Η επιστροφή των Twin Tribes στην Ελλάδα στην εκπνοή του Σεπτέμβρη έχει ήδη αρχίσει να χτίζει ένα κύμα ανυπομονησίας ανάμεσα στους φίλους της σκοτεινής post-punk και darkwave σκηνής. Με αφορμή την επερχόμενη εμφάνισή τους, οι συντάκτες του DEPART μοιράζονται τα αγαπημένα τους κομμάτια από τη μέχρι τώρα πορεία του δίδυμου, φωτίζοντας διαφορετικές πλευρές ενός ήχου που ισορροπεί ανάμεσα στη μελαγχολία, τον ρομαντισμό και τον χορευτικό παλμό. Από τις νέες τους δημιουργίες μέχρι τις ήδη κλασικές στιγμές τους, το προσωπικό μας top αναδεικνύει γιατί οι Twin Tribes έχουν κερδίσει ξεχωριστή θέση στη σύγχρονη goth σκηνή.
Η εγκράτεια στα ταρώ συμβολίζει την ισορροπία και την υπομονή. Στην περίπτωση των Twin Tribes η εγκράτεια μετατρέπεται σε ένα μήνυμα σχεδόν κυνικού ρεαλισμού ο οποίος μόνο ως συνωμοσία μπορεί να εκληφθεί. Η αιθέρια χορευτικότητα προσπαθεί να εκλογικεύσει την παράνοια και το παράδοξο που συντελείται ανάμεσα σε τίτλο και περιεχόμενο. Έχει σημασία; Και εκεί η Εγκράτεια έρχεται να συμπληρώσει την εικόνα. Ως μόνο κομμάτι που μπορεί να βάλει χαλινάρι στις σκέψεις επί των παραπάνω. A conspiracy. (Φοίβος)
Δεν θα μπορούσε να λείπει από τη λίστα μας η μεγαλύτερη επιτυχία ακόμα και από το Fantasmas. Ο post punk Μονόλιθος σε κατακλύζει όπως το μαύρο, πυκνό υγρό του videoclip. Δεν υπάρχει περίπτωση να ακουστεί αυτό το κομμάτι και να μην ξεσηκώσει έναν ασυναίσθητο χορό, σε έναν χορό που ο έλεγχος δεν υφίσταται, μονάχα ο ρυθμός και η συννεφιά. Με τις λέξεις να βγαίνουν κοφτά και τα instrumentals να ζωγραφίζουν σε έναν μαύρο καμβά, οι αντιθέσεις του Monolith είναι αυτό που το καθιστούν τόσο επιβλητικό. Το μέλλον και το παρελθόν των Twin Tribes συγκεντρώνονται σε αυτό το κομμάτι, με μόνη ελπίδα να μπορέσεις κάποια στιγμή να ξυπνήσεις από αυτόν τον τρελό χορό της πάχνης, ή και όχι. (Καλλιόπη)
Το Perdidos το αγαπώ γιατί μου αρέσει πρώτα από όλα η μουσική του που μου βγάζει λίγο σκοτεινά fantasy vibes και λίγο arcade 80τιλα. Επίσης, στίχοι σαν το “You are the ritual of my life “, Ε λίγο δύσκολο να φύγουν από το μυαλό σου, ειδικά όταν είσαι και λίγο ερωτευμένος! (Γιώργος)
Οι Twin Tribes αποτέλεσαν το παρθενικό μου ταξίδι στο DEPART. Ενάμιση χρόνο μετά και αν έπρεπε να διαλέξω ποιο κομμάτι του Pendulum (2024) παραμένει στις λίστες μου αυτό θα ήταν χωρίς δεύτερη σκέψη το “Cauldron of Thorns”. Gothic, disco, σκοτεινό και ρομαντικό. Η απόλυτη περιγραφή της ιδέας μου για τον έρωτα. Ίσως λίγο διαφορετικό από ο,τι μας έχουν συνηθίσει. Ωστόσο, στην απλότητά του και στη νοσταλγία που χτίζει, αιχμαλωτίζει το αυτί και σε αναγκάζει να σβήσεις τα φώτα και να αρκεστείς στα φώτα της πόλης μέσα από το παράθυρο. (Καλλιόπη)
Ξεκάθαρο δείγμα “θα ήταν κλασικό αν είχε βγει στα 80s”. Θυμίζει όλες τις μπάντες που έχουν ορίσει τον goth ήχο. Ηχητικά και αισθητικά. Με διάχυτη μελαγχολία και τον ρομαντισμό που χαρακτηρίζει στερεοτυπικά το ιδίωμα. Ένα ερωτικό γράμμα σε μια ολόκληρη σκηνή που συμπυκνώνει μεν τα στερεότυπα αλλά συγκινεί με την τρυφερότητα που τα προσεγγίζει. Στην ερώτηση “τι είναι μουσικά το goth;” το Heart And Feather στέκει ως ικανοποιητικότατη απάντηση. (Φοίβος)