Το rock ‘n’ roll ωρίμασε, και αντάλλαξε το ξεχειλωμένο t-shirt του με ένα καλοραμμένο σακάκι. Τουλάχιστον, αυτή είναι η αίσθηση που αφήνει το “Overdriver”, η πιο πρόσφατη κυκλοφορία των The Hellacopters. Κάποτε, η μουσική τους ακουγόταν σαν να είχε ηχογραφηθεί σε ένα υπόγειο, με μια μοναδική λάμπα να τρεμοπαίζει, ένα κιβώτιο μπύρας παρατημένο στη γωνία και μια ελαφριά μυρωδιά βενζίνης στον αέρα. Τώρα, οι σκληρές γωνίες έχουν λειανθεί, η παραγωγή λάμπει και οι μελωδίες του διαθέτουν σχεδόν τρομακτική ακρίβεια.
Ο Nicke Andersson, ο πάλαι drummer των Entombed, έχει εξελιχθεί σε έναν rock ‘n’ roll δημιουργό που, αντί να χτυπάει το drum kit του σε death metal εντάσεις, σμιλεύει ρυθμούς βγαλμένους από το DNA των Cheap Trick και των Thin Lizzy. Οι πρώτοι δίσκοι των Hellacopters, “Supershitty to the Max!” και “Payin‘ the Dues”, είχαν την ανεξέλεγκτη ενέργεια ενός καυγά σε μπαρ μεταφρασμένου σε μουσική. Στο “Overdriver”, όπως και στο “Eyes of Oblivion”, η μπάντα πειραματίζεται ακόμα περισσότερο με το κλασικό ροκ των ’70s. Η αλητεία παραμένει, αλλά πλέον σερβίρεται με ένα πονηρό χαμόγελο αντί για γροθιά στο σαγόνι.
Το εναρκτήριο “Token Apologies” είναι μια rock ‘n’ roll σύνθεση που θυμίζει muscle car που τρέχει σε έναν αυτοκινητόδρομο της ερήμου. Έχει όλα όσα κάνουν τους Hellacopters ξεχωριστούς: to the point riffs, ρεφρέν που σε σηκώνουν από τη θέση σου και ενέργεια ικανή να ηλεκτροδοτήσει μια μικρή πόλη. Αν χρειάζεστε μια γερή δόση αδρεναλίνης, αυτό είναι το τελευταίο pit stop πριν τα πράγματα γίνουν καλογυαλισμένα.
Για όσους νοσταλγούν την εποχή που οι Hellacopters έβαζαν φωτιά με τη μουσική τους, το “Overdriver” είναι μία ενδιαφέρουσα στροφή
Από εκεί και πέρα, το άλμπουμ κινείται με ακρίβεια ανάμεσα στη νοσταλγία και τη φρεσκάδα. Το “Don‘t Let Me Bring You Down” κινείται σε γνώριμα μονοπάτια, προσφέροντας ακόμα έναν ροκ ύμνο που ζητά να τραγουδηθεί δυνατά. Αλλά μετά έρχεται το “I Don‘t Wanna Be (Just A Memory)”, ένα κομμάτι γεμάτο από μελωδική νοσταλγία. Είναι τόσο φορτισμένο συναισθηματικά, που σχεδόν θες να το κάνεις skip. Βέβαια, μετα από λίγο πιάνεις τον εαυτό σου να σιγοτραγουδά το ρεφρέν.
Στη μέση του άλμπουμ, τα πράγματα αρχίζουν να μπερδεύονται. Το “Doomsday Daydreams” ξεκινά με την υπόσχεση για κάτι πιο βαρύ, αλλά ξαφνικά στρίβει προς ήπιες και γλυκές μελωδίες. Το “Soldier On” φέρνει πιανιστικές πινελιές, δείχνοντας μια μπάντα που νιώθει πιο άνετα από ποτέ να αγκαλιάσει τη μεγαλοπρέπεια. Για όσους νοσταλγούν την εποχή που οι The Hellacopters έμοιαζαν έτοιμοι να βάλουν φωτιά στις κιθάρες τους πάνω στη σκηνή, αυτή η στροφή θα είναι είτε μια δύσκολη προσαρμογή είτε μια συναρπαστική εξέλιξη.
