Φαντάσου ένα μικρό δωμάτιο στο Orlando γεμάτο μπλεγμένα καλώδια, άδεια κουτάκια αναψυκτικών στο πάτωμα και τρεις έφηβους να μετρούν κέρματα για να συνεχίσουν λίγο ακόμη την ηχογράφηση. Στις ατελείωτες εκείνες ημέρες, η μπάντα έβρισκε λύσεις για κάθε πρόβλημα: μια σπασμένη καρέκλα για βάση μικροφώνου, κολλητική ταινία για να κρατήσει μια φθαρμένη υποδοχή κιθάρας, ενώ τα φωνητικά γράφονταν μες στη νύχτα για να μην παραπονιούνται οι γείτονες. Υπάρχει και η ιστορία με μια χορδή που έσπασε στη μέση μιας λήψης, ο Matt Heafy έτρεξε μέχρι το σπίτι ενός φίλου δυο τετράγωνα πιο πέρα για να βρει ανταλλακτική και να μη χαθεί η μέρα στο στούντιο.
Φαγητό υπήρχε μόνο ό,τι είχε μείνει από πίτσα και noodles. Καμιά φορά, όταν διαφωνούσαν για το τέμπο, η συζήτηση κατέληγε σε γέλια επειδή κάποιος ενισχυτής άρχιζε να πιάνει τοπικό ραδιοφωνικό σταθμό. Αυτές οι στιγμές σπάνια αναφέρονται στις σημειώσεις των άλμπουμ, αλλά για τους Trivium έγιναν εσωτερικά αστεία και βοήθησαν να αντέξουν τις δυσκολίες εκείνης της εποχής.
Έτσι ξεκινά το “Ember to Inferno”: όχι σε κάποιο φημισμένο στούντιο ούτε με μεγάλα συμβόλαια, αλλά με διάθεση να τα καταφέρουν όπως μπορούσαν και με πείσμα που ξεπερνούσε κάθε λογική. Δεν υπήρχε κανένα σχέδιο για αυτό που ήθελαν να κάνουν οι Trivium. Το πρώτο τους άλμπουμ είναι ένα παράδειγμα για όλους όσους μένουν στην αφάνεια και δουλεύουν με ελάχιστους πόρους, ένας δίσκος που φτιάχτηκε με δανεικά όργανα και ατέλειωτες επαναλήψεις, τροφοδοτούμενος από ανησυχία αλλά και υπερβολική σιγουριά. Αυτός είναι ο ήχος μιας μπάντας που φτιάχνει τον δικό της μύθο από την αρχή, πριν κανείς μάθει το όνομά της και πριν το είδος δεχτεί τέτοιες ιδέες.
Η underground σκηνή της Florida δεν είχε τότε πολλούς ανθρώπους από δισκογραφικές να ψάχνουν για νέα ταλέντα. Τα πρώτα demo των Trivium κυκλοφορούσαν σε λίγα κομμάτια και πωλούνταν σε τοπικές συναυλίες και που και που έφταναν σε ευρωπαϊκές εταιρείες, χάρη σε έξυπνες κινήσεις και την επιμονή του ατόμου που είχε αναλάβει το site της μπάντας. Η Lifeforce Records από τη Γερμανία πήρε το ρίσκο και έδωσε στους Trivium την πρώτη τους ευκαιρία για ένα full-length album και όλο αυτό έγινε σχεδόν κατά τύχη.
Αφού έφτιαξαν μερικά demo CD, η μπάντα ζήτησε να σταλούν παντού όπου υπήρχε έστω και μία ελπίδα να τα ακούσει κάποιος υπεύθυνος. Οι περισσότερες εταιρείες δεν απάντησαν ποτέ, όμως η Lifeforce επικοινώνησε μέσα σε λίγες εβδομάδες με ερωτήσεις και τελικά με ένα συμβόλαιο που οι Trivium δυσκολεύονταν να πιστέψουν ότι ήταν αληθινό. Η πρώτη τους συνομιλία με τη δισκογραφική ήταν μισή χαρά και μισή αμηχανία λόγω διαπραγμάτευσης. Σε κάποια φάση, ένα μέλος της μπάντας παρεξήγησε μια γερμανική έκφραση και ανησύχησε πως η συμφωνία χάλασε. Ο Heafy θυμάται ότι η νομική γλώσσα του συμβολαίου ήταν τόσο μπερδεμένη, που χρειάστηκε να το διαβάσει ο γονιός ενός φίλου. Ένιωσαν τεράστια ανακούφιση όταν όλα υπογράφηκαν και τα λεφτά για το στούντιο, όσο λίγα κι αν ήταν, έφτασαν στα χέρια τους. Αμέσως μετά ξεκίνησε η καθόλου εντυπωσιακή φάση της ηχογράφησης: δέκα μέρες, μικρό μπάτζετ και καμία εξασφάλιση.
Ένα βασικό στοιχείο του “Ember to Inferno” είναι η ταχύτητα, όχι μόνο στη μουσική αλλά και στον τρόπο που δημιουργήθηκε. Η μπάντα είχε μια απλή τακτική: να κάνουν πρόβες μέχρι να ξέρουν τα κομμάτια απ’ έξω και μετά να μπαίνουν στο στούντιο για να τα γράψουν όσο πιο γρήγορα γινόταν. Αυτή η μέθοδος δεν επηρέασε μόνο τις ηχογραφήσεις, αλλά και τη μεταξύ τους χημεία. Επειδή είχαν πάντα πίεση χρόνου, οι διαφωνίες έσβηναν μέσα σε λίγα λεπτά και έδιναν τη θέση τους σε αστεία ή σε μια κοινή λίστα τραγουδιών σε ένα παλιό CD player.
