Megadeth, Blind Guardian, Grand Magus, 14/06/2024 @Release Athens 2024
Η κατηφόρα μάς έφερε για μία ακόμη φορά στην Πλατεία Νερού και στο Release Athens Festival για την ημέρα των Grand Magus. Πρέπει να θεσπιστεί ένας άγραφος κανόνας ώστε να λέμε την εκάστοτε μέρα του φεστιβάλ με το όνομα της μπάντας που βρίσκεται χαμηλότερα στο line-up, για να δούμε ποιός είναι ο ψαγμένος μετά. “Πήρα εισιτήριο για Grand Magus“, “Α, εγώ θα πάω μόνο Telenova φέτος” και τέτοια. Μετά από αυτήν τη φοβερή εισαγωγή, ας μπούμε στο ψητό. Το οποίο, προφανώς, είναι οι Megadeth και οι Blind Guardian. (Βαγγέλης)
Βαγγέλης Τσιμπλάκης
Συντάκτης
Ελευθερία Μαυροκεφάλου
Συντάκτης
Έφτασα στο χώρο ακριβώς την ώρα που ξεκινούσαν οι Grand Magus με συνέπεια μέχρι να πάρω το δροσερό μου, γνωστό αναψυκτικό σε κόκκινη συσκευασία και να ρίξω μια ματιά στο merch (που δεν έλεγε και πολλά για να είμαστε ειλικρινείς), να χάσω κάνα τέταρτο απ’ την εμφάνισή τους. ‘Ντάξει, τους άκουγα τους Grand Magus στο background αλλά η αλήθεια είναι ότι αυτό το doom-stoner-κάτι που παίζουν δεν ήταν ποτέ η δική μου κούπα του τσαγιού.
Παρόλα αυτά, όπως είπε και ένας φίλος, “Πολλή φασαρία κάνουν για τρία άτομα” το οποίο θα το εκλάβω ως θετικό. Η ζέστα και ο ήλιος ποτέ δεν είναι φίλοι των μπαντών που παίζουν πρώτες σε φεστιβάλ οπότε το γεγονός ότι το έκαναν το μπούγιο τους, είναι καλό. Παλιά καραβάνα σε τέτοια ο JB άλλωστε. Προχωράμε. (Βαγγέλης)
Artist: Morrissey
Album: I Am Not a Dog on a Chain
Label: BMG
Release Date: 20/03/2020
Genre: Indie Rock
1. I, the Jury
2. Sword of the Ocean
3. Steel Versus Steel
4. Iron Will
5. Like the Oar Strikes the Water
6. Untamed
7. Ravens Guide Our Way
8. Hammer of the North
Grand Magus (OW) | Deezer | Facebook | Instagram | SoundCloud | Spotify | Tidal | Twitter | YouTube
Το καλό σε περιπτώσεις που η ημέρα του φεστιβάλ έχει λίγες μπάντες (τρεις εν προκειμένω) είναι ότι μπορείς να το παίζεις ιστορία ότι δεν πας μόνο για τους headliners και ότι στηρίζεις και όλα αυτά. Ασχέτως του αν ξέρουμε όλοι ότι πηγαίνεις μόνο για τους headliners. (Όπως εγώ καλή ώρα για τους Megadeth). Γιατί η αλήθεια είναι ότι δε νομίζω να είδε κανείς το όνομα των Grand Magus στο line-up και να είπε “έφυγα για εισιτήριο”. Ίσως να είπαν κάτι αντίστοιχο βέβαια φέτος οι fans των Blind Guardian που ακολούθησαν μετά.
Οι οποίοι fans δε δίστασαν να τιγκάρουν τρεις βραδιές μεγάλο συναυλιακό χώρο της Αθήνας το χειμώνα που μας πέρασε, έχοντας ήδη προηγηθεί άλλη μία εμφάνιση της μπάντας πέρυσι, πάλι στο Release Festival και άλλη μία που έπεται φέτος, στο Chania Rock Festival ε, ας πούμε ότι ήταν λίγο υπερβολή η παρουσία τους ΚΑΙ στο Release 2024, αλλά δε με ρώτησε και κανείς για να είμαστε ειλικρινείς. Δηλαδή μέσα σε ένα χρόνο έξι φορές. Φτάνει θα πω. Η ένστασή μου έχει να κάνει ΜΟΝΟ με το ότι θα μπορούσαμε να δούμε κάτι άλλο σαν δεύτερο όνομα σε μία τέτοια μέρα και όχι μια μπάντα που έχει έρθει στη χώρα μας άλλες τέσσερις φορές τους προηγούμενους μήνες.
