Ο Mark Hennessy δεν κυνηγά φαντάσματα του παρελθόντος. Παρότι θα μπορούσε να πατήσει στο όνομά του από την εποχή των Paw και το grunge των ’90s, επιλέγει μια διαφορετική διαδρομή. Με το “Diminishing Returns”, την καινούρια κυκλοφορία των Godzillionaire από τη Ripple Music, προτείνει κάτι πιο αυθεντικό και ανεπιτήδευτο. Έναν δίσκο χαμηλών τόνων, που δε ζητά να γίνει το κέντρο της προσοχής, αλλά αφήνει τη μουσική να μιλήσει από μόνη της. Η παραγωγή του θυμίζει γιατί η Ripple ξεχωρίζει μπάντες με χαρακτήρα.
Ας το πούμε ξεκάθαρα: αυτός δεν είναι δίσκος που φτιάχτηκε για να κάνει θόρυβο ή να σαρώσει τα βραβεία. Όμως, αν έχεις 45 λεπτά και ένα καλό ζευγάρι ηχεία, το “Diminishing Returns” έχει κάτι τελείως διαφορετικό να σου δώσει. Μια ανταμοιβή που βασίζεται στην πρόθεση, στη συγκράτηση και σε εκείνο το είδος χημείας που χτίζεται μόνο όταν παίζεις μαζί πάνω από δέκα χρόνια.
Η μπάντα – με τον Hennessy στα φωνητικά, τον Ben White σε κιθάρα και synths, τον Michael Dye στο μπάσο και τον Cody Romaine στα τύμπανα – έχει πλέον αποκτήσει έναν πιο σίγουρο χαρακτήρα. Ξέρουν ακριβώς πού κινούνται μέσα στο φάσμα του heavy rock. Βρίσκονται κάπου ανάμεσα στη ζεστασιά του fuzz της σκηνής του Palm Desert και τη μελαγχολική ένταση του παλιού grunge. Όμως δεν κάνουν αναβίωση. Αντίθετα, εξερευνούν υφές, χώρο και ένταση, χωρίς να καταφεύγουν στα γνωστά κόλπα του είδους.
Το εναρκτήριο “Drowning All Night” θέτει αμέσως τον τόνο. Αντί να ξεσπάσει, σε τραβάει προς τα μέσα. Ο Hennessy δεν φωνάζει ούτε ουρλιάζει· μιλάει, διηγείται, «σερβίρει» το κομμάτι σαν μπάρμαν με ιστορία να πει. Την ίδια στιγμή, η μπάντα απλώνεται από κάτω του με ένα τζαμάρισμα υπομονετικό αλλά και καθηλωτικό. Δεν είναι επιθετικό, αλλά ούτε και παθητικό. Είναι απλά παρόν, κι αυτό κουβαλά μια ενέργεια σπάνια στη σημερινή ροκ σκηνή.
Το “Diminishing Returns” ξεδιπλώνεται με βάθος, ποικιλία και τόλμη, χωρίς φασαρία, αλλά με απόλυτη αυτοπεποίθηση
Μετά έρχεται το “Boogie Johnson”, ένα κομμάτι πιο σφιχτό και δυναμικό, με proto-metal επιρροές. Δεν πνίγεται όμως σε αναφορές ή δήθεν φόρους τιμής. Είναι βαρύ, ναι, αλλά με έναν τρόπο λιτό και καθαρό, όχι υπερβολικό. Σαν ένα σύντομο, κοφτερό τσίμπημα. Ένα τραγούδι που δεν προσπαθεί να αποδείξει κάτι, γιατί ξέρει ήδη ποιο είναι. Το “Spin Up Spin Down” είναι το σημείο όπου τα πράγματα αρχίζουν να μπερδεύονται. Το κομμάτι παίζει με τη δομή, θυμίζοντας post-rock και shoegaze. Οι κιθάρες ξεδιπλώνονται με εφέ που δημιουργούν μια σχεδόν ονειρική ατμόσφαιρα, ενώ spoken-word αποσπάσματα μπαίνουν και βγαίνουν μέσα στο ηχητικό τοπίο. Κάτι σε όλο αυτό σε υπνωτίζει. Ίσως είναι το πιο τολμηρό κομμάτι του δίσκου – όχι γιατί εντυπωσιάζει, αλλά γιατί τολμά να είναι αργό.