Οι μουσικές τους επιρροές ήταν ένα μίγμα: η ενέργεια των Metallica, η μελωδική ένταση των In Flames, η τεχνική διάθεση των Megadeth και η αμεσότητα των πρώιμων Killswitch Engage. Προσπαθώντας να πιάσουν κάτι από τους αγαπημένους τους χωρίς συγκεκριμένο πλάνο, έμαθαν να εμπιστεύονται το ένστικτό τους και να δέχονται τα λάθη, προσαρμόζοντας ό,τι χρειαζόταν στη στιγμή και στηρίζοντας ο ένας τον άλλον ακόμη και όταν όλα φαίνονταν να πηγαίνουν λάθος. Ο γρήγορος ρυθμός των ημερών δεν τους άφησε επιλογή, έτσι λειτούργησαν σαν πραγματική ομάδα και το άγχος του πρωτάρη έγινε αυτό που τους βοήθησε αργότερα στη σκηνή.
Μερικά κομμάτια του “Ember to Inferno” βασίστηκαν σε παλιά demo, όπως τα “Fugue (A Revelation)” και “Requiem”, που ξεκίνησαν σαν τραγούδια για τοπικά live και τελικά έγιναν πιο δουλεμένες εκδοχές στο στούντιο. Κάποια άλλα, όπως το “Pillars of Serpents” και το κομμάτι που δίνει το όνομά του στον δίσκο, έδειχναν μια μπάντα που ήθελε να δοκιμάσει νέα πράγματα, συνδυάζοντας δυνατά riff με μελωδικά σημεία που κολλάνε στο μυαλό. Μπορεί η παραγωγή να μην φτάνει τα σημερινά στάνταρ, όμως το παίξιμο τους είναι δεμένο και οι συνθέσεις δείχνουν από τότε την ευελιξία που αργότερα έγινε σήμα κατατεθέν των Trivium.
Παραδόξως, το άλμπουμ λίγο έλειψε να κυκλοφορήσει με άλλο όνομα μπάντας. Κατά την ηχογράφηση, έπαιξε για λίγο η ιδέα να αλλάξουν το όνομα από “Trivium” σε “When Forever Comes Crashing”, σαν μικρό φόρο τιμής του Heafy στους Converge, αλλά το άφησαν στην άκρη. Μέσα στη δημιουργική διαδικασία, υπήρξαν κι άλλα “παραλίγο”. Σε κάποια φάση ο τίτλος του άλμπουμ ήταν “Ashes to Icons”, από έναν στίχο που τελικά δεν μπήκε ποτέ στο τελικό κομμάτι. Το εξώφυλλο πέρασε από διάφορες φάσεις. Η πρώτη ιδέα ήταν ένα κολάζ με φωτιά και χειρόγραφους στίχους, απορρίφθηκε γιατί έντυπο περιοδικού. Ακόμα και οι στίχοι άλλαξαν στην πορεία: σε ένα τραγούδι υπήρχε ένας ολόκληρος στίχος για ατυχήματα με skateboard, αλλά τελικά αντικαταστάθηκε από μια πιο ανοιχτή μεταφορά. Το ντεμπούτο όπως το ξέρουμε σήμερα είναι απλώς μία από τις πολλές εκδοχές που θα μπορούσαν να έχουν βγει.
Το “Ember to Inferno” δεν σημείωσε μεγάλη επιτυχία. Η διανομή του ήταν περιορισμένη, ειδικά στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ουσιαστικά δεν υπήρξε καθόλου προβολή και οι περισσότεροι fans άκουσαν τα κομμάτια του πολύ αργότερα, κυρίως μέσα από το YouTube ή επανεκδόσεις που βγήκαν με τα χρόνια. Παρόλο που κυκλοφόρησε αθόρυβα, το άλμπουμ έδειξε ξεκάθαρα ποιοι είναι οι Trivium: μια μπάντα που δεν φοβάται να μπλέκει διάφορα είδη, να αλλάζει στυλ στα φωνητικά και να δοκιμάζει διαφορετικές δομές στα τραγούδια της.
Για τους πολλούς, το “Ember to Inferno” έμεινε για καιρό μια άγνωστη λεπτομέρεια στη δισκογραφία των Trivium. Όμως κάθε τόσο, κάποιος ανακαλύπτει αυτά τα παλιά κομμάτια και βλέπει μια μπάντα που δοκίμαζε τα πάντα χωρίς σιγουριά, ψάχνοντας ήχο και ταυτότητα χωρίς οδηγό. Ίσως αυτή η αίσθηση πειραματισμού και των πρώτων προσπαθειών, είναι που κρατάει τον δίσκο ζωντανό και του δίνει νόημα. Στο κάτω-κάτω, το “Ember to Inferno” θα υπάρχει πάντα κάπου ανάμεσα στην περιέργεια του παρελθόντος και τη συνήθεια των Trivium να μην αφήνουν τίποτα στατικό για πολύ καιρό.
Artist: Sober On Tuxedos
Album: Good Intentions
Label: Heaven Music
Release Date: 11/12/2020
Genre: Nu Metal, Metalcore
Artist: Trivium