ignite”. Μπείτε στο αμάξι, τσιτώστε ηχεία, και αφήστε σπίθες με τα υπόλοιπα βαμπίρια. Υπεύθυνα όμως, έτσι;