Ο Alice Cooper είναι ένα όνομα συνώνυμο με την πρωτοποριακή καλλιτεχνία. Από τα πρώτα του βήματα τη δεκαετία του 1960 μέχρι την άνοδό του ως νονός του shock rock, η πορεία του είναι θρυλική. Ωστόσο, πίσω από τα θεατρικά σκηνικά και τις γκιλοτίνες, κρύβεται μια συναρπαστική ιστορία επιβίωσης και μουσικής εξέλιξης.
Γεννημένος ως Vincent Damon Furnier στις 4 Φεβρουαρίου 1948 στο Ντιτρόιτ, το ταξίδι του Alice Cooper προς τη δόξα ξεκίνησε σε ένα διαφορετικό περιβάλλον. Μεγαλωμένος σε ένα θρησκευόμενο περιβάλλον με πατέρα ιεροκήρυκα, ο Cooper ήταν αρχικά απομακρυσμένος από τον κόσμο της ροκ μουσικής. Κατά τη διάρκεια της μετακόμισής του στο Φοίνιξ, ανακάλυψε την πραγματική του κλίση. Μετά από διάφορες μουσικές προσπάθειες, όπως οι Earwigs και οι Spiders, δημιούργησε ένα συγκρότημα. Αυτό που υιοθέτησε και τελικά το όνομα Alice Cooper. Το όνομα ήταν αρχικά απλώς το ψευδώνυμο του συγκροτήματος, αλλά σύντομα έγινε alter ego για τον ίδιο, ο οποίος αργότερα άλλαξε νομικά το όνομά του σε Alice Cooper.
Το συγκρότημα, αρχικά γνωστό ως The Nazz, επηρεάστηκε έντονα από τους ψυχεδελικούς ήχους των τελών της δεκαετίας του 1960. Ωστόσο, καθώς άρχισαν να ενσωματώνουν θεατρικά στοιχεία στις ζωντανές εμφανίσεις τους, ανέπτυξαν έναν μοναδικό και προκλητικό ήχο για την εποχή. Η μπάντα του Alice Cooper έγινε γρήγορα διαβόητη για τα εξωφρενικά σκηνικά σόου της, που περιλάμβαναν γκιλοτίνες, φίδια και αίμα. Αυτά τα σκηνικά θα γίνονταν βασικά στοιχεία στις ζωντανές εμφανίσεις του Cooper.
H επιτυχία του “Welcome to My Nightmare” εδραίωσε τη θέση του Alice Cooper ως ροκ είδωλο
Το 1975, έκανε ένα σημαντικό βήμα στην καριέρα του. Κυκλοφόρησε το “Welcome to My Nightmare”, σηματοδοτώντας την αρχή της σόλο καριέρας του. Το άλμπουμ, που ήταν concept δίσκος, αφηγούταν την ιστορία του Steven, ενός χαρακτήρα που περιπλανιόταν σε μια σειρά από ενοχλητικούς και σουρεαλιστικούς εφιάλτες. Το άλμπουμ συνδύαζε το hard rock με μια αίσθηση θεατρικότητας, πρωτοφανή για την εποχή. Με το “Welcome to My Nightmare”, ο Cooper όχι μόνο άλλαξε το τοπίο της ροκ μουσικής, αλλά έθεσε και τις βάσεις για το μέλλον των θεατρικών ροκ παραστάσεων.
Σε παραγωγή του Bob Ezrin, το “Welcome to My Nightmare” αποτέλεσε σημαντική απόκλιση από τις προηγούμενες δουλειές του Cooper. Τα θεατρικά στοιχεία του άλμπουμ ήταν φιλόδοξα, με την ιστορία να ξεδιπλώνεται σαν ταινία τρόμου, γεμάτη ανατριχιαστικά ηχητικά εφέ και αφηγηματικά ιντερλούδια. Ένα από τα τραγούδια που ξεχώρισαν, το “Only Women Bleed”, έγινε τεράστια επιτυχία και ανέδειξε την ικανότητα του Cooper να γράφει συναισθηματικά τραγούδια, παράλληλα με τη συνήθη θεατρικότητά του. Το άλμπουμ είχε και εμπορική επιτυχία, φτάνοντας στο νούμερο 23 του αμερικανικού Billboard 200 και σε πλατινένιο επίπεδο. Η επιτυχία του “Welcome to My Nightmare” εδραίωσε τη θέση του Alice Cooper ως ροκ είδωλο, ενώ οι ζωντανές του εμφανίσεις έγιναν must-see εκδηλώσεις, γνωστές για τις σοκαριστικές τους παραστάσεις.
Η περιοδεία “Welcome to My Nightmare” ήταν εξίσου φιλόδοξη, με τον Cooper να ζωντανεύει επί σκηνής τα εφιαλτικά visuals του άλμπουμ. Η ζωντανή παράσταση ήταν ένα θέαμα, με τον Cooper να χρησιμοποιεί σκηνικά όπως μια γιγαντιαία μηχανική αράχνη, μια γκιλοτίνα και ένα σκηνικό που αντανακλούσε τον απόκοσμο κόσμο των εφιαλτών του Steven. Η περιοδεία σηματοδότησε μια νέα εποχή για τις ροκ συναυλίες.
