Θυμάμαι, όταν άκουγα τα δύο τελευταία άλμπουμ των Behemoth, ήθελα δεν ήθελα, μοιραία έμπαινα σε σύγκριση με το “The Satanist”. Δεν ξέρω αν αυτό συνέβαινε και σε άλλους· για μένα, πάντως, ήταν μια πραγματικότητα. Να πω τη μαύρη μου αλήθεια, όταν ανακοινώθηκε η κυκλοφορία του “The Shit Ov God”, περίμενα το ίδιο μοτίβο. Δηλαδή, λίγο πειραματισμό, μαλάκωμα του ήχου και μπόλικη «Σατανίλα», αλλά με περιορισμένο μουσικό περιεχόμενο.
Και όχι, το “The Shit Ov God” δεν μπορούμε να πούμε πως θα αλλάξει το μουσικό τοπίο. Είναι, όμως, σίγουρα η καλύτερη δουλειά τους από το 2014 και μετά. Το κυριότερο είναι πως παρουσιάζει εξαιρετική ισορροπία: διαθέτει catchy riffs, hooks, έξυπνα ρεφρέν, ατμόσφαιρα και έντονη μουσική βιαιότητα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της ισορροπίας είναι το εναρκτήριο κομμάτι και δεύτερο χρονικά single, “The Shadow Elite”. Περιλαμβάνει μία χαοτική έναρξη (μετά το intro), ενώ το ρεφρέν και η βασική του μελωδία μένουν εύκολα στο μυαλό.
Το “Sowing Salt” περιέχει σημεία που θυμίζουν έντονα την περίοδο του “Demigod” των Behemoth, εμπλουτισμένα με πινελιές από τη μεταγενέστερη εποχή τους. Η ταυτόχρονα βίαιη και σπαρακτική ερμηνεία του Nergal αναδεικνύεται σε αναμφισβήτητο highlight. Στη συνέχεια έρχεται ο «ελέφαντας στο δωμάτιο», το ομώνυμο “Shit Ov God”. Είναι το κομμάτι που έχει δεχτεί σκληρή κριτική από την ημέρα κυκλοφορίας του.
Τα βασικά σημεία που του προσάπτουν είναι τρία: οι στίχοι, που θεωρούνται από πολλούς πρόχειροι και παιδαριώδεις· η ανακύκλωση μουσικών ιδεών από τα “The Satanist” και “ILYaYD”, χωρίς κάποιο νέο δημιουργικό ρίσκο· και η αίσθηση ότι η πρόκληση λειτουργεί πλέον ως εύκολη λύση αντί για μέσο έκφρασης. Επιπλέον, η απουσία του Krzysztof Azarewicz από τη στιχουργική ομάδα αναφέρεται συχνά ως καθοριστικός λόγος για την «πτώση του βάθους» που κάποτε τους χαρακτήριζε. Πολλοί μιλούν για ένα συγκρότημα που δίνει προτεραιότητα στο σοκ και τη θεατρικότητα, ξεχνώντας τον καλλιτεχνικό του πυρήνα.
Στο “Shit Ov God”, το σοκ παραμένει μέσο έκφρασης για τους Behemoth, κι ας επαναλαμβάνονται· μερικές στιγμές χτυπούν κατευθείαν νεύρο
Ας το δούμε από την ανάποδη. Οι Behemoth πάντα επένδυαν πολύ στην αισθητική τους. Δεν μπορώ να το ποσοτικοποιήσω ώστε να συμπεράνω αν θα έπρεπε να την περιορίσουν, πάντως σίγουρα δεν πρόκειται για κάτι καινούργιο. Οι ρηχοί στίχοι του, ομολογουμένως, δεν είμαι σίγουρος ότι γράφτηκαν χωρίς πρόθεση. Πιστεύω πως ο Nergal ήθελε πράγματι να προκαλέσει ένα ισχυρό σοκ. Απλώς δεν καταλαβαίνω γιατί αυτό εντυπωσιάζει τόσο ανθρώπους που ακούν χρόνια Behemoth. Δηλαδή, με το «Behold bastard son, I am the evil one» στο “Christians to the Lions”, υπήρχε τάχα μεγαλύτερη διακριτικότητα; Εμένα με ενοχλεί περισσότερο που το τραγούδι θυμίζει έντονα το “Blow Your Trumpets Gabriel”.
Επίσης, όταν έχεις δημιουργήσει μια δική σου συνταγή, είναι τόσο περίεργο να προσπαθείς να την εξελίξεις; Προφανώς, δεν το πέτυχαν απόλυτα. Αυτό, όμως, δεν λέει κάτι απαραίτητα για το επίπεδο του “The Shit Ov God”. Αντίθετα, λέει περισσότερα για το επίπεδο του “The Satanist”, το οποίο δύσκολα φτάνει κάποιος. Διάβολε, αν ήταν τόσο εύκολο, τότε δε θα ήταν και κάτι τόσο ξεχωριστό.