Στο καθαρά μουσικό τώρα, θα πω απλώς ότι ελπίζω να ήταν καλύτεροι στις προηγούμενες εμφανίσεις τους γιατί προσωπικά δεν πέθανα και με τούτη εδώ. Δεν είχα μέτρο σύγκρισης γιατί τους έβλεπα πρώτη φορά αλλά αν ήταν έτσι και οι προηγούμενες, τότε τα στάνταρντς πρέπει να ανέβουν λίγο. Εσύ φίλε φαν των Blind Guardian μη με σιχτιρίσεις, τη δική μου γνώμη γράφω εδώ.
Δεν μπορούμε να πούμε ότι οι Blind Guardian ήταν όσο εντυπωσιακοί, όσο τους έχουμε συνηθίσει
Θαρρώ ότι μπορούν να πιάσουν καλύτερη απόδοση και θα ήθελα να είχαν πιάσει, ώστε να με κερδίσουν με την εμφάνισή τους. Λίγο τα πολλά προηχογραφημένα, που χωρίς αυτά δεν αποδίδεται σωστά το υλικό τους, λίγο η σχετικώς μέτρια απόδοση του συμπαθέστατου Hansi, συνετέλεσαν στο να σχηματίσω αυτή την εντύπωση. Εννοείται, εντυπωσιακή άρση κινητών στο “Bard’s Song” και στο “Mirror Mirror” και ωραία εκτέλεση του “Lord of the Rings”. Γενικώς, βάσει λεγομένων, η περσινή τους εμφάνιση, πάλι στην Πλατεία Νερού, ήταν καλύτερη. (Βαγγέλης)
Με κάμποσες εμφανίσεις στη χώρα μας τον τελευταίο ενάμιση χρόνο, είδα τον Hansi Kürsch να γίνεται ένα με το κοινό. Ο ήχος δεν ήταν ιδιαίτερα καλός, αλλά η ατμόσφαιρα, μου έδωσε να καταλάβω γιατί η σχέση με τον κόσμο είναι μία σχέση αγάπης, που θερμαίνεται όλο και περισσότερο με τα χρόνια.
Λίγο η ζέστη, λίγο η κούραση, λίγο τα φωνητικά, που δυστυχώς τα βρήκα κάπως «φτωχά», μπόρεσα να μπω στο κλίμα μόνο προς το τέλος. Κάθε κομμάτι και μία ιστορία, με τους Γερμανούς να επιλέγουν για τη χθεσινή εμφάνισή τους τα “Blood of the Elves“, “Nightfall“, “This Will Never End“, μεταξύ άλλων. Και φυσικά, “Valhalla“, για το τέλος, με τον κόσμο να τραγουδά δυνατά με την μπάντα, αλλά και για την μπάντα! Για τέτοιες στιγμές, ναι, ακούω όλα όσα λένε οι φανατικοί των Blind Guardian, και τους στηρίζω!