Tο “Trash” δεν ήταν μόνο μια εμπορική μουσική παραγωγή – ήταν επίσης μια επανεφεύρεση της εικόνας του Alice Cooper
Μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1980, ο Alice Cooper είχε ζήσει τα σκαμπανεβάσματα του ροκ σταρ. Μετά από μια περίοδο προσωπικών αγώνων με το αλκοόλ και τα ναρκωτικά, είχε αποσυρθεί από τη μουσική σκηνή. Ωστόσο, το 1989, ο Cooper επέστρεψε θριαμβευτικά με την κυκλοφορία του “Trash”. Eνός άλμπουμ που σηματοδότησε μια σημαντική αλλαγή στη μουσική του κατεύθυνση. Σε παραγωγή του Desmond Child, το άλμπουμ παρουσίασε τον Cooper να αγκαλιάζει τον glam metal ήχο που ήταν δημοφιλής εκείνη την εποχή. Το “Trash” περιλάμβανε κομμάτια πιο φιλικά προς το ραδιόφωνο και πιο εμπορικά σε σχέση με την προηγούμενη δουλειά του.
Το “Trash” περιλάμβανε αρκετά επιτυχημένα singles, όπως το εμβληματικό “Poison”, που έγινε ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα τραγούδια του Cooper. Το τραγούδι, με τα hooks και τους προκλητικούς στίχους του, σημείωσε τεράστια επιτυχία, φτάνοντας στο top 10 του Billboard Hot 100. Με αυτό το τραγούδι, ο Cooper εδραίωσε την επιστροφή του. Το άλμπουμ ήταν επίσης εμπορική επιτυχία, φτάνοντας στο νούμερο 20 του αμερικανικού Billboard 200 και αποκτώντας πλατινένια πιστοποίηση. Τα “Bed of Nails”, “House of Fire” και “Only My Heart Talkin‘” έλαβαν σημαντικό airplay, εδραιώνοντας τη θέση του Cooper στη mainstream ροκ σκηνή.
Αλλά το “Trash” δεν ήταν μόνο μια εμπορική μουσική παραγωγή – ήταν επίσης μια επανεφεύρεση της εικόνας του Alice Cooper. Ο ήχος του άλμπουμ ήταν πιο γυαλισμένος, με μια glam rock αίσθηση που απευθυνόταν σε νέα γενιά οπαδών. Η παραγωγή του άλμπουμ ήταν φιλική προς το ραδιόφωνο, αλλά το επαναστατικό πνεύμα του Cooper παρέμενε ατόφιο. Το “Poison” ήταν ένα εντυπωσιακό παράδειγμα αυτού, με τον επικίνδυνο τόνο του, καθώς και τους στίχους για την εθιστική φύση της αγάπης.
Η larger than life προσωπικότητα του Alice Cooper τον έκανε πολιτιστικό είδωλο
Η επιρροή του Alice Cooper στη ροκ μουσική είναι αδιαμφισβήτητη. Βοήθησε στη διαμόρφωση του μέλλοντος του hard rock και του glam metal. Επίσης, η επίδρασή του στη θεατρική απόδοση στη ροκ μουσική είναι τεράστια. Η ικανότητά του να συνδυάζει τη μουσική με το θέατρο, τον τρόμο και τον κοινωνικό σχολιασμό δημιούργησε νέο πρότυπο για τις ζωντανές ροκ παραστάσεις. Πολλοί καλλιτέχνες προσπάθησαν να το μιμηθούν με τα χρόνια. Τα άλμπουμ του, κυρίως το “Welcome to My Nightmare” και το “Trash”, απέδειξαν την ικανότητά του να προσαρμόζεται στις μεταβαλλόμενες μουσικές τάσεις, ενώ διατηρούσε την ταυτότητά του ως shock rocker.
Η επιρροή του Cooper εκτείνεται πολύ πέρα από τη μουσική του. Η προσωπικότητά του είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ιστορίας του ροκ. Οι θεατρικές του παραστάσεις, με στοιχεία ταινιών τρόμου και βαριετέ, έθεσαν τις βάσεις για τα μελλοντικά θεάματα. Συγκροτήματα και καλλιτέχνες όπως ο Marilyn Manson, οι Slipknot, ο Rob Zombie και ο King Diamond τον αναφέρουν ως σημαντική επιρροή στη δουλειά τους. Ιδίως στην ανάμειξη μουσικής και θεατρικότητας.
Δεν πρόκειται μόνο για τη μουσική. Η larger than life προσωπικότητα του Alice Cooper τον έκανε πολιτιστικό είδωλο. Έγινε σταθερό στοιχείο στα μέσα ενημέρωσης, εμφανιζόμενος σε συνεντεύξεις, cameo εμφανίσεις σε ταινίες και τηλεοπτικές εκπομπές. Το 1992, εμφανίστηκε στο “Wayne‘s World”, σε μια αξέχαστη σκηνή με τον Mike Myers και τον Dana Carvey. Η εικόνα του έχει αγκαλιαστεί από την ποπ κουλτούρα με τρόπους που λίγοι ροκ σταρ μπορούν να ισχυριστούν.