Με τον συμφωνικό ήχο έχω χρόνια να ασχοληθώ, να βρω κάποια κυκλοφορία η οποία να μου τραβήξει την προσοχή και να με κάνει να θέλω να την ακούσω, κυρίως λόγω αποκλίσεων γούστου. Η κυκλοφορία του τρίτου δίσκου των Ελλήνων (με Βρετανίδα τραγουδίστρια) Fallen Arise, Enigma, οπότε, με βρίσκει να τεντώνω τα αυτιά μου προκειμένου να προσπαθήσω να είμαι αντικειμενικός στο βαθμό του εφικτού, χωρίς σνομπισμό ή ελιτισμό που, κακά τα ψέματα, δε (θα έπρεπε να) χωρά στη μουσικοκριτική. Τα ανάμεικτά μου συναισθήματα αφορούν ξεκάθαρα στο περιεχόμενο λοιπόν και σε καμίας φύσεως εμπάθεια απέναντι σε ένα ιδίωμα.
Η αρχή του δίσκου, συγκεκριμένα τα κομμάτια “Enigma” και “Reborn” με μπερδεύουν. Αρκετά. Δεν καταλαβαίνω ούτε τη λογική της ανάπτυξης των κομματιών, ούτε τη σύμμειξη του αιθέριου με το οργισμένο κομμάτι τους. Αυτό συνεχίζεται και στα “Embers“, “Without Disguise” και “The Storm Inside“. Κατά περίεργο τρόπο, τόσο από πλευράς μίξης, όσο και σύνθεσης, μοιάζουν σα δίσκοι δύο διαφορετικών συγκροτημάτων που παίζουν ταυτόχρονα και από τύχη αλληλοσυμπληρώνονται.
Μια ροκ μπάντα με μελωδικά γυναικεία φωνητικά και μια οργισμένη deathcore-ίζουσα με άπλετα breakdowns. Δε μπόρεσα να βρω μια αρμονία μεταξύ brutal και καθαρών φωνητικών, κυρίως λόγω της έντονης διαφοράς των αισθητικών τους. Μιλώντας περί συμφωνικού, επίσης, είναι αμαρτία να λειτουργεί συνοδευτικά και όχι ως καταλύτης αυτή η πλευρά της μουσικής τους, ειδικά από τη στιγμή που ορίζονται ως μια μπάντα συμφωνική.
Τελικά η πλευρά του Enigma που κερδίζει είναι αυτή της παραδοχής της απλότητας, αυτό το έκαναν καλά οι Fallen Arise
Και αυτό το τονίζω, γιατί ο δίσκος έχει και ένα άλλο, συμπαθέστατο πρόσωπο. Αυτό των υπόλοιπων κομματιών. Το “Forsaken” είναι ένα απλό, σχεδόν τυπικό κομμάτι που ξεχωρίζει με την απλότητά του. Το “Released” θα μπορούσε να είναι το δικό τους χιτάκι με την πιασάρικη μελωδία του.
Και έπειτα έχουμε τα δύο κορυφαία κομμάτια του δίσκου, το ξεσπαθωμένα συμφωνικό “Forever Winter” με τη βορειοευρωπαϊκή του ούγια (η κορυφή του δίσκου) και το γλυκόπικρο ακουστικό “Horizon“. Η Fiona Creaby – έχει διατελέσει και βοηθητικό μέλος των Paradise Lost στην περιοδεία τους το 2017 – δεν ξεχωρίζει για τις υπερβολές της, αλλά για τη σεμνότητά της. Και γι’ αυτό της αξίζουν συγχαρητήρια, για την ανάδειξη της ομορφιάς μέσω της αποφυγής της επίδειξης.
Τελικά η πλευρά του δίσκου που κερδίζει είναι αυτή της παραδοχής της απλότητας. Δε χρειάζεται δα και η εκ νέου ανακάλυψη του τροχού. Και γι’ αυτό όταν στηρίζεται είτε στα πιο απλά (από σύνθεση μέχρι και στίχους) προσωπεία της είτε στα αμιγώς και καθοδηγητικά συμφωνικά μέρη, σώζει την παρτίδα. Γιατί πατάει πιο στέρεα στα πόδια της και μπορεί να είναι περήφανη γι’ αυτό. Μέχρι να βγάλουν τον καλύτερό τους δίσκο, έχουν καιρό, ωστόσο. Κάποια στιγμή θα γίνει κι αυτό. Σίγουρα.
Artist: Sober On Tuxedos
Album: Good Intentions
Label: Heaven Music
Release Date: 11/12/2020
Genre: Nu Metal, Metalcore
Artist: Fallen Arise
Album: Enigma
Label: Rock of Angels Records
Release Date: 10/04/2020
Genre: Symphonic Gothic Metal
1. In Adentu Deorum
2. Enigma
3. Reborn
4. Forsaken
5. Embers
6. Without Disguise
7. Released
8. Forever Winter
9. Horizon
10. The Storm Inside
Producer: Tony Lindgren
Fallen Arise: Paul Kull Culley (Μπάσο), Gus Dibelas (Πλήκτρα), Vlasis Katsaounis (Φωνή), MariosK (Τύμπανα), Fiona Creaby (Φωνή), Spyros Vasilakis (Κιθάρα)
Fallen Arise
Τελικά η πλευρά του δίσκου που κερδίζει είναι αυτή της παραδοχής της απλότητας. Δε χρειάζεται δα και η εκ νέου ανακάλυψη του τροχού. Και γι’ αυτό όταν στηρίζεται είτε στα πιο απλά (από σύνθεση μέχρι και στίχους) προσωπεία της είτε στα αμιγώς και καθοδηγητικά συμφωνικά μέρη, σώζει την παρτίδα. Γιατί πατάει πιο στέρεα στα πόδια της και μπορεί να είναι περήφανη γι’ αυτό. Μέχρι να βγάλουν τον καλύτερό τους δίσκο, έχουν καιρό, ωστόσο. Κάποια στιγμή θα γίνει κι αυτό. Σίγουρα.