Όταν το Squid Game προβλήθηκε για πρώτη φορά το 2021, κατάφερε να καθηλώσει το κοινό παγκοσμίως. Κύρια προτερήματά του ήταν τα εντυπωσιακά οπτικά του στοιχεία, ο αιχμηρός κοινωνικός σχολιασμός και η συναισθηματική του ένταση. Η πρώτη σεζόν αναδείχθηκε σε πολιτιστικό φαινόμενο, παρουσιάζοντας μια ζοφερή αλλά ποιητική εξερεύνηση της απόγνωσης, της απληστίας και της επιβίωσης. Τέσσερα χρόνια αργότερα, η πολυαναμενόμενη δεύτερη σεζόν έρχεται αντιμέτωπη με τη δύσκολη πρόκληση να χτίσει πάνω σε αυτή την επιτυχία. Αν και η δεύτερη σεζόν του Squid Game προσφέρει μερικές λαμπρές στιγμές και αξιόλογες ερμηνείες, η συνολική της υλοποίηση υπολείπεται των υψηλών προσδοκιών.
Η δεύτερη σεζόν συνεχίζει ακριβώς από το σημείο που σταμάτησε η πρώτη. Ο Seong Gi-hun (Lee Jung-jae) εγκαταλείπει τα σχέδιά του να ξανασμίξει με την κόρη του, αποφασισμένος να κυνηγήσει τους μυστηριώδεις εγκέφαλους πίσω από τα παιχνίδια. Αυτή η αρχική προϋπόθεση δημιουργεί μια ενδιαφέρουσα αφήγηση, καθώς βλέπουμε τον Gi-hun να μεταμορφώνεται από συντετριμμένο επιζώντα σε αποφασισμένο εκδικητή. Τα πρώτα επεισόδια κάνουν μια ευπρόσδεκτη απομάκρυνση από την αρένα. Εστιάζουν κυρίως στην αναζήτησή του για δικαιοσύνη και στη συμμαχία του με τον απογοητευμένο αστυνομικό Hwang Jun-ho (Wi Ha-jun). Ωστόσο, αυτό που ξεκινά ως μια πολλά υποσχόμενη προσπάθεια για διέυρυνση του κόσμου της σειράς, σύντομα καταρρέει κάτω από το βάρος της επανάληψης.
Τα δύο πρώτα επεισόδια, αν και πλούσια σε ατμόσφαιρα, υποφέρουν από έναν υποτονικό ρυθμό. Η ιστορία κινείται αργά, επανερχόμενη σε θέματα καπιταλιστικής κριτικής που είχαν ήδη αναπτυχθεί επαρκώς στην πρώτη σεζόν. Η επιμονή της σειράς να επαναλαμβάνει αυτά τα σημεία -αντί να εμβαθύνει σε νέα- μειώνει την επίδραση που θα μπορούσε να έχει. Η αποφασιστικότητα του Gi-hun είναι ενδιαφέρουσα. Όμως, η αφηγηματική δυναμική που απαιτείται για να διατηρηθεί το ενδιαφέρον του θεατή σε αυτά τα αρχικά επεισόδια είναι αισθητά ελλιπής.
Ένα από τα καθοριστικά χαρακτηριστικά του Squid Game είναι η ικανότητά του να συμπεριλαμβάνει αιχμηρά κοινωνικά σχόλια στην αφήγησή του
Όταν η ιστορία επιστρέφει στην αρένα, φέρνει μαζί της ένα νέο καστ διαγωνιζομένων και μερικά νέα παιχνίδια. Η επανεμφάνιση του διαβόητου παιχνιδιού «Κόκκινο φως, πράσινο φως», με την απόκοσμη κούκλα Young-hee, φαίνεται περισσότερο σαν μια κίνηση για να ευχαριστηθούν οι οπαδοί, παρά ουσιαστικό στοιχείο της αφήγησης. Αν και οι νέες προκλήσεις είναι οπτικά εντυπωσιακές, δεν καταφέρνουν να αγγίξουν τη συναισθηματική ένταση της πρώτης σεζόν. Το διακύβευμα φαίνεται μειωμένο, τόσο λόγω της προβλεψιμότητας των αποτελεσμάτων όσο και επειδή οι νέοι χαρακτήρες δεν καταφέρνουν να «στο περάσουν».
