Η ηχητική παρέλαση των Nightfall ανά τους αιώνες (στα τέλη του 20ού και τώρα στον 21ο) ήταν και παραμένει πάντα αξιοπρόσεκτη. Είναι άλλοτε εντυπωσιακή και κάποιες φορές πιο εσωστρεφής και… ντροπαλή, υποβόσκουσα στις σκιές. Όλες τους βαμμένες με πρωτεύοντα χρώματα, αυτά του σκότους και του πόνου. Μετά από πολλά ταρακουνήματα και θαλασσοταραχές έμπνευσης, το 2021 έφερε το δέκα το καλό για την αθηναϊκή αρμάδα. Ο δέκατος δίσκος με τίτλο “At Night We Prey” ξεσκίζει ήδη τα ηχεία, όπως η γυναικεία δαιμονική μορφή του εξωφύλλου συμπεριφέρεται στα θύματά της.
Διαβάζοντας λόγια των μελών και συγκεκριμένα του Ευθύμη Καραδήμα, της κεντρικής μορφής των Nightfall όλες αυτές τις δεκαετίες, το άλμπουμ ξενυχτά με την επικίνδυνη συντροφιά που ονομάζεται “κατάθλιψη“. Η πνευματική κατάσταση του ανθρώπου προσωποποιείται σε έναν θηλυκό δαίμονα, ο οποίος δεν δείχνει κανένα οίκτο στα “θηράματά” του. Όπως ακριβώς συμπεριφέρεται αυτό το σύμπτωμα που βασανίζει συνειδητά ή ασυνείδητα ένα τεράστιο ποσοστό της ανθρωπότητας. Ο ίδιος ο frontman και μπασίστας των Nightfall βγήκε μπροστά και γενναία παραδέχθηκε πως οι στίχοι είναι βασισμένοι στις δικές του εμπειρίες και τη δική του μάχη.
Η συχνή χρήση του πρώτου προσώπου στους μεταφορικούς αλλά όχι δυσερμήνευτους στίχους δίνει έμφαση στον αυτοβιογραφικό τόνο, που είναι ακριβέστατος. Προέρχεται από προσωπικά βιώματα και με ευκολία ταυτίζεσαι, αν κάποια στιγμή στη ζωή σου σε έχει “κουκουλώσει” αυτός ο θλιβερός μανδύας. Το μεγαλείο του “At Night We Prey” εντοπίζεται στο ότι δεν φέρει ίχνος παθητικότητας. Ο δέκατος δίσκος των Nightfall χαρακτηρίζεται από οργή, δύναμη και μια σκοτεινή μεγαλοπρέπεια.
Το πιάνο του εισαγωγικού “She Loved the Twilight” σου μεταδίδει μια προσμονή για κάτι που πλησιάζει, αλλά δεν έχεις τον έλεγχο να ερμηνεύσεις αν είναι καλό ή κακό. Το σκότος όμως του “Killing Moon” και στη συνέχεια του “Darkness Forever” απλώνεται γρήγορα. Το όραμα των Nightfall εξαπλώνεται με γοργούς ρυθμούς μέσα από thrash/death τέμπο και riff, τις σήμα-κατατεθέν κιθαριστικές μελωδίες τους και μια βαριά γοτθική ατμόσφαιρα στο στυλ των Moonspell ή των Samael. Οι Nightfall μοιάζουν να έχουν συγκεντρώσει όλα τα καλά στοιχεία των ‘90s και να τα έχουν μπλεντάρει με τις σύγχρονες τεχνικές.
Το “Witches” έρχεται να σου εξάψει ακόμη περισσότερο το ενδιαφέρον με τη μουσική του, που αγγίζει ως και τις black metal παραμεθορίους. Θα έλεγα πως είναι το τραγούδι που συνδέεται όσο κανένα άλλο με το παρελθόν του Φώτη στους Septic Flesh. Η προσέγγισή του στα τύμπανα και στους κιθαριστικούς ρυθμούς δεν αφήνει περιθώρια. Είναι από τα κορυφαία τραγούδια του “At Night We Prey”.
Ο Ευθύμης με τον Φώτη Μπενάρντο άρχισαν να συνεργάζονται το 2017. Το τελικό σχήμα πλαισίωσε ένας φίλος από τις πολύ πρώτες ημέρες, ο Mike Γαλιάτσος, που είχε αποχωρήσει το 2003. Μαζί με τον Mike, όλως τυχαίως, επέστρεψε και το αρχικό logo των Nightfall. Τη θέση της δεύτερης κιθάρας ήρθε να καλύψει ο Κώστας Κυριακόπουλος, προερχόμενος από τους The Slayerking, το προσωπικό project του Ευθύμη. Ηλίου φαεινότερον από το τελικό αποτέλεσμα πόσο δεμένη είναι η τετράδα.
