Το “Human” των Death, που κυκλοφόρησε το 1991, πέραν από ένας ακρογωνιαίος λίθος του death metal είναι και το άλμπουμ σηματοδότησε μια σημαντική καμπή τόσο για τη μπάντα όσο και για το είδος γενικότερα. Ο Chuck Schuldiner, με ανανεωμένη σύνθεση, πρωτοέδειξε τους νέους του μουσικούς του σκοπούς. Το οποίο από μόνο θα μπορύσε να μη λέει τίποτα, όμως, μιλάμε για μια μπάντα που είχε ήδη κερδίσει σεβασμό με κυκλοφορίες όπως τα “Leprosy” και “Spiritual Healing“. Το “Human” λοιπόν, πήρε μια νέα, πιο πολύπλοκη κατεύθυνση, ανοίγοντας νέες διαστάσεις τόσο για τους Death όσο και για το είδος συνολικά.
Στις αρχές των ’90s, πολλές μπάντες εξερευνούσαν όλο και πιο ακραία μονοπάτια, αλλά λίγες έφταναν το τεχνικό επίπεδο που σφιχταγκάλιασαν οι Death στο “Human”. Το άλμπουμ στέκεται σε μία διασταύρωση όπου η death metal επιθετικότητα, συναντά τις περίπλοκες συνθέσεις του Chuck. Όμως, οι τεχνικές απαιτήσεις των συνθέσεων του, ανάγκασαν τον Schuldiner να βρει μουσικούς που θα μπορούσαν να τις υπηρετήσουν. Έτσι, επιστρατεύει τον Paul Masvidal (κιθάρα) και τον Sean Reinert (τύμπανα) από τους Cynic, μαζί με τον μπασίστα Steve Di Giorgio από τους Sadus, και δίνει στη μπάντα την τεχνική υπεροχή που την ξεχώρισε και τα εχέγγυα ότι το όραμά του θα πραγματοποιηθεί ακριβώς όπως το ήθελε.
Το άλμπουμ ξεκινά με το “Flattening of Emotions“, ένα κομμάτι που αμέσως δείχνει τη νέα κατεύθυνση των Death. Τα τύμπανα του Reinert ξεχωρίζουν κυριολεκτικά από το πρώτο δευτερόλεπτο και ακολουθεί ένα καταιγιστικό κιθαριστικό ριφ που σε κάθε του στροφή, αλλάζει και κάτι. Από τα πρώτα λεπτά, το “Human” καθιερώνει τον τόνο του: ένταση με βάθος που απαιτεί προσοχή. Ένα από τα στοιχεία που ξεχωρίζουν το “Human” από τα προηγούμενα άλμπουμ των Death είναι η τεχνική δεξιοτεχνία των συντελεστών του. Ο Schuldiner ήταν πάντα ικανός κιθαρίστας, αλλά με το “Human” ανέβασε τα στάνταρ. Τα κομμάτια όπως τα “Suicide Machine” και “Secret Face” είναι γεμάτα με περίπλοκα ριφ και εξεζητημένα μοτίβα, και παρόλα αυτά, χωρίς τις μπασογραμμές του Di Giorgio να προσθέτουν μια επιπλέον διάσταση, δύσκολα θα ξεχώριζαν το ίδιο.
Στιχουργικά, το “Human” αντιπροσωπεύει επίσης μια ακόμα αλλαγή για τους Death. Ενώ τα προηγούμενα άλμπουμ ήταν γεμάτα με τρόμο και gore, το “Human” ασχολείται με πιο εσωτερικά και φιλοσοφικά θέματα. Το “Suicide Machine” εξερευνοά θέματα όπως η θνητότητα και ο ανθρώπινος πόνος και αν θέλετε, ακόμα και ο ίδιος ο τίτλος του άλμπουμ υποδηλώνει μια πιο ώριμη προσέγγιση. Αντί να επικεντρωθεί στον θάνατο με φυσική έννοια, ο Schuldiner εξετάζει τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος, με όλες τις αδυναμίες και τα συναισθήματά του.
Και μας και αναφερθήκαμε στο “Suicide Machine”, ένα από τα πιο σημαντικά κομμάτια του άλμπουμ, αξίζει να σταθούεμε λίγο παραπάνω. Το τραγούδι πραγματεύεται το αμφιλεγόμενο ζήτημα της υποβοηθούμενης αυτοκτονίας, θέμα πολύ πιο δύσκολο τότε. Οι στίχοι αντικατοπτρίζουν τον πόνο των ανθρώπων που αντιμετωπίζουν ανίατες ασθένειες και τα ηθικά διλήμματα της αξιοπρέπειας στο θάνατο. Η ένταση της μουσικής τονίζει το βάρος του θέματος, με τα φωνητικά του Schuldiner να αποτυπώνουν τόσο οργή όσο και θλίψη. Το “Human” πραγματεύτηκε αληθινά ζητήματα με σοβαρότητα, κάτι που σπάνια συναντούσαμε στις αρχές των ‘90s.
