Τα κινηματογραφικά trailers έχουν μετατραπεί σε σύντομες περιλήψεις των ίδιων των ταινιών, αποκαλύπτοντας συχνά τη βασική πλοκή και κάποιες φορές, τις ανατροπές. Η τάση αυτή γίνεται όλο και πιο έντονη, με αποτέλεσμα το κοινό να γνωρίζει σχεδόν τα πάντα πριν δει μια νέα ταινία. Η πρακτική αυτή δεν αφορά μόνο συγκεκριμένα είδη, αλλά εμφανίζεται σε όλα τα είδη, από βιογραφίες μέχρι υπερπαραγωγές και ταινίες τρόμου.
Η στρατηγική πίσω από τα spoilers στα trailers βασίζεται σε εμπορικά κριτήρια. Τα studios επιδιώκουν να ξεχωρίσουν σε μια αγορά γεμάτη νέες ταινίες, πλατφόρμες και συνεχή παραγωγή περιεχομένου. Ο ανταγωνισμός μεταξύ ταινιών έχει οδηγήσει στο να αποκαλύπτουν περισσότερα στοιχεία από το σενάριο, ελπίζοντας πως το κοινό θα πειστεί να παρακολουθήσει την ταινία στη μεγάλη οθόνη.
Η δοκιμή trailers σε focus groups αποτελεί πλέον τυπική διαδικασία. Με βάση τα αποτελέσματα, τα studios συνήθως προσθέτουν ακόμη περισσότερες αποκαλύψεις, καθώς τα στατιστικά δείχνουν πως το κοινό αντιδρά θετικά όταν μαθαίνει περισσότερα για την πλοκή. Τα λόγια του Matt Brubaker, προέδρου της Trailer Park, αντικατοπτρίζουν αυτή τη λογική: όσο περισσότερα στοιχεία αποκαλύπτονται, τόσο αυξάνεται το ενδιαφέρον του κοινού.
Η χρήση τεχνητής νοημοσύνης στην παραγωγή trailers ενισχύει αυτή την προσέγγιση. Πολλές μεγάλες εταιρείες τροφοδοτούν το υλικό σε αλγορίθμους που επιλέγουν τις πιο ελκυστικές σκηνές, σύμφωνα με τις προτιμήσεις των δοκιμαστικών κοινού. Αυτό έχει ως συνέπεια την ομοιομορφία, την προβλεψιμότητα και την απουσία καλλιτεχνικής ταυτότητας στα trailers.
Η υπερέκθεση της πλοκής στα trailers δεν είναι νέο φαινόμενο. Από τη δεκαετία του 1930 έως και σήμερα, υπήρχαν περίοδοι που τα trailers αποκάλυπταν ακόμα και το τέλος μιας ταινίας. Το φαινόμενο αυτό επιστρέφει δυναμικά λόγω της πίεσης να διατηρηθεί η προσοχή του κοινού σε μια εποχή αμέτρητων επιλογών. Το στοίχημα για τα studios είναι να πείσουν θεατές διαφόρων πολιτισμών, χωρών και ηλικιών να επενδύσουν χρόνο και χρήμα στην προβολή της ταινίας.
Παραδείγματα όπως το trailer του “One Life”, του “Spider-Man: No Way Home” ή του “Terminator: Genisys” δείχνουν πόσο εύκολα αποκαλύπτονται καθοριστικές πτυχές της πλοκής πριν ακόμη ξεκινήσει η ταινία. Συχνά, σκηνοθέτες εκφράζουν δημόσια τη δυσαρέσκειά τους για το τελικό αποτέλεσμα του trailer, καθώς τα συμβόλαια δίνουν τον τελικό λόγο στα τμήματα marketing. Εξαίρεση αποτελούν σκηνοθέτες όπως ο Christopher Nolan ή ο Guillermo del Toro, που συμμετέχουν ενεργά στη διαδικασία.
Η εμπορική ανάγκη υπερισχύει κάθε δημιουργικής προσέγγισης. Το κοινό έχει μάθει να αποδέχεται ή και να προσδοκά αυτή τη συμπεριφορά. Αρκετοί θεατές επιλέγουν να μην παρακολουθούν trailers, ώστε να διατηρήσουν την εμπειρία της έκπληξης, όμως η πλειοψηφία συνεχίζει να βλέπει κάθε διαθέσιμο προωθητικό υλικό.
Αυτή η στρατηγική δεν αναμένεται να αλλάξει άμεσα. Τα οικονομικά συμφέροντα και η πίεση του ανταγωνισμού διαμορφώνουν την παρούσα κατάσταση. Επομένως, η αποκάλυψη κρίσιμων σημείων της πλοκής μέσω των trailers παραμένει βασικός άξονας της κινηματογραφικής προώθησης. Η ευθύνη για τη διατήρηση της εμπειρίας ανήκει τελικά στον ίδιο τον θεατή, ο οποίος καλείται να επιλέξει αν θα δει ένα trailer ή θα προτιμήσει να μπει στην αίθουσα χωρίς προειδοποιήσεις. Σε κάθε περίπτωση, τα studios συνεχίζουν να βασίζονται σε αυτή την τακτική, καθώς τα δεδομένα δείχνουν ότι η αποκάλυψη πλοκής λειτουργεί ως αποτελεσματικό εργαλείο πωλήσεων.