Μεταξύ των νέων παικτών, κάποιοι καταφέρνουν να ξεχωρίσουν. Το δίδυμο μητέρας-γιου της Jang Geum-ja και του Park Yong-sik φέρνει μια συγκινητική δυναμική. Η εισαγωγή μιας τρανς γυναίκας, βετεράνου του στρατού, προσθέτει ένα στοιχείο εκπροσώπησης, αν και φαίνεται κάπως βεβιασμένη. Πολλοί από τους υπόλοιπους χαρακτήρες, ωστόσο, περιορίζονται σε πολυφορεμένα κλισέ. Το αουτσάιντερ, ο χειριστικός και ο φωνακλάς comic relief κάνουν την εμφάνισή τους ξανά, χωρίς ιδιαίτερες διαφοροποιήσεις. Οι προβλέψιμες εξελίξεις στις ιστορίες τους και τα μονοδιάστατα χαρακτηριστικά τους καθιστούν δύσκολη την ουσιαστική επένδυση στους χαρακτήρες του.
Ένα από τα καθοριστικά χαρακτηριστικά του Squid Game είναι η ικανότητά του να συμπεριλαμβάνει αιχμηρά κοινωνικά σχόλια στην αφήγησή του. Η 2η σεζόν συνεχίζει αυτή την παράδοση, αλλά με λιγότερη φινέτσα. Η εισαγωγή ενός συστήματος ψηφοφορίας, όπου οι παίκτες αποφασίζουν αν θα συνεχίσουν τα παιχνίδια μετά από κάθε γύρο, είναι μια έξυπνη εξερεύνηση της συλλογικής λήψης αποφάσεων και της «τυραννίας της πλειοψηφίας». Δυστυχώς, η εκτέλεση μοιάζει τραβηγμένη και υπερβολική. Μέχρι τον τρίτο γύρο ψηφοφορίας, η ένταση δίνει τη θέση της στη μονοτονία και το κοινό μένει να περιμένει να προχωρήσει η πλοκή.
Το πιο έντονο πρόβλημα με τη νέα σεζόν του Squid Game είναι η προσπάθεια να ισορροπήσει την καλλιτεχνική ακεραιότητα με τις απαιτήσεις ενός franchise
Αυτή η τάση για υπερβολικές εξηγήσεις αποτελεί ένα επαναλαμβανόμενο ελάττωμα της σεζόν. Είτε πρόκειται για έναν χαρακτήρα που εξηγεί αναλυτικά τους μηχανισμούς ενός παιχνιδιού, είτε για την αφήγηση που τονίζει επανειλημμένα τα θέματα απληστίας και εκμετάλλευσης, η σειρά δείχνει να υποτιμά τη νοημοσύνη του κοινού της. Η ιστορία του Hwang Jun-ho, ένα από τα σημαντικότερα σημεία της πρώτης σεζόν, συνεχίζεται στη 2η σεζόν, αλλά αποτυγχάνει να αξιοποιήσει τις δυνατότητές της. Ως απογοητευμένος ντετέκτιβ που έγινε τροχονόμος, η εμπλοκή του Jun-ho αρχικά υπόσχεται μια ενδιαφέρουσα παράλληλη έρευνα με τη διείσδυση του Gi-hun στα παιχνίδια. Ωστόσο, το arc του παραγκωνίζεται υπέρ της κύριας αφήγησης, αφήνοντας άλυτα ερωτήματα και χαμένες ευκαιρίες για την ανάπτυξη του χαρακτήρα.
Ο Front Man (Lee Byung-hun), από την άλλη πλευρά, αποκτά έναν πιο σημαντικό ρόλο, αναλαμβάνοντας τη νέα θέση του “001”. Η διττή του ιδιότητα ως συμμετέχων και ενορχηστρωτής των παιχνιδιών προσθέτει πολυπλοκότητα στον χαρακτήρα του και ο Lee Byung-hun αποδίδει μια λεπτή ερμηνεία. Ωστόσο, η δυναμική μεταξύ αυτού, του Gi-hun και του Jun-ho παραμένει ανεκμετάλλευτη. Συζητήσεις που θα μπορούσαν να προσθέσουν συναισθηματικό βάρος και βάθος στην ιστορία παραλείπονται, αφήνοντας μας να λαχταράμε για περισσότερα.