Επίσης, είναι ολοφάνερο πόσο αρέσκονται οι Nightfall να ασχολούνται με γυναικείες θεότητες. Εδώ έχουμε να κάνουμε με μια γυναικεία προσωποποίηση της ήδη θηλυκής λέξης “κατάθλιψη”, η οποία έρχεται να προστεθεί στις Ishtar, Iris, Lyssa, Hubris, Cassiopeia κ.ά. Όσο μεγάλη είναι η πληθώρα από γυναικείες θεότητες που ανιχνεύεις στη δισκογραφία της αθηναϊκής μπάντας, άλλο τόσο σε αφθονία είναι τα διαφορετικά στοιχεία που διακρίνεις στο νέο τους άλμπουμ. Αδιαμφισβήτητα, με το “At Night We Prey” έπιασα τον εαυτό μου να συμφωνεί πως εδώ έχουμε να κάνουμε με προοδευτική μουσική με την ευρεία έννοια του όρου και όχι με την ταμπέλα που κουβαλούσαν στα ‘90s μπάντες τύπου Dream Theater.
Απόλυτα εκτιμητέο το προοδευτικό στοιχείο. Φυσικό επακόλουθο είναι ο ακροατής να χρειάζεται περισσότερα ακούσματα για να «χωνέψει» το τελικό αποτέλεσμα. Δεν βγαίνει χαμένος, διότι οι συνεχείς ακροάσεις όχι μόνο δεν κουράζουν, αλλά αποκαλύπτουν τα κρυφά χαρίσματα της νέας κυκλοφορίας των Nightfall.
Όσο εξελίσσονται, οι συνθέσεις φορούν ένα πιο doom και ατμοσφαιρικό πέπλο χωρίς το άλμπουμ να γίνεται κοιμισμένο. Ο ακροατής από την αρχή ως το τέλος έρχεται να διαχειριστεί ένα τεταμένο κλίμα. Από τη μέση και έπειτα τα blast beats λιγοστεύουν και ο μυστικισμός φουντώνει ακόμη περισσότερο. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το “Meteor Gods“, με τη δραματικότητά του και τις γυναικείες φωνές που έρχονται να ταιριάξουν απόλυτα. Το “Temenos” και το ομώνυμο τραγούδι είναι της ίδιας συνομοταξίας, ενώ το “Martyrs of the Cult of the Dead (Agita)” αναδύει θύμησες και εποχές περασμένες.
Το “At Night We Prey” είναι ένας δαίμονας, ανεξαρτήτως φύλου, που σε τραβά σαν άγκυρα σε δυσθεώρητα συναισθηματικά βάθη. Δεν μπορείς να κάνεις αλλιώς και δεν θέλεις να κάνεις αλλιώς σε αυτό το νοσηρά όμορφο άλμπουμ.
ΥΓ. Η Season of Mist ποντάρει πολύ στο dark horse που ονομάζεται Nightfall. Πρώτη της κίνηση, και ιδιαίτερα μερακλίδικη, είναι να επανεκδώσει όλες τις κυκλοφορίες της μπάντας από τα ‘90s.
ΥΓ1. Είναι δυνατόν να μη μνημονεύσεις την Ελένη και τη Σουζάνα Βουγιουκλή στα γυναικεία φωνητικά; Ακόμα και στον συνοδευτικό ρόλο που έχουν αναλάβει εδώ, σου σηκώνουν με ευκολία την τρίχα κάγκελο.
ΥΓ2. Η παραγωγή έγινε στα αθηναϊκά Devasoundz Studios και Soundflakes Studios. Την ανέλαβαν ο Φώτης με τον Ευθύμη και θα έλεγα πως αποτελεί οδηγό για μπάντες του είδους και όχι μόνο.
Artist: Sober On Tuxedos
Album: Good Intentions
Label: Heaven Music
Release Date: 11/12/2020
Genre: Nu Metal, Metalcore
Artist: Nightfall
Album: At Night We Prey
Release Date: 05/03/2021
Label: Season of Mist
Genre: Melodic Death Metal, Melodic Black Metal, Doom Death Metal, Gothic Metal
1. She Loved the Twilight
2. Killing Moon
3. Darkness Forever
4. Witches
5. Giants of Anger
6. Temenos
7. Meteor Gods
8. Martyrs of the Cult of the Dead (Agita)
9. At Night We Prey
10. Wolves in Thy Head
Producer: Φώτης Μπενάρντο, Ευθύμης Καραδήμας
Nightfall: Ευθύμης Καραδήμας (Φωνή, μπάσο), Κώστας Κυριακόπουλος (Κιθάρα), Mike Γαλιάτσος (Κιθάρα), Φώτης Μπενάρντο (Τύμπανα)
Nightfall: At Night We Prey
Το "At Night We Prey" επιβεβαιώνει την αδιάκοπη δυναμική των Nightfall, συνδυάζοντας προσωπική εξομολόγηση με πολυεπίπεδη μουσική έκφραση. Η μπάντα επιστρέφει ώριμη, επιθετική και ταυτόχρονα πειραματική, δημιουργώντας έναν δίσκο που απαιτεί πολλαπλές ακροάσεις και δικαιώνει κάθε φορά τον ακροατή με νέες αποκαλύψεις.