Με ενθουσιασμό, τραγουδώντας μαζί τους κάθε στίχο και χειροκροτώντας ρυθμικά, κοινό και Blind Guardian έγιναν και πάλι ένα, δίνοντας ξανά ραντεβού πολύ σύντομα, στα Χανιά! (Ελευθερία)
Artist: Morrissey
Album: I Am Not a Dog on a Chain
Label: BMG
Release Date: 20/03/2020
Genre: Indie Rock
Blind Guardian (OW) | Deezer | Facebook | Instagram | SoundCloud | Spotify | Tidal | Twitter | YouTube
Imaginations From the Other Side
Blood of the Elves
Nightfall
The Script for My Requiem
Violent Shadows
Lord of the Rings
This Will Never End
Time Stands Still (At the Iron Hill)
Secrets of the American Gods
The Bard’s Song – In the Forest
Mirror Mirror
Valhalla
Με λιγότερο από μία ώρα για να ανέβει ο Mustaine με την υπόλοιπη παρέα στην σκηνή του Release Athens Festival 2024, όλα κύλησαν ομαλά και ευχάριστα. Το καλοκαίρι έχει επίσημα φτάσει, αφού το βράδυ της Παρασκευής ήταν η δεύτερη μέρα του Release Athens Festival 2024. (Ελευθερία)
Megadeth για τη συνέχεια και “τα ‘παμε”. Έχοντας την τύχη (ή ατυχία για κάποιους) να έχω δει την μπάντα τρεις φορές, και με μεγάλα χρονικά κενά στο ενδιάμεσο, θα πω ότι αυτή η εμφάνιση ήταν ό,τι καλύτερο. Λίγο είναι. Ισοπεδωτική. Το απόσταγμα απ’ όλα αυτά τα χρόνια είναι ότι όταν ο Dave Mustaine είναι καλά, οι Megadeth παίζουν καλά. Και χθες, ο αγαπημένος μας ξινιόλης, ήταν στα καλύτερά του. Τι να πρωτοπώ; Εντάξει, δεν μπορώ να είμαι και πολύ αντικειμενικός αλλά τέτοια απόδοση δεν την περίμενε ούτε ο πιο τελειωμένος Megadeth-άς.
Εδώ δε στάθηκε ικανή να τον πτοήσει ούτε η μανούρα που πήγε να γίνει σε κάποια φάση. Dave απτόητος, μπινελικώνει και παράλληλα χώνει riff “Skin o’ My Teeth” σα να βάζει ένα ποτήρι νερό. Καλά, η υπόλοιπη μπάντα έτσι κι αλλιώς έχει συγκεκριμένο ρόλο. Από τον Dirk Verbueren στα τύμπανα ξέραμε τι να περιμένουμε, ομοίως και από τον James LoMenzo, παλιά καραβάνα άλλωστε. Αυτός που έκλεψε την παράσταση κατ’εμέ, ήταν ο Teemu Mäntysaari, ο οποίος παρότι μπήκε φυτευτός στην μπάντα από τον Kiko Loureiro, ήταν εξαιρετικός. Λυμένος, άψογος ήχος, με τα φωνητικά του και όλα, κύριος!
Ο ιδρυτής και frontman των Megadeth δεν έχασε ούτε νότα
Καλά για το setlist τι να πούμε; Το “Countdown to Extinction” είχε την τιμητική του, τελείως ανέλπιστα, με πέντε κομμάτια! Μου έλειψε βέβαια κάτι από “Youthanasia” αλλά ας μην τα θέλουμε και όλα δικά μας, ακούσαμε το “This Was My Life” και το ομώνυμο “Countdown to Extinction” και αντίο ζωή. Ήθελα και κάτι από “Risk” για να πω την αλήθεια. Ναι, μη βαράτε, μου αρέσει το “Risk”. Τέλος πάντων, δε θα επεκταθώ στο setlist περαιτέρω αλλά ένα πράγμα θα ήθελα να σημειώσω: ΓΙΑΤΙ ΡΕ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΙ ΦΕΥΓΕΤΕ ΠΡΙΝ ΤΟ HOLY WARS;;; ΠΟΣΟ ΠΙΟ ΓΡΗΓΟΡΑ ΘΑ ΠΑΤΕ ΣΠΙΤΙ ΣΑΣ ΔΗΛΑΔΗ;
Πραγματικά, έχεις δει μια μνημειώδη εμφάνιση από τους Megadeth και αντί να περιμένεις να παιχτεί και η τελευταία νότα, εσύ βιάζεσαι να φύγεις για να προλάβεις τι; Μόνο για τα ΜΜΜ δικαιολογείται, και αυτό πολύ επιεικώς γιατί δεν ξέρω τι μπορεί να προλάβει κανείς εκείνη την ώρα. Κουβέντα να γίνεται δηλαδή. Αυτά από εμένα. Και του χρόνου. (Βαγγέλης)
Με τη διοργάνωση να είναι άκρως συνεπής στο πρόγραμμα, τα φώτα έσβησαν, ο Vic εμφανίστηκε στο videowall και οι Megadeth μπροστά μας! Μετά από οχτώ χρόνια, επέστρεψαν στην Ελλάδα, σε μία βραδιά, που σίγουρα δε θα ξεχάσουμε! Με το “The Sick, the Dying… and the Dead!“, έδωσαν την έναρξη, για να συνεχίσουν με ένα φοβερό setlist, που έπαιξαν με μαεστρία και μας έκαναν να παραληρήσουμε!
