Αν και οι Mantar κερνάνε τον κόσμο σήψη από το 2012, λίγο μετά το 2020 πήραν τα πάνω τους. Το bareboned sludge που έπαιζαν δέχθηκε κάποιες ενέσεις black metal κρεατίνης και πήραν κατά πολύ τα πάνω τους. Μοίρασαν απλόχερα σαπίλα και σε αυτόν το δρόμο βαδίζουν σταθερά. Όμως στο νέο τους δίσκο, “Post Apocalyptic Depression” φέρνουν ένα εκπληκτικό twist που δεν το είδαμε να έρχεται. Όχι σε τέτοιο βαθμό τουλάχιστον.
Από τις πρώτες νότες του “Absolute Ghost” και μέχρι το κλείσιμο με το “Cosmic Abortion“, οι Mantar δείχνουν να παρτάρουν. ναι, η σαπίλα είναι εκεί, τα σκισμένα φωνητικά, η διάχυτη black νοοτροπία και ο μηδενισμός. Αλλά παρά το Depression του τίτλου, εκείνοι περνάνε παραδόξως καλά. Σαν πάνκηδες που έστησαν ένα τελευταίο πάρτυ με μάχες θανάτου, σεξουαλικά όργια, ηρωίνη και πόση βενζίνης, γλεντάνε λίγο πριν την πρόσκρουση του κομήτη. Σα να θέλουν να γίνουν σκόνη έχοντας προηγουμένως βγάλει όλο το άχτι τους. Να μη φύγουν με απωθημένα. Να γίνουν σκουπίδια.
Με το “Post Apocalyptic Depression” οι Mantar βγάζουν τον υπέρτατο feelgood δίσκο χωρίς να είναι απαραίτητα αυτή η κύρια πρόθεσή τους
Παρόλα αυτά, όλο το στιχουργικό υπόβαθρο του δίσκου κυμαίνεται σε όλο το φάσμα των αρνητικών συναισθημάτων. Με τίτλους όπως το προαναφερθέν “Cosmic Abortion”, το “Pit of Guilt” και το “Church of Suck” δε διστάζουν να κυλιστούν στη λάσπη. Αλλά εν τέλει φαίνονται να ξορκίζουν αυτά που τους τρώνε μέσα τους. Και ενδιάμεσα χώνουν και ένα noise rock ύμνο όπως το “Dogma Down” για να παίζεται από τις ταράτσες ενώ ο κόσμος γύρω καίγεται. Τι έστηνε ως mood ο Al Jourgensen με τους Ministry; Αυτό ακριβώς, χωρίς τα όποια ηλεκτρονικά τερτίπια.
Και μέσα σε αυτόν τον οχετό είναι δύσκολο να ξεχωρίσεις κάποιο κομμάτι που να υπερέχει τον υπολοίπων. Σίγουρα εντυπωσιάζει το “Morbid Vocation” με τη black n roll νοοτροπία του και το punk χυμαδιό του ενώ η τραχύτητα του “Halsgericht” αρμόζει σε οποιοδήποτε ποιοτικό ταβερνόξυλο. Το «let’s fuck shit up» πολυφωνικό στυλ του “Two Choices For Eternity” επίσης ανεβάζει επικίνδυνα την αδρεναλίνη σε αυτοκαταστροφικά επίπεδα και στο “Face of Torture” οριακά ακούς κάτι από το coolness των Hellacopters αν βγάλεις το γρέζι και την παραμόρφωση. Μουσική στριπτιζάδικου με ζόμπι από κάποια ταινία που δεν έχει βγει ακόμα ίσως; Ναι, θα μπορούσε.
Εν τέλει οι Mantar το 2025 βγάζουν τον υπέρτατο feelgood δίσκο χωρίς να είναι απαραίτητα αυτή η κύρια πρόθεσή τους. Αλλά σίγουρα μέχρι το τέλος της χρονιάς θα παραμείνει. Τώρα αν κανονιστεί κανένα live και είναι και κάπου εκεί κοντά οι Midnight για να δέσει η τούρτα από σκατά, θα είμαστε εκεί έτοιμοι να εγκαταλείψουμε τα εγκόσμια. Δισκάρα.
Artist: Sober On Tuxedos
Album: Good Intentions
Label: Heaven Music
Release Date: 11/12/2020
Genre: Nu Metal, Metalcore
Artist: Mantar
Album: Post Apocalyptic Depression
Release Date: 14/02/2025
Label: Metal Blade Records
Genre: Blackened Sludge Metal
1. Absolute Ghost
2. Rex Perverso
3. Principle of Command
4. Dogma Down
5. Morbid Vocation
6. Halsgericht
7. Pit of Guilt
8. Church of Suck
9. Two Choices of Eternity
10. Face of Torture
11. Axe Death Scenario
12. Cosmic Abortion
Producer: Nick Townsend
Mantar: Hanno Klänhardt (Φωνή, κιθάρα), Erinc S. Sakarya (Τύμπανα)
Mantar: Post Apocalyptic Depression
Το “Post Apocalyptic Depression” είναι ένας δίσκος που ισορροπεί μεταξύ σήψης και αδρεναλίνης, με sludge, black και punk ενέργεια. Οι Mantar δημιουργούν έναν ωμό, χαοτικό ήχο που, παρά τη σκοτεινή θεματολογία, καταλήγει απρόσμενα διασκεδαστικός. Ίσως ο πιο feelgood δίσκος της παρακμής για το 2025.