Ίσως το πιο έντονο πρόβλημα με τη νέα σεζόν του Squid Game είναι η προσπάθειά της να ισορροπήσει την καλλιτεχνική ακεραιότητα με τις απαιτήσεις ενός αναπτυσσόμενου franchise. Η ραγδαία άνοδος της φήμης του, έχει δημιουργήσει ένα εκτεταμένο προϊόν, γεμάτο spin-offs και πραγματικούς διαγωνισμούς. Αυτή η εμπορευματοποίηση δεν έχει περάσει απαρατήρητη από τον Hwang Dong-hyuk, ο οποίος έχει εκφράσει ανάμεικτα συναισθήματα για την κατεύθυνση της σειράς. Η εξάντληση και η απογοήτευσή του είναι εμφανείς σε αυτή τη σεζόν. Συχνά δίνει την αίσθηση πως πρόκειται για ένα «προϊόν» σχεδιασμένο να συντηρήσει ένα εμπορικό σήμα, παρά για μια αφήγηση που δημιουργήθηκε για να συνεχίσει την ιστορία.
Οι αναλαμπές μεγαλείου της μας θυμίζουν τι έκανε το Squid Game ξεχωριστό, αλλά τα λάθη της αναδεικνύουν τους κινδύνους του να δίνεις προτεραιότητα στο franchise έναντι της αφήγησης
Η απόφαση να επεκταθεί η ιστορία σε τρεις σεζόν, αντί να παραδώσει μια συνεκτική συνέχεια, επιδεινώνει αυτό το ζήτημα. Η 2η σεζόν μοιάζει με ένα set up παρά με ένα ολοκληρωμένο έργο από μόνο του. Το απότομο cliffhanger στο τέλος αφήνει περισσότερα ερωτήματα παρά απαντήσεις, αναδεικνύοντας το ρόλο της σεζόν ως γέφυρα παρά ως αυτοτελές κεφάλαιο. Παρά τις αδυναμίες της, η 2η σεζόν του Squid Game διατηρεί μερικά από τα στοιχεία που ξεχώρισαν τον προκάτοχό της. Ο οπτικός σχεδιασμός της σειράς είναι εντυπωσιακός όπως πάντα, με ζωντανά σκηνικά που έρχονται σε αντίθεση με τη βιαιότητα των παιχνιδιών. Η «καραμελένια» αισθητική της αρένας, σε αντιπαράθεση με τη σκοτεινή πραγματικότητα των συμμετεχόντων, συνεχίζει να δημιουργεί μια ζοφερά σουρεαλιστική ατμόσφαιρα.
Το καστ, με επικεφαλής τον Lee Jung-jae, προσφέρει κάπιοιες δυνατές ερμηνείες. Η ερμηνεία του Lee ως Gi-hun αποτυπώνει με βάθος τη μεταμόρφωση του χαρακτήρα από έναν συντετριμμένο άνθρωπο σε έναν απρόθυμο ήρωα. Το υποστηρικτικό καστ, αν και περιορισμένο από το σενάριο, προσφέρει στιγμές ανθρωπιάς και χιούμορ που δίνουν σύντομες ανάσες από την κατά τα άλλα βαριά αφήγηση.
Η δεύτερη σεζόν του Squid Game δεν στερείται πλεονεκτημάτων, αλλά υπολείπεται του υψηλού πήχη που είχε θέσει ο προκάτοχός του. Η εξάρτηση της σεζόν από τα γνωστά τροπάρια, ο άνισος ρυθμός και η έλλειψη αφηγηματικής λύσης τη βαραίνουν, ενώ οι στιγμές λάμψης και οι δυνατές ερμηνείες την κρατούν μακριά από το να βουλιάξει εντελώς. Ως αυτόνομη δημιουργία, δυσκολεύεται να δικαιολογήσει την ύπαρξή της. Ωστόσο, ως γέφυρα πριν την ολοκλήρωση της σειράς, αφήνει υπονοούμενα για μεγαλύτερα πράγματα που, λογικά, θα έρθουν.
Artist: Sober On Tuxedos
Album: Good Intentions
Label: Heaven Music
Release Date: 11/12/2020
Genre: Nu Metal, Metalcore
Series: Squid Game
Season: 2
Episodes: 7
Platform: Netflix
Year: 2024
Genre(s): Action, Drama, Mystery, Thriller
Directors: Hwang Dong-hyuk
Starring: Lee Jung-jae, Wi Ha-joon, Lee Byung-hun
Squid Game: Season 2
Η δεύτερη σεζόν του Squid Game προσφέρει οπτική ένταση και δυνατές ερμηνείες, αλλά υστερεί σε αφήγηση και πρωτοτυπία. Λειτουργεί περισσότερο ως γέφυρα παρά ως αυτόνομη ιστορία, αφήνοντας ερωτήματα για το μέλλον της σειράς.