Το σημαντικότερο είναι ότι οι Hellacopters δεν έχουν πρόβλημα να βγουν από το comfort zone τους στο “Overdriver”. Τα “Wrong Face On” και “Faraway Looks” σηκώνουν σκόνη με εκείνη την ωμή, κατευθείαν στο στομάχι rock ‘n’ roll ενέργεια που έκανε γνωστούς τους The Hellacopters. Το “The Stench” υιοθετεί ένα πιο bluesy ύφος, ενώ το “Coming Down” πλησιάζει επικίνδυνα τα νερά της soft rock μπαλάντας. Το αποτέλεσμα είναι ανάμεικτο, αλλά γέρνει περισσότερο προς τη φινέτσα παρά προς την ακατέργαστη ένταση.
Αν και το “Overdriver” δε θα το έλεγες ένεση αδρεναλίνης, είναι μία ακόμα εξαιρετική κυκλοφορία των Hellacopters
Μέχρι να φτάσει το “Leave A Mark”, γίνεται ξεκάθαρο ότι αυτό το άλμπουμ δεν προσπαθεί να σοκάρει. Είναι μια επίδειξη έμπειρων μουσικών που κάνουν αυτό που ξέρουν καλύτερα—φτιάχνουν καλοδουλεμένα, γεμάτα hooks ροκ τραγούδια, γυαλισμένα όσο πρέπει. Οι Hellacopters βρίσκονται πλέον σε μια φάση όπου η μουσική τους δεν αφορά τη νεανική επανάσταση, αλλά την άψογη εκτέλεση. Αν αυτό είναι θετικό ή αρνητικό, εξαρτάται αποκλειστικά από το τι περιμένετε από αυτούς.
Είναι το “Overdriver” ένα ξέφρενο rollercoaster αδρεναλίνης; Όχι. Είναι μια καλοκουρδισμένη μηχανή, όπου κάθε στοιχείο κουμπώνει στη θέση του και κάθε νότα βρίσκεται εκεί που πρέπει. Ίσως κάποιοι να νοσταλγούν την ανεξέλεγκτη ενέργεια των πρώτων τους χρόνων, όμως υπάρχει κάτι αδιαμφισβήτητα ικανοποιητικό στο να βλέπεις μια μπάντα να τελειοποιεί τον ήχο της. Οι Hellacopters μπορεί να μην παίζουν πια με την ίδια ωμότητα, αλλά ξέρουν ακόμα πώς να αφήσουν το σημάδι τους.
Artist: Sober On Tuxedos
Album: Good Intentions
Label: Heaven Music
Release Date: 11/12/2020
Genre: Nu Metal, Metalcore
Artist: The Hellacopters
Album: Overdriver
Release Date: 31/01/2025
Label: Nuclear Blast
Genre: Rock & Roll
1. Token Apologies
2. Don’t Let Me Bring You Down
3. (I Don’t Wanna Be) Just A Memory
4. Wrong Face On
5. Soldier On
6. Doomsday Daydreams
7. Faraway Looks
8. Coming Down
9. Do You Feel Normal
10. The Stench
11. Leave A Mark
Producer: Nicke Andersson
Skaldr: Nicke Andersson (Κιθάρα, φωνή), Anders Lindström (Κιθάρα, πιάνο), Dregen (Κιθάρα), Matz Robert Eriksson (Τύμπανα), Matz Dolf DeBorst (Μπάσο)
The Hellacopters: Overdriver
Το “Overdriver” βρίσκει τους Hellacopters σε πλήρη έλεγχο του ήχου τους, με άψογη εκτέλεση και μελωδίες που μαγνητίζουν. Λείπει η ανεξέλεγκτη ενέργεια του παρελθόντος, αλλά κερδίζει σε φινέτσα.