Μουσικά, το “Human” συχνά περιγράφεται ως το άλμπουμ όπου οι Death αγκάλιασαν πλήρως το τεχνικό death metal, χωρίς όμως να χάνουν την ωμότητα της πρώτης εποχής τους. Τραγούδια όπως τα “Together as One” και “Lack of Comprehension” δείχνουν μια τέλεια ισορροπία μεταξύ υψηλής τεχνικής και επιθετικότητας. Τα κιθαριστικά ριφ είναι περίπλοκα αλλά χωρίς να χάνουν την ουσία τους, τα σόλο προσθέτουν βάρος, δίχως όμως να ακούγονται φλύαρα.
Ένα από τα πιο μοναδικά κομμάτια του άλμπουμ είναι το “Cosmic Sea“, ένα instrumental με αιθέρια ατμόσφαιρα και άκρως progressive δομή. Είναι μια απόδειξη της πολυμορφίας των μουσικών που συμμετείχαν, με τον Di Giorgio να ξεχωρίζει (και εδώ). Τα συνθεσάιζερ προσθέτουν ένα διαστημικό, εξωπραγματικό χαρακτήρα, υπενθυμίζοντας ότι το “Human” δεν φοβάται να πειραματιστεί. Ο Daron Malakian των System of a Down σχολίασε κάποτε την επιρροή του άλμπουμ λέγοντας: «Το “Human” των Death είναι πολύ ξεχωριστό γιατί ήταν από τα πρώτα που ένωσαν την τεχνική δεξιοτεχνία με την επιθετικότητα. Δεν είχα ακούσει τίποτα παρόμοιο πριν».
Σημαντική είναι και η παραγωγή του άλμπουμ, που έγινε από τον Scott Burns στα Morrisound Studios στη Φλόριντα. Ο Burns ήταν γνωστός για τη δουλειά του με άλλες death metal μπάντες όπως οι Morbid Angel και Obituary, αλλά το “Human“ ξεχωρίζει ως μία από τις καλύτερες δουλειές του. Η παραγωγή αν και γυαλισμένη, αποτυπώνει πλήρως την ωμότητα της μουσικής. Κάθε όργανο έχει χώρο να αναπνεύσει, και η καθαρότητα του μίγματος επιτρέπει στην πολυπλοκότητα των συνθέσεων να λάμψει.
Με τα χρόνια από την κυκλοφορία του, το “Human” έχει αποκτήσει ακόμα μεγαλύτερη φήμη. Συχνά αναφέρεται ως ένα από τα σπουδαιότερα death metal άλμπουμ όλων των εποχών, και η επιρροή του ακούγεται σε αμέτρητες μπάντες που ακολούθησαν. Η τεχνική και η πολυπλοκότητα που αγκάλιασαν οι Death στο “Human” άνοιξαν τον δρόμο για μπάντες όπως οι Gorguts, Atheist και Obscura, που πήραν τις βάσεις του Schuldiner και τις ανέπτυξαν περαιτέρω. Ωστόσο, παρόλο που το “Human” συχνά μνημονεύεται για την τεχνική του, είναι επίσης ένα άλμπουμ με πραγματικό βάθος, κάτι που το ξεχωρίζει από πολλά άλλα στο είδος.
Ο πρόωρος θάνατος του Schuldiner το 2001 ανέκοψε μια από τις πιο σημαντικές καριέρες στο metal, αλλά το “Human” ήταν το πρώτο δείγμα του πλήρους οράματος και ταλέντου του. Ο Chuck με “Human”, καθόρισε μια νέα πορεία για τους Death και το death metal συνολικότερα. Και όχι, αυτό δεν αφόρα μόνο τη μουσική, που σχεδόν για όλους είναι δεδομένο. Σε μια εποχή όπου πολλές μπάντες επικεντρώνονταν σε gore θέματα, ο Schuldiner επέλεξε να πάει παραπέρα, εξετάζοντας τη ζωή και την ευθραυστότητα της ανθρώπινης ύπαρξης. Σαν να γνώριζε κάτι…
Artist: Sober On Tuxedos
Album: Good Intentions
Label: Heaven Music
Release Date: 11/12/2020
Genre: Nu Metal, Metalcore
Artist: Death