Σε όλο το άλμπουμ, το rhythm section των Dye και Romaine δεν προσπαθεί να τραβήξει την προσοχή. Αντίθετα, κάνει κάτι πιο απαιτητικό: δίνει χώρο. Τα grooves καθορίζουν τα κομματιά, δεν είναι απλώς γαρνιτούρα. Αυτό φαίνεται ξεκάθαρα στο “Astrogarden” και στο “Common Board, Magic Nail”. Εκεί, οι χαμηλές συχνότητες γίνονται το έδαφος πάνω στο οποίο κιθάρα και synth του White απλώνουν συνεχώς εναλλασσόμενες ατμόσφαιρες. Ο Hennessy κινείται πάνω τους, με φωνητικές γραμμές που ακούγονται σαν να είναι τραγουδισμένες μέσα από τα δόντια του.
Κάθε κομμάτι πηγαίνει στον πηγαίνει στον δικό του προορισμό. Το “3rd Street Shuffle” φέρνει μια πιο χαλαρή, funky αίσθηση. Αντίθετα, το “Unsustainable” στρίβει προς ηλεκτρονικά και trip-hop μονοπάτια, με συμμετοχή της Lizz Weiler στα φωνητικά. Στα χαρτιά, αυτή η αλλαγή ίσως φαίνεται άσχετη. Όμως, μέσα στο πλαίσιο του “Diminishing Returns”, απλώς ανοίγει το ηχητικό του εύρος. Οι Godzillionaire μας θυμίζουν ότι, αν θέλουν, μπορούν να πάνε και προς τα εκεί.
Οι Godzillionaire αφήνουν για το τέλος το πιο αργό, σταθερό και ουσιαστικό statement του “Diminishing Returns”
Και μετά έρχεται το κλείσιμο του δίσκου: “Shadow of a Mountain”. Διαρκεί σχεδόν οκτώ λεπτά και εξελίσσεται με αργό ρυθμό. Ξεκινά χαμηλόφωνα, σχεδόν σαν ψίθυρος, και σταδιακά αποκτά βάρος. Όχι μέσα από ένταση, αλλά μέσα από την υπομονή. Ο ήχος χτίζεται σταδιακά, χωρίς βιασύνη. Εδώ οι Godzillionaire δείχνουν πως ξέρουν να περιμένουν. Και τελικά, κάθε δευτερόλεπτο αποκτά σημασία.
Το “Diminishing Returns” κρατά χαμηλό προφίλ. Δεν βιάζεται να εντυπωσιάσει, ούτε χτίζει πάνω στο εφέ. Αντί για εξάρσεις, στήνει έναν ήρεμο, προσωπικό χώρο. Όλα λειτουργούν υπόγεια, με παρουσία που κερδίζει χρόνο με τον χρόνο. Κάποιοι ίσως πουν ότι το άλμπουμ δεν ρισκάρει ιδιαίτερα. Όμως, το να μη ζητάς προσοχή και να μην φορτώνεις τα πάντα με ένταση, μπορεί να είναι το μεγαλύτερο ρίσκο. Με αυτή τη λογική, το “Diminishing Returns” δεν κάνει πίσω. Προσφέρει μια ώριμη εκδοχή του ροκ, με ήχο που δείχνει εμπειρία και σιγουριά. Αφήνει χώρο στη σιωπή και μένει σταθερό σε αυτό που εκφράζει.
Artist: Sober On Tuxedos
Album: Good Intentions
Label: Heaven Music
Release Date: 11/12/2020
Genre: Nu Metal, Metalcore
Artist: Godzillionaire
Album: Diminishing Returns
Release Date: 17/01/2025
Label: Ripple Music
Genre: Heavy Rock, Alternative Rock
1. Drowning All Night
2. Boogie Johnson
3. Spin Up, Spin Down
4. Astrogarden
5. 3rd Street Shuffle
6. Unsustainable
7. Common Board, Magic Nail
8. Shadow of a Mountain
Producer: Paul Malinowski
Godzillionaire: Mike Dye (Μπάσο, synth, φωνή), Mark Hennessy (Φωνή), Cody Romaine (Τύμπανα), Ben White (Κιθάρα, synth, φωνή)
Godzillionaire: Diminishing Returns
Οι Godzillionaire παραδίδουν έναν δίσκο που δεν σηκώνει φωνές αλλά σε κερδίζει με τη συνέπεια, τη δομή και την ωριμότητά του. Χωρίς εντυπωσιασμούς, χτίζουν κάτι ουσιαστικό, δίνοντας αξία στη λεπτομέρεια και το βάθος. Μια ήσυχη αλλά γεμάτη παρουσία.