Όσο και να τους έχεις ακούσει ή έχεις δει ξανά, οι Megadeth χθες δεν αστειεύτηκαν
Nτυμένος στα μαύρα, όπως συνήθως, ο Dave Mustaine, έβγαζε πάθος στο μικρόφωνό του και riffs στην κιθάρα του, αλωνίζοντας στην σκηνή από την αρχή ως και το τέλος. Με ένα μικρό “διάλειμμα” στο “Skin o’ My Teeth”, με τον ίδιο να τα βάζει με security που βρισκόταν μπροστά του, να καλεί τη δική του ομάδα ασφαλείας για να τον απομακρύνει, και έπειτα να μας ζητά συγγνώμη για το γεγονός, ο ιδρυτής και frontman των Megadeth δεν έχασε ούτε νότα, μιας που δε διέκοψε στιγμή για το οτιδήποτε!
“Angry Again” και “Hangar 18” ακολούθησαν, με τα κεφάλια να κουνιούνται ρυθμικά και η μπάντα να μας προσφέρει το “This Was My Life”. Όσο και να τους έχεις ακούσει ή έχεις δει ξανά, οι Megadeth χθες δεν αστειεύτηκαν. “Sweating Bullets“, “Trust“, “Tornado of Souls” ξεπέρασαν κάθε προηγούμενο σε φωνές από το κοινό, και βέβαια, το κλασσικό, αγαπημένο και μη διαπραγματεύσιμο “Countdown to Extinction” οδήγησε σε τρέλα. Λέμε διάφορα για όλες τις μπάντες και τις μεγάλες επιτυχίες τους ανά καιρούς, αλλά οι Megadeth απέδειξαν με θράσος και φυσικότητα ότι αυτές οι μεγάλες επιτυχίες έχουν λόγο που μας κάνουν να κοπανιόμαστε όσα χρόνια και να περάσουν, ειδικά σε τέτοιες βραδιές.
“We’ll be back” είπαν, και φυσικά, και το εννοούσαν! Ο απόλυτος ύμνος της καταστροφής, “Symphony of Destruction“, μας τρέλανε. Το “Peace Sells” ήταν αυτό, που δεν επιζητάς διακαώς, αλλά είναι πάντα εκεί για σένα και σε δικαιώνει. Και για ένα φινάλε, που αρμόζει απόλυτα στην εμφάνιση αυτή, “Mechanix” και “Holy Wars… The Punishment Due“.
Σε μιάμιση ώρα οι Megadeth διέλυσαν τα πάντα στο διάβα τους
Ένα κλεισιμο-φωτιά, με τους Megadeth να έχουν διαλύσει τα πάντα στο πέρασμά τους για μιάμιση ώρα. Και ευτυχώς ή δυστυχώς, όλοι εκείνοι οι δύσπιστοι, που δεν ήρθαν χθες μαζί μας στην Πλατεία Νερού, γιατί τους είχαν δει στις «καλές τους εποχές», μόνο έχασαν!
Αστείρευτοι, με τη φωτιά να καίει ακόμα πολύ δυνατά μέσα τους, οι Megadeth, έχοντας μιλήσει για το πόσο ήθελαν αυτό το live στην Ελλάδα, μας χαιρέτησαν, τραγούδησαν μαζί μας, υποκλίθηκαν και έφυγαν! Ο Mustaine, μένοντας λίγο ακόμα στην σκηνή, χάζεψε το πλήθος, που μόλις είχε συνεπάρει, και έπειτα αποχαιρέτησε με ένα βαθύ χαμόγελο.
Μάλλον και αυτός πέρασε τόσο καλά, όσο και εμείς!