Πάμε στο τρίτο single, το “Lvciferaeon”. Όταν έγραφα για την ισορροπία του album, ομολογώ πως αυτό το κομμάτι είχα στο μυαλό μου. Επιπλέον, να προσθέσω ότι το solo λίγο μετά τη μέση είναι εξαιρετικό. Συνολικά, πρόκειται για ένα κομμάτι που πιστεύω πως θα θυμόμαστε σε λίγα χρόνια. Εντάξει, δε θα φτάσουμε στο σημείο να γιορτάζουμε την επέτειο κυκλοφορίας του, όμως σίγουρα θα μείνει σε αρκετούς. Κοινό στοιχείο με το επόμενο κομμάτι, “To Drown the Svn in Wine”, είναι το drumming του Inferno. Ειδικά στο σημείο όπου συνοδεύει την Ανδρονίκη Σκουλά, η οποία τραγουδάει «Καιρέ/Χάρε (;) αγκάλιασε τον Υιό σου τον μονογενή», είναι πραγματικά υπέροχο.
Με «άμπρα κατάμπρα» και συνειδητή βία, οι Behemoth παραδίδουν τον πιο στιβαρό τους δίσκο εδώ και μια δεκαετία
Αν κάποιους ενοχλούν οι απλοϊκοί στίχοι του “The Shit Ov God”, ας ακούσουν το “Nomen Barbarvm”, που ξεκινάει κυριολεκτικά με «άμπρα κατάμπρα». Παρ’ όλα αυτά, το κομμάτι είναι εξαιρετικό, ειδικά στο σημείο όπου ένα άκρως επιθετικό solo του Nergal (ή ίσως του Seth) διαδέχεται η χορωδία με το «άμπρα κατάμπρα». Δημιουργεί μια πανέξυπνη αντίθεση, η οποία ανατροφοδοτεί το ενδιαφέρον. Το “O Venvs, Come!” ρίχνει ελαφρώς την ένταση και θυμίζει τον ρόλο του “O Father”. Δεν φτάνει την ίδια δυναμική, ωστόσο το προσπαθεί και σε κρατά. Η αυλαία πέφτει με το “Avgvr (The Dread Vvltvre)”, το οποίο κλείνει τον δίσκο με ένα ακουστικό WTF (με καλή έννοια) φινάλε.
Άρα, πόσο καλό είναι το “Shit Ov God”; Σίγουρα υπερτερεί από τα “ILYaYD” και “OCN”, όμως ας είμαστε ειλικρινείς: αυτό, από μόνο του, δεν λέει πολλά. Η κύρια διαφορά του από εκείνα είναι η δομή. Το χαοτικό στοιχείο που χαρακτηρίζει τις πιο επιθετικές δουλειές των Behemoth είναι παρόν. Ωστόσο, η ακρόαση δεν μπερδεύει· αντιθέτως, σου δείχνει ξεκάθαρα ότι πρόκειται για μία συνειδητή ηχητική επίθεση. Πιθανόν, για το τελικό αυτό αποτέλεσμα να ευθύνεται ο κύριος Jens Bogren. Δίσκοι με τόσο συμπαγή ήχο, χωρίς να πνίγουν τα όργανα, με μπάσο και τύμπανα να οδηγούν χωρίς να εξαφανίζουν τις κιθάρες, βγαίνουν από τα χέρια του.
Συμπερασματικά, λοιπόν, το “Shit Ov God” είναι ένα αξιοπρεπέστατο album, με αρκετές πολύ καλές στιγμές και ορισμένες μέτριες, χωρίς να περιλαμβάνει αδύναμες. Ακούγεται πιο black metal από τις δύο τελευταίες τους κυκλοφορίες και αποδίδει με μεγαλύτερη ένταση. Αυτό, ανάλογα με τα γούστα, μπορεί να λειτουργήσει είτε θετικά είτε αρνητικά. Το μόνο βέβαιο είναι πως για τους fans του είδους θα αποτελέσει μία ευχάριστη ακρόαση· σύντομη μεν (8 κομμάτια, σκάρτα 40 λεπτά), ενδιαφέρουσα δε. Οι Behemoth δεν σοκάρουν πια όσο στο παρελθόν. Όμως, παραμένουν επικίνδυνοι γιατί δεν σταματούν να το επιχειρούν.
Artist: Sober On Tuxedos
Album: Good Intentions
Label: Heaven Music
Release Date: 11/12/2020
Genre: Nu Metal, Metalcore
Artist: Behemoth
Album: The Shit Ov God
Label: Nuclear Blast Records
Release Date: 09/05/2025
Genre: Black Metal
1. The Shadow Elite
2. Sowing Salt
3. The Shit Ov God
4. Lvciferaeon
5. To Drown The Svn In Wine
6. Nomen Barbarvm
7. O, Venvs Come!
8. Avgvr (The Dread Vvltvre)
Producer: Jens Bogren
Behemoth: Adam “Nergal” Darski (Φωνή, κιθάρα), Patryk Dominik “Seth” Sztyber (Κιθάρα), Tomasz “Orion” Wróblewski (Mπάσο), Zbigniew Robert “Inferno” Promiński (Τύμπανα)
Behemoth: The Shit Ov God
Το “Shit Ov God” βρίσκει τους Behemoth να επιμένουν με πείσμα στη δική τους κατεύθυνση, μέσα από μια πιο επιθετική και στιβαρή προσέγγιση. Δεν ανανεώνουν το ύφος τους, όμως προσφέρουν έναν δίσκο που θα κρατήσει το ενδιαφέρον όσων παραμένουν συντονισμένοι στον θόρυβό τους.